Kurier Szafarski

http://www.arims.org.il/competition2014

To JUÂŻ za dwa miesiÂące i ciut, wÂśrĂłd uczestnikĂłw MARCIN KOZIAK i ulubieniec Kati - KOLA.

WÂłaÂśnie obejrzaÂłem koncert laureatĂłw z 2008 r., 3. nagrodĂŞ otrzymaÂła wĂłwczas Katia Buniatiszwili. Mnie ta ekspresyjna pianistka, balansujÂąca nieraz na granicy, naprawdĂŞ potrafi zachwyciĂŚ. W Tel Avivie graÂła koncert Schumanna.

http://www.youtube.com/watch?v=3jbHbDena_U

Mozarcie, czy wrzuciÂłeÂś to akurat nagranie ze wzglĂŞdu na sukniĂŞ pianistki?

Beatko, chciaÂłem wrzuciĂŚ nagranie z mezzo, ale go nie znalazÂłem, a to jakoÂś szczegĂłlnie rzuciÂło mi siĂŞ w oczy (jeszcze go nie odsÂłuchaÂłem  ;D), rozumiesz  ;)

Khatia ma swĂłj niepowtarzalny styl - zarĂłwno gry, jak i outfitu scenicznego ;) Bardzo lubiĂŞ jej Liszta :)

Zgadzam siĂŞ z fille007. Ach jak przyjemnie byÂłoby usÂłyszeĂŚ  tÂą PaniÂą na Âżywo. :)

Konkurs juÂż za 5 dni...

Czas tak szybko leci..We wtorek start!
Kola, jak siê zorientowa³am, swoj¹ "¿yciow¹" dewizê "no risk, no fun" w dalszym ci¹gu stosuje..;)..No bo jak to nazwaÌ? We wtorek wieczorem ( czyli de facto w dniu rozpoczêcia konkursu) - bardzo wa¿ny, presti¿owy koncert w londyùskiej Wigmore Hall, a dzieù póŸniej ju¿ w Tel Avivie? Oczywiœcie, to ¿aden problem...;) Trzymam mocno kciuki za powodzenie!

ZauwaÂżyÂłam brak Tysona na liÂście konkursantĂłw...Z jakichÂś powodĂłw siĂŞ wycofaÂł..Wielka szkoda!

Ale naszemu Marcinowi - WSZYSCY kibicujemy i bardzo go wspieramy!
Break your leg, Marcin! ;)

Daniil Trifonov na gali otwarcia.

http://www.arims.org.il/competition2014/index.php/schedule

BĂŞdzie jakaÂś transmisja w internecie??

BĂŞdzie :)

http://www.youtube.com/watch?v=-r_X2-xpNME

 Jest juÂż rozkÂład jazdy I etapu:

http://www.arims.org.il/competition2014/index.php/schedule

I szczĂŞÂśliwie tam zostaÂła - przynajmniej na razie:) Mam na myÂśli transmisjĂŞ z Koncertu Galowego i - miĂŞdzy innymi - wystĂŞpu DaniÂła.

Mam mieszane odczucia po wystepie Trifonova.
Z jednej strony wspaniale, z drugiej beznadziejnie.
Trifonov gra prostolinijnego Mozarta jakby z przyczajenia, tak jak kot ktory czeka na swoja ofiare.
Tylko nie wiem, kto ma byc ofiara... sluczacze?.. kompozytor?
Osemki przestaja byc osemkami a kazda fraza rozpoczyna sie z minimalnym opoznieniem.
Wszystko mistyczne i wydumane, troche wystekane.
Zbyt "wulgarne" roznice dynamiczne i to bezustanne wrazenie ciszy - "oh", "oh" (wyczekiwanie) wkur..a mnie po prostu

Sluchajac Trifonova oddycham lub nie oddycham i stwierdzam, ze to moze sie odbic na moim zdrowiu.
Mam wrazenie, ze pianista chce,za wszelka cene, byc lepszy od...no wlasnie lepszy od kogo i dlaczego.


P.S.
Witam po przerwie.

 :D

A co do interpretacji Trifiego powiem tylko tak: ten zdolny i ambitny artystyczny wojownik powinien co najmniej na rok zrobiĂŚ sobie przerwĂŞ w uprawianiu estradowej sztuki...

Bartus :)

WÂłaÂśnie odsÂłuchaÂłem FantazjĂŞ Mozarta-Trifonova. SpodziewaÂłem siĂŞ, zwÂłaszcza po sÂłowach Bartusa (siemka), Âże wykon jest swoiÂście beznadziejny. Anty-Mozart to nie jest, ale fakt, wyszedÂł naszemu DaniÂłkowi jakiÂś dziwolÂąg. MiaÂłem wraÂżenie, Âże utwĂłr jest jakiÂś postrzĂŞpiony, bez narracji "od poczÂątku do koĂąca", rozwleczony. ByĂŚ moÂże Janusz ma racjĂŞ, zaleciÂłbym  wypad nad morze z dziewczynÂą, choĂŚby nawet Azowskie, od niedawna caÂłe rosyjskie; moÂże tam dostrzeÂże te fale Ăłsemek w preludium-introdukcji, bo zamiast tego mieliÂśmy w Tel-Awiwie nieregularnÂą seriĂŞ odruchĂłw czkawkowych.

PoniewaÂż go jedynie sÂłuchaÂłem, nie oglÂądaÂłem (przy grajÂącym d-moll Trifonovie Werter staje siĂŞ dowcipnisiem), wyobraziÂłem sobie jak pod kapturem smaruje jakieÂś artystyczne graffiti na murze Kremla. ChuligaĂąskie, dla mnie nieuzasadnione kontrasty, choĂŚ caÂłoœÌ zagrana wdziĂŞcznym dÂźwiĂŞkiem (fazioli to piano dla niego). Dla porĂłwnania, odsÂłuchajcie sobie KV 397 np. w interpretacji Uchidy & "znajdÂźcie 5 ró¿nic"  8)

:D Fajnie Âże jesteÂś, Bartus:))
Ja muszê przyznaÌ, ¿e jeszcze chyba nie s³ucha³am tak romantycznego Mozarta (chocia¿ z drugiej strony nie mogê twierdziÌ, ¿e s³ucha³am go w ¿yciu a¿ tak baardzo wiele;)). To by³ Mozart w przebraniu mo¿e Chopina, czy Mickiewicza na Judahu skale;) (coœ jest zdecydowanie w tym werterowskim skojarzeniu Patryka). I naprawdê œliczne to Fazioli:) Rozumiem, ¿e mia³a to byÌ nowa w³asna interpretacja - pomyœla³o mi siê o Gouldzie;) I mia³o to w³aœnie taki trochê mistyczny efekt - fantazja Mozarta jako g³êbokie, osobiste prze¿ycie duchowe Dani³a.
Ha, muszĂŞ Ci powiedzieĂŚ, Pat, Âże od razu dokÂładnie to zrobiÂłam:))) (tzn. rzuciÂłam siĂŞ na UchidĂŞ:))) I wÂłaÂśnie na Goulda:)) Z refleksjÂą, do jakiego stopnia moÂżemy stwarzaĂŚ autorskie interpretacje:)

Ale nie mieliœcie chyba zastrze¿eù do Beethovena?? Bo mnie siê podoba³ bez zastrze¿eù:( Z drugiej strony muszê przyznaÌ, ¿e nie zna³am tej fantazji, tak bardzo duchem nawi¹zuj¹cej do póŸniejszej Ody do radoœci i frajdê sprawia³o mi ju¿ samo wy³apywanie tego powinowactwa:))

A mnie denerwowa³o "wy³apywanie tego powinowactwa" z póŸniejsz¹ "Od¹" w beethovenowskiej Fantazji, kilku ods³uchaù potrzebowa³am, by siê z nim oswoiÌ i polubiÌ. Za to us³ysza³am ociupinê z wczeœniejszego "Czarodziejskiego fletu". I jakieœ jeszcze "nawi¹zania", które Rachmaninow chyba w preludiach umieœci³, Schumann w koncercie fortepianowym, nawet us³ysza³am coœ podobnego jak w kompozycji w³asnej szeœcioletniego Daniila. Mêcz¹ce takie s³uchanie fantazji.

Zgadzam siê z Patrykiem co do ogl¹du, zrobi³am to samo, tylko s³ucha³am, bez wizji, doœÌ mam martyrologii. Dziœ z odtworzenia obejrza³am kawa³ek. M³odzieniec mia³ nuty które le¿a³y na p³asko na fortepianie, sam je sobie przewraca³ praw¹ rêk¹, a lew¹ widzia³am, jak sobie chwilê dyrygowa³. Wiêc chyba wy³¹czê dŸwiêk i obejrzê, mo¿e jeszcze coœ ciekawego wypatrzê.

Myœlê, ¿e mia³ jakiœ zamys³ i konsekwentnie go realizowa³, mo¿e to jakiœ "wspó³czesny" Mozart, przerobiony? Daniil próbuje wyjœÌ poza konwencjê, idzie swoj¹ trudn¹ drog¹, nie ogl¹daj¹c siê na boki. Albo skoryguje œcie¿kê, albo ktoœ za nim pod¹¿y, albo zostanie na niej sam. Albo na rozdro¿u pójdzie w zupe³nie inn¹ stronê, zostanie kompozytorem muzyki wspó³czesnej i dyrygentem. A mo¿e jazz?

http://www.culbyt.com/rubinstein/
http://www.youtube.com/watch?v=NumwnQD0ksM#t=5185

Dobry przekaz, w zasadzie idealny gÂłos i obraz.

