Kurier Szafarski

 Kolejny festiwal w Dusznikach  przed nami... WÂłaÂśnie ukazaÂł siĂŞ projekt programu tejÂże imprezy:

http://www.chopin.festival.pl/festiwal-chopinowski/projekt-programu-68-mfch-w-dusznikach-zdroju

Chyba kolejny desant na Duszniki nie wypali, ale nie zaszkodzi nie traciĂŚ nadziei. Ilja Raszkowski i Francesco Plum Piemontesi. Kati, trzeba zacz¹Ì czarowaĂŚ rzeczywistoœÌ  ;D

ZachĂŞcajÂące sÂą teÂż te dwie wielkie niewiadome - pierwsze miejsca z Cliburna i Brukseli. Jeszcze nie wiemy, kto siĂŞ za nimi kryje, ale kiedy przeÂśledzimy przebieg obu konkursĂłw, moÂżemy bardzo zechcieĂŚ byĂŚ obecni na tych koncertach :)
Plum Piemontesi gra w sobotĂŞ. Jedynka van Cliburna takoÂż. To nie jest niewykonalne:)

RozpoczĂŞÂła siĂŞ sprzedaÂż biletĂłw na tegoroczny Festiwal.
WÂłaÂśnie zarezerwowaÂłam sobie bilet na koncert finaÂłowy. Na kogo? Nie wiem. To znaczy wiem - na zwyciĂŞzcĂŞ konkursu Van Cliburna. Wiadomo dlaczego - po cichu liczĂŞ na wygranÂą Chozjainowa. Ale nawet jeÂśli nie zostanie on Numero Uno - z wielkÂą przyjemnoÂściÂą posÂłucham kaÂżdego, kto zdobĂŞdzie laur tejÂże rywalizacji. W 30stce zakwalifikowanej do konkursu - sam kwiat pianistycznej mÂłodzieÂży - wiĂŞc ryzyko niewielkie..:)

No, wiĂŞc jadĂŞ na KholodenkĂŞ ( jak po polsku? ChoÂłodienkĂŞ?)..:)
Happy! :)

DwĂłjka bĂŞdzie transmitowaĂŚ niektĂłre recitale z Dusznik:

2 sierpnia o godz. 20.oo recital inauguracyjny - Dina Joffe

4 sierpnia o godz. 20.oo - Olga Kern

8 sierpnia o godz. 20.oo - Ilya Rashkovskiy (zwyciĂŞzca konkursu w Hamamatsu)

9 sierpnia o godz. 20.oo - Boris Giltburg ( zwyciĂŞzca konkursu im. KrĂłlowej Elzbiety)

10 sierpnia o godz. 20.oo - recital finaÂłowy - Vadym Kholodenko ( zwyciĂŞzca konkursu Van Cliburna)

W³aœnie zosta³ opublikowany szczegó³owy program festiwalu:

po polsku: http://www.chopin.festival.pl/http://www.chopin.festival.pl/wp-content/uploads/2013/07/68-MFCh_w-POLSKA_001-080_do_druku.pdf

i po angielsku: http://www.chopin.festival.pl/http://www.chopin.festival.pl/wp-content/uploads/2013/07/68-MFCh_w-ANGIELSKA_081-160_do_druku.pdf

To juÂż jutro wielkie otwarcie??
Hej, szanowni forumowicze! Nazwa naszego forum zobowiÂązuje, a festiwal jak by nie byÂło szopenowski..A i radiowa transmisja przewidziana jest!
W zwi¹zku z tym, bardzo liczê na wasz¹ obecnoœÌ jutro przy odbiornikach i na forum - lo¿a komentatorów mile widziana! :)
Dina Yoffe zagra m.in Nokturn op.15 nr 2, wszystkie 4 Impromptus i Andante Spianato..

Jutro teÂż trzeba bĂŞdzie siĂŞ przemieszczaĂŚ w wirtualnej przestrzeni, bo na Promsach Rach3 i Nikolay Lugansky..ObliczyÂłam, Âże ok.21.30 wiĂŞc jest szansa pogodziĂŚ jedno z drugim..:)

ojejej! ale sie poczuÂłem staro!  :-[ DinĂŞ Joffe pamiĂŞtam prawie jakby to byÂło wczoraj, gdy na 1975 startowaÂła z Krystianem na Naszym Konkursie. PamiĂŞtam jej zawoalowany dÂźwiĂŞk ale i petardowe forte. I prosze minĂŞÂło 38 lat i bedzie szansa sprawdziĂŚ, co sie z mej Diny ostaÂło  ;) :)

Na pierwsze i po³owe drugiego impromptu nie zd¹¿y³em. To co s³yszê to gra porz¹dna i przemyœlana, ale nie porywaj¹ca, nie ujmuj¹ca jak¹œ wyrafinowan¹ stylistyk¹ i subtenoœci¹ dŸwiêku

S³uchajac andante spianato poma³u zaczynam traciÌ nadzieje, czy s³usznie poœwiêcam czas na sluchanie recitalu pani Diny Joffe. odnoszê wr¿enie, ze artystka jest albo stremowana, albo najzwyczajniej czymœ rozkojarzona. Gra szybko, z rutyn¹, mo¿e nawet "z pazurem" ale ró¿ne drobne wahniêcia i palcóweczki czyni¹ jej interpretcje tuzinkow¹.

Zgadzam siĂŞ poniekÂąd z TobÂą...Za szybko,maÂło wyrafinowanie..( mam na myÂśli Andante)..A i dÂźwiĂŞk nie zawsze wysublimowany..
A poniÂżej to, co napisaÂłam przed chwilÂą zanim przeczytaÂłam twĂłj post:

"Impromptus raczej mi siê podoba³y: mo¿e dlatego, ¿e 3-cie i 4-te nale¿¹ do moich ulubionych. Trzecie szczególnie.
Nokturn nie porwaÂł mnie, bo jakoÂś nie przepadam za nim ( zmiana w programie byÂła: zamiast op.15 nr 2 byÂł nr 1)

Uwielbiam ten perlisty poczÂątek Andante Spianato- dla mnie Dina Yoffe gra go trochĂŞ za szybko i bez tej delikatnej, koronkowej "mgieÂłki" jakÂą sÂłyszaÂłam chociaÂżby u Wundera na konkursie..
 Druga czêœÌ, czyli polonez - brzmi lepiej: gra jest zdecydowana, mocna, bo taka ma byĂŚ.."

Nie zd¹¿y³am na pierwsz¹ po³owê recitalu - si³a wy¿sza w postaci drobnego wypadku drogowego;D, ale stara³am siê bardzo, by dotrzeÌ choÌ na drug¹, bo naprawdê bardzo chcia³am pos³uchaÌ tego koncertu. Ju¿ chyba zawsze transmisje z Dusznik bêdê prze¿ywaÌ bardzo osobiœcie:) I plastycznie wyobra¿aÌ sobie wnêtrze dusznickiego dworku.

