Kurier Szafarski

"Nie lubiĂŞ Chopina, nie sÂłucham Chopina, dziaÂła na mnie depresyjnie! W ogĂłle, to nie wiem, czym siĂŞ tak ludzie zachwycajÂą?
WolĂŞ Mozarta, to zupeÂłnie inna muzyka.
-A wys³ucha³aœ wiêkszoœÌ jego utworów, ¿e tak mówisz?
- No nie! PrzecieÂż mĂłwiĂŞ, Âże dziaÂła na mnie depresyjnie. To go nie sÂłucham"

Dialog autentyczny. Co wy na to?

Ple, ple, ple byle pleœÌ..A jakbyœ zapyta³a dlaczego lubi Mozarta to te¿ by
nie miaÂł nic do powiedzenia.
Tak mi siĂŞ nie wiem dlaczego przypomniaÂł dialog mÂłodej pary w autobusie (podsÂłuchanej przez Musierowicz)
Dziewczyna: a wiesz przeczyta³am ksi¹¿kê!
ChÂłopak:a po co?

Typowa reakcja, tyle, ¿e niektórzy nie s³uchaj¹ nie tylko Chopina, ale w ogóle klasyki, bo dzia³a na nich depresyjnie. Przed paŸdziernikiem te¿ s³ucha³am Mozarta, romantyków rosyjskich a Fryderyka nic a nic. Kiedy w³¹czy³am Kulturê z zamiarem obejrzenia z pos³uchaniem fragmentów konkursu, ba³am siê, ¿e mnie bardzo szybko odrzuci, ¿e nie bêdê w stanie s³uchaÌ Chopina d³u¿ej ni¿ przez chwilê/chwile. Zaskoczeniem wielkim by³o dla mnie po pierwsze to, ¿e mnie nie odrzuci³o, a po drugie ¿e mnie a¿ tak bardzo wch³onê³o, a po trzecie, ¿e muzyka Chopina w efekcie ostatecznym dzia³a silnie antydepresyjnie. Mogê œmia³o podsumowaÌ z perspektywy pó³rocznej, ¿e w³aœnie jego muzyka odmieni³a moje ¿ycie. I nadal odmienia.

Beatko, to cudownie! Szkoda, Âże nie zdarza siĂŞ to nagminnie w naszym spoÂłeczeĂąstwie. O ile Âświat byÂłby lepszy i piĂŞkniejszy! ;D

W odbiorze twĂłrczoÂści artystycznej, nie myÂślenie a emocje majÂą decydujÂący wpÂływ na to co lubimy.

JeÂśli ktoÂś nie zostaÂł wciÂągniĂŞty przez kogoÂś innego (czĂŞsto w swoich oczach autorytet)
do sÂłuchania okreÂślonego rodzaju muzyki, (lub podziwiania okreÂślonych dzieÂł sztuki)
 
i w tym czasie nie zakochaÂł siĂŞ

w tym przypadku w muzyce Chopina
(co jest niemoÂżliwe przy odpowiedniej dawce)
 
nie bĂŞdzie lubiÂł tej muzyki.

Temat na pierwszy rzut oka wydaÂł siĂŞ trochĂŞ facebookowy. Niemniej jednak sam tytuÂł tematu sugerujĂŞ juÂż odpowiedÂź i rozwiÂązanie postawionego problemu. W przytoczonej rozmowie  nie zarzucono Chopinowi niczego, co moÂżnaby merytorycznie obaliĂŚ. Rozmowa dotyczy gustĂłw i chĂŞci poznania. Prawda jest taka, Âże niektĂłre utwory Fryderyka mogÂą dziaÂłaĂŚ depresyjnie -najprostszy przykÂład to Marsz ÂŻaÂłobny z sonaty b moll. Czasem wysÂłuchanie jednego utworu zniechĂŞca nas do dalszego poznawania twĂłrczoÂści danego kompozytora czy wykonawcy i tak mogÂło byĂŚ w tym przypadku. Ja na przykÂład uwaÂżam, Âże Wagner jest ciĂŞÂżki i trudny i jakoÂś nie podejmujĂŞ sie sÂłuchania go, choĂŚ przyznajĂŞ, Âże wysÂłuchaÂłem jego 2 a moÂże 3 utwory w caÂłoÂści.

Jedyne co buduje czytajÂąc przytoczony dialog, to to, Âże rozmĂłwca nie odwraca siĂŞ od klasyki i tak z czasem moÂże dojrzeje do Chopina tak jak i ja z czasem moge dojrzeĂŚ do Wagnera.

Teraz wracam do klasyki po weekendzie z muzyk¹ klubowo-taneczn¹ + katowaniem mnie przez kuzyna drum and bassami. Szczerze mówi¹c nie wiem od czego zacz¹Ì - mo¿e od jakiegoœ walca?

Dla mnie to jest jak z kaÂżdÂą twĂłrczoÂściÂą kaÂżdego artysty, nie moÂżna wypowiedzieĂŚ siĂŞ na jej temat, jeÂśli nie ma siĂŞ przynajmniej podstawowej wiedzy jej na temat.

Nie sÂłucham muzyki Bacha, bo mnie strzyka pod prawÂą ÂłopatkÂą, kiedy organy grajÂą fis.

Trzeba poczekaÌ na odpowiedni moment który zmieni nasze nastawienie do artysty. Kiedy pozna³em Mahlera dostrzega³em podobieùstwa do Wagnera - utwór jaki us³ysza³em to by³a Kantata ¯a³obna. Ale potem Bartus umieœci³ na forum link do 5 symfonii tego kompozytora i naprawdê go polubi³em - postanowi³em zg³êbiÌ jego twórczoœÌ. Do zmiany nastawienia potrzebny jest bodziec. Móg³bym siê oczywiœcie uprzeÌ i korzystaj¹c z wolnego czasu "skatowaÌ" siê Wagnerem, ale je¿eli od pocz¹tku nie sprawi mi to przyjemnoœci to jaki sens ma takie dzia³anie?

He, he Monisiu, gdzieÂś czytaÂłam, Âże gdy fizycznie reagujemy na sztukĂŞ, to jest to dla niej(sztuki)
najwiĂŞkszy komplement.
A "katowania siĂŞ" trochĂŞ bym broniÂła.Ja tak kiedyÂś sÂłuchaÂłam "Wariacji Goldbergowskich" oczywiÂście w
interpretacji GG.Ta muzyka rozkwitÂła przed moimi uszami po paru miesiÂącach sÂłuchania.