Rosjanin Andrey Gugnin po Beethovenie (oklaski) kÂłaniaÂł siĂŞ dwa razy.

Beatko
U mnie te linki nie dzialaja.
Czy jest jakies miejsce na archiwum konkursu?

Kolejne sesje sÂą umieszczane w archiwum na YouTube
http://www.youtube.com/user/AthurRubinstein/videos


Gala Otwarcia
http://www.youtube.com/watch?v=-r_X2-xpNME

Dzisiejsze przesÂłuchania
http://www.youtube.com/watch?v=LUamGQ5-jbs
http://www.youtube.com/watch?v=KodsJMXwK0Q
http://www.youtube.com/watch?v=KVjnMHrDi08

Jak Ty to robisz, ze wszystko znajdujesz.
Dziekuje

Podoba mi sie ten pierwszy Harry Potter-adze.
Jego gra jest bardzo naturalna.
Bach - w sam raz, ladny dzwiek i artykulacja (i tak ma byc, to wystarczy)
Beethoven - zamyslony, ale nie "wymistykowany". Akcja NIE rozgrywa sie na ostrzu noza i za wszelka cene
, i to mi sie podoba.
Pomijam malutkie bledy i niepokoj w ostatniej czesci. To jednak nie przeszkadza.
A.Berg jest fajna kompozycja, troche przynudzajaca
(Pomimo porzadku wewn., taki nieuporzadkowany miotajacy sie romantyzm - moim zdaniem).

Jednym slowem, Nicolas Namoradze jest wrazliwym, lirycznym pianista, ktory
bedzie sie podobal wszystkim, ktorzy spia po nocach, lubia dobrze zjesc (zadne diety) , dziela sie ostatnim kawalkiem
czekoladowej pralinki i nie szukaja dziury w calym.

ÂŁopatyĂąski (Lopatynsky) Roman bisuje Preludium Rachmaninowa Op. 23 nr 2 :)))

ÂŚwietnie, Âże uczestnicy konkursu mogÂą jeszcze, poza repertuarem obowiÂązkowym, dorzuciĂŚ jakiÂś swĂłj drobiaÂżdÂżek, o ile bisujÂą, bo chyba nie dotyczy wszystkich?

Ja trafiÂłem przed chwilÂą przypadkiem na Haydna w wykonaniu Riny "Usain Bolt" Sudo. RozpaliÂłaby ognisko przy pomocy samych palcĂłw.

Bisy dozwolone? Na konkursie?
Moze jest to dobry pomysl.
Przynajmniej, Ci, co zostana odrzuceni, a bisowali, moga poczuc sie sympatycznie.

Nie moge znalezc Lopatynskiego.
Moim zdaniem, strona konkursu jest nieczytelna.
Ale dobre checi tez sie licza.

Oj, bardzo trudno bedzie przeskoczyc tego amerykanskiego koreanczyka (chyba koreanczyka)
pana Steven Lin
Szczegolnie Bach - GENIALNY
Oprocz sprawnej mechaniki posiada rowniez sprawne to cos.

Proponuje przyznac nagrody w nastepujacych kategoriach:

1. Czystosc wykonania (wysokosc dzw. i rytm)
2. Innosc interpretacji (najbardziej udziwnione wykonanie)
3. Ilosc nawrotow w przesluchiwaniu materialu (chec i wola sluchania)
4. Najdluzej zamkniete oczy/otwarte usta/uniesione ramiona
5. Najsympatyczniejsza mimika.
6. Najwieksze ciacho/laska
7. Najbardziej pomarszczone czolo
8. Najdluzsze ogladanie sufitu
9. Najwyzszy wspolczynnik - umiejetnosci/wyglad
10. Szybkie palce -  cyrkowa sprawnosc
11. Najwieksze zdziwienie podczas grania (mimika)
12. Najfajniejszy utwor wspolczesny
13. To COS
14. Momenty (zaskakujaco dobre fragmenty w wykonaniu)
15. Najlepszy "Straight Panel"
16. Najwiekszy przy....dol (sila i emocje uderzania w klawisze)
17. Najlepszy material do uwielbiania post-konursowego (dla fanek lub fanow)
18. Najciekawiej wykonany nudny utwor.
19. Najaktywniejszy forumowicz K.Sz.
20. Najwieksza sprzecznosc zdjecia z realem
21. Najbardziej uderzajace podobienstwo do A.Rubinsteina (wyglad? gra?)
22. Najwiekszy charyzmo - mistyk
23. Najwieksze szanse na nagrode niekoniecznie zwiazane z umiejetnosciami.

24. Dla najlepszego recenzenta koncertĂłw.

(25. Za najlepsze wykonanie utworu Mozarta; 26. Za najlepsze wykonanie dzieÂła Bacha  8))

SL, po rondzie Mozarta, chêtnie us³ysza³bym w koncercie KV 453, ewentualnie KV 482, ale niestety pianista chyba nie zd¹¿y³ siê ich nauczyÌ i wybra³ na fina³ mój nie najulubieùszy I Koncert Beethovena. ChoÌ mo¿e jeszcze lepszy by³by w jego wydaniu któryœ z koncertów klawiszowych Bacha.

No no, prawdziwy z niego Don Juan. Bez skrupu³ów poczyna sobie z biedn¹ Zerlin¹. Video dozwolone od lat 18.

Kandydatka na nagrode nr 11

Leonardo Colafelice - Prokofiev Visions Fugitives Op. 22
Warto posluchac nowej jakosci emocji w tym utworze.

Potem juz troche przychachmedzal.

Kola Hozjajnow
Wyszedl do boju w twarza kamienna, ale troche spiety.
W Ravelu zabraklo troche ciepla. Mimo wszystko, stonowane emocje i prostota
wziely gore.Podobalo mi sie.

Liszt - czyzby palce byly  nierozgrzane?
Nie bylo zabawy. Byla za to obawa, czy dam rade.
Tak czy inaczej, niedysponowane palce Hozjajnowa i tak sa sprawniejsze od konkurencji.

Rachmaninow - "niedosyt" emocjonalny wytworzyl nowa opcje dla mnie.
Caly czas czekam na rozwoj i podniesienie temperatury, ale pianista mowi NIE, nie teraz, zaczekaj.
Sluchajac Hozjajnowa, dochodze do wniosku, ze swiat realny dla niego nie istnieje.
Jest on ponad zdarzeniem materialnym.
Jego "PLAN" jest tak mocny i przekonujacy, ze male podkniecia nie maja znaczenia.
Coraz bardziej przekonuje sie do jego talentu.

Na drugim koncu stawiam Trifonova, ktorego przesyt emocjonalny doprowadza do tego,
ze nie ma na co oczekiwac.
Ten sposob zdobywania sluchacza jest skuteczny jak widac.
Zbyt jednak powszedni i stereotypowy na moje ucho.
Podobnie, Simon Rattle (uznany dyrygent), ktory juz w trzecim takcie robi tak duza kulminacje,
ze zastanawiam sie czy jest sens ciagnac dalej.

ÂŚwietny wystĂŞp Marcina Koziaka :) Jeszcze nie sÂłyszaÂłam caÂłoÂści, odsÂłuchujĂŞ po kawaÂłku, ale nie mogĂŞ dokoĂączyĂŚ, bo ciÂągle cofam. Chyba zacznĂŞ sÂłuchaĂŚ Bartoka!

http://www.youtube.com/watch?v=aHmEsgvRPls#t=5430

Dopiero teraz wlaczylem sluchanie.
Mefisto na tapecie.

Marcin wyglada na zrelaksowanego.
Jak na razie swietnie.
Trzymam kciuki

Mefisto byÂł ostatni przed bisem z EtiudÂą RewolucyjnÂą, trochĂŞ na maÂłym hamulcu, ciut senny miejscami, ale i tak mi siĂŞ podobaÂł generalnie. I Mefisto i Marcin Koziak.

Mefisto byl dowalony.
Zabieram sie za sluchanie wczesniejszych kalwalkow

Zdecydowanie pewniejszy siebie, nareszcie! Jakby wreszcie uwierzyÂł, Âże naprawdĂŞ potrafi.

BISUJE!!
Rewolucyjna.
Ma chlopak sily.

FascynujÂący program. Jestem niemal pewien, Âże Marcina usÂłyszymy w nastĂŞpnym etapie.

Pacie,
tym razem nie bede odbieral Ci pewnosci siebie...

Program bez klasyki i baroku powinien byc zabroniony na konkursach.
Byc moze ktos mu doradzil, zeby wyeliminowal "nudne" TSDT i zajal sie "powazna" harmonia

Ale BARTOK niczego sobie. Swietnie zagrany (wlasnie skonczylem sluchac).
Czas na mazurki...

Bart, jak dobrze pĂłjdzie, w 3. i 4. etapie posÂłuchamy dwa razy Mozarta. W ramach "klasyki" rĂłwnieÂż Haydn w nastĂŞpnej rundzie; jeÂśli swoim Bartokiem i Szymanowskim MK jej nie wywalczy, "zdyslajkujĂŞ" ARIMS na fejsie.

