Kurier Szafarski

Wiem, ¿e s¹ na forum oczytane w tematyce muzycznej osoby. I w³aœnie do nich, ale nie tylko, kierujê propozycjê, byœmy w tym temacie dzielili tytu³ami i opisami ksi¹¿ek na temat Chopina i jego muzyki. Wiem, ¿e czêœÌ osób przy okazji konkursu "odœwie¿y³a" sobie tego typu lekturê, czêœÌ odczu³a potrzebê siêgniêcia po wiêcej, inni zaœ mo¿e dot¹d na ten temat nie czytali niczego lub niewiele, a chcieliby. Jednych zainteresuj¹ biografie, innych bardziej szczegó³owe opracowania na temat osoby naszego kompozytora, inni zaœ szukaj¹ czegoœ, co u³atwi³oby im zrozumienie jego muzyki, a jeszcze inni ciekawostek i anegdotek. Oprócz ró¿norodnoœci tematycznej ksi¹¿ki te przeznaczone s¹ te¿ dla ró¿nych osób - niektóre wymagaj¹ ju¿ pewnej wiedzy, inne maj¹ na celu przybli¿enie twórczoœci Chopina osobom bez wiêkszego przygotowania teoretycznego. Dlatego uwa¿am, ¿e taki temat móg³by wielu z nas pomóc, zw³aszcza, gdy obok tytu³u i autora podamy krótki opis oraz informacjê o stopniu trudnoœci i przystêpnoœci lektury - pozwoli to unikn¹Ì zawodu lub zniechêcenia, jakie czêsto towarzysz¹ osobom, które w danym momencie siêgnê³y po zbyt trudn¹ lub z innych wzglêdów niew³aœciw¹ w danym momencie lekturê.
ZachĂŞcam do dzielenia siĂŞ propozycjami lektur.

ÂŚwietna myÂśl!

ChciaÂłabym poleciĂŚ najlepszÂą moim zdaniem biografiĂŞ Chopina.
JarosÂław Iwaszkiewicz "Chopin".
ChociaÂż Âżle napisaÂłam bo nie jest to typowa biografia taka pt"urodziÂł siĂŞ i umarÂł" ale raczej impresje i
przemyÂślenia o grze i Âżyciu.Nie ma w niej waÂżnych dat i faktĂłw.
To raczej wyraz wielkiej miÂłoÂści pisarza do kompozytora, prĂłba zrozumienia go.
A ostatnie zdania powinny wisieĂŚ w kaÂżdej polskiej szkole.
Przepraszam za patos ale tak to czujĂŞ :)

Nie czytaÂłem jeszcze,
ale widz¹c kto jest autorem tej ksi¹¿ki
na pewno siĂŞ skuszĂŞ,
bo uwaÂżam go za jednego z najlepszych pisarzy.

ÂŻyczĂŞ wspaniaÂłych wraÂżeĂą aro, nie poÂżaÂłujesz

Tak. Macie racjĂŞ. Iwaszkiewicz w szopenowskiej bibliotece powinien byĂŚ kanonem dla kaÂżdego miÂłoÂśnika. Poza bezspornym faktem, ze Pan Iwaszkiewicz byÂł Âświetnym pisarzem – byÂł jednoczeÂśnie wielkim znawcÂą, recenzentem Âżycia muzycznego i koneserem muzycznym. Jego charyzmatycznÂą osobowoœÌ sugestywnie dopeÂłniajÂą koneksje rodzinne z Karolem Szymanowskim (byÂł jego kuzynem). Obok „Chopina” polecam innÂą znakomitÂą pozycjĂŞ jego autorstwa: „Lato w Nohant”. Opisuje w niej  ostatnie dni zwiÂązku Chopina z George Sand.
Jednak mojÂą bibliÂą w odniesieniu do Chopina byÂło 4-tomowe dzieÂło Hoesicka. To biografia-analiza-praca_naukowa-rzeka. Napisane w poÂłowie zeszÂłego stulecia dzieÂło -do dziÂś moÂże byĂŚ encyklopediÂą tematu. Niestety, jest praktycznie nieosiÂągalne na rynku. MĂłj prywatny egzemplarz teÂż gdzieÂś zawieruszyÂł siĂŞ w biblioteczkach ukochanej rodzinki.
Polecam takÂże lÂżejsze pozycje, jak choĂŚby ksztaÂłt miÂłoÂści Broszkiewicza. Znakomita pozycja dla starszych dzieci pisana piĂŞknym sÂłowem i z szacunkiem dla faktĂłw.
O innych pozycjach nie bĂŞdĂŞ siĂŞ rozpisywaÂł. W moim przypadku byÂło ich ze trzydzieÂści. Jako ciekawostkĂŞ podam, ze kiedyÂś 9za czasĂłw studenckich) z zapartym tchem przeczytaÂłem kilkusetstronicowÂą prace Zofii Lisak dot. analizy muzykologicznej fantazji f-moll op. 49. Dzis, myslĂŞ, Âże musiaÂłem byĂŚ wariacko zakrĂŞcony, bo tej pracy dziÂś – po prostu nie da siĂŞ czytaĂŚ.

Januszu! Hoesik okazaÂł siĂŞ jednak osiÂągalny! KupiÂłam go wÂłaÂśnie przed chwilÂą na Allegro. DziĂŞkujĂŞ za namiar, poniewaÂż nie miaÂłam okazji do tej pory przeczytaĂŚ tej biografii.

aneliku, jesli to to 4-tomowe dzieÂło toszczerze  gratulujĂŞ. Bo spod jego piĂłra wyszÂły i inne mniejsze pozycje dot. Chopina.

Dzieki Janusz ¿e wspomnia³eœ o "Kszta³cie Mi³oœci" Broszkiewicza a juz myœla³am, ze o tej ksi¹¿ce zapomniano.
Bardzo j¹ jubiê mo¿e nie ze wzglêdu na Chopina ale na moj¹ wielk¹ mi³oœÌ Maurycego Mochnackiego,
zdaje siĂŞ Âże Chopin nie bardzo go lubiÂł, ale to Mochnacki pierwszy krytyk muzyczny zachwyciÂł siĂŞ jego koncertami..

Ca³kiem mo¿liwe, Tereso, ¿e moja przygoda z Szopenem rozpoczê³a siê od Broszkiewicza. Dlatego dziœ tê lekturê wspominam ze szczególn¹ sympati¹ i wzruszeniem. A mo¿e to jest tak, ¿e dobre ksi¹¿ki pozostaj¹ w naszych sercach na zawsze? Chyba tak.