ByĂŚ moÂże i ze mnÂą bĂŞdzie tak samo. Nie wiem tylko, czy nadszedÂł juÂż ten wÂłaÂściwy moment.

A we mnie od pierwszego "wejrzenia"! I Bach w ogĂłle, chociaÂż przyznam, Âże najmniej lubiĂŞ wykonania organowe :D

Moniczko..przecieÂż Bach teÂż ma kilka ciekawych numerĂłw  :) np taki Toccata&Fugue - tu w transkrypcji na czterostrunĂłwkĂŞ..

http://www.youtube.com/watch?v=euOu89d3npA&feature=related

ÂŻeby lubiĂŚ, najpierw trzeba chcieĂŚ lubiĂŚ.

Gogusiu, odnoœnie Wagnera, to pierwszy raz s³ucha³am na koncercie, na który wyci¹gnê³a mnie nasza Terenia. Wykonawczyni by³a "trochê nie w formie", ale sama muzyka mnie doœÌ mocno wci¹gnê³a. Najbardziej spodoba³ mi siê pieœù Im Treibhaus, spróbuj mo¿e od niej?

http://www.youtube.com/watch?v=RbPuEMqbIA8

Przekonanie mÂłodzieÂży do czegoÂś sensowego (czyt. np. muzyki klasycznej) graniczy z cudem. W przypadku wiĂŞkszoÂści ludzi, Âłubu-dubu jakiego sÂłuchajÂą znajduje odzwierciedlenie w ich poziomie emocjonalnym (tu rĂłwnieÂż jest Âłubu-dubu).

Ja rozró¿niam dwa "typy" muzyki. Do s³uchania i do zabawy. S³uchaÌ lubiê klasyki, czasem starszych rockowych przebojów, jazzu, Roda Stewarta œpiewaj¹cego amerykaùskie klasyki, Cesarii Evory. W samochodzie czêsto s³ucham po prostu radia i dopóki odtwarzane tam piosenki jakoœ szczególnie mi nie przeszkadzaj¹ nie zmieniam stacji. A co mi przeszkadza - rap ... w radiu g³ównie rap.

Drugi typ muzyki to muzyka do zabawy. Owszem - chodzê po klubach, ostatnio po mniejszych, bo i towarzystwo nie takie. Tutaj kryteria zwiazane z muzyk¹ s¹ luŸniejsze. Nie tolerujê tylko ³upaniny. Dobrze bawiê siê przy znanych (g³ównie z radia) piosenkach - melodyjnych i rytmicznych, czêsto z prostymi s³owami niereprezentuj¹cych sob¹ zbyt wiele, najlepiej gdy pomieszane s¹ ze znanymi starymi przebojami.

Jaccol - niektórzy twierdz¹, ¿e "³ubu-dubu" to muzyka ambitna. Znam ludzi którzy j¹ tworz¹ i zaanga¿owanie i pasja z jak¹ o niej opowiadaj¹, w jakie szczegó³y siê wg³êbiaj¹ (charakterystyka basów, podk³ad itp itd) jest buduj¹ca. Skrajne gatunki takie jak drum'n'bass nie ciesz¹ siê wcale tak¹ popularnoœci¹. Lepiej z dup-stepami ale i tak króluje - podobno najmniej ambitne - techno. Mi to w ogóle nie odpowiada, no ale gusta s¹ ró¿ne.

Poziom emocjonalnej inteligencji nie zale¿y od muzyki jakiej ludzie s³uchaj¹. Oczywiscie generalizuj¹c masz racjê, ale problem nie tkwi w muzyce, lecz w pod¹¿aniu za mod¹, z tym, ¿e tak by³o od niepamiêtnych czasów.

Aha, Beatko - przes³ucha³em Twoj¹ propozycjê ju¿ 2 razy. Przyznajê, ¿e jest mi do Wagnera bli¿ej ni¿ dalej. To nie taki Wagner, którego zna³em wczeœniej, ale to wci¹¿ nie s¹ Ci genialni w³oscy kompozytorzy operowi. Mo¿e za jakiœ czas wrócê do Twojej propozycji. Jedyne co stwierdzam, to to, ¿e ze znanych mi dzie³ Wagnera to wydaje siê rzeczywiœcie dobre jak na pocz¹tek.

Miewam podobne kryteria. Mam muzykĂŞ "na dobudzenie siĂŞ w samochodzie" i na ukojenie i do ogniska i do (przysÂłowiowego) kotleta i do sÂłuchania i na biesiadĂŞ ogniskowÂą i tĂŞ do sÂłuchania i tĂŞ do taĂąca i tĂŞ w autobusie na wycieczkach i wreszcie tĂŞ przy ktĂłrej macham koĂączynami na aerobiku. I ta ostatnia (na aerobik) to jest muzyka typu Âłup-Âłup-Âłup - muzyka, ktĂłrej nie jestem w stanie sÂłuchaĂŚ w jakimkolwiek innym miejscu. Tu siĂŞ sprawdza - wÂłaÂśnie z uwagi na to Âłup-Âłup-Âłup, ktĂłre punktuje kaÂżdy ruch rÂąk, nĂłg czy czym tam akurat wymachujemy. ÂŚmieszÂą mnie trochĂŞ snobizmy typu "tylko muzyka rockowa", "sÂłuchasz punka - chyba zwariowaÂłaÂś", "folklor to chÂłam", "opusy sÂą nudne" albo dla odmiany "wy³¹cznie muzyka klasyczna". Pomijam, Âże kaÂżdy ma prawo itd. itp. - juÂż o tym pisaliÂśmy. KaÂżda muzyka w jakiÂś sposĂłb wzbogaca, bo jeÂśli przy um-pa-pa ludzie wirujÂą po parkiecie i cieplo siĂŞ do siebie uÂśmiechajÂą, to juÂż samo to ma w sobie pewnÂą wartoœÌ. MoÂże maÂło ambitnÂą, moÂże nie artystycznÂą ale i tak  przecieÂż wartoœÌ.   