Przeszli:

Barishevsky Antonii
Lin Steven
Colafelice Leonardo
Seong-Jin Cho
Ilya Kondratiev
Natalia Sokolovskaya
Ozaki Misora
Dank Ran
Sun Yutong
Kim Ji-yong
Hyung-min Suh
Osokins Andrejs
Kudo Rachel Naomi
Yoshida Tomoaki
Koziak Marcin :)
Maria Mazo

Kola nie przeszedÂł do II etapu ?!

No i mamy SKANDAL.
Nie dziwie sie, gdyz jury wielokrotnie udawadnialo, ze bardziej zainteresowane jest biznesem niz
sprawiedliwa ocena.
Stretyczale, nonszalanckie dziadki skompromitowaly sie.

Kola gral po swojemu, a jego interpretacja widocznie przewyzszyla mozliwosci jury.
Do teraz dzwieczy mi w uszach jego Rachmaninow... niedopowiedziany, niezamkniety,
zagadkowy, pelen kosmicznych emocji.
Wrazenie pozostalo.

P.S.
Brawo Marcin.

Kati, przykro mi... Nie byÂło go nawet na sali (widowni).

Czy ktos sÂłuchaÂł Hyung-min Suh??Pamietam,Âże byÂł nazwany objawieniem na KCH a Bartek zachwycaÂł sie nim w Dublinie??

Dla wszystkich tych, którym wci¹¿ dŸwiêczy w g³owie wczorajsza sonata Koli:

https://www.youtube.com/watch?v=xYCorMjST1I

Marcin Koziak we wÂłasnej osobie, autoprezentacja.
http://youtu.be/hR8Ij0C3RQ0

Marcina nie udaÂło mi siĂŞ dzisiaj przesÂłuchaĂŚ, ale wiem Âże wraÂżenie zrobiÂł i to spore..ZachwycajÂą siĂŞ nim nie tylko nasi, Marcin zaczyna byĂŚ rozpoznawalny wraz ze swoim stylem grania...NiektĂłrzy pamiĂŞtajÂą go z konkursu Cliburna, choĂŚ nie zabawiÂł tam dÂługo...CieszĂŞ siĂŞ, ze idzie dalej, oby zaszedÂł jak najdalej..

Co do Koli...Szczerze mówi¹c, chyba mnie nie zdziwi³ dzisiejszy werdykt. Wczorajszym jego wystêpem by³am poruszona, on znowu gra³ jak w transie ( g³ównie chodzi mi o sonatê), sytuacja podobna jak w III etapie konkursu chopinowskiego, gdy gra³ równie¿ sonatê - b-moll Chopina.
To by³ totalny odlot, wejœcie w jakieœ dziwne, mroczne œwiaty, a pocz¹tek III cz. brzmia³ niepokoj¹co i z³owieszczo..Tam by³y jakieœ diaboliczne nastroje..On mnie wci¹gn¹³ w to, nawet jeœli to by³a "tylko" internetowa transmisja. To œwiadczy o sile jego przekazu.
Ale có¿..Gra³ ca³ym sob¹, w³o¿y³ w to wszystkie swoje emocje, tak myœlê, spala³ siê w tym graniu, chcia³ mocniej , dobitniej...No i gdzieœ mu tam palce czasami siê œlizga³y po klawiaturze...Mnie to absolutnie nie przeszkadza³o, ba, dowodzi³o ¿e jest cz³owiekiem a nie cyborgiem..Tam ci¹gle by³a ta podskórna warstwa w jego graniu, nie do wyuczenia, sprawiaj¹ca ¿e nad sal¹ unosi³o siê to COŒ... Coœ, co przykuwa uwagê i nie pozwala przestaÌ s³uchaÌ..Pewnie duza zas³uga tutaj samego dzie³a Rachmaninowa - gêsto utkanego, z tyloma w¹tkami, tak bardzo oddzia³ywuj¹cego na emocje, pe³nego "turbulencji"..Pamiêtam jak Kholodenko "czarowa³" t¹ sonat¹ na Cliburnie, potem w Dusznikach. Ju¿ wtedy by³am pod wra¿eniem. Ale Kola zagra³ j¹ na pewno nie gorzej, a powiedzia³abym jeszcze bardziej emocjonalnie...
Ale na co zwraca siĂŞ uwagĂŞ na konkursach? ÂŚledzÂąc je od czasu do czasu, dochodzĂŞ do smutnego wniosku, Âże niestety nie szuka siĂŞ indywidualnoÂści..WaÂżne jest czyste granie, nawet za cenĂŞ interpretacji: czĂŞsto jaÂłowych, nieciekawych, nieporywajÂących..Albo premiuje siĂŞ "cyrkowcĂłw", ktĂłrzy pianistycznÂą ekwilibrystykĂŞ opanowali do perfekcji. Mnie to nie bawi, dosÂłownie. Ze sÂłuchania takich artystĂłw nie wynoszĂŞ niczego wartoÂściowego, sÂłyszĂŞ tylko nuty i nic poza tym.
Kiedy Kola zagraÂł I etap w Dublinie 2 lata temu, teÂż byÂłam peÂłna obaw..Tam wielu tak "Âślicznie" graÂło, a on jak zwykle; po bandzie, na granicy brawury, czasami nieczysto. Ale na szczĂŞÂście w jury byÂł Philip Cassard, ktĂłry zauwaÂżyÂł Âże w Khozyainowie drzemie coÂś wiĂŞcej, potĂŞÂżna siÂła ktĂłra jest darem, a nie efektem wielu lat pracy. On byÂł autentycznie poruszony jego graniem i jestem pewna, Âże przekonaÂł byĂŚ moÂże "zimne" jury do niego..
Myœlê, ze Nikolay to ju¿ zupe³nie inna pó³ka..Powinien daÌ sobie spokój z konkursami. Jest ponad to. To wielki artysta ju¿ teraz i poradzi sobie bez takiego "wsparcia".

Nadal zachwyca dzwiekiem i artykulacja.
Ktos mu jednak zle doradzil i naklonil do romantyzujacych rubat w Scarlattim.
Na ogol czyni to doradca w postaci nauczyciela (czesto jurora).

Obawiam siĂŞ, Âże jednak moÂże mu zaszkodziĂŚ to odpadniĂŞcie w I etapie. KaÂżdy w wieku 21 lat jest wraÂżliwy, a co dopiero pianista, grajÂący Rachmaninowa, zamkniĂŞty w sobie, eteryczny. MoÂże mu zaszkodziĂŚ i na karierĂŞ, i na psychikĂŞ. Poza tym konkursy to prestiÂż, znajomoÂści, doÂświadczenia, ludzkie i muzyczne, obowiÂązkowy repertuar do opanowania, no i pieniÂądze. Bycie ponad to nie zapewni mu muzycznej przyszÂłoÂści. WiĂŞc mam nadziejĂŞ, Âże nie bĂŞdzie ponad to i weÂźmie sobie do serca ten "wypadek przy pracy".

Wspanialy wystep pianisty DANK Ran w pierwszej turze.
Doskonaly wystep.
Wlasciwie bezbledny.
Nie kryje w sobie tyle tajemnic co Hazajnow, ale pianistyke opanowal do perfekcji.
Swietny puls w Beethovenie.
Nie ma zahamowan. Swietny, zdrowy.

Mam trochĂŞ zalegÂłoÂści, ale postaram siĂŞ szybko nadrobiĂŚ. ZaskoczyÂła mnie bardzo wiadomoœÌ o Koli :o MyÂślĂŞ, Âże mogĂŞ zgodziĂŚ siĂŞ z Kati, Âże konkursy czasem przypominajÂą trochĂŞ konkurencje sportowe ("szybciej - wyÂżej - dalej" :)), bo zbyt du¿¹ wagĂŞ przykÂłada siĂŞ do technicznej perfekcji i bÂłyskotliwej wirtuozerii na niekorzyœÌ wraÂżliwego ducha, wielkiej indywidualnoÂści, artystycznego wizjonerstwa. No bo i jak to oceniaĂŚ - trzeba by dusz i serc podobnych:) A i trudno takie porywy natchnienia uj¹Ì w systemy klasyfikacji... Zatem taki niesiony duchem indywidualista moÂże przegrywaĂŚ z konkurentami nawet nieco mniej hojnie obdarzonymi, za to bardziej "poukÂładanymi", czy lepiej wpisujÂącymi siĂŞ w konkursowe "klucze";) Z drugiej strony teÂż mi siĂŞ wydaje, Âże Koli wÂłaÂściwie nie sÂą juÂż potrzebne konkursy, Âże jest juÂż rozpoznawalny i zdobyÂł sobie uznanie i fanĂłw. Owszem, konkursy dajÂą pieniÂądze i kilka koncertĂłw, ale rozpoznawalnoœÌ i publicznoœÌ chĂŞtnie przychodzÂąca na ulubionego artystĂŞ daje wiĂŞcej koncertĂłw:) SÂą uznani i dobrze prosperujÂący artyÂści, ktĂłrzy w ogĂłle bojkotujÂą instytucjĂŞ konkursĂłw:)   

W³aœnie zaczê³am s³uchaÌ Marcina. Jak na razie Bartok, który robi œwietne wra¿enie (edit: w³aœnie zerknê³am w dó³, i widzê, ¿e Bartus pisze, ¿e Bartok œwietny, dobrze ¿e zgadzaÌ z fachowcem;)). Przy okazji wpad³y mi w ucho jakieœ fragmenty gry kud³atego Ukraiùca, który gra³ dzisiaj, bardzo ³adny dŸwiêk...muszê do niego wróciÌ. Chyba Baryszewski... Jeszcze zwrócê uwagê na tego Stevena Li, i Suha Hyung-min, i Rana Dank, wed³ug Waszych sugestii, a poza tym kibicujê m³odemu Cho z Czajkowskiego:) no i oczywiœcie Rachmaninow Koli jest do ods³uchania i prze¿ycia...