UdaÂło siĂŞ, i chyba wybraÂłam lepszÂą czÂąstkĂŞ:) Nie mogÂłam stwierdziĂŚ na wÂłasne uszy, czy druga poÂłowa byÂła lepsza, jednak w moim odczuciu byÂła naprawdĂŞ bardzo dobra:) PodobaÂły mi siĂŞ wariacje Beethovena i te wspaniaÂłe "miniatury" Brahmsa.
 I oczarowaÂło mnie scherzo E-dur - tak nietypowy utwĂłr na bis - bardzo piĂŞkne:) zadumane, dokÂładnie, jak to wyraziÂł pan Majchrowski - perliste:) Ciekawie teÂż byÂło posÂłuchaĂŚ wywiadu z DY, choĂŚby jej opinii o Konkursie Chopinowskim. MoÂże i jest tak, Âże dzisiejsi konkursowicze traktujÂą go jak udziaÂł w zawodach sportowych, wedÂług motta - "szybciej wyÂżej dalej" - a raczej: "szybciej, gÂłoÂśniej, sprawniej"?:)

A ja jednak przerzuciÂłam kanaÂł i usadowiÂłam siĂŞ w Royal Albert Hall- wÂłaÂśnie sÂłucham III koncertu Rachmaninowa w wyk. LugaĂąskiego...

Zgadzam siê Asiu z Tob¹ - druga czêœÌ by³a zdecydowanie lepsza, ciekawsza i ogólnie dobra. Celowo nie uzy³em s³owa "bardzo", bo Brahms przypad³ mi do gustu œrednio a Scherzo E-dur (Chopin) zagrane na bis(!!) by³o po prostu... tylko dobre (chwilami wyzute z uczuÌ, jakby odgrywane przez zmêczonego interpretowaniem artysty?).
Za to wariacje Beethovena ÂśmiaÂło mogĂŞ okreÂśliĂŚ mianem Âświetne! Rozplanowane, grane rĂłwnym, osadzonym dÂźwiĂŞkiem, piĂŞknie skontrastowane dynamicznie, z uwypuklaniem partii lirycznych mogÂłyby dla wielu pianistĂłw byĂŚ wzorem do przemyÂśleĂą artystycznych. MoÂże wiĂŞc szkoda, Âże na usilnÂą proÂśbĂŞ organizatorĂłw maestrina Joffe rozpoczĂŞÂła recital Chopinem, a nie Beethovenem, moÂże wĂłwczas lepiej rozgrana  - lepiej zagraÂłaby komplet szopenowskich impromptus. Nic to.  sumie cieszĂŞ siĂŞ, Âże po ponad 30 latach znĂłw wysÂłuchaÂłem tej pianistki i Âże, jak dowiedziaÂłem siĂŞ z wywiadu, jej zycie muzyczne piĂŞknie siĂŞ rozwinĂŞÂło i Âże wnosi wielki wkÂład do rozwoju pianistyki. Wiellki szacunek dla pani Diny Joffe!

Asiu... Pozdrawiam dusznikowo  :)

Januszu, takie pozdrowienia w tych dniach wiele znaczÂą :) Nie porzucam nadziei, Âże kiedyÂś jeszcze ekipa szafarska, choĂŚ w podgrupach, pozdrowi siĂŞ dusznikowo w Dusznikach:)
Dina Joffe robi bardzo miÂłe wraÂżenie jako osoba, podoba mi siĂŞ teÂż jej styl gry. Dobrze zagrane scherzo Chopina, to juÂż jest coÂś;) Fakt, Âże na bis zmĂŞczeni juÂż artyÂści raczej wybierajÂą lÂżejsze kawaÂłki - ale teÂż sam utwĂłr ma w sobie tyle magii, i nie wypada zbytnio wybrzydzaĂŚ za to, co dostaÂło siĂŞ w prezencie;) 30. sierpnia zagra w Warszawie oba koncerty Chopina - bez orkiestry, Âżyczmy jej, Âżeby od poczÂątku wszystko siĂŞ udaÂło.

Dzisiaj w Dusznikach graÂła Olga Kern, zwyciĂŞÂżczyni van Cliburna z 2001r., z akompaniamentem strug deszczu:) Bardzo bogaty i ciekawy repertuar:

W pierwszej czĂŞÂści: Beethoven - Wariacje na temat "La stessa, la stessissima" z opery "Falstaff" Antonia Salieriego WoO 73,
i Schumann - KarnawaÂł op. 9, a po przerwie:
Rachmaninow - Preludia op. 32: G-dur nr 5, h-moll nr 10, gis-moll nr 12,
Chopin - Etiudy op. 25: As-dur nr 1, F-dur nr 2, h-moll nr 10
i Liszt - Rapsodie wĂŞgierskie: E-dur nr 10, cis-moll nr 2.

Olga czuje siĂŞ szczegĂłlnie zwiÂązana z Rachmaninowem, i wykonuje duÂżo jego utworĂłw szczegĂłlnie w tym roku, na ktĂłry przypadajÂą dwie rocznice - 140 rocznica urodzin i 70 rocznica Âśmierci. DrugÂą rapsodiĂŞ Liszta wykonaÂła teÂż z kadencjÂą Rachmaninowa. Bardzo udany wystĂŞp. Przy okazji padÂło stwierdzenie, Âże nietaktem byÂłoby nie zagraĂŚ tu Chopina - oby to uczucie staÂło siĂŞ zwyczajem ;)
Kern wystĂŞpowaÂła w lutym w Poznaniu, graÂła drugiego Racha. MiaÂłam ochotĂŞ, ale siĂŞ nie wybraÂłam:( MoÂże przyjedzie do Bydgoszczy:))

A ja wczoraj odwiedziÂłam festiwalowe Duszniki i wybraÂłam siĂŞ na koncert Beatrice Rany. Pewnie pamiĂŞtacie, Âże zdobyÂła ona 2-gie miejsce na tegorocznym konkursie Van Cliburna. I chociaÂż nie ÂśledziÂłam uwaÂżnie jej wykonaĂą na konkursie, to jednak razu pewnego akurat trafiÂłam na etap, w ktĂłrym graÂła komplet PreludiĂłw Chopina.
SÂłuchaÂłam mimochodem, majÂąc myÂśli zaprzÂątniĂŞte czym innym, ale nagle zÂłapaÂłam siĂŞ na tym Âże coraz bardziej mnie wciÂągajÂą te chopinowskie miniatury i juÂż raczej pozostanĂŞ do koĂąca z Beatrice.
Wiêc kiedy zobaczy³am w programie festiwalu, ¿e druga czêœÌ jej recitalu bêdzie zawieraÌ w³aœnie Preludia, niewiele siê zastanawia³am.
No i nie zawiodÂłam siĂŞ.
Pierwsza rzecz, na ktĂłrÂą zwrĂłciÂłam uwagĂŞ w tej mÂłodziutkiej 20-letniej pianistce, to ogromne skupienie podczas grania.
Tylko to by³ taki szczególny rodzaj koncentracji - nie skierowany na siebie ( och, ¿eby tylko wszystkie nuty zagraÌ i niczego nie zapomnieÌ..), ale na utwór, muzykê któr¹ gra. Skupiona na ka¿dym dŸwiêku, na tym aby najlepiej oddaÌ nastrój, myœl, jak¹œ ideê. Nie spieszy siê, nie popisuje, nie szar¿uje: po prostu trwa w muzyce, jakby chcia³a aby te magiczne chwile trwa³y jak najd³u¿ej.
Dziêki temu jej muzykowanie ma g³êbiê, nie jest tylko odgrywaniem nut. I choÌ popo³udniowa pora koncertu nie jest mo¿e najszczêœliwsza dla peregrynacji w muzyczne œwiaty, to ja po prostu zas³ucha³am siê. I mia³am wra¿enie, ¿e to samo przydarzy³o siê samemu autorowi Preludiów, którego popiersie stoi na scenie obok fortepianu.
PiĂŞknie zabrzmiaÂło 4-te Preludium e-moll ( od razu myÂślami cofnĂŞÂłam siĂŞ 2 lata wstecz, do naszego szafarskiego spotkania w Dusznikach)- byÂło bardzo refleksyjne, bardzo smutne i zagrane piĂŞknym dÂźwiĂŞkiem , Des-dur "Deszczowe" - niesamowicie dobrze poprowadzone rytmicznie i dynamicznie( "o szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny.."), ale takÂże to ostatnie - niczym huragan- zmiĂłtÂł wszystkie nuty i przywrĂłciÂł mnie do rzeczywistoÂści.
I moÂże zabrzmi to trochĂŞ gĂłrnolotnie, ale pierwsza myÂśl jaka potem caÂły czas mi towarzyszyÂła, to byÂło to Âże Beatrice swojÂą grÂą po prostu skÂłada hoÂłd Chopinowi. Przy czym nie byÂło w tym nic z naboÂżnej czoÂłobitnoÂści - znalazÂłam tam raczej szacunek, z jakim odnosiÂła siĂŞ do jego dzieÂł oraz wiele prostoty i naturalnoÂści, ktĂłrÂą kompozytor ceniÂł ponad wszystko..
Bardzo mnie usatysfakcjonowaÂł jej wystĂŞp, takÂże Bach i Schumann ktĂłrego graÂła w pierwszej czĂŞÂści.
To bardzo uzdolniona artystka i naprawdĂŞ ÂżyczĂŞ jej kariery na miarĂŞ tych zdolnoÂści. ZasÂługuje na to i ona, i my - jej sÂłuchacze.