Dlubanie w nosie tez ma swoja wartosc. Wprawdzie malutka, ale ma

AleÂż ja lubiĂŞ muzykĂŞ Bacha.  :P

Napisze tak. ZadaÂłem kiedyÂś pytanie osobom gustujÂącym g³ównie w muzyce elektronicznej(Âżeby nie powiedzieĂŚ Âłagodnie trance/techno/dance) czy jeÂśli mieliby wybĂłr woleliby siĂŞ wybraĂŚ na koncert pianistyczny czy koncert filharmoniczny czyli z orkiestrÂą? W znacznej wiĂŞkszoÂści odpowiedzi usÂłyszaÂłem opcjĂŞ 2.. Muzyka Chopina jest RÓ¯NA w tym jakÂże efektowna. Dlatego teÂż na ludzi dziaÂła coÂś takiego jak widowisko, respekt co do tego czego siĂŞ indywidualnie nie potrafi. OglÂądanie szybkiego wywijania palcami to dla nich coÂś w rodzaju widowiska :mam talent:  Na koncercie orkiestry wraÂżenie jest rozbite na wielu wykonawcĂłw.

Chopin jest ciekawy dla znacznej wiĂŞkszoÂści Ziemian. Jednak nie sÂłucha siĂŞ go zbyt czĂŞsto, bo to muzyka bardzo inteligentna a jak wiadomo obecnie panuje popyt na muzykĂŞ rozrywkowa przy ktĂłrej moÂżna sobie piwko wypiĂŚ, pogrillowaĂŚ i potaĂączyĂŚ.
I mo¿e dlatego muzyka klasyczna nie jest tak popularna. To muzyka intymna, której najlepiej s³ucha siê w skupieniu, ¿eby odetchn¹Ì, odpocz¹Ì a niezbyt dobra na imprezy towarzyskie :D

Ostatnio doœÌ du¿o s³ucham metalu - czyli wracam do mojej pasji sprzed 10 lat i potrafie jakoœ po³¹czyÌ t¹ muzê z muzyk¹ klasyczn¹ w tym Chopina.

P.S. Ostrze pazurki na te dwie pÂłyty:
http://www.amazon.com/Chopin-Complete-Preludes/dp/B0000028YT (http://www.amazon.com/Chopin-Complete-Preludes/dp/B0000028YT)
oraz
http://www.allmusic.com/album/chopin-the-three-piano-sonatas-w88704/ (http://www.allmusic.com/album/chopin-the-three-piano-sonatas-w88704/)

(moÂżna przesÂłuchaĂŚ 28 sekund z kaÂżdego kawaÂłka)

To prawda, Âże nie moÂżna siĂŞ zamykaĂŚ na Âżaden gatunek, ale przyznajĂŞ, Âże nie najlepiej mi to wychodzi. WÂłaÂśnie nie potrafiĂŞ siĂŞ przekonaĂŚ do muzyki elektronicznej - techno, drum'n'bassĂłw itp. Mimo iÂż jestem do takiej muzyki przekonywany a uÂżywane do tego argumementy nie sÂą zwiÂązane jedynie z modÂą to nie potrafiĂŞ siĂŞ przeÂłamaĂŚ. Mam jeden kontrargument - jeden ale mocny - taka muzyka nie sprawia mi przyjemnoÂści. Bo przecieÂż po to jest muzyka, Âżeby nasze Âżycie byÂło lepsze, przyjemniejsze...

1. Bardzo ciekawy wÂątek, droga Monikoo! :)

2. Zgadzam siê, m.in. z Piotrem - istnieje rzeczywiœcie kilka typów muzyki. Jest Muzyka, której idea nas na tym forum po³¹czy³a - symbol najwy¿szej sztuki, dzie³a arcymistrzów, po prostu - klasyka. Dobro duchowe, na którego czeœÌ napisano mnostwo strof-glorii. Uwznioœla, wbogaca, przemienia. Kieruje na siebie ca³¹ nasz¹ uwagê.

Jest równie¿ "muzyka rozrywkowa" - zró¿nicowana - wœród której wiele przepiêknych i wartoœciowych kawa³ków. Muzyka rozrywkowa jest jednak nieraz i synonimem popkultury-popsy (owe ³ubu-dubu) - i my zyj¹c w œwiecie radia, telewizji, internetu itd. jesteœmy na ni¹ "skazani". A kiedy idziemy do dyskoteki raczej nie zwracamy uwagê na jej artystyczn¹ wartoœÌ. Wa¿ne, by by³a rytmiczna, latwa w odbiorze, melodyjna. S³u¿y innym celom... Wg mnie - jest wtedy tylko dope³nieniem, t³em. I st¹d j¹ tolerujemy.

Zatem jak i w innych rodzajach sztuki, moÂżna tu mĂłwiĂŚ o wysokim artyzmie i - dobrym bÂądÂź kiepskim - rzemioÂśle :)

Ta muzyka "uÂżytkowa" dzisiejszych czasĂłw czĂŞsto wydaje mi siĂŞ oparta wÂłaÂśnie bardziej na rytmie niÂż na perfekcyjnej strukturze czy linii melodycznej. Podobnie jak bĂŞbny przy ognisku pierwotnego plemienia, sÂłuÂży do wprowadzenia masowego odbiorcy w Âłatwy do osiÂągniĂŞcia trans :) Jeszcze pozostaje kwestia, jak dobrze to jest zrobione, bo przecieÂż i rzemiosÂło moÂże byĂŚ przyzwoite. Nie zawsze jest:)
TrochĂŞ mnie jednak martwi moda na przewagĂŞ rytmu nad melodiÂą w najnowszych trendach popkultury. MoÂże to siĂŞ zmieni - przecieÂż te trendy i mody nie trwajÂą zbyt dÂługo i byĂŚ moÂże za kilka lat zamiast monotonnych melorecytacji pojawi siĂŞ moda na Âładne, melodyjne Âśpiewanie:)

A czy nie wydaje siĂŞ Wam, Âże  ludzie ktĂłrych kiedyÂś nie otaczaÂła zewszÂąd ta muzyczna papka
jak dzisiaj,.gdy jak chcieli posÂłuchaĂŚ muzyki to musieli albo sami zagraĂŚ albo kogos poprosiĂŚ o
zagranie albo iœÌ do teatru nie byli jakoœ wra¿liwsi na muzykê ni¿ my?
Ja czasami czujĂŞ sie trochĂŞ przymulona tÂą muzykÂą wszĂŞdzie obecnÂą, czy raczej tym "muzakiem"
bo tak siĂŞ zdaje siĂŞ nazywa ta sieczka w windach, supermarketach, sklepach itp.