PS. Marcin zrobiÂł siĂŞ taki bardziej... jakby to rzec -  z pazurem :)

Ale z pewnoÂściÂą jest subtelny:) I ma cudny dÂźwiĂŞk:) MiĂŞkki i urzekajÂący. W tym "Labiryncie nieskoĂączonoÂści" miaÂłam rozkoszne dreszcze :D
Beethoven bardzo szlachetny, IMHO:)
A przecieÂż jeszcze teÂż byÂł Rachmaninow:))
i ÂłabÂądek ;D :-*

PS - kandydat do nagrody nr 13:)

BOMBA!!
Natalia Sokolovskaya

Bardzo przypadl mi do gustu wystep Natalii.
Oprocz swietnej gry pokazala, ze komponuje sprawne utwory.
Sprawne, to malo powiedziane.
Po prostu rewelacyjne.
Jej wariacje na temat Paganiniego sa ciekawsze od wypociny wariacyjnej Lutoslawskiego (moim zdaniem).
Smaczki rytmiczne na poczatku swojego utworu zagrala perfekcyjnie.
Punktualizm jest trudnym, precyzyjnym stylem, ktory bardzo latwo schrzanic.
Koronkowa robotka godna mistrza.
Jeszcze raz, BRAWO Natalia.


Natalia jest kadydatka do nagrody nr 12.

I Marcin :)

:D :D

Wszystko i wszystkim moze zaszkodzic.
Podobno warzywa sa szkodliwe i mleko od krowy.
Szkodliwy jest alkohol i szkodliwy jest jego brak.

Koli NIC nie jest w stanie zaszkodzic, chyba ze praca przy rznieciu drzewa
 i w konsekwencji utrata wszyskich palcow.

Owszem, ta konkursowa "porazka" moze  wplynac na niezbyt mocnych melomanow, ktorzy
nie maja swojego zdania i jak stado baranow podazaja za sugestiami konkursowych
werdyktow.

Oczywiscie, to nie do Ciebie Beatko.
beee.....

Przeczytana dzisiaj wypowiedÂź krytyka muzycznego nt.Koli:

"CoÂś niedobrego siĂŞ dzieje z tym chÂłopakiem :-(
Szkoda."

Niczym nie poparty banaÂł.

Ja bym zmienil "banal" na "palanto - banal"

czyli, banal palanta

Wlasnie wysluchalem mazurkow Chopina w wykonaniu Dank Ran-a.
I niestety stwierdzam, ze mi sie nie podobalo.
Pomimo "zdrowej " techniki, mazurki zabrzmialy jak
wodka bez powachanego chleba.

No coz,....Polonez tez nie zrobil na mnie wrazenia.
Za malo bledow, co swiadczy, ze gral asekuracyjnie, czego my nie lubimy (nieprawdaz trifonowcy?)
Brakowalo ryzyka i potu.....nasz polski Marcin moglby dac pare lekcji swojemu starszemu koledze.

Teraz slucham Beethovena......slucham.......slucham....i nic.
Male potkniecia i zwahania.
Cos Dank wstal lewa noga. Zycze mu, zeby sie rozkrecil.
Przeciez pierwszy etap zagral wysmienicie.
...nadal nic...dosyc poukladane....??
2 cz....tatta - taa - ta
Juz wiem,.. chyba nie lubie tej kompozycji. Beethoven tez czasami (bardzo rzadko) byl niedysponowany.
Uwielbiam jego sonaty, ale hammer nie jest dla mnie (chociaz momenty geniuszu tkwia w tym dziele)

Yutong Sun
Bardzo muzykalny chlopak.
Wygladal, jakby byl niedospany.
Gral w polsnie - pieknie (zwlaszcza nokturn).
Bez taniej popisowy.
Mimo wszystko, zyczylbym sobie uslyszec ten nokturn, bez skrzywien wielkich pedagogow, specjalistow
od rubat chopinowskich. Tak po prostu, jak ten arcy zdolny Chinczyk czuje sam, bez "pomocnej" reki.
Dlaczego o tym pisze. Zauwazylem bowiem pewna maniere, ktora jest typowa dla
standartowej "chopinmasterclass" a mianowicie brak synchronizacji miedzy lewa a prawa reka.
Moim zdaniem maniera denerwujaca (chociaz Horovitzowi - wolno!)
Owszem pewna niezaleznosc jest wskazana, ale bez przesady.

Na deser - Musorgski.
A wlasciwie - danie glowne.
W tym utworze zawsze szukam analogii do "ruskosci".
Otwarta, mroczna dusza z rosyjska ruletka w tle.
Czy mlody Chinczyk temu podola?
A tak wlasciwie, dlaczego mialby podolac. Niech gra po swojemu.
I gra, i to jak!!
Szczegolnie szybkie, filigranowe kawalki.
Ruska (mowiac po rosyjsku) potega w rozwalaniu fortepianu akordami jest jednak obca kulturze Chinczykow.
Osobiscie wolalbym troche wiecej emocji podczas demolki akordowej, ale to sa tylko
moje preferencje.
Male zolte kurczaczki w wykonaniu bardzo mlodego Chnczyka to jest to. Wszystko pasuje.
Trzymam kciuki!!!!

Marcin Koziak w II etapie:
http://www.youtube.com/watch?v=yTGlBC35xUc#t=1060

STAGE II - RECITAL
Haydn       Sonata in B Minor No. 47
Chopin       Scherzo in B-flat Minor, Op. 31
Debussy          "La cathedrale engloutie" from "Preludes"
Liszt       X Hungarian Rhapsody
Ella Milch-Sheriff       Reflections on Love, No. 5,3,1,4
Rachmaninov       II Sonata in B-flat Minor, Op. 36 (2nd version, 1931)

Rozmowa z Kissinem

http://www.youtube.com/watch?v=fkWKJI2cRDE&feature=share&t=3h28m9s

FinaliÂści:

Antonii Barishevsky
Steven Lin
Leonardo Colafelice
Seong-Jin Cho
Andrejs Osokins
Maria Mazo

Marcin gral SWIETNIE i przeszedlby do finalu, gdyby nie luki pamieciowe  w Haydnie ( 2 cz. od 7:37 i dalej)
Wielka szkoda, gdyz Marcin mial spore szanse na tym konkursie (moze nawet pierwsza nagroda).
Rowniez szkoda, gdyz jest to moja ULUBIONA sonata Haydna (No. 47 in B minor).
Pomijajac bledy, Marcin gral piekna artykulacja i subtelnie prowadzil fraze.

A gdzie Sokolovskaya
 >:( >:(

Teraz slucham Rachmaninowa (Marcin Koziak)
Gra jak w transie. Genialnie.
Robi wrazenie.

I tak mamy dwoch pretendentow odstrzelonych (Hozjajnow i Koziak).
Czyz zycie nie jest zabawne i pelne niespodzianek?

Zagadka dla Janusza.
Co zagral na bis Koziak.
Dla ulatwienia dodam ze kompozytor zaczyna sie na litere Ch, a tonacja jest o poltonu nizej niz G.

Teraz, Mazo, Maria.
Typowa Rosjanka.
Strawinski, trudny, ale bez jaj.
Nie, ze bez jaj trudny, ale bez jaj, po prostu.
No... po prostu slabiutki.
Zabraklo sily i witalnosci.
Zabraklo wlasciwych akcentow.
Zabraklo poezji (wolne fragmenty)
Po prostu brutal..., ale kobieta.
Maria dostaje dodatkowe punkty za wyglad.
Jest piekna.
Bardzo kobiecy Beethoven.
Wdzieczny, z rytmem, troche na bakier.
Zywiol, ale niedograny, niedopracowany.
Mimo wszystko jest cos sympatycznego w tym hamerze.

Chyba na nowo polubilem Hammer (po wystepie Mazo)

Bart, sorry... Nie jestem na bie¿¹co. Od kilku mcy robiĂŞ sobie kuracjĂŞ odwykowÂą i fruwam po trochĂŞ innych galaktykach  :-[

Dziwny facet i dziwny wywiad (nie przygotowany,troche spontaniczny)
Kaleczony jezyk ang.nie przeszkadzal, troche fajtlapowatemu Kissinowi w dobrym kontakcie ze sluchaczami.
Ciekawe. Totalny brak blyskotliwosci w mowieniu, Kissin rekompensuje z nadwyzka w graniu.

Czy mozesz uchylic rabka tajemnicy?

