Kurier Szafarski

Gdaùsk by³ wczoraj miejscem szczególnym. Anio³ muzyki spojrza³ i uœmiechn¹³ siê do nas, zgromadzonych w piêknym zabytkowym gmachu nad rzek¹, po czym obsypa³ go z³otym py³em natchnienia i magii :)
Tym razem na miejsce dotarÂłam pieszo, byÂł czas na rzut oka na przepiĂŞknÂą StarĂłwkĂŞ, przechadzkĂŞ po urokliwych uliczkach, krĂłtki spacer nad MotÂławÂą, i dÂłuÂższy trochĂŞ, na drugÂą stronĂŞ rzeki, wzdÂłuÂż przystani, do gmachu Filharmonii.
Sceneria, rzecz jasna, podobna jak poprzednim razem, gdy wybiera³am siê na koncert Cuda, który w efekcie okaza³ siê koncertem Geniusza:). Zatem wita³am ju¿ ten budynek jak starego znajomego:) I wchodzi³am do wy³o¿onej ciemnoczerwonymi panelami amfiteatralnej sali z poczuciem, ¿e jestem w miejscu znanym i przyjaznym. Atmosfera w FB, aura jak¹ wytwarza publicznoœÌ, zdaje mi siê te¿ nieco inna ni¿ bydgoska, nie potrafiê powiedzieÌ dok³adnie, na czym to polega, ale bardziej jakby ciep³a, mo¿e te¿ bardziej "œwiatowa", na pewno te¿ publicznoœÌ ogólnie jest nieco m³odsza; w ka¿dym razie dobrze siê tutaj czujê.
Tym razem kr¹g by³ bardziej wype³niony i przestrzeù wokó³ fortepianu mniejsza. Wykorzystano
wszelkie moÂżliwoÂści dostawienia dodatkowych rzĂŞdĂłw krzeseÂł :)
Recital zapowiadaÂł Konrad Mielnik, ktĂłry byÂł jednym z komentatorĂłw Konkursu Chopinowskiego, co nam przypomniaÂł i przy okazji ujawniÂł siĂŞ jako kolejny zagorzaÂły wielbiciel Ingolfa.
PowiedziaÂł m.in.: "ProszĂŞ paĂąstwa, ja nie pamiĂŞtam, kto wygraÂł ten konkurs ( :D), ale pamiĂŞtam, Âże Ingolf zdobyÂł nagrodĂŞ publicznoÂści dla najlepszego pianisty, nagrodĂŞ za Poloneza FantazjĂŞ i za koncert". :))
Jak rĂłwnieÂż, Âże Wunderowi udaÂło siĂŞ udowodniĂŚ swoim wystĂŞpem, Âże juÂż jury poprzedniego konkursu siĂŞ pomyliÂło :)
NastĂŞpnie przedstawiÂł nam program koncertu, co juÂż na wstĂŞpie wprawiÂło mnie w nieziemski zachwyt:)
A potem Ingolf wszedÂł w Âświetlisty krÂąg zÂłotego ÂświatÂła padajÂącego na fortepian i zaczĂŞÂło siĂŞ misterium...

WiĂŞc najpierw - Mozart. Sonata B-dur.
Jaki jest Mozart Ingolfa? Taki, jak moÂżna siĂŞ byÂło domyÂślaĂŚ :) Koronkowy, perlisty, subtelny.  Delikatny, ale peÂłen Âżycia. Gdzie trzeba radosny, gdzie trzeba przepeÂłniony g³êbokim uczuciem.
Oczywiœcie, œpiewa³ sobie :) i uœmiecha³ siê, i ze œwiat³em z³oc¹cym mu w³osy wygl¹da³ tak, ¿e przywodzi³ nieodparcie na myœl scenê, w której Wolfi w radosnej improwizacji poprawia produkcjê Salieriego na czeœÌ cesarza :) :) Wolfi Wunder graj¹cy Wolfiego Amade... Ach, mo¿na by³o tego s³uchaÌ i s³uchaÌ bez koùca... sypa³y siê na nas per³y, dzierga³y koronki, œwiat³o pada³o w serce... Allegro, Andante cantabile (ach, jakie cantabile), i znów Allegro....
Jednak wszystko co piĂŞkne kiedyÂś siĂŞ koĂączy:) ZresztÂą nie czas byÂło ÂżaÂłowaĂŚ, czekaÂło nas jeszcze tyle innych wspaniaÂłoÂści.
Bo teraz - diametralna zmiana nastroju. Ingolf po sonacie wsta³, uk³oni³ siê i wyszed³, jakby podkreœlaj¹c odrêbnoœÌ drugiej po³owy pierwszej czêœci recitalu:) Kiedy wróci³, wezwany gromkimi brawami, przysz³a kolej na Liszta.
Soirees de Vienne – to znane nam ze strony internetowej, zagraÂł trochĂŞ inaczej. Z wiĂŞkszÂą werwÂą i  ogniem. Po czym rozgrzawszy siĂŞ (i nas), przeszedÂł do szĂłstej Rapsodii WĂŞgierskiej. I pokazaÂł, Âże potrafi zagraĂŚ nie tylko belcanto, ale i zabrzmieĂŚ mocnym, soczystym dÂźwiĂŞkiem, no i Âże ma fantastycznÂą technikĂŞ:). Wspaniale bawiÂł siĂŞ wszystkimi technicznymi i  melodycznymi niuansami tego wirtuozowskiego utworu. Brawa staÂły siĂŞ jeszcze gorĂŞtsze.