Oby tak w³aœnie by³o, bo muzyka to nie tylko rytm ale tak¿e i melodia. Nie trawiê hip-hopu. Nawet pomimo tego, ¿e bity (czyli podk³ady muzyczne) nierzadko bywaj¹ genialne, to dla mnie nadal nie jest to muzyka w pe³ni tego s³owa znaczeniu. Je¿eli w muzyce wystêpuje wokal, to partia ta MUSI byÌ odœpiewana a nie tylko wypowiedziana. Pomijam ju¿ samo kreowanie kultury w stylu "mieszkam w bloku, jest mi ciê¿ko" i wi¹¿¹ce siê z ni¹: epitety, style, pseudokultura. Ze starych czasów jedynym raperem który jakoœ do mnie przemawia³ (choÌ nie mia³em bladego pojêcia o czym "œpiewa") by³ Eminem. Mia³ g³os inny ni¿ wszyscy, potrafi³ nim modulowaÌ do tego stopnia, ¿e tworzy³ genialne efekty nie wyœpiewuj¹c przy tym ¿adnej nuty.

I tak oto - krĂŞtymi drogami - poprzez pop, rap, rock, jazz ... trafiÂłem tutaj, do grona miÂłoÂśnikĂłw Chopina. Z kaÂżdej (moÂże prawie kaÂżdej) grupy utworĂłw wyniosÂłem pewne wspomnienia, zapamietaÂłem pewne utwory ktĂłre do dzisiaj odtwarzam.


PS: Dla ludzi o mocnych nerwach ... i stalowych bĂŞbenkach  - hip-hopowcy szydzÂą z techno

http://www.youtube.com/watch?v=tQd_kn9t3kM

Niestety, obawiam siĂŞ, Âże ewolucja "kultury" dla mas oznacza uproszczenia. A zatem przewaga rytmu (ktĂłry bĂŞdzie coraz mniej skomplikowany) nad linia melodycznÂą moÂże byĂŚ w przyszÂłoÂści jeszcze wiĂŞksza...

Teresa pisze o "muzaku" czyli o muzyce w tle towarzyszÂącej zakupom i innym czynnoÂściom w miejscach publicznych.

Jest to element marketingowy, im wiêksza grupa odbiorców sklepu, tym trudniej ten muzak dobraÌ. Przypatrzmy siê sieciom odzie¿owym. Ka¿dy sklep z ubraniami ma swój styl, s¹ sklepy stricte m³odzie¿owe, sklepy specjalistyczne typu skate-shopy ... mo¿na tak w nieskoùczonoœÌ. W takich grupach ³atwo dobraÌ t³o muzyczne. Jednak w ka¿dym przypadku wymaga to generalizacji która opiera siê na panuj¹cych obecnie trendach. Dopóki muzyce towarzyszy spójna melodia takie t³o nie stanowi problemu. Oczywiœcie t³o musi byÌ rzeczywistym t³em - nie mo¿e wybijaÌ siê na pierwszy plan - nie mo¿e byÌ zbyt g³oœne. Dziêki temu nawet osoba która danego gatunku muzycznego nie lubi mo¿e wy³¹czyÌ siê i udaÌ ¿e muzyki tej nie s³yszy. Nie ka¿dy jednak tak potrafi.

W ten oto sposĂłb moÂżna zniechĂŞciĂŚ do zakupĂłw osoby (proszĂŞ tego nie braĂŚ do siebie) "draÂżliwe".

Muzyka sta³a siê nieroz³¹cznym elementem naszego ¿ycia a problem "muzaku" dotyka kwestii publicznego odtwarzania muzyki. O ile jest to koncert, to widownia stanowi grupê osób chc¹cych pos³uchaÌ tego a nie innego rodzaju muzyki. W innym przypadku stanowi to pewien problem. I tak wsiadaj¹c do taksówki, wchodz¹c do sklepu czy restauracji jesteœmy nara¿eni na zetkniêcie siê z muzyk¹, której nie lubimy. Czy w zwi¹zku z tym powinno siê odtwarzaÌ muzykê w takich miejscach?

ZauwaÂżyliÂście zapewne, Âże w supermarketach/centrach handlowych moÂżna usÂłyszeĂŚ najczĂŞÂściej muzykĂŞ  bardzo stonowanÂą, stanowiÂącÂą delikatny podklad. Ma ona prawdopodobnie wywoÂływaĂŚ odpre¿ênie, generowaĂŚ fale alfa w mĂłzgu... i tak oto - zakupy "stajÂą siĂŞ przyjemnoÂściÂą". :)

LubiĂŞ

nowe interpretacje Macieja MaleĂączuka
piosenek,
ktĂłre wedÂług mnie wykonuje lepiej,
bardziej artystycznie

niÂż pierwsi wykonawcy (twĂłrcy).

Gogusiu.
Nie ograniczaj swojej percepcji tylko do muzyki melodyjnej, spokojnej (tzw inteligentnej jak to nazwales) granej na
fortepianie przy swiecach. Muzyka ma wiele twarzy. Jest roznorodna, a jej wartosc mierzona jest sposobem i kunsztem ksztaltowania
materialu muzycznego. Czyli, sprawny mechanizm (RZEMIOSLO, ktorego tak bardzo nie lubi Asia) jest wyznacznikiem jakosci.
Artyzm przychodzi pozniej. Jest otoczka, ktora bardziej kreuje sluchacz (widz) niz sam tworca. Artyzm sie niejako "samowytwarza"
podczas koncertu (spektaklu). Logika i konsekwencja znajdujaca sie wewnatrz dziela sprawia, ze sluchacz (wrazliwy, "inteligentny") intuicyjnie
rozpoznaje - "to dobre!".
Artyzm, Emocje - jakze sliskie pojecia.
8-tysieczny tlum wrzeszczacy podczas koncertu dysko-polo, lzy lejace sie na koncertach rubiko-preisnerowskich. Czyz nie sa
to swietne przyklady na to, jak zludny jest artyzm.


 W dynamicznym tlumie czlowiek inaczej reaguje. Czesto wbrew samemu sobie.
 