Doroto, bardzo Ci zazdroszczê:) Nie tylko wspania³ego recitalu, ale i spaceru magiczn¹ dusznick¹ alej¹, przechadzki po parku, przebywania w aurze chopinowskiego dworku. Mo¿e skrobniesz kilka s³ów na temat samego festiwalu? Czy wszystko wygl¹da tak samo, jak "za naszych czasów"? Masz komfortow¹ sytuacjê - z Wroc³awia to naprawdê niedaleko, mo¿na siê zdecydowaÌ i spontanicznie wyskoczyÌ. A przy okazji, czy Piotr dawa³ jakieœ znaki ¿ycia, czy ju¿ do reszty wci¹gn¹³ go w swe tryby wielki œwiat finansów?:)
Van Cliburn seryjnie produkuje fascynuj¹ce indywidualnoœci ;) A raczej pewnie przyci¹ga :) Przyjemnie by³o choÌ poczytaÌ o Twoich odczuciach podczas s³uchania tak g³êboko prze¿ywanego i z pieczo³owitoœci¹ oddanego Chopina. Warto bêdzie zwróciÌ uwagê na Beatrice. GraÌ tak Chopina to nie byle co.

Wracaj¹c jeszcze do koncertu Olgi Kern - to by³ naprawdê uczciwy dusznicki koncert - z czterema bisami! I mia³am ochotê znaleŸÌ i zamieœciÌ któryœ z tych bisów w jej wykonaniu, bo ju¿ wyobra¿a³am sobie, jak Janusz dyskretnie gromadzi³by nam dokumentacjê:)) Nie uda³o mi siê jednak niczego znaleŸÌ. Podrzucam w zamian Moment Musicaux Op.16 nr 4 w wykonaniu Lugaùskiego, którego s³uchaliœmy razem dwa lata temu:)

https://www.youtube.com/watch?v=yQw3DvqEbxI

Beatrice zagra³a tylko jeden bis, ale bynajmniej nie dlatego ¿e publicznoœÌ wiêcej nie chcia³a..Nie, nie - rytmicznie klaskaj¹c dawa³a do zrozumienia, ¿e jeszcze chce..Ale na "Widmung" Schumanna-Liszta siê skoùczy³o.. I rozumiem artystkê: program recitalu mia³a raczej wyczerpuj¹cy - w I-szej czêœci oprócz Partity nr 1 Bacha, pó³godzinne "Etiudy symfoniczne" Schumanna, w drugiej wspomniany 45-minutowy komplet Preludiów Chopina. Wiêc mia³a prawo byÌ zmêczona.."Less can be more" - chcia³oby siê rzec po tym jednym bisie, sk¹din¹d bardzo piêknym..
A Duszniki - trwajÂą w swym festiwalowym blasku, jakichÂś wiĂŞkszych zmian nie zauwaÂżyÂłam..Park zdrojowy jak zwykle piĂŞkny, zadbany, kolorowy. Klombik  z codziennie aktualizowanÂą kwiatowÂą datÂą jest, kawiarenka przed dworkiem teÂż.
Jedno siĂŞ tylko zmieniÂło. I kiedy to zobaczyÂłam trochĂŞ smutno mi siĂŞ zrobiÂło..
Mianowicie nasza mityczna "Oaza" prawdopodobnie nie wytrzyma³a rynkowej gry..Lokal stoi opustosza³y, czeka na nowego w³aœciciela, a wokó³ pusto, szaro i bez ¿ycia( pamiêtam te kaskady kwiatów wokó³)..I to w takiej bliskoœci dworku. Trochê szkoda, ale mo¿e jeszcze kiedyœ ktoœ wskrzesi to miejsce i mo¿e znowu kiedyœ tam spotkamy siê razem na "herbatce bez malin i bez cynamonu"..(jeœli niczego nie przekrêci³am.. ) ;)

Oazy szkoda:( To by³a taka klamra spinaj¹ca festiwalowe wypady. Te refleksje nad herbatk¹ (o ile pamiêtam - to by³a ona w dodatku "z cynamonem bez cynamonu" :D) by³y równie niezapomniane jak nasze muzyczne doznania. Ale zostaje nam jeszcze ta póŸniej odkryta, ale jak¿e klimatyczna, "muzyczna" kafejka, malowniczo obwieszona instrumentami:) A czy wejœcia do sanktuarium nadal strzeg¹ bracia "Hightower"?:)

Aaa, tak tak : ;D Jednego z braci widzia³am..W ogóle, kadra obs³uguj¹ca festiwal wci¹¿ ta sama...No, w koùcu jak tradycja to tradycja...Takie imprezy nie potrzebuj¹ rewolucyjnych zmian. ;)

Za chwilĂŞ w DwĂłjce transmisja z koncertu Ilji Raszkowskiego!

Fryderyk Chopin Trois Nouvelles Etudes op. poÂśm.  nr 1 f-moll,  nr 2 As-dur,  nr 3 Des-dur; Franciszek  Schubert Sonata fortepianowa c-moll D 958; Sergiusz Rachmaninow  Etiudy - Obrazy op. 39

Bardzo podobaÂła mi siĂŞ ta beethovenowska sonata Schuberta w wykonaniu Ilji.
 PamiĂŞtam  Âże rĂłwno 10 lat temu w 2003 roku tĂŞ samÂą sonatĂŞ wykonaÂł na festiwalu niemiecki pianista Lars Vogt, teÂż bardzo dobrze.
Niestety wówczas po Chopinie (który wype³ni³ pierwsz¹ czêœÌ recitalu Vogta) publicznoœÌ w Dusznikach masowo
opuÂściÂła widowniĂŞ, nad czym ubolewaÂł prowadzÂący transmisjĂŞ (i ja).