A po przerwie - kolejna zmiana nastroju, i ponadto - zmiana fortepianu, specjalnie na czeœÌ Chopina. RzeczywiÂście, sÂłychaĂŚ byÂło ró¿nicĂŞ w barwie, trudno powiedzieĂŚ, czy byÂła to zasÂługa tylko  fortepianu, czy teÂż gry Ingolfa, chopinisty idealnego, ale dÂźwiĂŞk, przedtem juÂż bardzo piĂŞkny, teraz nabraÂł wrĂŞcz nieziemskiej miĂŞkkoÂści i subtelnoÂści. 
Pierwszy raz s³ucha³am tego wszystkiego w jego wykonaniu na ¿ywo. Przy czym ze swojego miejsca (wdziêcznoœÌ moja dla pana z kasy, który je dla mnie wybra³, jest zaiste ogromna) widzia³am jasno oœwietlon¹ postaÌ Ingolfa na wprost przed sob¹, w trójk¹cie tworzonym przez fortepian, klapê i podpórkê, niczym w ramie obrazu:) Wszystko niby tak dobrze znane, a jakby nowe, brzmi¹ce niby tak samo, spod tych samych palców, a jakoœ inaczej. G³êbiej, cieplej, jeszcze bardziej œpiewaj¹co. DŸwiêk Ingolfa na ¿ywo jest jeszcze piêkniejszy ni¿ na p³ytach. Zdaje siê nie wychodziÌ z fortepianu, a spadaÌ na s³uchaczy razem ze œwiat³em, jak z³oty deszcz. Porywa, czaruje, przyci¹ga jak magnes.
ByÂło Bolero, przepiĂŞknie wymodelowane, ze wszystkimi moÂżliwymi barwami i odcieniami kolorĂłw; i byÂła Ballada, iskrzÂąca siĂŞ bogactwem emocji, przy ktĂłrej juÂż pÂłakaÂłam, a potem - punkt kulminacyjny:))
Spe³nione marzenie:) Moje pierwsze spotkanie na ¿ywo z tym czystym piêknem, z t¹ doskona³¹
kwintesencjÂą miÂłosnego wyznania Chopina.  Andante spianato. Pan Mielnik zapowiadaÂł, Âże Andante i Polonez bĂŞdzie "ostatnim punktem programu, oczywiÂście zapowiedzianego, bo sÂłyszaÂłem, jak Ingolf ĂŚwiczyÂł walca":))
Wiadomo byÂło oczywiÂście, Âże na zapowiedzianym siĂŞ nie skoĂączy.:) A Andante..
Nie sposób tego opisaÌ. Bo jak wyraziÌ doskona³oœÌ w niedoskona³ych s³owach. Andante Ingolfa by³o w moim odczuciu najwyraŸniej doskona³e, bowiem nie potrafiê dok³adnie stwierdziÌ, gdzie by³am, kiedy je gra³:). Znamy to wszyscy, wszyscy prze¿yliœmy spotkanie z tym utworem w wykonaniu Ingolfa :) Teraz doszed³ efekt s³uchania go na ¿ywo w doskona³ej akustyce, ze skutkiem zapadniêcia w nirwanê:) Jak zwykle, Polonez porwa³ mnie, z odleg³ych bardzo przestrzeni, do radosnego taùca. A kiedy polonez siê skoùczy³, publicznoœÌ oszala³a :D
Ach, czemu siê odcinam od tego szaleùstwa?:)) MYŒMY oszaleli :D Klaskaliœmy, krzyczeli brawo i wydawali przeró¿ne odg³osy aplauzu i zachwytu:))) Co niektórzy z ty³u w zapale trzaskali fotelami:)))
Wniesiono kosz kwiatów i wtedy ludzie zaczêli wstawaÌ, jeden po drugim, standing ovation mia³a specyficzn¹ atmosferê w tym krêgu, tak ciasno skupionym wokó³ naszego idola.
Ingolf ma niezwykÂły dar skupiania uwagi na muzyce, ale i przyciÂągania ludzi, zdobywania ich serc - dla siebie i dla muzyki. NabraÂł pewnoÂści siebie, ale pozostaÂł sobÂą. Nie jest juÂż moÂże nieÂśmiaÂły, ale jest nadal ciepÂły i radosny. Nie ma w nim juÂż zdziwienia, Âże siĂŞ podoba, jest poczucie - "wiem, mam wielki dar, chcĂŞ siĂŞ nim z wami dzieliĂŚ, bierzcie, proszĂŞ, ja teÂż bardzo to kocham".  I sÂłuchanie jego recitalu, w tym zamkniĂŞtym krĂŞgu wtajemniczonych, byÂło bardziej nie jak koncert gwiazdy, ale jak osobiste z nim spotkanie, rozmowa, w ktĂłrej on przemawiaÂł dÂźwiĂŞkiem, a my naszymi sercami i rytmem oklaskĂłw. Nie byÂło dystansu, bariery miĂŞdzy nami. W speÂłnianiu tego misterium byliÂśmy razem - on i my - po³¹czeni wspania³¹ muzykÂą. I kiedy staliÂśmy ciasno wokó³ niego, w huraganie braw, kaÂżdy z nas mĂłwiÂł mu to wszystko, co jego muzyka nam daÂła i jak jest za to wdziĂŞczny.