RYTM - Co powiecie na temat lu-bu-du-bu Strawinskiego w "Swiecie Wiosny" czy niezlego kopa decybelowego Princa albo Milesa Daviesa.
Nie zgadzam sie, ze sila rytmu , moc uderzenia sa czyms niewlasciwym w sztuce.
RYTM, motoryka, puls, repetytywnosc wyznaczaja specyficzny Czas.
MUZYKA,CZAS to pokrewne dusze.
Motoryka = BACH
Uproszczenia = Mozart, Reich, Satie


Konkluzja:
Blizszy memu sercu jest sprawnie napisany hip-hop  niz niezdarne proby w gatunku muzyki tzw. klasycznej

Bartku - aleÂż ja nigdzie nie napisaÂłam, Âże nie gustujĂŞ w rzemioÂśle! UwaÂżam tylko, Âże powinno ono byĂŚ dobre, bo jako takie plasuje siĂŞ blisko dzieÂł artystycznych, a w pewnym momencie pÂłynnie przechodzi w sztukĂŞ. 
Jak najbardziej zgadzam siê, ¿e artysta powinien, musi zacz¹Ì od dobrego warsztatu, aby póŸniej na bazie technicznej doskona³oœci puœciÌ wodze fantazji, kreatywnoœci, ducha - cokolwiek to jest, co czyni go artyst¹. Tylko w tym momencie mówisz o jednym z elementów kreacji artystycznej - o wykonawcy. Pozostaje jeszcze sam utwór i jego twórca. Wykonawca mo¿e nie unieœÌ potêgi dzie³a, jeœli nie dostaje mu artyzmu duszy. Jednak czy nawet artysta z potencja³em twórczym potrafi sprawiÌ, by dzie³o miernej jakoœci wybiÌ do rangi artyzmu? :)
Natomiast nie stawiaÂłabym znaku rĂłwnoÂści miĂŞdzy emocjami a artyzmem. Wiele bodÂźcĂłw wywoÂłuje emocje. TakÂże przemĂłwienia charyzmatycznych politykĂłw, niekoniecznie treÂści artystycznej  ;) Trans przeÂżywany na masowych imprezach koncertowych raczej porĂłwnywaÂłabym z tym rodzajem psychologii tÂłumu w dziaÂłaniu :D
OdbiĂłr sztuki odczuwam jako kwestiĂŞ indywidualnÂą, powiedziaÂłabym nawet - intymnÂą. Owszem, czĂŞsto odczuwamy instynktownÂą potrzebĂŞ podzielenia siĂŞ przeÂżywanym piĂŞknem. Ale raczej nie z tÂłumem, a z pokrewnÂą duszÂą:)

Nie widzê jakoœ dla hiphopu perspektywy siêgniêcia do wy¿yn sztuki :( To dla mnie podobnie ma³o artystyczne produkcje jak disco polo - tu taœmowe produkcje melodyczne, tam monotonne rytmy, ca³kowicie pozbawione melodii, czyli samej esencji muzyki. Bo o ile mogê siê zgodziÌ, ¿e rytm jest koœÌcem muzyki, to w moim odczuciu melodia stanowi jej cia³o i krew. :)

Mozarcie z muzykÂą w marketach mam same zÂłe doÂświadczenia. Albo teÂż zdarza mi siĂŞ bywaĂŚ, na szczĂŞÂście bardzo rzadko, gdyÂż jak juÂż powiedziaÂłam nie znoszĂŞ tÂłumĂłw. W niektĂłrych puszczajÂą jakieÂś nĂŞdzne podrĂłbki wiĂŞkszych hitĂłw. Prawdopodobnie chodzi tu o finanse.
W galeriach, ka¿dy sklep ma inne nag³oœnienie i inn¹ muzykê. Czasem nie da siê wejœÌ do œrodka, basy odrzucaj¹ klientów od wejœcia :)
ByĂŚ moÂże to jest teÂż kwestia gustu persolnelu. Nie wiem....

To wszystko racja, basy sÂą rzeczywÂście bardzo powszechne - sklepy mÂłodzieÂżowe i tak dalej.  :) Ale ciekawym (choĂŚ nieznoÂśnym) zjawiskiem jest teÂż muzyka-medytacja, ktĂłrÂą w przerwach miĂŞdzy nawoÂływaniem paĂą do kas, sÂłychaĂŚ w wielkich centrach handlowych i hipermarketach... Ma wywoÂłaĂŚ chwilowy relaks tak, by ca³¹ uwagĂŞ skupiĂŚ na zakupach - a wiĂŞksze zakupy, to wiĂŞksze zyski finansowe firm. Muzyka moÂże wiĂŞc byĂŚ rĂłwnieÂż elementem biznesowej strategii, sÂługÂą konsumpcjonizmu; jej siÂła oddziaÂływania jest wielka. MuzykĂŞ wykorzystuje siĂŞ przecieÂż do tak RÓ¯NYCH celĂłw.

Sterowanie moimi odczuciami przy pomocy muzyki (jak rĂłwnieÂż zapachĂłw - czytaÂłam, Âże w niektĂłrych marketach rozpyla siĂŞ np. aromat ÂświeÂżego pieczywa:)) jestem jeszcze w stanie darowaĂŚ handlowcom, zwÂłaszcza, gdy jestem Âświadoma stosowania takich praktyk, jeÂśli bĂŞdzie to czynione z niejakim wyczuciem :) Muzyka zbyt gÂłoÂśna, natarczywa, czy w zÂłym guÂście odstrĂŞcza mnie caÂłkowicie od dÂłuÂższego przebywania w danym miejscu. A na przykÂład ksi¹¿ki najchĂŞtniej kontemplowaÂłabym w ciszy. Pod tym wzglĂŞdem mam zÂłe doÂświadczenia zwÂłaszcza z jednym z EmpikĂłw w moim mieÂście. SugerowaÂłam nawet kilka razy personelowi sciszenie muzyki, tÂłumaczÂąc, Âże moÂże to przeszkadzaĂŚ w skupieniu nad potencjalnÂą lekturÂą. MyÂślĂŞ, Âże tu moÂże chodziĂŚ o metodĂŞ kija i marchewki: z jednej strony zachĂŞcajÂą do siĂŞgniĂŞcia po ksi¹¿kĂŞ wygodnymi fotelami, z drugiej - powodujÂą, Âże czytelnik zniecierpliwiony haÂłasem, nie mogÂąc skupiĂŚ siĂŞ na czytaniu, kupi ksi¹¿kĂŞ, zamiast przeczytaĂŚ jÂą na miejscu  :D 

Nie inaczej!
Mnie najbardziej sierdz¹ nachalne spoty reklamowe w marketach (pozdrowienia dla Tesco) odbêbniane co kilka minut. Po kolejnej repetce tych samych sekwencji wpadam w diablicê i chce mi siê robiÌ za wyjca. Ale jako spolegliwy - dajê sobie na wstrzymanie, z drugiej strony - podziwiam, ale i za³amujê rêce nad kondycj¹ psychiczn¹ pracownikow tych¿e, którzy dlaczego ju¿ po pierwszym dniu nie zwariowali? - Nie potrafiê zg³êbiÌ.