Obrazy Rachmaninowa teÂż bardzo Âładne, momentami wrĂŞcz impresjonistyczne, ale teÂż peÂłne dynamiki. Ilja czaruje mnie piĂŞknÂą barwÂą dÂźwiĂŞku. Takie to Âświetliste, dÂźwiĂŞczne, poetyckie. WspaniaÂły koncert. Szkoda, Âże nie mogliÂśmy posÂłuchaĂŚ wczorajszego, podobno fenomenalnego WÂłocha.
Chyba wszyscy grajÂą w tym roku wiĂŞcej Chopina. PamiĂŞtam, Âże dwa lata temu mieliÂśmy niedosyt:) Ale Raszkowski przecieÂż nie powinien baĂŚ siĂŞ muzyki Fryderyka po chrzcie bojowym na naszym Konkursie:)

PodobaÂł mi siĂŞ Chopin Raszkowskiego, chociaÂż nie byÂło go za wiele: piĂŞkne Trois Nouvelles Etudes - maÂło znane, nieczĂŞsto wykonywane, ale przez to ÂświeÂże i nie "zgrane" na ÂśmierĂŚ. SzczegĂłlnie ta pierwsza - majÂąca w sobie jakieÂś tajemnicze piĂŞkno i urok.
Szkoda, Âże Ilja nie zagraÂł wczoraj Ballady f-moll, ktĂłrÂą tak ujmujÂąco wykonaÂł na Konkursie Chopinowskim. I teÂż jestem zdania, Âże nie powinien baĂŚ siĂŞ graĂŚ Chopina. Ale jednoczeÂśnie rozumiem: wystĂŞp na festiwalu chopinowskim z Chopinem rodzi szczegĂłlne napiĂŞcie u artysty.
Na bis byÂła m.in. Etiuda Rewolucyjna - peÂłna dramatyzmu, niepokoju - bardzo mi siĂŞ podobaÂła...
( tylko odk¹d Koterski nakrêci³ "Dzieù œwira" zawsze, gdy s³yszê tê Etiudê, widzê udrêczonego Adasia Miauczyùskiego i to jakoœ zak³óca mi odbiór..;) )
http://www.youtube.com/watch?v=iOuMTxNhY2k&feature=youtu.be

Za chwilĂŞ usÂłyszymy z Dusznik zwyciĂŞzcĂŞ z Brukseli. Boris Giltburg zagra m.in. komplet Ballad Chopina. Ostatnia z nich jest mojÂą pierwszÂą w prywatnym rankingu, dlatego ciekawa tej i trzech pozostaÂłych, usiÂądĂŞ i posÂłucham.

Na szczĂŞÂście dziÂś nie bĂŞdzie takiej symultany jak tydzieĂą temu, dlatego po dusznickim koncercie spokojnie zmieniĂŞ lokal i polecĂŞ do Londynu na PromsĂłw. DziÂś Oratorium Wielkanocne Bacha z mojÂą ulubionÂą ariÂą "Seele, deine Spezereien". Polecam!

Âładny, welurowy, ciepÂły dÂźwiĂŞk przy ktĂłrym, wprawdzie, ballada (tu: g-moll) traci na dramaturgii ale zyskuje na ÂśpiewnoÂści i liryzmie. JuÂż po pierwszych frazach Giltburg przekonaÂł mnie i zachĂŞciÂł do wysÂłuchania caÂłego Koncertu

W "Mona Lizie" pianista tak bardzo poddawal siĂŞ refleksyjnym rozmyÂślaniom o muzyce, Âże chwilami chyba wy³¹czaÂł myÂślenie i czujnoœÌ i zgubiÂł parĂŞ nut,  a ja - jako sÂłuchacz, podsypialem. OgĂłlnie jednak podobaÂło mi siĂŞ w jego balladach to, Âże nie forsowaÂł temp, ani dÂźwiĂŞku, czym umoÂżliwiÂł docieranie do g³êbi utworow i odkrywaÂł wiele nieznanych smaczkĂłw

Raszkowski podoba mi siê, ¿e siê tak wyra¿ê, en bloc:))
Ja te¿ z ciekawoœci¹ s³ucham laureata z Brukseli. Przyznajê, ¿e zlekcewa¿y³am go na konkursie Rubinsteina, bo g³ównie zajmowa³am siê naszym Dani³em, a prócz niego by³ w³aœnie Ilja i Eric Zuber, i na Giltburga nie starczy³o mi ju¿ czasu:) I jakoœ podobnie by³o w Brukseli, ¿e znaleŸli siê znajomi...:)

Z balladami mam tak samo:) A pierwsza jest druga:))
SÂłuchajÂąc ich miaÂłam takie uczucie, jakby spotykaÂł siĂŞ z nimi po raz pierwszy, poznawaÂł, obracaÂł pod palcami, niespiesznie badaÂł, jak nieznane przedmioty. MuszĂŞ powiedzieĂŚ, Âże udzieliÂło mi siĂŞ to wraÂżenie, i sÂłuchaÂłam ich razem z nim przyglÂądajÂąc siĂŞ jakby czemuÂś nowemu. Bardzo to ciekawe doÂświadczenie, kiedy komuÂś uda siĂŞ tak pokazaĂŚ mi coÂś tak doskonale znanego w ten sposĂłb.

A ja zapamiĂŞtaÂłam juÂż sobie, Âże Bach i Gardiner jest w sobotĂŞ o 23:00 - ale zgadza siĂŞ, bo to w DwĂłjce:)

Januszu, dokÂładnie to samo pomyÂślaÂłam..To w ogĂłle raczej rzadko spotykane, aby w tak mÂłodym wieku graĂŚ tak refleksyjnie - mÂłodzi pianiÂści nierzadko podchodzÂą do ballad raczej dramatycznie, buntowniczo i tak jak napisaÂłeÂś - forsujÂąc tempa i dÂźwiĂŞk..Dla mnie to byÂł nowy wymiar tych utworĂłw, choĂŚ przyznam Âże tej refleksji byÂło trochĂŞ za duÂżo - Giltburg nie utrzymaÂł mojej uwagi do koĂąca.

Asiu, Bach dzisiaj o naszej 23-ciej w BBC3 i najlepiej sÂłuchaĂŚ na Âżywo stamtÂąd..Mam wraÂżenie, Âże przekaz radiowy BBC jest lepszej jakoÂści, jeÂśli chodzi o dÂźwiĂŞk.

Boris powiedzia³, ¿e ballady s¹ dla niego ogromnym wyzwaniem i tajemnic¹, któr¹ wci¹¿ zg³êbia - i najwidoczniej uda³o mu siê nam to usilne poszukiwanie przekazaÌ:) Prawie je roz³o¿y³ na czynniki ;) Mo¿e faktycznie nie jest to rodzaj wykonania ballad, których s³uchalibyœmy najchêtniej i bez koùca, ale jednak, wydaje mi siê, interesuj¹ca interpretacja.