A czterotomowe! Jeden jedyny egzemplarz dostêpny na aukcjach. Polecam zreszt¹ Allegro, gdy chodzi o rzadkie ksi¹¿ki. W ten sposób zdoby³am takie, które mia³y czasami jedno tylko wydanie.

Ja nie znam lepszej ksi¹¿ki o Chopinie ni¿ jego korespondencja (zreszt¹ myœlê, ¿e to prawdziwe równie¿ w przypadku wszystkich innych postaci, którymi siê ludzie nie przestaj¹ interesowaÌ), ewentualnie korespondencja innych osób maj¹cych z nim jakiœ kontakt, dzienniki i wspomnienia itd. Wszystko to co nam serwuj¹ autorzy jest przefiltrowane przez ich osobowoœÌ, podgl¹dy, sympatie, antypatie etc. Jak siê przeczyta klika takich monografii, to mo¿na stwierdziÌ, ¿e one siê miêdzy sob¹ nieŸle ró¿ni¹, wiêc jeœli ju¿ zaczynamy czytaÌ, to najlepiej kilku ró¿nych autorów, ¿eby móc wyrobiÌ sobie opiniê, a nie byÌ zale¿nym od pogl¹dów jednego.

Co do literatury wspomnieniowej, to przypominam sobie istnienie antologii "Chopin Âżywy" (Czartkowski, JeÂżewska). Szkoda Âże nie ma obecnie jakiejÂś obszerniejszej pracy tego typu (przynajmniej ja nic o tym nie wiem).
Z monografii to np. praca prof. Zieliùskiego (choÌ nie bez zastrze¿eù, powiedzia³abym, ¿e doœÌ kiepski z niego psycholog, ale praca ta ma inne wa¿ne zalety), jest to solidne faktograficznie opracowanie i po³owa tej ksi¹¿ki to informacje o utworach (dla osób niemaj¹cych ¿adnej muzykologicznej wiedzy mo¿e byÌ trochê ciê¿ka).
Tak na marginesie, to ja nie przepadam za Iwaszkiewiczem. Jego ksi¹¿kê bardzo dobrze siê czyta, ale wydaje mi siê, ¿e faktograficznie to on nie jest dobry, odbiega od wspó³czesnej nam wiedzy i ¿e prezentuje przede wszystkim swoje widzenie Chopina (to samo z dramatem).
WierzyĂąskiego teÂż siĂŞ dosyĂŚ dobrze czyta, no ale jak on mi cytuje "listy do Potockiej", to odpada.

Có¿, gdy Wierzynski pisaÂł biografie sprawa sfaÂłszowanych listĂłw do Delfiny nie byÂła jeszcze przesÂądzona. MiaÂł prawo domniemywaĂŚ, ze sÂą autentyczne (sÂłownictwo, szopenowskie kalamburki i inne puÂłapki pani Paulina Czernicka zaaranÂżowaÂła znakomicie). Nawet sam Hoesick daÂł siĂŞ na nie zÂłowiĂŚ, chociaÂż przyznaÂł, Âże dopĂłki nie zobaczy orygina³ów, dopĂłty nie ma pewnoÂści. SwojÂą drogÂą jak niesamowicie  musiaÂła siĂŞ fascynowaĂŚ Chopinem ta kobieta (PC) skoro dopuÂściÂła siĂŞ tak horendalnej mistyfikacji

To chyba musiaÂło byĂŚ po prostu chorobliwe.

Olu, jakÂże czĂŞsto zdarza siĂŞ ludziom chorowaĂŚ... z miÂłoÂści . PrzecieÂż to najpopularniejsza choroba

Oj, chyba masz racjĂŞ, ale mi tam w takich wypadkach wystarczÂą pÂłyty  ;)

Ja teÂż myÂślĂŞ Âże ona go bardzo kochaÂła...

Olu mog³abyœ rozwin¹Ì tê myœl o prof Zieliùskim jako o biografie Szopena, ¿e "kiepski z niego psycholog". Mam t¹ ksi¹¿kê i na ten aspekt nie zwróci³em uwagi.
 

Ja te¿ mam tê ksi¹¿kê (przy czym ostatnio czyta³am j¹ jakieœ 10 lat temu, proszê wzi¹Ì to pod uwagê).
Moje czepianie siê jest natury zupe³nie drugorzêdnej, bo z drugiej strony jeœli ktoœ zacznie siê siê "wg³êbiaÌ" to mo¿e wyjœÌ z tego "dziennik przemyœleù osobistych biografa", a nie próba przekazania obiektywnej (choÌ to oczywiœcie niemo¿liwe) informacji.
W³aœnie w momencie lektury tej ksi¹¿ki takiego dr¹¿enia mi czasem brakowa³o (np. o ile sobie przypominam to prof. Zieliùski pomija to o czym tutaj mówimy - kwestiê religijnoœci Chopina. ByÌ mo¿e ma po prostu racjê, poniewa¿ temat jest niezwykle trudny do naœwietlenia, a mo¿e wynika to po prostu z jego pogl¹du, ¿e Chopin niewiele siê religi¹ interesowa³ (myœlê jednak, ¿e ka¿dy ma jakiœ stosunek jeœli nie do religii, to przynajmniej do Boga, wiêc mo¿na by by³o spróbowaÌ coœ wiêcej), inna sprawa, któr¹ sobie przypominam to np. kwestia zerwania z GS. Pamiêtam, ¿e autor napomyka, ¿e w pewnym momencie jej stosunek do niego siê zmieni³, ale czytelnik nie ma najmniejszego pojêcia dlaczego, no i w ogóle ca³a ta kwestia jest potraktowana dosyÌ jednostronnie).
Ogólnie mam bardzo dobr¹ opiniê o tej pozycji, zawiera bardzo rzetelne i szczegó³owe informacje, bez sentymentalizmu (a tego nie mo¿na powiedzieÌ o wielu ksi¹¿kach biograficznych, czy w³aœciwie monograficznych, bo ona, jak wiemy, do samej tylko biografii siê nie ogranicza).

Dzieù dobry wszystkim! To moja pierwsza wiadomoœÌ na tym forum. Niektórych poznajê z forum tvp (tam ju¿ wy³¹czy³em konto).

Tym, co szukajÂą ksi¹¿ki: Chopin : Âżycie i twĂłrczoœÌ. T. 1 - T.4 – F. Hoesick, polecam strony internetowe naszej Biblioteki Narodowej: www.polona.pl. Tam dostĂŞpne sÂą wszystkie tomy on-line. MiÂłej lektury! SÂą tam i inne rewelacyjne rzeczy nt. Chopina.