Widze, ze troche przysmedzam (brak dialogu z forumowiczami).
Ale tak na zakonczenie.
Przesluchalem jeszcze raz Rachmaninowa w wyk. Hozjajnowa.
Moim zdaniem, Kola swoim wystepem przekroczyl pewne standarty (oczekiwania) odbiorcow - sluchaczy.
Kazdy z nas ma swoje preferencje i wartosci, ktore powoduja, ze nasza ocena jest taka, a nie inna.
Oczywiscie szukamy tych najwyzszych doznan.

Na co zwracamy uwage?
1. perfekcja i czystosc wykonania (wlasciwe nuty i rytm)
2. roznorodnosc barwy dzwieku (nosny, glosny, "tajemniczy", ledwie slyszalny itd)
3. wyglad wykonawcy (wbrew pozorom, bardzo wazne. Cos, co zapisuje nasza podswiadomosc)
4. sprawnosc fizyczna i artykulacyjna (szybkosc, perlistosc, lekkosc, lub ciezar)
5. kontrola CZASU (wlasciwe tempa, przyspieszenia, zwolnienia, rownomiernosc i proporcje miedzy tym wszystkim)
6. czy uaktywnia (mowiac brzydko) nasza wyobraznie

Muzyka Hozjajnowa rzadzi sie jednak innymi prawami.
Jego wykonania wchodza na poziom, niekonwencjonalny.
"Siodmy stopien wtajemniczenia", gdzie cechy oczywiste (patrz puntky 1-6) nie maja znaczenia.
Staram sie okreslic i nazwac, co to jest, ta tajemnica, ktora chce odnalezc.
Bedac z natury troche niepokornym, trudno mi przelknac, ze gra Koli wplywa na
spokoj i rownowage mojej duszy.
Tak, chyba to sobie najwyzej cenie w muzyce - Spokoj i Rownowaga
Brzmi nudnawo i moze byc zle zrozumiane.
Spokoj i Rownowaga, ktore dzialaja kojaco i madrze,
ktore eliminuja moja chciwosc na sile, blysk, temperament i perfekcje.
Cechy, zawieszone w prozni, ktore sa doskonaloscia (nie mylic z perfekcja).

Nie wiem, dlaczego Kolê tak ci¹gnie na te konkursy... Ch³opak zdoby³ wyró¿nienie na najbardziej presti¿owym z nich, daje recitale w Wigmore Hall - po co wci¹¿ aktywowaÌ niszcz¹ce hormony stresu? To samo odnosi siê do Marcina, który w II etapie gra³ znakomicie (IMHO równie¿ Haydna) i zosta³ w jakiœ sposób skrzywdzony przez jury. Jego gra mia³a w sobie elementy, które powinne zadowoliÌ zarówno ucho tradycjonalisty, jak i ¿¹dnego bardziej subiektywnej pianistyki. Raz jeszcze brawa za œwietny repertuar!

Coraz bardziej w¹tpiê w sens konkursowych zmagaù. Zgadzam siê z Tob¹, Bart - one zabijaj¹ osobowoœci. Jurorzy preferuj¹ wyrazistoœÌ, nie czuj¹ dopowiedzeù, stawiaj¹ na star¹ opcjê post-neoromantycz¹ (postradzieck¹) i uje¿d¿aczy mamucich steinwayów. A przecie¿ my to wszystko ju¿ znamy...

ZauwaÂżyÂłem, Âże w ostatnim etapie aÂż dwoje finalistĂłw wykona koncert Prokofieva, Maria zagra z kolei Czwarty Beethovena.
Mi³a odmiana od "Racho-Czajkowszczyzny", któr¹ zazwyczaj obserwuje siê w czasie fina³ów konkursów (za wyj¹tkiem Chopinowskiego ;)).
Tu natomiast mamy "tylko" dwa Rachy (koncerty Rachmaninowa uwielbiam, ale nie jest to przecieÂż etap monograficzny).
Czy graj¹c koncert Bartoka b¹dŸ Ravela nie mo¿na zgarn¹Ì pierwszej nagrody?

Szkoda wielka, Âże Marcinowi siĂŞ nie udaÂło. PiĂŞkny repertuar, i dobrze byÂłoby posÂłuchaĂŚ w jego wykonaniu koncertu. Ale cieszĂŞ siĂŞ, Âże przeszedÂł Barysznikow, bo on mi siĂŞ podobaÂł, i Seong Cho. Reszty jeszcze nie sÂłuchaÂłam, czytaÂłam tylko, zauwaÂżajÂąc duÂży aplauz Bartusa dla Stevena Lin.   
Nie wszyscy nadaj¹ siê na konkursy. I nie musi to te¿ znaczyÌ, ¿e ci, którzy siê nadaj¹ i spe³niaj¹ siê w takiej rywalizacji s¹ koniecznie mniejszej klasy artystami. Przecie¿ byli wœród laureatów tacy, którzy ³¹czyli natchnienie i wy¿yny ducha z perfekcj¹ i nienagannoœci¹ wykonawcz¹:) Co nie zmienia faktu, ¿e ci perfekcyjni maj¹ a priori preferencje nad tymi natchnionymi.

Nie rozumiem, dlaczego na konkursach pianistycznych wprowadzono granie muzyki kameralnej.
Moim zdaniem jest to strata czasu.
Badanie uniwersalizmu kandydatow jest zbedne?
Rownie dobrze mozna poprosic o maly popis na skrzypcach lub klarnecie, lub rzut lotkami do tarczy.
Kameralistyka jest odrebna dyscyplina i rzadzi sie innymi prawami.
Niemalze zawsze (jako regula) pianista koncertowy spokojnie poradzi sobie z graniem w zespole.
Natomiast typowy kameralista - pianista nie musi koniecznie wykosic koncert Rachmaninowa.

Nokautujaco piekny utwor Schumanna - Quartet in E-flat Major, Op. 47.(Baryszewski)
Swietnym dzwiekiem gra 1 skrzypek.
Dzwiek altowiolisty grany na slicznym instrumencie jest rownie powalajacy.
Natomiast czasami slychac drobne falsze (vl, vn)

Zwroccie na mijanki harmoniczne (wlasciwie melodyczne) w wolnej czesci (nie trzeba byc muzykiem, by to uslyszec)
Niesamowite. Warto posluchac to Andante cantabile, oj warto. (juz dawno nie ojalem).

Niestety w Brahmsie - Quartet in G minor Op. 25 (Lin Steven)
falsze sa juz wieksze (oktawy).
Cosik nasz Lin gra dosyc blado. Tak, jakby czytal nuty a'vista.

To co pisalem wczesniej... Nawet konkursowicze nie podchodza do tematu - kameralistyka zbyt powaznie.

P.S.
Falsze coraz wieksze. Ja bym przerwal granie i poprosil o inny zestaw muzykow.

Asiu,
czy nie wydaje Ci sie ze Twoj Barysznikow w Haydnie troche przynudzal...no... bardzo przynudzal.

Finaly bez Koziaka i Hozjajnova nie maja sensu.
Szkoda dla nas, kiboli pianistyki.
Brak emocji...

Patcarcie,
Jak zwykle uderzasz w czyste tony  (czego nie mozna powiedziec o konkursowym trio - jest coraz gorzej)
Zauwazasz, ze jurorami kieruja dosyc prymitywne doznania (duzo volumenu i ..volumenu)

I tym fragmentem Lin Steven zapewni sobie zwyciestwo.
Sesja 19 od 1:46:10 do 1:46:35

Ostatnia czesc Brahmsa spowodowala, ze teraz chce mi sie napic kawy i do roboty.

I nie tylko tym fragmentem.
Mozartem tez.

Nie zapomnijmy o Bachu.

Jeszcze jeden kandydat do nagrody.
Colafelice i jego wariacje napawaja mnie optymizmem i checia do zrobienia komus dobrze.
Mozna by tak nazwac napoj milosny C o l a - f e l i c e (jak sadzicie panie?)

Oboista i klarnecista wykonuja ruchy jak przed sciana placzu (Beethoven Quintet in E-flat major Op. 16)

Mam tylko takie skojarzenie i prosze nie nazywajcie mnie antysemita, gdyz nim nie jestem.

Nareszcie fagot w pelnej krasie. Piekny ton (wolna czesc Beethoven)
Bardzo lubie brzmienie fagotu.

Colafelice mi rende felice (io personalmente non bevo la Cola da anni) ;)

Zaczynam s³uchaÌ wczorajszych fina³ów i nokautujê siê Schumannem:) No, naprawdê piêkne to jest:) "Kud³aty Ukrainiec" jakoœ przypad³ mi do serca w tych Skriabinach itp, nawet jeœli przynudza³ w Haydnie:)
I wybraÂł sobie KV 466 :) I Proka.

Bartek, sÂą kibole i sÂą kibice:) Ja myÂślĂŞ, Âże my jesteÂśmy ci pozytywni ;) OczywiÂście, Âże jest smutno bez tych najulubieĂąszych z ulubionych, ale mogĂŞ rĂłwnie dobrze siĂŞ bawiĂŚ, wybierajÂąc sobie najbardziej ulubionych II rzĂŞdu:) Emocje emocjami, ale pamiĂŞtajmy, co tak bardzo cenimy w muzyce - "spokĂłj i rĂłwnowaga" ;)

JuÂż siĂŞ cieszĂŞ na sÂłuchanie kandydatĂłw do nagrody:) G-moll Brahmsa, op. 16 Beethovena...
:D Po tak fantastycznej reklamie oczekujĂŞ, Âże jego Beethoven zadziaÂła niczym L'elisir d'amore i bezwarunkowo mnie uszczĂŞÂśliwi:))
A "SzczĂŞÂśliwemu Coli" moÂże przyniesie szczĂŞÂście ten konkurs (w przeciwieĂąstwie do Koli Ch.)