Zobaczymy, jak sobie poradzi z Rachmaninowem - pewnie tu bĂŞdzie pewniejszy:)

Jeszcze nie zagraÂł wszystkich Etiud, a juÂż mnie kupiÂł tym Rachmaninowem..

No, mĂłwiÂłam, Âże lepiej mu pĂłjdzie:) W Brukseli z Rachem teÂż dawaÂł radĂŞ.

Od ballad, przez etiudy do Prokofiewa - piêknie siê nam rozwin¹³:)) Cieszê siê, ¿e wreszcie mia³am okazjê, ¿eby go w skupieniu pos³uchaÌ.

Mo¿e jeszcze wklejê nam pocztówkê dŸwiêkow¹ w ramach podró¿y sentymentalnej do Dusznik:)

https://www.youtube.com/watch?v=dbalTYjm0Bw

PiĂŞkne sÂą takÂże jesieniÂą:))

https://www.youtube.com/watch?v=bIqanz1wOEI

A tak Denis graÂł nam preludium Rachmaninowa:)
https://www.youtube.com/watch?v=yjtA96JdCD4

Asiu, zrobiÂło mi siĂŞ w duszy sÂłodko i cieplutko... Te Duszniki!

Januszu, podejrzewam, ¿e Duszniki zapad³y nam g³êboko w duszê;) I ju¿ zawsze bêdzie nas grza³o to "duszne" ciep³o p³yn¹ce ze wspomnieù:)

Ach, a teraz naprawdê rzuci³o mnie na kolana:)) Ko³odenkê zauwa¿yliœmy tam na pocz¹tku, potem by³y problemy z przekazem, a koùcówki Cliburna ju¿ nie mog³am s³uchaÌ. A teraz, ta niezwyk³a, cudowna Faustowska sonata d-moll i niezwyk³e, zjawiskowe wykonanie - unosz¹ce wysoko do nieba, wzruszaj¹ce, urzekaj¹ce przepiêknym dŸwiêkiem, niezwyk³¹ subtelnoœci¹, liryzmem. Jak opisa³ pan Rozlach, muzyka p³ynê³a, p³ynê³a... w niebiaùskiej harmonii.:)

A planowaÂłam po cichu pojechaĂŚ na ten koncert:( Niestety, nie udaÂło siĂŞ. Ale myÂślĂŞ, Âże jeszcze bĂŞdĂŞ sÂłuchaĂŚ jego koncertu na okrÂągÂło, jak Beatka Racha LugaĂąskiego:)))
Godne zwieĂączenie festiwalu, naprawdĂŞ udanego, peÂłnego gwiazd.

A jak zagra³ Chopinowskie Nokturny:) Nale¿a³o siê spodziewaÌ, po tym, co tchn¹³ w tê Sonatê.

Recitalu KoÂłodenki sÂłuchaÂłem we fragmentach, trochĂŞ pó³uchem, a i tak czêœÌ chopinowska (na Rachy wielkiego 'wstĂŞpu' siĂŞ nie zaÂłapaÂłem) wydaÂła siĂŞ bardzo wciÂągajÂąca. Wspaniale wiedzieĂŚ, Âże nie wszyscy mÂłodzi wirtuozi szarÂżujÂą na klawiszach, a potrafiÂą doceniĂŚ muzyczne moderato. Polonezy powÂściÂągliwe, a jednoczeÂśnie taneczne i szarmancko-dramatyczne (op. 26 i 40). I hipnotyzujÂące bisy. Trzeba byÂło jechaĂŚ, Asiu!  ;)

ChciaÂłam bardzo... Niestety, lekko siĂŞ minĂŞ z festiwalem - wyruszam na poÂłudnie w poniedziaÂłek. Inaczej siĂŞ nie daÂło. Powinien byÂł trwaĂŚ do 13. jak dwa lata temu:(

Oj,oj,ooooj moi Szafarczycy! ByÂłam, wrĂłciÂłam, miĂłd i mleko piÂłam..;) A dziaÂło siĂŞ, dziaÂło w dusznickim Dworku Chopina sobotniego, finaÂłowego wieczoru..Oj, dziaÂło! Jestem zaczarowana, oczarowana, ale pisaĂŚ juÂż nie mam siÂły..Postaram siĂŞ, gdy ochÂłonĂŞ.
W kaÂżdym bÂądÂź razie - ÂŻAÂŁUJ, ale to baaardzo ÂŻAÂŁUJ Asiu, Âże nie pojechaÂłaÂś!..Dla tych dwĂłch godzin muzycznych czarĂłw Vadyma warto by byÂło nawet z SuwaÂłk do tych naszych Dusznik jechaĂŚ. NaprawdĂŞ! :)

PS. Podobno pan Majchrowski z radiowej DwĂłjki nie byÂł w stanie zindentyfikowaĂŚ trzeciego bisu. A to byÂł utwĂłr mojego ostatnio odkrytego kompozytora - NikoÂłaja Medtnera - "Forgotten Melodies" vol.1 op.38 nr 8 (Alla Reminiscenza. Quasi coda). To wÂłaÂśnie tĂŞ piĂŞknÂą miniaturkĂŞ  jakiÂś czas temu usÂłyszaÂłam w wykonaniu Vadyma. Gdy dziÂś na Âżywo wybrzmiaÂła w Dusznikach - byÂłam w siĂłdmym niebie (tak samo, gdy usÂłyszaÂłam pierwsze dÂźwiĂŞki Preludium h-moll Bacha- Silotiego - pierwszy bis)

https://www.youtube.com/watch?v=fR4iq_V2f9c

Dorotko, ÂżaÂłuuuujĂŞ przeraÂźliiiiwie :'( :'( :'(   :D  I ogromnie Ci zazdroszczĂŞ :) Tak czuÂłam, Âże dojedziesz na CliburnowÂą gwiazdĂŞ. PlanowaÂłam tak mniej wiĂŞcej wylÂądowaĂŚ w Polkowicach, Âżeby odbiĂŚ do Dusznik na ostatni koncert. Prawie siĂŞ udaÂło... Ale jest chociaÂż nagranie...

Wielkie brawo za identyfikacjê utworu, z którym fachowiec nie da³ sobie rady! (zgadza siê, nie wiedzia³ i prosi³, ¿eby, jeœli kto wie, powiadomi³ go o tym:)) Œliczny, zreszt¹ w ogóle co bis, to piêkniejszy... Nic, wa¿ne, ¿e z³¹czyliœmy siê duchowo w s³uchaniu, a reprezentacja by³a, widzia³a i opowie ;)

ParafrazujÂąc post #149 z wÂątku Николай Хозяинов napiszĂŞ:

Dorotka - Mistrz!   :)