Z nowoœci polecam ca³kiem sympatyczn¹ ksi¹¿eczkê: Migotliwy ton. Esej o stylu Chopina, P. Wierzbicki, Warszawa 2010. Ksi¹¿ka ta nie ma charakteru eseju naukowego. To literacka, wielce b³yskotliwa próba identyfikacji tego, co jakoœ okreœla styl chopinowski, której dokonuje jego entuzjasta. Œwietna inspiracja do w³asnych przemyœleù - ich powstania lub uporz¹dkowania. Ksi¹¿ka prosta, ale niebanalna.

Tycjan witaj, ja te¿ Ciê poznajê z tamtego forum :). Bardzo sie cieszê, ¿e do nas do³¹czy³eœ.

Wszystkim, którzy pragn¹ poznaÌ Chopina - cz³owieka, zmagaj¹cego siê z niedyspozycjami, chorob¹, agoni¹ wreszcie, polecam ksi¹¿kê Czes³awa Sielu¿yckiego: Chopin - geniusz cierpi¹cy.
Natomiast tych, którzy ceni¹ sobie wyrafinowane interpretacje Chopinowskich utworów i s³ów [sic!], zapraszam do lektury znakomitej pracy Ryszarda Przybylskiego: Cieù jaskó³ki. Esej o myœlach Chopina.
O ile w pierwszej pozycji wstrz¹snê³y mn¹ medyczne analizy i szczegó³y, obna¿aj¹ce walkê z chorob¹ i s³abn¹cym cia³em, o tyle druga poruszy³a mn¹ do g³êbi, dziêki niestandardowej próbie interpretacji Chopinowskich wypowiedzi, przeprowadzonych ze smakiem i wnikliwoœci¹ przez wybitnego znawcê literatury.

Dziwne s¹ drogi skojarzeù, czytaj¹c przed chwil¹ blog xbw (dziêki za mnóstwo ksi¹¿ek które na pewno przeczytam)
natrafiÂłam na zdjĂŞcie ze Szkocji.
Jest taka ksi¹¿ka Barbary Wachowicz "Malwy na lewadach" w niej reporta¿ szkockimi œladami Chopina,
B.W. opisuje zamki w ktĂłrych mieszkaÂł i inne ciekawostki....

Co za traf, w³aœnie wczoraj siêgnê³am na pó³kê i zag³êbi³am siê w ponown¹ lekturê "Malw"

Naby³em w³aœnie ksi¹¿eczkê E. Soliùskiej "Tajemnice Chopina", Warszawa 2010. Ksi¹¿ka to zbiorek ró¿nych ciekawostek zwi¹zanych z Chopinem. Raczej do przeczytania w wolnych chwilach w empiku, ni¿ do posiadania w domowej biblioteczce :) Ale dobrze siê czyta i dobrze, ¿e takie ksi¹¿eczki - nieco "plotkarskie" - te¿ s¹ pisane.

TrochĂŞ cytatĂłw wygrzebanych w Chomiku:


Skromny a dumny” (George Sand)

„ByÂł czysty jak Âłza” (T. Kwiatkowski)

„Wytrwale unikaÂł krĂŞtych drĂłg Âżycia” (F. Liszt)

„Przez caÂłe Âżycie byÂł umierajÂący” (H. Berlioz)

„Wszystko byÂło w nim harmonijne” (F. Liszt)

„Gdy siada do fortepianu i improwizuje, wydaje mi siĂŞ, Âże odwiedziÂł mnie ktoÂś bliski” (H.Heine)

„Muzyka Pana sprawia, Âże ludzie kochajÂą siĂŞ i wzajemnie rozumiejÂą” (Astolph de Custine)

„ByÂł najromantyczniejszy ze wszystkich muzykĂłw” (E. Delacroix)

„Przy nim [liszcie] znikajÂą wszyscy pianiÂści – z wyjÂątkiem jednego jedynego Chopina, Rafaela fortepianu” (H.Heine)

„PolakĂłw juÂż za to moÂżna lubiĂŚ, Âże Polakiem byÂł Chopin” (L. ToÂłstoj)

Teresko, dziĂŞkujĂŞ Ci za cytaty. SÂą naprawdĂŞ ciekawe i warte zapamiĂŞtania

Heine Âświetnie chwyta istotĂŞ twĂłrczoÂści Chopina, gdy nazywa go "Rafaelem fortepianu". Genialne!

A ja juÂż mam swojego wÂłasnego Hoesicka! Nabyty na aukcjach Allegro, jest smakowicie "zaczytany".

Cudownie napisa³ o Chopinie. Po³yka siê te ksi¹¿kê. Nie wierz jednak we wszystko :) Dla równowagi do niekiedy nieco poetyckiej biografii Hoesicka, polecam zwiêz³¹ i "trzeŸw¹" biografiê napisan¹ przez Adama Zamoyskiego, pt. "Chopin", wydanie tegoroczne. Tej nie czyta siê z zapartym tchem, ale jest aktualniejsza i rzeczowa.

Hoesicka, to przyznajê siê, nie znam (choÌ coœ tam s³ysza³am, ¿e "fajne", tylko nie zawsze trzeba we wszystko wierzyÌ). Co do Zamoyskiego, te¿ mogê poleciÌ (chocia¿ mia³am wra¿enie, ¿e czasem idzie ona w stronê takich nieco "efektownych" sformu³owaù), ale niew¹tpliwie nie jest to pozycja pisana z pozycji "kolanowej", jak to siê czasem jeszcze niekiedy zdarza, wiêc doœÌ "nowoczesna".