 

a propos Baryszewskiego - UkraiĂący zapisali bardzo piĂŞknÂą kartĂŞ na tym konkursie. WÂśrĂłd zwyciĂŞzcĂłw jest Igor Czetujew (1998) i Aleksander Gawryluk (2004), drugie miejsce w 1998 r. zaj¹³ Witalij Samoszko. Antonij teÂż juÂż siĂŞ odnotuje jako finalista. 
Z PolakĂłw na razie tylko Krzysztof JabÂłoĂąski zdobyÂł III miejsce w 1989r. (4 lata po III miejscu na KCH).

Ten kwartet Brahmsa jest taki piêkny, ¿e jestem doœÌ niewra¿liwa na niuanse "rzeŸbiarskie" akompaniatorów. A koùcówka naprawdê porywaj¹ca:)
PowtĂłrzyli I etap Stevena. PrzeÂśliczny:))) <3

Ukraincy, to narod bardzo utalentowanych ludzi.
Zwlaszcza pianisci, skrzypkowie, balet. sport itd.
Nazwiska tych najwiekszych sa wlasnie z Ukrainy.

"bandy upa", "banderowcy", "okrucienstwo" mozemy znalezc w kazdym narodzie.
Cale szczescie jest to margines.
Wiekszosc, to przyzwoici ludzie, milujacy pokoj, wolnosc i sprawiedliwosc.
Po prostu nie sa agresywni i latwo ich zdominowac.
Wystarczy niewielka grupka zlych i zdecydowanych, zeby zepsuc atmosfere ladu i porzadku.

LIN Steven
Beethoven (koncert) - lekko, zwiewnie , romantycznie i klasycznie zarazem.
Fantastyczna kadencja (1cz).
Piekne progresje i opoznienia harmoniczne.
Ocena artykulacji, precyzji jest zbedna. Ten chlopak ma to we krwi.
BRAWO!!

Chopin zwalil "Marsz zalobny" z Koncertu nr 1 (2 cz). Beethovena. ;)

Jak puszczac oko, to puszczac.
Slysze troche Chaplina (Titina, ah Titina) w 3 cz (Beethoven nr 1)  ;) ;)

Mam dylemat.
Ktory Beethoven lepszy.
Lin, czy Colafelice.
.....Colafelice - lepszy puls (rytm), chociaz daleki od doskonalosci..?
.....Lin - finezja, artykulacja, radosc..?

Lin w 3 cz. uciekal troche, ale to wywolalo dodatkowe emocje.
Bylo swiezo, z humorem, no coz, ten piekielny rytm?... (podobnie u Trifonova)

Orkiestra niestety tez nie pomagala w rytmie (ucieczki detych na szybkich pochodach staccato, nierowne osemki itd..)
Nie wiem,... dzisiaj ludzie nie potrafia grac "rowno"
Biedny Rubinstein (mistrz pulsu i rytmu) chyba bylby niepocieszony.

P.S.
Chyba wole LIN-a, ...wiecej pozytywnej emocji

Nie wiedzialem o tym, ze wsrod jury jest junior jury.
Bardzo dobry pomysl.
Swieza krew a nie tylko ustabilizowane, uformowane, nieelastyczne dziadki.

O, widze, ze jest Janusz Babicz.
Co slychac?

Przepraszam,.. Babic

..z Babic

Ciekawe dlaczego Babice..czy to od bab

Czy babiarzy?

Od nazwiska podkomorzego Marcina Babicy (wÂłaÂściciela jak mniemam ;))

Tez tak mniemalem, tylko nie bylem pewny.

CHO Seong-Jin
Bardzo rozkrecil sie w 3cz koncertu Mozarta.
Swietny kontrast miedzy bardzo-staccato i bardzo-leggato.
Wyrownane plaszczyzny dynamiczne (bez potencjometru na cresc. i dimin.)
Prawie idealna 3 cz dla mnie

Patrzcie, a ja zwsze myÂślaÂłem, Âże od nazwiska popualrnej postaci z moich netowisk i nowelek  ::)   :D

WysÂłuchaÂłem wÂłaÂśnie koncertu d-moll w wykonaniu Baryszewskiego. Có¿, mam ochotĂŞ na wiĂŞcej  ;)

To by³a jego w³asna koncepcja arcydzie³a Mozarta, któr¹ realizowa³ konsekwentnie od pocz¹tku do koùca. Gra³ niespiesznie, w wielu miejscach subiektywnie zwalniaj¹c (rit.), nie gubi¹c równoczeœnie nurtu muzyki. Wrêcz przeciwnie, koncert nieustannie pulsowa³, a Baryszewski œwietnie kontrolowa³ up³yw czasu i rytm (zwróÌcie uwagê na zegarmistrzowski akompaniament LR w drugiej czêœci). Tematy by³y pe³ne odcieni, co wynika³o ze zró¿nicowania artykulacji i emisji dŸwiêku.

By³y w tym wykonie fragmenty niemal zachwycaj±ce, jak np. przetworzenie Allegra, w którym nie po raz pierwszy AB wykaza³ umiejêtno¶æ wydobycia kontrapunktów. Tak, moim zdaniem Baryszewski potrafi znakomicie zniuansowaæ frazê, nawet pasa¿ (na sposób trochê impresjonistyczny) --> jego gra jest efektem czytania (partytury) ze zrozumieniem. Gdzieindziej jego konsekwentnie realizowana koncepcja mog³a znale¼æ mniejsz± akceptacjê, jak np. w g-mollowym epizodzie romanzy, któr± zaprezentowa³ jako REZYGNACJÊ zamiast WALKI, wchodz±c jednocze¶nie czaruj±ce wspó³brzmienie z orkiestr±.

Mo¿na mu zatem zarzuciÌ pewn¹ niemrawoœÌ (zw³aszcza w finale - na niewielk¹ chyba wysokoœÌ wznios³a siê s³ynna mannheimska rakieta - temat ronda), oporne kumulacje, za ma³y impet dramaturgiczny (ten koncert kojarzy siê czêsto z Don Giovannim). Zabrak³o mi tego zw³aszcza przed generaln¹ modulacj¹ do D-dur przed kod¹.

ChÂłopak pozostawia jednak w muzyce Mozarta bardzo dobre wraÂżenie dziĂŞki swojej kreatywnoÂści i alternatywnoÂści myÂślenia, ktĂłre jest dalekie od przeromantyzowanego podejÂścia do klasyki   (y) 

Inna kwestia to pozbawiona Âżycia orkiestra grajÂąca, niestety, od taktu do taktu, "od frazy do frazy".

Hm, jeÂśli poprzedni etap byÂł na podobnym poziomie, to myÂślĂŞ, Âże od ~42' gra zwyciĂŞzca konkursu.

Wzorcowy wykon koncertu C-dur, pod kaÂżdym wzglĂŞdem. TOTALNA KONTROLA nad dzieÂłem od pierwszego do ostatniego taktu. Steve uelastyczniÂł to miejscami sztywne dzieÂło dziĂŞki swej nieskazitelnej technice i przezroczystej artykulacji. Kadencja I czĂŞÂści to majstersztyk plastycznoÂści.

Nasuwa siĂŞ wrĂŞcz pytanie... Czy nie jest on aÂż zbyt idealny?  ;)

CzêœÌ drug¹ koncertu Beethovena SL gra powalaj¹co. Jeœli nagranie to trafi do uszu Marthy Argherich, która ostatnio prawie wy³¹cznie wykonuje ten koncert, powinna zaprosiÌ M³odego jak najszybciej na swój festiwal w Lugano.

Po przerwie przesÂłuchaÂłem jeszcze Seong Jin Cho w Mozartowskim KV 467. ChÂłopak ma 19 lat, przyszÂło mi mimowolnie do gÂłowy porĂłwnanie z Jankiem Lisieckim, jego niemal rĂłwieÂśnikiem, ktĂłry zarejestrowaÂł ten koncert na swojej debiutanckiej plycie dla DG. Moim zdaniem 1:0 dla Cho.

Znakomity warsztat, przemyÂślana artykulacja. ZauwaÂżyliÂście, Âże niemal kaÂżda progresja, modulacja, ktĂłrymi mieni siĂŞ czêœÌ pierwsza zostaÂła zagrana ciut inaczej? Wyczuwalne jest to podskĂłrne napiĂŞcie, wyeksponowana zostaje ekspresja marsza. Maestoso zatem znakomite i tym wiĂŞkszy apetyt na "operowy" finaÂł, ktĂłry daje okazjĂŞ do artykulacyjnego popisu. I tu - bez zastrzeÂżeĂą, choĂŚ w przetworzeniu, mimo moich oczekiwaĂą, Cho nie wyciÂągn¹³ asa z rĂŞkawa. MoÂże poczÂątkowo nieco przeholowaÂł w kadencji (trudno mi jej sÂłuchaĂŚ w innym wykonaniu niÂż autora, Dinu Lipattiego  ;)), ale GENERALNIE - na duÂżym propsie. SJC musi byĂŚ bardzo wysoko.