Asiu, ja juÂż sobie odpuÂściÂłam dawno kupowanie ksi¹¿ek w Empikach. SÂą miejsca typu Tania ksi¹¿ka z fajnÂą atmosferÂą czy antykwariaty. A najtaniej przez Internet. ChoĂŚ ostatnio preferujĂŞ biblioteki jednakowoÂż  :)
ZakupĂłw unikam jak mogĂŞ, a czy mogĂŞ to w sumie zaleÂży ode mnie. ZakupĂłw nie lubiĂŞ, zatem jest duÂże prawdopodobieĂąstwo, Âże jednak nie jestem kobietÂą  :o Galerie mnie denerwujÂą, supermarkety odstraszajÂą. Mam swoje utarte szlaki w galeriach, jeÂśli juÂż muszĂŞ wpadam w 2-3 miejsca i szybko uciekam, Âżeby nie zd¹¿yÂło dopaœÌ mnie zmĂŞczenie i osÂłabienie tym miejscem. LubiĂŞ kupowaĂŚ w warzywniakach, tam Âżadnych nachalnych melodyjek nie grajÂą  ;D

 :D To mamy tak samo! W supermarketach ustalony azymut z listÂą zakupĂłw i tyle mnie widzieli!

Dziewczyny, jeœli chodzi o supermarkety, podoba mi siê w nich to, ¿e mogê za jednym zamachem zrobiÌ wiêcej zakupów i mieÌ na jakiœ czas spokój, jeœli chodzi o system podtrzymywania ¿ycia:) Jeœli jest siê dobrze przygotowanym organizacyjnie (lista sprawunków i ustalona trasa), przebiega to w miarê szybko i sprawnie. Przy okazji solidaryzujê siê z Januszem - wykrzykiwane cyklicznie anonse irytuj¹ mnie bardziej ni¿ nastêpuj¹cy po nich przebój:) (doœwiadczam tego w Realu - "szanowny kliencie, czy jesteœ zainteresowany...":( zaiste ciekawe, czy którykolwiek z szanownych klientów jest zainteresowany:)) Wspó³czujê pracuj¹cym tam ludziom - powinni przynajmniej otrzymywaÌ dodatek za pracê w warunkach szkodliwych dla zdrowia. Ha³as jest przecie¿ obecnie uznawany za zanieczyszczenie œrodowiska, a uci¹¿liwe dŸwiêki mog¹ prowadziÌ do zaburzeù uk³adu nerwowego i nie tylko :( Natomiast muszê przyznaÌ, lubiê czasem b³¹dziÌ po klimatycznych ma³ych sklepikach i galeryjkach na Starym Mieœcie - ogl¹daÌ przeró¿ne cudeùka, obrazy, witra¿e, drobiazgi.
Co do Empiku, Beatko, to w zasadzie nie jest typowa ksiêgarnia, to ksi¹¿kowy market, nawet nie tylko ksi¹¿kowy, co odbiera jej wiele uroku typowego dla ksiêgarni tradycyjnej, gdzie z regu³y nie gra muzyka i panuje atmosfera pozwalaj¹ca na stosown¹ koncentracjê, zamyœlenie, smakowanie ksi¹¿kowych delicji. Jednak te fotele:) Przy odrobinie samozaparcia, lub pewnej dozie szczêœcia (bardziej stonowana muzyka w nadawanej przez g³oœnik stacji radiowej) mo¿na zaton¹Ì b³ogo na czas jakiœ w czytelniczej nowoœci, po czym pozostawiÌ j¹ nastêpnym amatorom. Czytanie ksi¹¿ek na miejscu ma wiele plusów. Ju¿ nawet nie chodzi o pieni¹dze - ja nie za bardzo mam gdzie upychaÌ nowe ksi¹¿ki :D Muszê siê ograniczaÌ i zapraszaÌ do domu tylko te naprawdê warte kilkakrotnego przeczytania:) A przez Internet najczêœciej polujê na pozycje ju¿ niedostêpne, albo z PWN (niestety nie ma w Bydgoszczy ksiêgarni PWNu, nad czym ubolewam:( )
Oczywiœcie, biblioteka mo¿e nam zast¹piÌ fotel w Empiku (trzeba jednak mieÌ na uwadze - jak to Gajos mówi³? "ja wiem, ¿e to jest ciê¿ko, ¿e tak¹ ksi¹¿kê trzeba póŸniej oddaÌ, prawda" i nie przyzwyczajaÌ siê;))

Supermarkety lubiê z tych samych wzglêdów, co Aleksias. Poniewa¿ zakupów generalnie nie lubiê wpadam w pó³ki jak rakieta ze z góry zaprogramowan¹ tras¹ przelotu. Pakujê w wózek od lat te same sprawdzone produkty i ... zmykam. Marketowa muzyka - eee - to wszystko, co mam do powiedzenia w tym temacie. Odnalaz³am te¿ pewn¹ wspóln¹ cechê "nawo³ywaù z megafonów" - wszystkie zapewniaj¹, ¿e w ich markecie jest naj: taniej, korzystniej, bardziej op³acalnie. Alienacjê od nawo³ywaù zapewnia mi MP-3.
Empik - w³aœciwie ju¿ od jakiegoœ czasu nie korzystam z zakupów - moi synowie za to namiêtnie. Ja zaœ grzebiê w ksiêgarniach internetowych, na Allegro. Zw³aszcza zakupy w Allegro sprawiaj¹ mi przyjemnoœÌ - dotar³am do ski¹¿ek, na które nie mia³¹bym ¿adnych szans. Pó³ek na ksi¹¿ki aktualnie nie mam, ale na pewno coœ wymyœlê - z dalszych zakupów ksi¹¿kowych po prostu nie da siê zrezygnowaÌ. :)