„Gdyby […] trzeba byÂło wybraĂŚ – wybraÂłbym bez wahania! OddaÂłbym natychmiast: Mickiewicza – z rozpaczÂą, SÂłowackiego – z Âżalem, tuzin KrasiĂąskich – za jednego Chopina. Sam nie grajÂąc, ÂżywiĂŞ dla Chopina uczucie, ktĂłre tylko religiÂą nazwaĂŚ moÂżna” (Julian Tuwim)

„Nieznana mi pianistka, wirtuoz, dokonuje okaleczania Preludium op. 28 nr 17 Chopina. Jak to moÂżliwe, Âże niektĂłrzy omdlewajÂą przed takim wykonaniem? Ja dostrzegam w tym obrzydliwÂą wrĂŞcz wulgarnoœÌ, gÂłupawÂą afektacjĂŞ i sentymentalizm” (A. Gide)

„Schumann jest poetÂą. Chopin jest artystÂą, co jest rzeczÂą zupeÂłnie innÂą…” (A. Gide)

„ByÂł jakby kondensatem wspaniaÂłych, rzÂądzÂących siĂŞ wÂłasnÂą logikÂą niekonsekwencji” (G. Sand)

„Jest na wskroÂś, aÂż do bĂłlu polski” (S. Kisielewski)

„U Âżadnego z kompozytorĂłw w caÂłej historii muzyki nie wystĂŞpowaÂł z takÂą si³¹ i nierozerwalnÂą spoistoÂściÂą tajemniczy zwiÂązek trzech elementĂłw: rĂŞki, klawiszy i odczuwania muzyki przez dÂźwiĂŞk” (W. LutosÂławski)

...

Chyba nikt nie wspomnia³ jeszcze o wielkiej i obszernej (847 s.) pracy prof. Tomaszewskiego (Chopin. Cz³owiek, dzie³o, rezonans), wiêc spieszê to zrobiÌ, bo niedobrze by by³o gdyby ta pozycja siê w tym spisie lektur nie pojawi³a. Ksi¹¿ka k³ad¹ca akcent oczywiœcie na twórczoœÌ i problemy muzykologiczne (jednak daj¹ca siê przeczytaÌ komuœ kto nie jest muzykologiem, a tylko melomanem bardzo zainteresowanym Chopinem). Tej pozycji nie trzeba chyba jakoœ szczególnie polecaÌ (ani zapewne przedstawiaÌ).

Zachêciliœcie mnie, aby po latach przejrzeÌ sobie kilka ksi¹¿ek. Iwaszkiwicza ("Chopin") czyta³o mi siê tak, jak kiedyœ. Jest w niej dla mnie takie ogromne ciep³o. Iwaszkiewicz zastrzega siê, ¿e nie pisze biografii typowej, ale pisze o Chopinie z pozycji mi³oœnika - piêknie pisze. Wydaje mi siê jednak, ¿e literacko lepsza jest praca Wierzyùskiego ("Zycie Chopina") - ten piêkny jêzyk, te ujêcia, ach!

ZamĂłwiÂłem sobie "Paryskie Âświaty Fryderyka Chopina", W. Atwooda, czytaliÂście moÂże? 

W³aœnie jestem w posiadaniu ksi¹¿ki, o której wspomina³a Ola83. DoœÌ solidnie wygl¹da nie tylko wizualnie i wagowo. Dopiero zaczynam czytaÌ - nie wiem czy przeczytam w ca³oœci, bo nie znam pojêÌ z muzykologii(jest te¿ wiele przyk³adów z zapisem nutowym). Zapamiêta³em sobie, ¿e Chopin ponoÌ grywa³ w szachy a nawet sam zrobi³ sobie planszê i figurki oraz jeŸdzi³ na ³y¿wach. DoœÌ ciekawy pocz¹tek o osobowoœci Chopina, próbach jego psychoanalizy i bardzo szczegó³owy ¿yciorys.

Nie zniechêcaj siê nawet jak nie wszystko bêdzie zrozumia³e. Jak zgadujê mówisz o Tomaszewskim. Ja najpierw przeczyta³am Zieliùskiego i to jako szczeniara i naprawdê niewiele wtedy zrozumia³am z wywodów muzykologicznych, ale i tak uwa¿am, ¿e sporo mi to da³o. Po jakimœ czasie (bo trochê uczy³am siê graÌ) rozumia³am z tego wiêcej (choÌ nie mogê powiedzieÌ, ¿e rozumiem wszystko po dziœ dzieù). Tomaszewski jest bardziej skrótowy, je¿eli chodzi o omawianie poszczególnych utworów, za to organizuje swoj¹ pracê wokó³ takich bloków tematycznych: harmonika, melodyka etc. jeœli dobrze sobie przypominam. Jego praca to takie kompendium nawi¹zuj¹ce do prac innych muzykologów i nie ma jakiegoœ wielkiego poziomu szczegó³owoœci tak jak np. w jakiejœ analizie poszczególnego utworu (to dopiero by³oby niestrawne dla nie-muzykologa podejrzewam, z Tomaszewskim jeszcze jakoœ mo¿na daÌ radê).

A propos "Œwiatów" Atwooda, ja tê pozycjê przegapi³am, jeszcze jest dostêpna? Wola³abym szczerze mówi¹c, ¿eby takie rzeczy by³y pisane przez Francuza, nie Anglika czy Amerykanina, ale mo¿e to tylko takie moje uprzedzenie. Ksi¹¿ki nie znam.

Chopin przedstawiany przez Zamoyskiego podoba mi siĂŞ, bo wydaje siĂŞ byĂŚ najbardziej autentyczny, nie "zsentymentalizowany". WidaĂŚ, Âże autor stara siĂŞ byc maksymalnie obiektywny, pokazaĂŚ Âżywego czÂłowieka, nie legendĂŞ. Jak piszÂą na obwolucie, Chopin w jego opisie "przestaje byĂŚ zbolaÂłym mĂŞczennikiem...inteligentny, prawdziwy, Âżywy, peÂłen humoru a zarazem trosk czÂłowiek". ChociaÂż pewnie Iwaszkiewicza za to piĂŞkniej siĂŞ czyta, jako literaturĂŞ.
SprĂłbujĂŞ upolowaĂŚ tego Hoesicka. LubiĂŞ opasÂłe tomiska :)

A oto jak w Niemczech Ambasada Polska i Ministerstwo Spraw Zagranicznych promuje Chopina...
RĂŞce opadajÂą. Wrazliwym proponujĂŞ nie czytaĂŚ.

http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Na-ch-on-MSZ-tlumaczy-sie-z-promocji-Chopina,wid,13158800,wiadomosc.html

To wielki skandal, moje oburzenie nie zna granic!!!!!!!!!!! Jak to sie staÂło, Âże nikt tego nie czytaÂł przed skierowaniem do druku?!!!!!!! MyÂślĂŞ, Âże za tym stoi potĂŞÂżna ÂłapĂłwa!!!!!!!!!!!!!!!

Temat jak wyÂżej, ale spod innej optyki. KtĂłra bliÂższa prawdy ? Gdzie jest prawda? Niech kaÂżdy oceni sam...

http://komiksomania.pl/publicystyka/galeria/7-polprawd-na-temat-chopina/p/1.html

Po wycofaniu publikacji,
wczoraj wydawnictwo Kultura Gniewu
oÂświadczyÂło, Âże
odda pieniÂądze.

no ja myÂślĂŞ...