Dla porĂłwnania przesÂłuchujĂŞ wÂłaÂśnie fragmenty koncertu C-dur Mozarta w wykonaniu specjalistki od Hammerklavier, Marii Mazo.
MyÂślĂŞ Bartek, Âże piszÂąc o HAMMERZE trafiÂłeÂś w sedno  ;)

Jej gra Mozarta jest trochĂŞ jak robota kowala - Âżmudna i bez wytchnienia. To wykon w wiekszej czĂŞÂści sztywny i konkretny. Przy klawiaturze zamiast Wolfganga wyobraÂżam sobie zaborczÂą teÂściowÂą, paniÂą Weber.

Ró¿nica miêdzy tym wystêpem (Rosjanka gra na fazioli) a kreacj¹ Cho jest uderzaj¹ca. Kontrasty s¹ ledwie zarysowane, przewa¿a neutralna dynamika, co niweluje puls tego dzie³a; na odwa¿niejsze artykulacyjne wyskoki MM pozwala sobie dopiero w drugiej czêœci repryzy Allegra. No i ryp³o sie jej w najpiêkniejszym miejscu ekspozycji. To jednak nic wobec upiornego p³askiego UMPA-UMPA w lewej rêce w stylu Ìwiczeniowej etiudy na pocz¹tku pierwszego kupletu ronda, które próbuje potem nadrobiÌ wysubtelnieniem niektórych epizodów. Na kadencjê Lipattiego jest moim zdaniem za grzeczna. Metronom we krwi (zamiast hemoglobiny).

Myœlê, ¿e MM ma coœ wspólnego ze zwyciê¿czyni¹ ostatniego Konkursu Chopinowskiego. Có¿, jurorzy lubi¹ takie pianistki. Swoja drog¹ ciekawe, ¿e panowie bij¹ j¹ wra¿liwoœci¹ i delikatnoœci¹ na g³owê (przynajmniej w tym etapie).

BTW, organizatorzy powinni chyba zastanowiĂŚ siĂŞ nad zmiana orkiestry w nastĂŞpnej edycji konkursu. Rywalizacja ktĂłry obĂłj bĂŞdzie pierwszy (gdy oba majÂą graĂŚ rĂłwnoczeÂśnie) jest tu nie na miejscu, choĂŚ niektĂłre dĂŞciaki potrafiÂą nawiÂązywaĂŚ caÂłkiem niezÂły dialog z solistami.

Duzo racji w Twojej wypowiedzi Patryku, ale tez kilka znakow zapytania.
Deta w orkiestrze, do wymiany oczywiscie.
Przede wszystkim stroj (zauwazalnie za nisko w 2cz)
Czasami "rywalizujace" oboje za wysoko.
Kwintet smyczkowy, bardzo przecietny, rowniez nie stroil (na ogol za nisko do pft)

Jezeli chodzi o to "hammerowanie", to moim zdaniem sa rozne preferencje.
Istnieja zarzuty, ze gra jest zbyt "mloteczkowa", wyrazista, wystukana,
lub,
ze,granie, za miekkie, mgliste i niewyrazne,
lub
zarzut, ze jest w sam raz, zbyt zwyczajnie i przecietnie.

Moim zdaniem sa rozne typy zadowolenia przy odbiorze muzyki.
Wszystko zalezy od tego jaki mamy charakter.
Cale szczescie, ze jestesmy rozni i mamy rozne oczekiwania od muzyki.

Osobiscie "mloteczkowosc" Maryji byla zdrowa, prostolinijna.
Nie mieszalbym jej od razu z blotem.
Nudne dla Ciebie, moze byc ostoja spokoju i rownowagi dla kogos innego.

Mimo wszystko nalezymy do tej samej druzyny.
Tez zdecydowanie wolalem wykonanie CHO

Porówna³em sobie fragmenty obu wystêpów. Nie odwa¿y³bym siê jednak na stwierdzenie, który z panów by³ lepszy. To interpretacje do siebie podobne, ale i doœÌ ró¿ne.

WÂłoch gra ten koncert jakby bardziej spontanicznie. ÂŁatwo wysÂłyszeĂŚ tÂą "subiektywnoœÌ" i swobodĂŞ w zakresie zmian tempa (rit. - accel./a tempo; PULS!) choĂŚby w znakomicie wykonanej kadencji w czĂŞÂści pierwszej. Wydobywa ze steinwaya dla mnie ciekawszy, bardziej aksamitny dÂźwiĂŞk. Nie jest tak perfekcyjny i sprawny jak Steve (ktĂłry nie ma sobie rĂłwnych), zdaÂżajÂą mu siĂŞ oskmniĂŞcia palcĂłw, ale dodaje to tej interpretacji "osobistoÂści"  (i kontrastuje z leniwie i mechanicznie grajÂącÂą orkiestrÂą). ZwróÌcie teÂż uwagĂŞ, Âże "glissando" na koniec przetworzenia w A. con brio Cola zagraÂł inaczej.

MyÂślĂŞ jednak, Âże znakomicie przygotowany Steve bardziej spodoba siĂŞ jurorom. Nie wiem czy publicznoÂści rĂłwnieÂż.

Jej wykon by³ oczywiœcie jak najbardziej poprawny - czysty, zachowuj¹cy w³aœciwy rytm. Nie potrafiê sobie jednak wyobraziÌ tych prostolinijnych m³oteczków na przyklad w koncercie c-moll Mozarta. Mam nadziejê, ¿e przed fina³em (koncert G-dur Beethoven) wrzuci na luz, da siê ponieœÌ emocjom partytury.

Najbardziej "racjonalny" klawiszowy utwĂłr Beethovena - fuga z Hammerklavier jest dla niej idealnym reprtuarem. Skoro CiĂŞ bARTku przekonaÂła, muszĂŞ jÂą odsÂłuchaĂŚ  ;)

Hm, myÂślicie, Âże po takiej iloÂści usterek w Rachu Cola (ktĂłrego chyba trochĂŞ zjadÂły nerwy) nie ma juÂż szans na wygranÂą? 

Na razie Lin zdecydowanie lepszy w Prokofiewie od Baryszewskiego.

Szkoda, ze Prokofiew nie napisal koncertu na fortepian w podobnym stylu co konc. skrzypcowe.
Koncerty neo-romantyczne, neo-klasyczne z duza iloscia pieknego rosyjskiego folkloru i prokofiewowskiej fantazji.
Prokofiew wszedl w jakis mroczny kanal, ktory mnie osobiscie sie nie podoba.

Oczywiscie w koncertach fortepianowych slyszymy doskonaly warsztat komozytorski i (mowiac po celbrycku warszawsku)
zajebista instrumentacje, ale to nie jest moja estetyka.

P.S.
Coli jeszcze nie sluchalem

Mam do d... keyboard, stad te polykane litery.
Sorry

do d... keyboard + dysleksja.
 :D

W Rachmaninowie orkiestra przeszkadzala.
Grala rutynowo z dyzurna emocja, czyli zadna.
Dete jak zwykle cholernie nieczysto (za nisko!!).
Poza tym zle nagrane (zle proporcje) itd...

Szkoda, gdyz Colafelice jest muzykalny, ale gral gorzej (przez orkiestre).
Chociaz,.. Colafelice emocjonalnie jeszcze niedojrzal do Rachmaninowa

P.S.
KOLA > COLA

Czy jest ktos, ze wspolczesnych, ktorego  Rachmaninow moglby
rywalizowac z  Hozjajnowem z Dublina?

kati wprowadzila konkurs do Forum i co , zima
Napisala tylko jedna recenzje.
Pupil Kola odpadl i odpadla kati.

 P.S.
To samo dotyczy xbw, tylko bez pupila.

Bartku, co tu wiele komentowaĂŚ, Steve, jak siĂŞ wydaje, wyszedÂł wyraÂźnie "na prowadzenie" i prawdopodobne, Âże nikt mu juÂż nie odbierze zwyciĂŞstwa.

Co do K(C)oli, to wydaje siĂŞ, Âże tym razem Rachmaninow w pewnym sensie "przerĂłsÂł" ich obu. Cola chyba nie potrafi sobie jeszcze poradziĂŚ z tremÂą, jest jednak piekielnie muzykalny i utalentowany, ÂżyczyÂłem mu przed finaÂłem felicità (choĂŚ mĂłwi siĂŞ chyba poprawnie buona fortuna  8)); niestety, nie wszystko siĂŞ udaÂło (a wydawaÂłoby siĂŞ, Âże w czepku urodzony ;)). Mimo wszystko, urzeka jego spontanicznoœÌ.

DĂŞte, macie racjĂŞ, przeraÂżajÂą i odstraszajÂą. Wczoraj widziaÂłam jak biedny Cola zerka co chwilĂŞ w stronĂŞ orkiestry niepewnie, juÂż pod koniec tzw. Rach 3 i zastanawiaÂłam siĂŞ, jak on moÂże w takim stresie myÂśleĂŚ o interpretowaniu, i oczywiÂście przestaÂł trafiaĂŚ w klawisze z tego zerkania.

A dziÂś zaczĂŞli wczeÂśniej i przegapiÂłam Cho w Cza.