Nie mam wyjÂścia. SÂłowo siĂŞ rzekÂło, kobyÂłka u pÂłota..;)
Ale im dalej od koncertu, tym trudniej zabraÌ siê do pisania - wie to chyba ka¿dy, kto próbowa³ tutaj choÌ raz pope³niÌ jak¹œ relacjê z wydarzenia..
Ano, ano Asiu..Dobrze czuÂłaÂś - wybraÂłam siĂŞ na CliburnowÂą gwiazdĂŞ, chociaÂż gwiazdy na niebie prĂłbowaÂły zamieszaĂŚ w moich zamiarach i dosÂłownie o maÂły wÂłos bym nie pojechaÂła. UdaÂło siĂŞ i ÂśmiaÂło mogĂŞ powiedzieĂŚ, Âże ten koncert bĂŞdzie naleÂżaÂł do tych nielicznych, w ktĂłrych byÂło to "coÂś" i ktĂłry rozjaÂśniÂł mnie od wewnÂątrz.
W dobrej muzyce granej w inspirujÂący sposĂłb piĂŞkne jest to,  Âże oddziaÂływujÂąc na sÂłuchaczy sprawia, ze czÂłowiek wchodzÂący do sali koncertowej z bagaÂżem codziennych problemĂłw i zmagaĂą, przytÂłoczony ÂżyciowÂą rutynÂą odbierajÂącÂą motywacjĂŞ, wychodzi zeĂą jakby odmieniony, oczyszczony, napeÂłniony ÂświatÂłem i z zupeÂłnie innym spojrzeniem na wiele spraw. Jakby doznaÂł jakiejÂś iluminacji.
Tylko niestety takie koncerty to rzadkoœÌ, nie ka¿dy artysta ma dar wp³ywania na publicznoœÌ i jej porywania. Jakiœ czas temu odkry³am go u m³odziutkiego Chozjainowa, a teraz doœwiadczy³am podobnych stanów na recitalu Cho³odienki.
Ale od poczÂątku..
Zanim Vadym objawi³ siê na Cliburnie, ja ju¿ troszeczkê siê z nim "zapozna³am" i "pods³uchiwa³am" na YT. Zarekomendowa³ mi go ktoœ, kto wielokrotnie s³ucha³ go na ¿ywo w Moskwie i zwróci³ uwagê na ogromny potencja³ jaki ma. Jednak nagrania na YT s¹ ró¿nej jakoœci, raczej gorsze ni¿ lepsze..Niemniej jednak pierwsza rzecz, jaka mi siê rzuci³a na uszy, to by³ dŸwiêk jakim ten pianista w³ada: dŸwiêczny, jasny, charakterystyczny chyba dla niego. Ten dŸwiêk, w o wiele lepszej jakoœci, us³ysza³am potem na konkursie. Ale dŸwiêk to nie wszystko. To, co najwa¿niejsze w jego graniu to ogromna emocjonalnoœÌ, która przebija z ka¿dej nuty. On po prostu gra prawdziwie, szczerze, uczciwie. A czy¿ nie prostota, prawda i szczeroœÌ jest kluczem do serc s³uchaczy?
Na sobotnim koncercie siedziaÂłam sobie prawie na koĂącu sali, w uroczym kÂąciku po prawej i myÂślĂŞ, ze to byÂło dobre miejsce do sÂłuchania( pamiĂŞtajÂąc jak ogÂłuszyÂł mnie w zeszÂłym roku Kola, gdy siedziaÂłam w 5 rzĂŞdzie). Ciasnota rzĂŞdĂłw, "madejowe" krzeseÂłka i duchota dawaÂła siĂŞ we znaki, ale tylko na poczÂątku.. Potem, gdy zgodnie z logikÂą powinno byĂŚ coraz gorzej, niesprzyjajace "okolicznoÂści przyrody" zdawaÂły siĂŞ traciĂŚ na znaczeniu, wobec potĂŞgi muzyki.
I-sz¹ Sonatê Rachmaninowa, która wype³ni³a pierwsz¹ czêœÌ recitalu, us³ysza³am pierwszy raz na Cliburnie. I pamiêtam, ze ju¿ wtedy to ma³o znane, rzadko wykonywane, a w czasach gdy powsta³o raczej niezrozumiane dzie³o, urzek³o mnie i zahipnotyzowa³o. Nie s¹dzi³am, ¿e mo¿na "wejœÌ" w utwór i p³yn¹Ì wraz z muzyk¹ nie bêd¹c w sali koncertowej. Ale tak siê sta³o. I nie wiem czy to zas³uga pianisty czy utworu, pewnie jednego i drugiego. Dlatego te¿ bardzo siê ucieszy³am, gdy zobaczy³am sonatê w programie koncertu.
Pocz¹tek trochê mnie rozczarowa³, coœ jakby nie tak by³o z fortepianem( jakieœ niedostrojenie?), ale to by³a tylko chwila..Potem muzyka zaczê³a p³yn¹Ì wartkim strumieniem..Sonata sama w sobie jest piêkna, lubiê tê rachmaninowsk¹ melancholiê w pocz¹tkowym motywie, który przewija siê kilka razy i odp³ywa przy koùcu sonaty oraz kulminacje, gdzie dŸwiêki zdaj¹ siê k³êbiÌ i osaczaÌ s³uchacza. Emocje a¿ wylewaj¹ siê z tego utworu. A to jest to, co lubiê najbardziej. Rosyjska muzyka i rosyjskie granie "ot wsiej duszy", gdzie czasami trzeba siê zmierzyÌ równie¿ z w³asnymi emocjami. Rach nie zostawia suchej nitki na nas, przypiera dŸwiêkami do œciany, po prostu ka¿e iœÌ za sob¹. A je¿eli przewodnikiem po tej muzyce jest ktoœ taki jak Vadym, to wcale siê nie zdziwi³am ¿e w pewnym momencie zapanowa³a na sali absolutna cisza - ¿adnego rozproszenia, wiercenia siê, pochrz¹kiwania, pokas³ywania - pop³ynêliœmy chyba wszyscy..Hipnoza?
To chyba jest ten tajemniczy "przepÂływ" pomiĂŞdzy artystÂą a publicznoÂściÂą.
Asia wyraziÂła juÂż swĂłj zachwyt nad wykonaniem tej sonaty, przytoczyÂła teÂż sÂłowa red. Rozlacha. Có¿ mogĂŞ dodaĂŚ? Chyba tylko to, ze Âżadne ³¹cze radiowe nie odda tej magii jakiej moÂżna byÂło zaznaĂŚ tam na miejscu. I poczuĂŚ ten "flow"..A o tym, Âże tĂŞ niesamowitoœÌ poczuÂłam nie tylko ja, dowiedziaÂłam siĂŞ rĂłwnieÂż od przemiÂłej wspó³sÂłuchaczki siedzÂącej  obok mnie, ktĂłra nie mogÂła siĂŞ oprzeĂŚ aby w przerwie powiedzieĂŚ mi, ze nie sÂądziÂła Âże cokolwiek lub ktokolwiek jÂą jeszcze zaskoczy na tym festiwalu..A tu -proszĂŞ! Nawet prof. Paleczny tuÂż przed drugÂą czĂŞÂściÂą recitalu, wyszedÂł na Âśrodek i w kilku zdaniach wyraziÂł swĂłj zachwyt nad interpretacjÂą sonaty. Magia udzieliÂła siĂŞ wszystkim.
Po przerwie - Chopin. Powiem szczerze, ¿e gdy zapozna³am siê z programem i zobaczy³am tam 2 nokturny i 5 polonezów - nie by³am zachwycona. Tym bardziej, ¿e wœród tych polonezów by³ As-dur op.53 i A-dur op.40..Szczerze nie lubiê tych utworów. Bo co mozna znaleŸÌ w polonezach, które od zarania dziejów s³yszê wszêdzie jako ilustracjê i podk³ad muzyczny do wszelakich akademii ku czci prezentuj¹cych, powiedzmy oglêdnie, ró¿ny poziom artystyczny? Albo jako sygnaturkê radiowej Jedynki? A kiedyœ to w TV te polonezy to by³y takie "czasoumilaczo- wype³niacze" pomiêdzy programami ( no tak, nie by³o wtedy reklam - pytanie: co byœmy teraz woleli?). Ale to by³ œwietny sposób, aby obrzydziÌ mi ogólnie Chopina ( no bo tak sieriozno podany Fryderyk nie by³ na miarê percepcji kilkuletniego dziecka). I tu kolejne zaskoczenie. Nie zna³am Chopina Cho³odienki, a tu okaza³o siê ¿e gdy us³ysza³am nawet te nieszczesne polonezy- kolokwialnie mówi¹c -szczêka mi opad³a. SzlachetnoœÌ, dostojeùstwo,