SÂłowo Rubinsteina o Chopinie.
Bardzo ciekawa lektura (wstĂŞp do biografii WierzyĂąskiego), krĂłtka, ale za to celna i mÂądra synteza rozumienia epoki i dzieÂła Chopina

http://www.zwoje-scrolls.com/zwoje19/text01p.htm

Co do tego komiksu, to sprawa na milĂŞ Âśmierdzi. Powinna siĂŞ tym CBA zainteresowaĂŚ, Âże o innych agendach nie wspomnĂŞ, bo Âżeby z publicznych ÂśrodkĂłw finansowaĂŚ coÂś takiego, to jest po prostu... No dobra, przez wzglÂąd na panie nie napiszĂŞ tego...
Spotka³em siê z t³umaczeniami, ¿e taki jêzyk trafia do wspó³czesnego odbiorcy. ByÌ mo¿e, ale... ludzi poni¿ej pewnego poziomu do Chopina nie przekona siê. Po prostu. A ta publikacja zdaj siê byÌ w³aœnie do tej prymitywnej i nie rokuj¹cej ¿adnych nadziei grupy adresowana.

http://merlin.pl/Fryderyk-Narodziny-geniusza_Tadeusz-Lopalewski/browse/product/1,759458.html

Widzia³am dziœ w Taniej ksi¹¿ce na rogu Chmielnej Fryderyk. Narodziny geniusza za jedyne 8 z³. Wad¹ tej ksi¹¿ki jest oprawa miêkka i klejone strony, wygl¹da, jakby siê mia³a rozpaœÌ podczas pierwszego czytania.

Nie przeczytaÂłam moÂże zbyt wiele ksi¹¿ek o Chopinie, ale o kilku juÂż mogĂŞ siĂŞ wypowiedzieĂŚ. MojÂą ulubionÂą (jak na razie) jest "Chopin" Iwaszkiewicza, szczegĂłlnie zapadÂł mi w pamiĂŞĂŚ ten fragment: Jednym z najintymniejszych zwierzeĂą muzycznych Chopina jest jego Walc cis-moll op. 64 nr 2. Po kaÂżdej jego czĂŞÂści, po przenikliwej w swym beznadziejnym smutku pierwszej i trzeciej, po pogodniejszej, szerszej melodii (Des-dur) czĂŞÂści Âśrodkowej – przychodzi szybki, padajÂący refren, ktĂłry powiada: "smutno, prawda? A mnie wszystko jedno, a mnie wszystko jedno, niech siĂŞ dzieje co chce…" – i to machniĂŞcie rĂŞki zamiera gdzieÂś w gĂłrze; i znowu refren, coraz szybszy, coraz bardziej mechaniczny w swoim pianissimo bez wyrazu: "wszystko jedno…." A wiadomo, Âże nie wszystko jedno, i prawdÂą jest przejmujÂący smutek walca, nie taneczne ritornello refrenu.

Co do "Kszta³tu mi³oœci" Broszkiewicza, to niestety zupe³nie mi ta ksi¹¿ka nie podesz³a, da³am radê przebrn¹Ì chyba tylko przez kilkanaœcie kartek. Mam j¹ nadal na pó³ce, mo¿e kiedyœ zrobiê podejœcie nr 2.

A teraz Was zaskoczê. Spodoba³a mi siê powieœÌ "Dagerotyp. Tajemnica Chopina". Coœ mi œwita, ¿e by³ jakiœ post na tym forum, w którym ksi¹¿ka zosta³a skrytykowana doœÌ mocno. Wiem, ¿e nie jest to arcydzie³o, ale bardzo mi³o wspominam jej czytanie i na pewno do ksi¹¿ki bêdê jeszcze wracaÌ. W niej te¿ mam ulubiony fragment: Po chwili jednak spowa¿nia³, spojrza³ na Marie i zacz¹³ graÌ Nokturn Es-dur, jeden ze swoich najbardziej romantycznych utworów. Dziewczyna przymknê³a oczy w rozmarzeniu, poddaj¹c siê sentymentalnemu nastrojowi. CzêœÌ koùcowa, koda z efektownym ozdobnikiem w wysokim rejestrze, zakonczona pasa¿em, zabrzmia³a dziwnie znajomo. Szklany dŸwiêk kojarzy³ jej siê z odg³osem rozsypanych na kamiennych schodach pere³ i zaraz, oczami wyobraŸni, zobaczy³a tê scenê. Kaskada spadajacych kuleczek, podskakuj¹cych na kolejnych stopniach, pocz¹tkowo gromadnie, na koniec ju¿ tylko pojedynczo, a¿ do stukniêcia ostatniej pere³ki o g³adki kamieù.

Zdaje siĂŞ, ze to chyba ja coÂś wspomniaÂłem w topicu "Ex libris" o 'Dagerotypie...". Przypominam sobie, Âże ksi¹¿kĂŞ czytaÂło mi sie fajnie, ale pamiĂŞtam teÂż, Âże autorka doœÌ swobodnie zaflirtowaÂła z biografiÂą Chopina (w uknutej przez niÂą intrydze pewnej pannie zostawiÂł potomka   ;D ), co mnie troszkĂŞ rozÂśmieszyÂło i kazaÂło ksi¹¿eczkĂŞ tĂŞ bardzo lekko potraktowaĂŚ. Z drugiej strony pamiĂŞtam, Âże oprocz intrygi w powiesci znalazÂło sie mnĂłstwo autentycznych faktĂłw i opisĂłw szopenowskiego ParyÂża, co byÂło niewÂątpliwym "smaczkiem" ksi¹¿ki. JeÂśli wiĂŞc ktoÂś lubi lekkie pioro, potoczystÂą fabu³ê i niezbyt skomplikowanÂą narracjĂŞ - to na zimowe wieczory - polecam  ;) . Jesli ktoÂś jednak szuka prawdy biograficznej - to juÂż niekoniecznie  :-\
Co do zaÂś Broszkiewicza...
PiĂŞkna, wzruszajÂąca, beletrystyczna powieœÌ, oparta na biograficznych faktach... CzytaÂłem jÂą ze... 4o (!) lat temu, ale niektĂłre z niej obrazki sytuacyjne utkwiÂły w mym sercu i do dziÂś grajÂą mi w duszy... :) Polecam kaÂżdemu, kto szuka pieknego sÂłowa, mÂądrej fabuÂły i prawdy o miÂłoÂści do muzyki... i nie tylko muzyki  :)