To mój czwarty konkurs fortepianowy pods³uchiwany, w ¿yciu. A drugi w Tel-Avivie. Mo¿e takie wra¿enie tylko, bo nie ma emocji, nie ma Daniila i innych "znanych i lubianych" w finale, nie ma tej fali tu¿ po konkursie chopinowskim, ale nie by³o mi trudno oderwaÌ siê i zaj¹Ì czym innym. Nawet koncerty fortepianowe fina³owe a¿ tak mnie nie przyci¹gaj¹ jak "zwykle". Mam nadziejê, ¿e 2015 i Moskwa i Warszawa ju¿ bêd¹ na najwy¿szych obrotach, tak¿e w moim postrzeganiu.

No i siĂŞ chÂłopak rozjechaÂł. I orkiestra razem z nim.

No, i teraz czujĂŞ siĂŞ jakbym oglÂądaÂła jazdĂŞ figurowÂą na lodzie, ile razy jeszcze bĂŞdzie "gleba". Biedny Osokins.

1 miejsce - Anthonii Baryshevskyi

2 miejsce - Steven Lin

3 miejsce - Seong Jin Cho

;D

Czyli swoim Mozartem zachwyciÂł rĂłwnieÂż jurorĂłw, coÂż, brawa dla nich. Prokofieva zaraz odsÂłucham.

TeÂż mu tak ÂżyczyÂłam - à propos: przed trudnym zadaniem/egzaminem itp. czĂŞÂściej moÂżna od WÂłochĂłw usÂłyszeĂŚ In bocca al lupo! (W paszczĂŞ wilka!), na ktĂłre to Âżyczenie absolutnie nie wolno odpowiadaĂŚ grazie, tylko crepi! (niech zdechnie!) albo crepi il lupo! (niech wilk zdechnie!)  :D

Rezultaty.
Pierwsze moje skojarzenie... o ..nagroda polityczna.
Ukrainie teraz potrzebny jest zwyciezca.
Posluchalem sobie jeszcze raz Baryszewskiego i
wiem, ze moge przybic mu pieczatke ID.
Tak, on jest unikalny, co nie oznacza, ze jego gra jest w moim typie.
Niezwykle stonowana emocja i technika jest tak konsekwentna, ze
staje sie walorem.
Ciemnawa (nie ciemna!!) barwa buduje monolit brzmienia.
Emocje, jakby ich nie bylo, ale sa, gdzies ponad naszymi glowami.
Baryszewski odbierajac nagrode byl gdzies indziej.
Nie zalezy mu na splendorze i poklasku, jest wyzerowany.

P.S.
Tak, jego Mozart byl zjawiskowy (chociaz nie moj)

Na szybko: Bardzo siĂŞ cieszĂŞ, Âże "kudÂłaty" wygraÂł, :D jakoÂś od razu przypadÂł mi do serca - a wÂłaÂściwie do ucha :D Pat jak zwykle potrafiÂł piĂŞknie wyraziĂŚ sÂłowami to, co
ja odczuwam po prostu uchem i sercem, a nie zawsze umiem ubraÌ we w³aœciwe s³owa:): "potrafi znakomicie zniuansowaÌ frazê, nawet pasa¿ (na sposób trochê impresjonistyczny" "œwietnie kontrolowa³ up³yw czasu i rytm", "tematy by³y pe³ne odcieni, co wynika³o ze zró¿nicowania artykulacji i emisji dŸwiêku" :)
Ale jest teÂż trochĂŞ w zgodzie ze swoim imagem mÂłodego XIX-wiecznego rewolucjonisty;)) - oryginalny i nieco zbuntowany:)

Nie s³ucha³am wszystkiego, ale pos³ucham z tym wiêkszym po¿ytkiem dla siebie, wczytuj¹c siê przy okazji w Wasze uwagi:)) Na razie 466. Tak, piêkny Mozart, ¿ywy, prawdziwy i wci¹gaj¹cy w swoj¹ opowieœÌ, chocia¿ orkiestra, hm, faktycznie gra go trochê tak jakoœ... dostojnie :D Romanza tchnê³a melancholi¹ - ale dla mnie ok. Mocno "sz³o w serce". To wszystko zdawa³o mi siê idealnie wywa¿one, wszystko by³o delikatne, a nie by³o s³odkie.
Czy nagroda mog³a byÌ w jakiejœ mierze polityczna - trudno powiedzieÌ. Mówiliœmy ju¿, ¿e Ukraiùcy zgarnêli tu ju¿ kilka nagród z górnej pó³ki:) Z drugiej strony faktycznie jest taki czas, ¿e mog³o to troszkê przechylaÌ szalê na niego, nie na Lina. Ale w ka¿dym razie zrobi³ na Was wra¿enie i widaÌ, ¿e jest du¿¹ indywidualnoœci¹:)

OdsÂłucham zaraz Prokofiewa w ich wykonaniu. ZwÂłaszcza Stevena:)

DomyÂślaÂłam siĂŞ, Âże Lin, od razu ustawiony na piedestale przez Bartusa a potem zaraz przez Patryka,  zajdzie wysoko, pewnie nawet wygra:) Ale druga nagroda na Rubinsteinie to teÂż coÂś.
Ale cieszĂŞ siĂŞ teÂż z nagrody dla mÂłodego Cho, za ktĂłrego trzymaÂłam kciuki, bo polubiÂłam go jeszcze na Czajkowskim:)

Prok w swoich koncertach cierpi na chorobĂŞ dwubiegunowÂą;)
Fakt, sÂą tam momenty mroczne, na pozĂłr kompletnie dzikie, nieokieÂłznane - na pozĂłr, bo przecieÂż ta dzikoœÌ jest ujĂŞta w ÂścisÂłe ramy wirtuozowskiej i kompozytorskiej perfekcji.  Ale teÂż potem momentami przechodzi to pÂłynnie w chwile nieopisanie piĂŞkne, niezwykle poetyckie, jakieÂś caÂłkiem nagle i niespodziewanie migotliwe i ksiĂŞÂżycowe – to znĂłw w chwilowy beztroski taniec. By za moment wybuchn¹Ì dynamikÂą i dramatem. Samo Âżycie:) Grecki podziaÂł emocji  - Dionizos i Apollo:) SplÂątany w jednoœÌ. Trudno to bardzo na pewno uj¹Ì w karby spĂłjnej caÂłoÂści, zmieÂściĂŚ we wÂłasnym odczuwaniu, oddaĂŚ w wiarygodnej wizji.

Antonij najpierw przemawiaÂł do mnie bardziej w tych impresjonistycznych partiach, gdzie wÂłaÂśnie sÂłychaĂŚ byÂło, jak on te nastroje i barwy „niuansuje":) Ale potem juÂż wciÂągn¹³ mnie swojÂą wizjÂą, takÂże w jej ciemniejszej odmianie. PotrafiÂł oddaĂŚ tĂŞ nutkĂŞ szaleĂąstwa:) PrzekonujÂą mnie jego interpretacje, jego opowieÂści. 
A zreszt¹ goœÌ, który w takim stylu zaliczy³ test Mozarta, zagra wszystko :D

Jeszcze posÂłucham Stevena, ktĂłry mnie bardzo, bardzo zachwyciÂł tym Bachem:) Ale nie wiem, czy jeszcze dziÂś, bo jednak tego siĂŞ nie sÂłucha przy pracy;)

A przy okazji, tak brzmi drugi Prok z naprawdĂŞ dobrÂą orkiestrÂą ;)

http://www.youtube.com/watch?v=GqwC42TZUXQ

To jest wykon!!
Zamiast pic poranna kawe, wysluchalem tej ciemnej strultury w calosci, baz wytchnienia.
thx

Czy ktoÂś sÂłuchaÂł III Koncertu Prokofieva w wykonaniu Awdiejewej na zakoĂączenie sezonu FN?

Nie, a dlaczego pytasz?

Posluchuje sobie jeszcze wyrywkowo wystepy z konkursu.
Czy obil Wam sie o uszy 1 etap Natalii  Sokolowskiej?
Niesamowite, unikalne wykonanie CPE Bacha (zreszta piekna kompozycja.)
Haydn - znakomity.
Sokolowska - Paganini - wariacje = daj boze zdrowie, GENIALNY.
Tak wlasciwie, to jej wystep byl perfekcyjny.
Wydaje mi sie, ze, jak juz nie jurorzy, to przynajmniej publika i melomani powini "odnotowac" jej wystep.
A tutaj zima i zima...
Wielkia czworka - kufmanno-wunderowo-trifonovo-hozjajnova zawladnela naszym forum.
Jestesmy zaslepieni i nieotwarci na postrzeganie swiata muzyki w szerszym polu widzenia.
Szkoda.

http://www.youtube.com/watch?v=ClGTeX2_SGw

Ciekawe byÂłoby porĂłwnanie ProkofievĂłw izraelskich z tym Julkowym, warszawskim Trzecim. SÂłyszaÂłem tylko krĂłtki komentarz jednej z dziennikarek, ktĂłra stwierdziÂła, Âże Pogromczyni z 2010 r. w czasie koncertu w Filharmonii Narodowej "rozmijaÂła siĂŞ czasem z orkiestrÂą" i generalnie, trochĂŞ do wzorca brakowaÂło, co burzy moje wraÂżenie, iÂż Awdiejewa jest stworzona do muzyki Racha, Skriabina i Prokofieva  ;)