Na Facebooku piĂŞkne zdjĂŞcie, tu - piĂŞkna relacja (choĂŚ, jakby urwana?) - nie mogĂŞ wiec inaczej skonkludowaĂŚ, jak krĂłtkim: piĂŞkne dziĂŞki! Dorotko...
Swoimi Âżywymi, prawdziwymi, szczerymi emocjami rozbudziÂłaÂś i rozbudzasz moje wÂłasne, ktĂłre nieutulone od ponad dwĂłch lat (ach, te Duszniki!) za Twoim przykÂładem buntujÂą siĂŞ i ¿¹dajÂą ode mnie szybkiego powrotou  do muzycznych dusznikowych pejzaÂży (na ktĂłre ostatnio zdecydowanie za maÂło poÂświĂŞcaÂłem staraĂą).

Dorotko raz jeszcze dziĂŞkujĂŞ za bardzo wartoÂściowÂą relacje i pozostajĂŞ z nadziejÂą , Âże kiedyÂś zdoÂłam siĂŞ odwdziĂŞczyĂŚ podobnÂą  :)

O Âżesz.. ;D Ja tu piszĂŞ i piszĂŞ, miotajÂąc siĂŞ pomiĂŞdzy poczuciem forumowego obowiÂązku, sÂłowem danym po koncercie i brakiem weny, a tu proszĂŞ - moje niedokoĂączone wypociny bez korekty poszÂły w Âświat.. :o  Chyba nawet Kurier miaÂł juÂż dosyĂŚ moich mÂąk i ukradkiem zaÂłatwiÂł kwestiĂŞ wysyÂłki..KoĂącz WaœÌ, wstydu oszczĂŞdÂź ??

DokoĂączĂŞ tylko to urwane zdanie:
"SzlachetnoœÌ, dostojeùstwo, wytwornoœÌ - tak krótko mo¿na by by³o podsumowaÌ(polonezy). Przywodzi³o na myœl wykonania starych mistrzów. Te dwa nielubiane przeze mnie polonezy zabrzmia³y tak, ¿e w naturalny sposób nape³ni³y mnie dum¹, t¹ z rodzaju patriotycznych. Tego siê nie spodziewa³am.
Zanim jednak to nastÂąpiÂło, usÂłyszeliÂśmy mniej znane polonezy z op.26. Nie "zgrane", a przez to ÂświeÂże w odbiorze, peÂłne piĂŞkna ale i  tĂŞsknoty- szczegĂłlnie ten drugi w opusie- es-moll."

Tak to miaÂło byĂŚ.
A jeÂśli chodzi o bisy, to drugiego i czwartego nie rozpoznaÂłam, wiĂŞc Âżadnym mistrzem nie jestem, a Âże Medtnera ostatnio trochĂŞ sÂłuchaÂłam, wiĂŞc nietrudno byÂło przez chwilĂŞ poudawaĂŚ eksperta..;)
Jednak niesamowite byÂło to, Âże jadÂąc do Dusznik tak sobie po cichutku marzyÂłam, aby Bacha-Silotiego i wÂłaÂśnie Medtnera usÂłyszeĂŚ na bis..
I có¿..To chyba kolejny dowĂłd na  magiĂŞ tego koncertu..
ÂŻyczĂŞ Wam wszystkim takich przeÂżyĂŚ i doznaĂą, jakich miaÂłam szczĂŞÂście zasmakowaĂŚ w sobotĂŞ. I pamiĂŞtajcie, Âże dopiero piĂŞkno przeÂżywane razem, a nie w pojedynkĂŞ, zyskuje na wartoÂści.
Dlatego ciÂągle wierzĂŞ i liczĂŞ na to, Âże jeszcze kiedyÂś spotkamy siĂŞ w Dusznikach na festiwalu.. :) Smutno tam byÂło bez Was..

Dorotko, myÂśmy tam byli z TobÂą - duchem :) A przede wszystkim - uszami  :D
ZdajĂŞ sobie sprawĂŞ, Âże sÂłuchanie wspaniaÂłego artysty na Âżywo to wyjÂątkowe, hipnotyzujÂące przeÂżycie.
Jednak wydaje mi siê, ¿e w³aœnie jak najbardziej mo¿na p³yn¹Ì wraz z utworem, jeœli artysta potrafi te wibracje muzyki i w³asnej duszy wtopionej w muzykê przekazaÌ, puœciÌ w eter.
A co do naszych przyszÂłych spotkaĂą w Dusznikach i nie tylko na wspĂłlnym sÂłuchaniu - takÂże wierzĂŞ i mam nadziejĂŞ:)

Ten drugi w opusie es-moll - to od wielu lat mĂłj najulubieĂąszy szopenowski polonez  :D Podobnie bowiem , jak Ty, i ja te najbardziej osÂłuchane - szanujĂŞ i podziwiam, ale bardziej rozumem, a nie sercem  8) ;)
Natomiast  w polonezie es-moll ( w Âśrodkowej czĂŞÂści) jest tak Âśliczna melodia, Âże nie dziwie sie Hedleyowi, ktĂłry kiedyÂś stwierdziÂł, Âże to jedna z najpiĂŞkniejszych, jakÂą kiedykolwiek skomponowaÂł Chopin. Pewno razem z Hedleyem zostaliÂśmy obdarzeni podobnym gustem  :D