No tak, oczywiÂście, co do szukania prawdy biograficznej to siĂŞ zgadzam. Wydaje mi siĂŞ jednak, Âże  nie byÂła ona napisana po to, by ktoÂś miaÂł w niej jÂą odnaleŸÌ (choĂŚ, tak jak piszesz, sÂą tam wplecione ró¿ne fakty). PostaĂŚ tej kochanki, jej odnalezione listy - to wszystko jest zupeÂłnie fikcyjne. MyÂślĂŞ, Âże inteligentni ludzie (niekoniecznie znawcy tematu) od razu na to wpadnÂą. Ja sama, gdy zafascynowaÂłam siĂŞ postaciÂą Chopina i zaczĂŞÂłam szukaĂŚ w internecie tytu³ów ksi¹¿ek o nim, trafiÂłam teÂż na "Dagerotyp" i od razu wiedziaÂłam, Âże jest to fikcyjna historia. Po jakimÂś czasie jÂą zakupiÂłam i czytaÂło mi siĂŞ jÂą bardzo miÂło, szybko (przeczytaÂłam chyba w jeden czy dwa wieczory).

Co do Broszkiewicza zaœ, to ca³kiem mo¿liwe, i¿ wybra³am na czytanie z³y moment, mo¿e wtedy potrzebowa³am innego rodzaju lektury. I nie chodzi o to, ¿e nie potrafiê czy nie chcê czytaÌ literatury faktu i wolê coœ w stylu "Dagerotypu". ;) Skoùczy³am historiê i tam czyta³am masê tego typu ksi¹¿ek, zreszt¹ jak tylko siê dawa³o, to wybiera³am w³aœnie biografie. Nawet po skoùczeniu studiów przez jakiœ czas zupe³nie porzuci³am czytanie powieœci na korzyœÌ w³aœnie publikacji historycznych. Dam jej drug¹ szansê.

A powiedzcie mi (bo ja nadal jestem daleko za Wami z wiedz¹ o Chopinie i jego muzyce). Jest taka ksi¹¿ka Zofii Je¿ewskiej o Chopinie. Nie taka gruba kilkuset stronicowa (bo tê te¿ niedawno zakupi³am i mam j¹ w planach), tylko taka cienka, ma³a. W tej napisanej w czasach PRL-u publikacji razi³y mnie rozdzia³y dotycz¹ce wieku XX (ksi¹¿ka nie koùczy siê w chwili œmierci kompozytora, ale przybli¿a te¿ dalsze lata, m.in. losy jego warszawskiego pomnika- zburzonego przez hitlerowców oraz konkursy chopinowskie). W³asnie o te konkursy mi tutaj chodzi, a konkretnie o wychwalanie radzieckich uczestników, krytykê uczestników polskich sprzed wojny i potem chwalenie uczestników PRL-owskich co to wziêli przyk³ad z radzieckich kolegów i dlatego mieli takie sukcesy. Nie znam siê a¿ tak bardzo na tym, ale nawet jeœli jest w tym trochê prawdy (w co w¹tpiê) to podane jest to w niestrawny dla mnie sposób. Jak to by³o z tymi koncertami?

rozumiem, ze pytasz nie o koncerty a o powojenne konkursy?...
ByÂłbym ostroÂżny w jednoznacznym wplataniu w ich rozstrzygniĂŞcia politycznych przesÂłanek. Po pierwsze: jury zawsze byÂło miĂŞdzynarodowe i zÂłoÂżone z wybitnych pedagogĂłw-pianistow, i po drugie - fakty sÂą takie: laury zwyciĂŞzcĂłw odbierali niekwestionowani póŸniej przez nikogo na swiecie mistrzowie,  przypomnijmy choĂŚby lata 1960-70, czyli po kolei: Pollini, Argerich, Ohlsson (wszyscy przecieÂż zza Âżelaznej kurtyny!).
Ale, ok! Mo¿na by mieÌ (i chyba trzeba mieÌ) uzasadnione w¹tpliwoœci szczególnie w odniesieniu do rezultatów pierwszego powojennego konkursu, w którym wszystkie 12 nagród rozdzielono wy³¹cznie miêdzy pianistów polskich i radzieckich, a I nagrodê przyznano nawet ex aequo... Ale jesli chodzi o mnie - uwa¿am, ¿e to móg³ byÌ tak¿e dobry, racjonalny i sprawiedliwy wybór. Halina Czerny-Stefaùska absolutnie na nagrodê zas³uzy³a. Jej nagrania z Konkursu ale i póxniejsze - do dziœ fascynuj¹ i potwierdzaj¹ jej klasê. Bella Davidovich swoimi póŸniejszymi osiagniêciami (g³ownie pedagogicznymi) tak¿e potwierdzi³a ¿e zas³uzy³a na laur zwyciêzcy.. Nie wiem, jak by³o z Harasiewiczem (1955). PonoÌ by³ strasznym tremiarzem i panicznie ba³ sie koncertowej sali. Jak zatem upora³ sie ze szrankami Konkursu, jak uda³o mus ie go zwyciê¿yc?? Jego tajemnica. Ale przecie¿ i póŸniejsze dokonania Harasiewicza (g³ownie pedagogiczne ale i nagrani p³ytowe) wci¹¿ znakomicie o nim œwiadcz¹ wystawiaj¹c mu bardzo nobliwa laurê.
O Krystianie - cĂłz tu pisaĂŚ... Gwiazda gwiazd. WiĂŞc polityka, politykÂą - ale Konkurs, jak widaĂŚ, potrafiÂł w tych ciĂŞÂżkich czasach siĂŞ przed niÂą obroniĂŚ... Gdyby byÂło inaczej - Âświat muzyczny z pewnoÂściÂą by go zmarginalizoiwaÂł.

DziĂŞkujĂŞ za wyczerpujÂącÂą odpowiedÂź. WÂłaÂśnie te wygrane w pierwszym powojennym konkursie wzbudziÂły moje wÂątpliwoÂści. Od razu piszĂŞ, Âże sÂą to wÂątpliwoÂści osoby, ktĂłra nie zna siĂŞ na muzyce. I nie kwestionujĂŞ tu talentu osĂłb wymienionych przez Ciebie (skoro i mnie, maÂło obeznanemu w temacie czÂłowiekowi, te nazwiska coÂś mĂłwiÂą, to coÂś to znaczy). Zastanawiam siĂŞ po prostu, czy nie byÂło wĂłwczas nawet nie lepszych, ale powiedzmy rĂłwnie dobrych uczestnikĂłw z innych krajĂłw, ktĂłrzy nie uzyskali nagrĂłd.