W koĂącu Ingolf znĂłw usiadÂł do fortepianu, i my usiedliÂśmy:) I byÂł walc; cudny, lekki, roztaĂączony, wirujÂący jak motyl. Jak on swobodnie, leciutko, radoÂśnie gra teraz wszystko, kiedy nie musi siĂŞ do niczego naginaĂŚ, niczego udowadniaĂŚ:) Owacja. Drugi bis - ach, nie wiem, co to byÂło:) Czy aby na pewno klasyka:) Wiem, Âże byÂło bardzo Âładne, bardzo nastrojowe, schodziÂło coraz ciszej i ciszej, zamieraÂło powoli... na sali zapadÂła kompletna cisza... przedÂłuÂżaÂła siĂŞ … aÂż wreszcie rozbrzmiaÂł Âśmiech i oklaski - zahipnotyzowaÂł nas:) Wszyscy wsÂłuchiwali siĂŞ z zapartym tchem, zachwyceni, w tĂŞ powoli ginÂącÂą melodiĂŞ, nikt nie chciaÂł pierwszy naruszyĂŚ zbyt wczeÂśnie tej ciszy:))
I jeszcze jedna melodia, juÂż krĂłciutka, juÂż wiedzieliÂśmy, Âże siĂŞ z nami Âżegna - zakoĂączyÂł akordem zabawnie podkreÂślonym, takÂże minÂą, jakby mĂłwiÂł - tak, juÂż skoĂączyÂłem:)
Wiêc wstaliœmy znowu, by go po¿egnaÌ. Wspania³a jest gdaùska publicznoœÌ:) Kocha muzykê i ma gor¹ce serca. Nie wiem, kiedy tu wrócê, ale zapamiêtam ten dzieù na zawsze, dzieù œwiêta muzyki. I myœlê, ¿e mogê powiedzieÌ z ca³¹ pewnoœci¹, ¿e ka¿dy koncert Ingolfa bêdzie takim œwiêtem.

Asiu, zaiste mo¿emy byc tylko dumni, ¿e mamy w naszej rodzince tak¹ wspania³¹ komentatorkê, sprawozdwczyniê i krytyka.
DziĂŞkujĂŞ za TwojÂą relacjĂŞ.  :D ByÂła wiĂŞcej niÂż Âświetna. ByÂła caÂłkowicie Twoja a jednoczeÂśnie przecieÂż caÂłkowicie nasza, bo dla nas!