Januszu, nie wiem czy mamy to samo na myÂśli, ale w polonezie es-moll tym, co najbardziej porusza moje struny jest motyw, ktĂłry uwalnia siĂŞ juÂż na poczÂątku utworu po posĂŞpnym i peÂłnym trwogi wstĂŞpie i jako temat melodyczny powraca jeszcze 4 razy. Dla mnie jest jakby peÂłnym desperacji, rozpaczy i tĂŞsknoty woÂłaniem duszy i wzrusza mnie niemal do Âłez.
 Po sobotnim koncercie oczywiÂście przeczesaÂłam youtube wzdÂłuÂż i wszerz w poszukiwaniu interpretacji, ktĂłra rĂłwnie mocno zadziaÂła na mnie.
ZnalazÂłam coÂś, co moÂżna zaliczyĂŚ do tych z gatunku "rare" (a doszÂłam do takiego wniosku przeczytawszy biografiĂŞ wykonawcy).
Mianowicie jest to wystĂŞp Lazara Bermana, jednego z gigantĂłw rosyjskiej szkoÂły pianistycznej, w 1992 r. gdzieÂś we Francji, na czymÂś w rodzaju festiwalu.
A dlaczego "rare"? Bo jeÂśli wierzyĂŚ Wikipedii, Berman w mÂłodoÂści prĂłbowaÂł startowaĂŚ w konkursie chopinowskim, lecz nie zostaÂł nawet zakwalifikowany. To tak mocno uderzyÂło w jego dumĂŞ, Âże postanowiÂł daĂŚ sobie spokĂłj z Chopinem i w zasadzie w ogĂłle go nie graÂł. Podobno jest tylko jedno nagranie dla Deutsche Grammophone z lat 70-tych (Polonezy).
No i pewnie to nagranie z YT.
Co ciekawe, na tym recitalu w doœÌ nietypowej sali koncertowej jak¹ jest koœció³, Berman zagra³ Polonezy z op.26, 40, As-dur op.53 i fis-moll op.44. Skojarzenia s¹ jednoznaczne. I choÌ tego nie wiemy, to byÌ mo¿e Vadym inspirowa³ siê tym recitalem uk³adaj¹c program swojego wystêpu..? Teraz ju¿ wiem, ze to by³ piêkny wybór.
Oto link do wspomnianego Poloneza op.26/2 ( motyw, ktĂłry mnie tak porusza, pojawia siĂŞ juÂż w 0:32 i powraca w 1:15, 2:57, 6:00 i 7:40)
https://www.youtube.com/watch?v=nIkvMSXzZKg
A tu moÂżna posÂłuchaĂŚ caÂłego recitalu:
https://www.youtube.com/watch?v=7HBTcXx_i6w

sorry, Dorotko... To, na co zwracasz uwagĂŞ tez jest piĂŞkne, ale mi siĂŞ niestety pokiĂŚkaÂło... PomyliÂł mi siĂŞ polonez, toĂŚ, po prawdzie i pn z opus 26 ale nie drugi, a pierwszy (cis-moll).  ::)
http://youtu.be/CzEWVSzwJ_M
KawaÂłek, o ktĂłrym myÂślaÂłem (napisaÂłem) dotyczy czterominutowego fragmentu od 3:13. Cudowna, rozpoczynajÂąca Ăłw fragment melodia jest tak urocza i tak absolutnie nieziemska, Âże mogÂłaby sÂłuÂżyĂŚ anioÂłom udzielajÂącym lekcji Âśpiewu niebieskim zastĂŞpom. Powtarza siĂŞ ona bodaj 3 razy, ale caÂły kawaÂłek (rzecz jasna i caÂły polonez) - to absolutne arcydzieÂło, ktĂłre ceniĂŞ sobie na rĂłwni z najwiĂŞkszymi dokonaniami poety fortepianu.

Dorotka, polonezy - Âświetna sprawa. PrzekonaÂłam siĂŞ dwa lata temu na polonezowej imprezie muzycznej, trochĂŞ nawet o niej pisaÂłam http://www.chopin.darmowefora.pl/index.php?topic=222.0

Na pewno spotkamy siê w Dusznikach, zasi¹dziemy na madejowych krzese³kach w t³oku i œcisku, ustawimy siê w kolejce po autografy i bêdziemy sobie pstrykaÌ mnóstwo fotek, znajdziemy jak¹œ przytuln¹ knajpkê i oswoimy j¹ popijaj¹c odmianê herbaty z cynamonem ale bez cynamonu. Nawet wiem kiedy. W 2016 roku, tu¿ po kolejnym konkursie chopinowskim.

Z t¹ herbatk¹ to by³o tak, ¿e w Oazie mieli ma³e fili¿anki i herbata koùczy³a siê po 2-3 ³ykach, wiêc zapytaliœmy siê o mo¿liwoœÌ wiêkszego naczynia, a w wiêkszych podawano tylko herbatê z cynamonem, st¹d nasze "dziwne" zamówienie.

WiĂŞc w sierpniu 2016 Âżadne Majorki, Âżadne Barcelony, Londyny czy ParyÂże, kierunek: Polska, Duszniki ZdrĂłj. ZbiĂłrka na godzinĂŞ przed pierwszym koncertem przed dworkiem :D Karnety rezerwujemy juÂż w styczniu 2016 ;)

I to siĂŞ nazywa konkretne postawienie sprawy!  ;D
MianujĂŞ CiĂŞ, wielka xbw, kierownikiem wycieczki i koordynatoro- poganiaczem opieszaÂłych i niezdecydowanych! ;)
ChociaÂż to jeszcze 3 lata, snujmy plany juÂż TERAZ! ( aczkolwiek mam tĂŞ cichÂą nadziejĂŞ, Âże nasze spotkanie nastÂąpi wczeÂśniej, jeÂśli tylko jakaÂś megagawiazda zaszczyci swÂą obecnoÂściÂą Duszniki) :)

Januszu, tak czy siak, op.26/1 teÂż jest piĂŞkny..I ta melodia, o ktĂłrej wspominasz -rzeczywiÂście nieziemska, taka nokturnowa. Nie wiem czy zwrĂłciÂłeÂś uwagĂŞ, ale ja ten wÂłaÂśnie polonez umieÂściÂłam na mojej fejsbukowej tablicy jako egzemplifikacjĂŞ tego, co mnie zachwyciÂło na koncercie w Dusznikach.

Tak jest! Pani kierowniczko, choÌ za Dorotk¹ i ja wzmacniam mniemanie, rychlejszego szafraniska, gdy siê tylko sposobnoœÌ nadarzy :D
Tak mi dopomó¿ Frycek!

:-*

Jestem miÂło zaskoczony, Âże zostaÂł tu poruszony temat maÂło popularnego opusu 26. JeÂśli chodzi o drugi polonez es-moll to polecam wykonanie Diny Yoffe na Pleyelu http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/page/3/id/269 Z kolei w wykonaniu Bermana jakoÂś brakuje mi "oddechu".

Chopin nazwa³ ten polonez melancholicznym. Nie zgadzam siê z Mieczys³awem Tomaszewskim, który powiedzia³, ¿e to okreœlenie nie adekwatne. Bior¹c pod uwagê fakt, ¿e w tamtych czasach melancholi¹ nazywano depresjê to nazwa ta jak najbardziej mi pasujê. Jakie to wkurzaj¹ce, ¿e utworom Chopina nadawano i nadajê siê tak czêsto ró¿ne g³upie, p³ytkie nazwy czego on sam zreszt¹ nie lubi³, a w przypadku kiedy sam coœ nazwa³ to jeszcze siê z nim nie zgadzaj¹!

PodpisujĂŞ siĂŞ gorÂąco pod tÂą deklaracjÂą:) MoÂże naprawdĂŞ siĂŞ uda, moÂże tchnie nam w Âżagle zaczarowany Chopinowski wiatr... Tak cudem powrĂłcimy na Dusznickie Âłono - tymczasem chociaÂż przenosimy duszĂŞ utĂŞsknionÂą ;)

DuÂżo do poczytania o tegorocznym festiwalu w blogu Michaela Morana:

http://www.michael-moran.com/2013/07/68th-international-chopin-piano.html

Chopinowski Polonez es-moll op.26/2 w wykonaniu Vadyma Kholodenki:

http://www.youtube.com/watch?v=uyQyHjS-ImQ