Teraz jestem zawalona egzemplarzami recenzenckimi, ale jak uporam siĂŞ z czĂŞÂściÂą recenzji, postaram siĂŞ zabraĂŚ za tĂŞ kilkusetstronicowÂą biografiĂŞ autorstwa JeÂżewskiej.

A jakie macie zdanie o ksi¹¿ce "Lukrecja Floriani" George Sand? Ju¿ od roku zastanawiam siê nad jej kupnem, bo w bibliotekach jej na razie nie znalaz³am.

Nie czytaÂłem Lukrecji Floriani, nie czytaÂłem w ogole Âżadnej pozycji George Sand. Troche mi wstyd, ale cĂłz... Zastanawiam sie dlaczego tak siĂŞ staÂło? I chyba jedyna racjonalna odpowiedÂź: przekonano mnie, ze niewarto. CzytajÂąc "dziesiÂąt" roznych biografii Chopina w kazdej z nich mniej czy bardziej spotykaÂłem sie z recenzowaniem jej literatury jako tej, ktora nie przetrwaÂła prĂłby czasu, ktora dla wspolczesnego czytelnika jest nu¿¹ca i pozbawiona ponadczasowych spostrzezeĂą i prawd. I chyba przekonano mnie skuteczniey  ;D  Jednak dzisiaj - czasem sobie myslĂŞ, moÂże watrto zrobiĂŚ wyjÂątek dla Lukrecji? W koĂącu to pozycja szczegĂłlna, w ktorej, jak to czasem sie mawia: nieÂłatwe relacje miedzy epokowymi "kochankami" wystawione zostaÂły pod niecaÂłkiem obiektywny, acz publiczny osÂąd. Problem tylko w tym, ze "lukrecji" nigdy nie widziaÂłem w Âżadnej ksiĂŞgarni ani antykwariacie. WÂłasciwie nie tylko niej, ale i Âżadnej innej ksi¹¿ki GG. Czyzby od Niebios spotkaÂła ja kara za chelpliwe stwierdzenie: "nadejdÂą czasy, gdy moje ksi¹¿ki trafiÂą pod strzechy, a twoja muzyka zostanie przez wszystkich zapomniana..."?  ;)   ::)

Witaj Doroto, kolejna ksi¹¿kolubna osoba na forum, hura :)

@Janusz
O samym pisarstwie pani Sand czyta³am podobne opinie do tych wspomnianych wy¿ej. Jest tyle innych ciekawych ksi¹¿ek, ¿e na pewno nie zamierzam katowaÌ siê wszystkimi jej dzie³ami. Ale w³aœnie z t¹ Lukrecj¹ sprawa wygl¹da trochê inaczej. Ciekawi mnie, w jaki sposób przedstawi³a swoje relacje z Chopinem. Wiem, ¿e wiele tam mo¿e byÌ (i pewnie jest) wyolbrzymione czy nawet wymyœlone, ale chcia³abym to przeczytaÌ i wyrobiÌ sobie swoje zdanie na ten temat (a przy okazji na temat samego warsztatu p. Sand). Te¿ nie widzialam w ksiêgarniach ¿adnej ksi¹¿ki Sand, ale od czasu do czasu pojawiaj¹ siê na popularnym portalu aukcyjnym. ;)

@xbw
DziĂŞkujĂŞ za tak entuzjastyczne powitanie! :)

Witam
Mam proÂśbĂŞ do szanownych forumowiczĂłw o poradĂŞ.
Szukam ksi¹¿ek dotycz¹cych etiud Chopina, zarówno od strony analizy teoretycznej czy muzycznej jak i praktycznych porad do nauki ich gry.
Nie jestem muzykiem z wyksztaÂłcenia ale potrafiĂŞ zagraĂŚ prostsze utwory na pianinie. UczĂŞ siĂŞ graĂŚ etiudy Chopina i szukam ÂźrĂłdeÂł na ich temat.
Z gĂłry dziĂŞkujĂŞ za wszelkie sugestie.
Grzegorz

Witaj Grzegorzu!
KarkoÂłomne postawiÂłes sobie zadanie. Jako amator zastanow siĂŞ, czy aby nie porywasz siĂŞ na CzumulugmĂŞ, wczeÂśniej odwiedziwszy ledwie Guba³ówkĂŞ ?   ;)
Przepraszam za niemÂądry Âżart. Etiudy Chopina to przecieÂż wielka nĂŞcÂąca kraina poezji, bitewe i bajek. Wiem coÂś na ten temat. - ale jednoczeÂśnie to najwyÂższa pĂłlka pianistycznego wtajemniczenia. JeÂśli szukasz opracowaĂą ÂźrĂłdÂłowych, to bĂŞdÂą to opracowania z definicji skierowane do profesjonalistĂłw. MogÂą byĂŚ zatem niezjadliwe...
Ja teÂż jestem amatorem. KiedyÂś nawet graÂłem kilka etiud (w tym: caÂły opus "Trzech nowych etiud" + rewolucyjnÂą). Ale juz dawno nie gram, bo nazbyt w nich kustykaÂłem. DziÂś wolĂŞ preludia i nokturny. I teÂż tylko niektĂłre. Bo Chopin chyba nie chciaÂł belfrowaĂŚ nam - amatorom. Zdecydowanie preferowaÂł profesjonalistĂłw  ::)

Trochê te¿ tak siê czujê jak w tym ¿arcie, mo¿e przynajmniej jak nie wejdê na Czomolungmê to chocia¿ popatrzê sobie z do³u na jej piêkno. Faktycznie preludia i nokturny s¹ ³atwiejsze do zagrania, mniej wirtuozerskie a bardziej poetyckie, szczególnie nokturny. Czytam w³aœnie ksi¹¿kê prof. Tomaszewskiego - Chopin - cz³owiek, dzie³o, rezonans - cenne Ÿród³o wielu informacji o Chopinie z du¿¹ bibliografi¹, mo¿e uda mi siê tam znaleŸÌ jakieœ pozycje, które mi pomog¹.
DziĂŞkujĂŞ w kaÂżdym razie za odzew i bĂŞdĂŞ jeszcze pisaÂł na forum
Pozdrawiam
Grzegorz

Tak trzymaj :)
PrĂłbuj a my bĂŞdziemy ÂściskaĂŚ kciuki za powodzenie.