Asiu, przecieÂż my byliÂśmy tam razem. Razem, wÂśrĂłd owych "wtajemniczonych" sÂłuchaliÂśmy Mozartowskiej sonaty KV 333 (ktĂłra jest piĂŞknym owocem duchowej, czyli artystycznej wiĂŞzi Wolfganga i Jana Chrystiana Bacha), Liszta (do VI Rapsodii mam bardzo osobisty stosunek) i Chopina. Ja sam ostatnio bardzo czĂŞsto powracam do konkursowego, Ingolfowego Andante i Poloneza. SÂłuchanie tego utworu na Âżywo jest na pewno wielkim duchowym uniesieniem, czystÂą metafizykÂą...

NaprawdĂŞ czujĂŞ TwĂłj zachwyt!  :)



 :D


-- PiĂŞkny wpis takÂże na Ingolfowym facebooku.  ;)

Na pewno bĂŞdĂŞ chciaÂła posÂłuchaĂŚ w koĂącu Ingolfa na Âżywo, wiesz Asiu, Âże to juÂż w sierpniu bĂŞdzie? :) Tylko trzy bisy? Ciekawam bardzo, co to byÂło, to o takim mocno hipnotyzujÂącym dziaÂłaniu? A ten trzeci bis?

Fajnie, Âże tli siĂŞ w Tobie tyle zapaÂłu, by wypuszczaĂŚ siĂŞ na koncerty wyjazdowe :)

Zazdroszczê tego dostawiania krzese³ek i tego sympatycznego ¿yczliwego pana z kasy... Zaczynaj¹ mi siê trochê trz¹œÌ rêce na samo wspomnienie pustych miejsc i kolejki po wejœciówki odsy³anej z kwitkiem, przez [...] ludzi z kasy. Tu chyba i pakt dla kultury nic nie pomo¿e.

Januszu, ja bardzo dziêkujê za s³owa aprobaty, jak¿e zawsze mi³e sercu pisz¹cego:) Cieszê siê, ¿e mog³am siê z Wami podzieliÌ wra¿eniami: radoœÌ dzielona - podwójn¹ radoœci¹:)

Tak, mia³am Was ze sob¹ w sercu:) I stara³am siê przenieœÌ i przekazaÌ choÌ mój zachwyt i odczucia z tego piêknego wydarzenia. Ach, Pat, drogi przyjacielu, jak¿e ¿a³ujê, ¿e Ciê tam nie by³o - tyle by³oby do komentowania, i w przerwie zamiast pa³êtaÌ siê po korytarzach. dosta³abym szczegó³ow¹ analizê tego Mozarta, i reszty:))
Liszta wci¹¿ poznajê i coraz bardziej jestem pod jego urokiem - zapewne ta fascynacja bêdzie ros³a w miarê dalszego poznawania:) Przede mn¹ jeszcze du¿a czêœÌ poœwiêconego mu roku.:)

Asiu.

Zmusilem sie i przeczytalem. Teraz zaluje ze sie "zmuszalem".  Brawo

Beatko - co do tego dostawiania krzese³, to filharmonia mia³a, jak s¹dzê, nadziejê choÌ trochê sobie zarobiÌ. Bo to w zasadzie by³ darmowy koncert, na zasadzie rekompensaty za to, ¿e w kwietniu przyjecha³ nie ten pianista, którego instytucja reklamowa³a:) Pewnie mieli nadziejê, ¿e czêœÌ osób zrezygnuje, czêœÌ upchnie siê dodatkowo, i w ten sposób choÌ w pewnym stopniu pokryje straty:) Jednak sama idea takiego zadoœÌuczynienia za zmianê, która przecie¿ nie powsta³a z ich winy jest godna uznania. A pan z kasy jest niezwyk³¹ osob¹. W kwietniu cierpliwie opowiada³ mi przez telefon, jak wygl¹da sala, gdzie jak widaÌ i s³ychaÌ, i gdzie znajdzie siê odpowiednio dobre miejsce dla osoby specjalnie przyje¿d¿aj¹cej z daleka na ulubionego pianistê:) W maju wys³ucha³ równie cierpliwie mojej tyrady odnoœnie do pomys³u filharmonii na potwierdzanie biletów i potwierdzi³ mi wstecznie mój bilet:)) Jest to jak najbardziej odpowiedni cz³owiek na wysuniêtej placówce rozdzielaj¹cej tak cenne dobra kultury:))
Nie rozumiem polityki Warszawskiej instytucji, wedÂług mnie jest zupeÂłnie bezsensowna, zresztÂą byÂła juÂż o tym rozmowa.