To prawda, Elu, ¿e siê nie da:) Jednak trzeba przeprowadzaÌ wstêpn¹ selekcjê, bo id¹c spontanicznie za g³osem serca cz³owiek po pewnym czasie musia³by siê w swoim mieszkaniu poruszaÌ œcie¿kami wytyczonymi pomiêdzy stosami ksi¹¿ek:) A tak pozostaje wiecznie aktualna kwestia: "gdzie by tu postawiÌ jeszcze jedn¹ pó³eczkê...":) Allegro jest œwietne, je¿eli chodzi o szukanie skarbów:) Jednak ja lubiê ksiêgarnie w realu, ze wzglêdu na wszystko to, co daje kontakt na ¿ywo - zapach i dotyk œwie¿o wydanych tomów, mo¿liwoœÌ przewertowania. No i sygnalizowanie nowoœci. W Bydgoszczy jest taki empik, do którego mo¿na zajrzeÌ z przyjemnoœci¹ - w k¹ciku, w którym s¹ foteliki jest cicho i spokojnie:) Poza tym, s¹ tam równie¿ p³yty. A to jest coœ, co te¿ bardzo lubiê kupowaÌ:))

Generalnie zgoda, noszenie ze sob¹ w³asnej muzyki chroni przed wtargniêciem muzyki obcej:) Bo przecie¿ nie sama muzyka dra¿ni, a g³ównie jej natê¿enie, czy te¿ nie odpowiadaj¹cy nam gatunek. W mini-markecie do którego wpadam najczêœciej muzyka jest taka akurat, jak mówi³ Pat - stanowi¹ca cichy, niedenerwuj¹cy podk³ad, nie ma te¿ reklamowych inkantacji (mo¿e w³aœnie dlatego czêœciej tam chodzê. Do marketu puszczaj¹cego klasykê uczêszcza³abym regularnie:)). Mam te¿ ulubion¹ kafejkê, gdzie zamiast rycz¹cych g³oœników jest s¹cz¹cy siê w tle delikatny smooth jazzik:)

Ulubiona kawiarnia - tu teÂż mamy zwiÂązki z muzykÂą. Sama kawa czy pyszne ciasto nie wystarczajÂą Âżeby lokal zyskaÂł miano ulubionego. Kiedy jakiÂś czas temu jeÂździÂłem do WrocÂławia chodziÂłem na piwo do maÂłego - choĂŚ dobrze w mieÂście znanego - pubu Rura. OdbywaÂły sie tam koncerty jazzowe, a nawet jeÂżeli akurat nie byÂło koncertĂłw w tle sÂłychaĂŚ byÂło przyjemny jazz. Jeden dzieĂą w tygodniu z gÂłoÂśnikĂłw wydobywaÂła siĂŞ muzyka klasyczna. WÂłaÂściciel - z tego co mi wiadomo - nie zbijaÂł na lokalu kokosĂłw, z roku na rok byÂło coraz gorzej aÂż w koĂącu Rura upadÂła. Nawet wÂłaÂściciel - pasjonat muzyki - nie mĂłgÂł sobie pozwoliĂŚ na dokÂładanie do muzycznej edukacji wrocÂławian. Szkoda, chodziÂły sÂłuchy o moÂżliwej reaktywacji tego miejsca, ale pĂłki co sprowadza siĂŞ to tylko do plotek.

I tak, choĂŚ piwo byÂło takie samo jak wszĂŞdzie, orzeszki czy paluszki ktĂłre byÂły tam serwowane moÂżna byÂło kupiĂŚ w kaÂżdym markecie to wÂłaÂśnie muzyka sprawiaÂła, Âże miejsce to byÂło wyjÂątkowe.

GoguÂś, Marsz ÂŻaÂłobny dziaÂła depresyjnie chyba jedynie na sieroty po BreÂżniewie :) W istocie jest to kawaÂłek refleksyjny, z romantycznÂą, nostalgicznÂą czĂŞÂściÂą ÂśrodkowÂą. Wbrew niepochlebnej opinii, wystawionej temu fragmentowi sonaty przez Iwaszkiewicza, w jego, przyznam oglĂŞdnie, osobliwej biografii Chopina.

A trotuar i vice versa percepcji Marsza Pogrzebowego Chopina przez mÂłodych PolakĂłw, cytujĂŞ posta z YouTube, wydalonego przez osobnika ukrywajÂącego siĂŞ pod nickiem "Enter112V" : "Ten utwĂłr na poczÂątku jest ok,ale póŸniej juÂż nie.Nigdy nie lubiÂłem Chopina dla mnie zawsze smĂŞciÂł w swoich utworach.MyÂślĂŞ,zĂŞ wiĂŞkszoœÌ komentujÂących pisze tak tylko dlatego,zĂŞ to polak(teoretycznie polak heh)."
Bez komentarza.

Witaj chingate,
Ksi¹¿ka Iwaszkiewicza nie jest typow¹ biografi¹, to raczej cykl esejów, które jak
pisze sam I. zrodziÂły siĂŞ z chĂŞci obcowania z Chopinem i jego sztukÂą.
OczywiÂście, Âże jest osobliwa bo osobista.

Zgoda. Bo i co tu komentowaĂŚ?...

Witaj chingate!

Nie zgodzê siê z Pani¹, TeresaGrob. Ksi¹¿ka Iwaszkiewicza jest sucha, cyniczna i napisana z przeœwiadczeniem o w³asnej nieomylnoœci. Pomin¹wszy fakt, i¿ napisana nieciekawie. Mo¿e jestem uprzedzony, bo uwa¿am, ¿e "twórczoœÌ" Iwaszkiewicza zosta³a wprowadzona przez komunê do kanonu lektur w ramach parytetu- potrzebny by³ im homoœ jako potwierdzenie "tolerancyjnoœci" w³adzy ludowej.

Witaj Janusz, pogadamy se z pewnoÂściÂą niejeden jeszcze raz :) Mniemam, ÂżeÂś tolerancyjny dla mÂłodych entuzjastĂłw muzyki Chopina, za jakiego siĂŞ uwaÂżam?

Postawa, o ktĂłrej piszesz, jest dewizÂą naszego forum. Witam serdecznie i zachĂŞcam do dyskusji.