Bartusie, bardzo mi pochlebia juÂż sam fakt, Âże uznaÂłeÂś iÂż moÂże byĂŚ warto siĂŞ zmusiĂŚ  ;)
A cieszy mnie, Âże nie byÂło tak Âźle :D DziĂŞki :)

Asiu,
 dziĂŞkujĂŞ Ci za tak obszernÂą relacjĂŞ z gdaĂąskiego koncertu
naszego ulubieĂąca Ingolfa WspaniaÂłego.
Masz wielki dar pisania tak,
Âże czujĂŞ atmosferĂŞ spotkania i miejsca.
Jeszcze raz dziĂŞkujĂŞ.

Asiu, dziĂŞkujĂŞ!! Jak siĂŞ wreszcie spotkamy, bardzo nisko Ci siĂŞ ukÂłoniĂŞ, a potem wycaÂłujĂŞ za te dary! PiĂŞkno interpretacji Ingolfa to jedno, ale dopiero poparte Twoim opowiadaniem, stanowi caÂłoœÌ doskona³¹.  :) :-*

Tym razem s³abiutko Asiu, baaaardzo s³abiutko.. :D :D ;), mimo wszystko jakoœ zdo³a³em siê przemêczyÌ i przeczyta³em ca³oœÌ tekstu...i powiem jedno - bardzo Ci dziêkujê za t¹ przepiêkn¹ relacje.. :)

Asiu, Ingolf tak piĂŞknie dziĂŞkowaÂł gdaĂąskiej publicznoÂści za przyjĂŞcie. MyÂślĂŞ, Âże gdyby przeczytaÂł TwojÂą "recenzjĂŞ", byÂłby bardzo szczĂŞÂśliwy. Co Ty na to? :)

Aha, zauwaÂżyÂłeÂś wiĂŞc; a wÂłaÂśnie przedtem zerkaÂłam, czy siĂŞ tam nie "zalajkowaÂłeÂś" :) Dzisiaj za to zauwaÂżyÂłam zmasowane wsparcie Marka:)) NaprawdĂŞ mam nadziejĂŞ, Âże on to czyta, a przynajmniej, Âże mu to relacjonujÂą  :D
Marku, Konradzie, Ewo, dziĂŞki, cieszĂŞ siĂŞ, Âże odebraliÂście atmosferĂŞ, emocje, Âże byÂłam w stanie odmalowaĂŚ przyblizony obraz tego, co dziaÂło siĂŞ w sobotĂŞ w GdaĂąsku - szkoda jedynie, Âże nie mogÂłam w jakiÂś sposĂłb odegraĂŚ Wam dokÂładnie dÂźwiĂŞkĂłw, ktĂłre nadal brzmiÂą mi w uszach i w sercu. Jak widaĂŚ, Ingolf takÂże odczuÂł gorÂącÂą aurĂŞ tego koncertu, i daÂł temu wyraz na FB:))
Ewuniu, zgoda, wyca³ujemy siê nawzajem, natomiast bez przesady z tymi uk³onami :-[ :). Cieszê siê, ¿e spêdzimy kilka mi³ych dni razem i porozmawiamy w spokojnej atmosferze. Mam teraz czas strasznie ciê¿kich zmagaù i z utêsknieniem myœlê o d³u¿szej chwili wolnego czasu, na spokojne s³uchanie, czytanie, pisanie moich bydgosko-czêstochowskich rymów:)) Ale ogromnie siê cieszê, ¿e uda³o mi siê wycisn¹Ì czas na ten wyjazd i jego opisanie:)
Przy okazji zauwaÂżyÂłam zmianĂŞ strony Ingolfa. Teraz brzmi na niej Larghetto z emola :D I caÂły wystrĂłj staÂł siĂŞ taki bardziej... ekskluzywny:) Noblesse oblige:)
Pewnie Âże byÂłoby miÂło, gdyby Ingolf mĂłgÂł czytaĂŚ moje recenzje :D - nie wiem jednak, na ile on jest juÂż dobry w czytaniu po polsku:) I nie wiadomo, czy znalazÂłby czas. 

Do³¹czam recenzjê z gdaùskiego koncertu Ingolfa i zdjêcie. Takiego go w³aœnie widzia³am :)

http://www.dziennikbaltycki.pl/kultura/409778,ingolf-wunder-zagral-w-polskiej-filharmonii-baltyckiej,id,t.html

Jak widaÌ, Maja Korbut ma podobne zdanie co do sposobu gry Ingolfa, i nasze recenzje s¹ doœÌ zgodne:) Wiele osób ma te¿ po wys³uchaniu go w³aœnie takie odczucie: "Ingolf Wunder gra na fortepianie, jakby z kimœ rozmawia³".
Nie mogĂŞ siĂŞ doczekaĂŚ podsÂłuchania kolejnej rozmowy:)