Co do Marsza Pogrzebowego, to moim zdaniem jest to majstersztyk: prosty "tekst", a tyle wyraÂża. Ale trzeba wsÂłuchaĂŚ siĂŞ w smaczki, ktĂłre teÂż nie wszyscy pianiÂści potrafiÂą oddaĂŚ. To jest ten paradoks: wbrew pozornej prostocie utwĂłr nie jest Âłatwy, bo wymaga czegoÂś, co jest chyba trudniejsze niÂż opanowanie techniki.
A jeÂśli ktoÂś uwaÂża, Âże Chopin smĂŞci, to znaczy, Âże niewiele Chopina sÂłyszaÂł, a moÂże i sÂłyszaÂł, ale nie zrozumiaÂł. Tak samo jak ktoÂś, kto tÂłumaczyÂł mi, Âże Chopin wszystko gra na jedno kopyto, ktĂłry to osÂąd sformuÂłowaÂł na podstawie... dwĂłch utworĂłw (i to chyba nawet nie caÂłych...).

Ten prymityw, co uwaÂżaÂł, Âże nuta Chopina jest "na jedno kopyto", to jakiÂś patafian jest...

 :D

To,Âże komuna hoÂłubiÂła Iwaszkiewicza nie miaÂło nic wspĂłlnego z jego orientacjÂą seksualnÂą,
raczej potrzebny byÂł jej ktoÂś waÂżny, artysta, czÂłowiek  o wielu miĂŞdzynarodowych koneksjach, Âświatowiec
króry j¹ popiera³ na ró¿nych œwiatowych kongresach itp.Tak te¿ by³o z Zygmuntem Mycielskim.Ja nie bardzo przepadam
za twórczoœci¹ Iwaszkiewicza(mo¿e z wyj¹tkiem paru opowiadaù).Ale ksi¹¿ka o Chopinie to wyj¹tek.
Moim zdaniem nie jest sucha ani cyniczna.Iwaszkiewicz Chopina kochaÂł, pisze o tym np.Rubinstein w swoich
pamiĂŞtnikach.Ale jeÂśli wolisz biografie typu "urodziÂł siĂŞ i umarÂł", to trudno, chacun a son gout :)

Otó¿ miaÂło wiele wspĂłlnego, Pani TeresaGrob. MĂłj sokoli wzrok, wzmocniony dodatkowo dwunastoma dioptriami potĂŞÂżnych szkieÂł, natkn¹³ siĂŞ w jednej z dzisiejszych gazet na informacjĂŞ, Âże "W przedwojennej Warszawie kr¹¿yÂło powiedzenie Alfreda ÂŁaszowskiego, Âże do polskiej literatury moÂżna wejœÌ albo przez ³ó¿ko NaÂłkowskiej albo Iwaszkiewicza.".  W ten sposĂłb (opcja nr 2) zostaÂł wedÂług tejÂże gazety, wylansowany MiÂłosz CzesÂław, ktĂłrego kariera trwa w niektĂłrych krĂŞgach po dziÂś dzieĂą. Komuna wiedziaÂła oczywiÂście o potĂŞÂżnych koneksjach Iwaszkiewicza i jego sÂławie "wszystkomogÂącego" promotora mÂłodych "literatĂłw" pÂłci mĂŞzkiey, dlatego zrobiÂła z niego "poÂżytecznego idiotĂŞ", podobnie zresztÂą jak z MiÂłosza i wielu, wielu innych.

Tak, tak, te plotki dotyczyÂły rĂłwnieÂż Bruno Schulza.  JeÂśli ktoÂś ma ochotĂŞ na tego typu pikantne plotki zapraszam do ksi¹¿ki pt: "Zycie prywatne elit artystycznych drugiej Rzeczypospolitej" Kopra

OczywiÂście Chopin to muzyka niszowa oraz muzyka niemodna, niefajna i nie zachĂŞcimy wszystkich do sÂłuchania jej lecz rzeczywiÂście takie a nie inne podejÂście do tego kompozytora wynika rĂłwnieÂż wÂłaÂśnie z niewiedzy. WiĂŞkszoœÌ ludzi potrafi wymieniĂŚ gĂłra 2-3 pozycje Chopina czy innych kompozytorow. WydajĂŞ mi siĂŞ, Âże mogÂłoby byĂŚ nieco wiĂŞcej sÂłuchaczy gdyby wiedzieli wiĂŞcej i nie byli wprowadzani w b³¹d. Sama muzyka klasyczna ma jakieÂś swoje przyklejone etykiety, a co dopiero jeszcze Chopin. To jak funkcjonuje on w wyobraÂźni ludzi w tym kraju nie ma nic wspĂłlnego z prawdÂą - ludzie nie wiedzÂą nic choĂŚ myÂślÂą, Âże wiedzÂą bo tak mĂłwiÂą caÂłe pokolenia. ProszĂŞ sobie wyobraziĂŚ, Âże np. wg mojego kuzyna "muzyka Chopina jest o wojnie"  :o WartoœÌ sztuki zostaje spÂłycona do jakichÂś prymitywnych znaczeĂą wiĂŞc ja mu siĂŞ nawet nie dziwie, Âże sÂłowo Chopin go odpycha skoro tak mu siĂŞ kojarzy. I to juÂż jest efekt nie tylko jego ignorancji, ale i dziaÂłaĂą starszych pokoleĂą.

Niestety... panuje stereotyp, Âże muzyka Chopina to przenikliwy smutek na piĂŞciolinii.
To nie utwory decyduj¹ o nastroju... lecz ich wykonanie. Dlatego te¿ twierdzê, ¿e twórczoœÌ Chopina stanowi spektrum wielorakiej emocji...
no dobrze... koniec tego filozofowania.

Moi s¹siedzi s³uchali Chopina niemal ka¿dej niedzieli, przy otwartym balkonie, uznawa³am to za ciekaw¹, ale dziwn¹ pasjê. Nie ci¹gnê³o mnie to tego dziwnego innego od zupe³nie wszystkiego brzmienia. DziwnoœÌ by³a obca, odleg³a, nieprzyjazna. Przez 3 konkursowe tygodnie 2010 ciekawoœÌ pozwoli³a mi niepostrze¿enie przedrzeÌ siê przez barierê dziwnoœci i odkryÌ Chopina. Nie da siê nikogo namówiÌ ani zmusiÌ, chyba, ¿e we wczesnym dzieciùstwie, w doros³ym ¿yciu zainteresowanie muzyk¹ Chopina musi przyjœÌ samo.

Nie sÂłucham Jednynki wiĂŞc nawet nie zauwaÂżyÂłam znikniecia tej audycji.

Po co komu Chopin??

http://niezalezna.pl/57690-po-co-nam-chopin

ZmarÂł prof. Jan Ekier, pianista, kompozytor, chopinolog.