Witaj na forum.

No tak, ale czĂŞsto teÂż sÂą tak wykonywane niestety - mechanicznie i dla popisu - co jest bÂłedem. Tylko, Âże samo wykonanie jest juÂż popisem.  :D

WÂłaÂśnie czytam "MĂłwiÂący dÂąb - opowieÂści babuni" pani Sand. Bardzo ciekawa pozycja. Fajnie siĂŞ czyta i bardzo oddziaÂłuje na wyobraÂźniĂŞ. Co prawda dla dzieci, ale tylko taka byÂła w bibliotece u mnie w mieÂście.

Clavio, ja tê ksi¹¿kê dosta³am w dzieciùstwie, kiedy to nazwisko jeszcze nic mi nie mówi³o - zupe³nie jej nie kojarzy³am z Chopinem:) I te¿ bardzo mi siê podoba³a:)

ZapoznajÂąc siĂŞ z materiaÂłami o Âżyciu i pisaniu George Sand nabraÂłam poczucia, Âże pod wieloma wzglĂŞdami przypomina mi naszÂą pisarkĂŞ MariĂŞ RodziewiczĂłwnĂŞ.
Maria publikowa³a pocz¹tkowo pod pseudonimem "Mario" :) Po œmierci ojca "obciê³a krótko w³osy (za zezwoleniem matki) i w krótkiej spódnicy i mêskim ¿akiecie :) zajê³a siê zarz¹dzaniem" maj¹tkiem (trochê to nam przypomina emancypacjê George ;)) Prowadzi³a dzia³alnoœÌ spo³eczn¹, zak³ada³a ró¿ne kobiece stowarzyszenia.
Jej utwory niby nie sÂą uznawane za arcydzieÂła, ale jednak przez wiele lat byÂły bardzo cenione i kochane przez caÂłe pokolenia czytelniczek:) I zasÂłuÂżyÂły na Wawrzyn Akademicki Polskiej Akademii Literatury.

George ubieraÂła siĂŞ po mĂŞsku, jednak w jej wypadku takÂże "mĂŞski ubiĂłr nie byÂł pierwotnie wyrazem kontestacji Ăłwczesnej spoÂłecznej roli kobiety – zaÂłoÂżyÂła go po raz pierwszy z ostroÂżnoÂści, wybierajÂąc siĂŞ na premierĂŞ jednej ze sztuk Aleksandra Dumas i chcÂąc unikn¹Ì problemĂłw w razie spodziewanego zamieszania. OdtÂąd czĂŞsto zakÂładaÂła mĂŞskie ubrania, czujÂąc siĂŞ w nich wygodnie; ten strĂłj umoÂżliwiaÂł jej takÂże aktywnoœÌ niedostĂŞpnÂą innym kobietom jej stanu".
Napisane od koĂąca lat 50. powieÂści stojÂą na dobrym poziomie pod wzglĂŞdem psychologii postaci. We wczeÂśniejszych czĂŞsto poruszaÂła kwestie spoÂłeczne i los ludu.
Na naszym osÂądzie Sand ci¹¿y cieĂą dramatycznego zerwania zwiÂązku z Chopinem. Jednak jej powieÂści byÂły bardzo popularne i ceniÂło jÂą wielu ludzi piĂłra. Walt Whitman cytowaÂł jej powieœÌ "Consuelo" jako szczegĂłlnie ulubionÂą i twierdziÂł, Âże jej lektura wywarÂła na niego wpÂływ.  Angielska poetka Elizabeth Barrett Browning poÂświĂŞciÂła jej dwa utwory. CzytywaÂł jÂą Dostojewski i Virginia Woolf:)
Nie cierpia³ jej Baudelaire:) Natomiast podobno uwielbia³ j¹ Flaubert, a Balzac stwierdzi³, ¿e jeœli ktoœ uwa¿a, ¿e George Sand pisze Ÿle, to dlatego, ¿e jego w³asne standardy krytycyzmu s¹ nieadekwatne:). Doda³ tak¿e, ¿e dziêki obrazowemu stylowi jej pisarstwo posiada wyj¹tkow¹ subtelnoœÌ, wykazuj¹c zdolnoœÌ dos³ownego przekazywania obrazów s³owami. Tak wiêc tak¿e zdoby³a sobie wiele przyjaznych serc.:)

DziÂś upolowaÂłam na allegro Hoesicka 4 tomy i wreszciĂŞ bĂŞdĂŞ miaÂła pierwszÂą pozycjĂŞ dotyczÂącÂą mistrza.:)

PamiĂŞtaj tylko, Âże to doœÌ "wiekowe" dzieÂło. NiektĂłre sprawy wrĂŞcz mylnie naÂświetla (np. rzekomy romans mistrza z DelfinÂą PotockÂą). Na pewno jednak jest istotnym kompedium, ktĂłre przestudiowaĂŚ i posiadac warto.   :)

OczywiÂście bĂŞdĂŞ pamiĂŞtaĂŚ. :)

Dzieù Dobry. Jestem na forum ze wzglêdu na ksi¹¿kê, któr¹ oferujê do sprzeda¿y. Ksi¹¿ka jest rzadkoœci¹ i mo¿e zainteresuje kogoœ:
http://allegro.pl/konstancja-gladkowska-muza-chopina-galewicz-hit-i4300437918.html
JeÂżeli post nie jest w odpowiednim temacie - przepraszam.
Mam nadziejĂŞ, Âże zainteresowaÂłem postem.
Pozdrawiam.

Ja zabieram siê za Lew Mazel "Studia Chopinowskie" a w tej chwili co mo¿e siê wydaÌ wielu ludziom dziwne mam przed sob¹ "Program VII Miêdzynarodowego Konkursu Fryderyka Chopina" (ciekwa ksi¹¿ka). :)

caÂłkowicie rozumiem Twoje zainteresowanie, Clavio  :) . Sam niedawno przegladaÂłem z rozrzewnieniem mojÂą kultowÂą "zdobycz" i pamiÂątkĂŞ jakÂą jest Program VI Konkursu. Kiedys kupiÂłem ten program w antykwariacie. To co jest w nim niesamowitego - to komplet autografĂłw wszystkich uczestnikow i jurorĂłw z autografem na dwie pierwsze strony samego maestra Artura Rubinsteina!  :D

Ostatnio w bibliotece miejskiej u nie w mieÂście pojawiÂło siĂŞ "JaÂśnie Pan Pichon". Znajoma jest bibliotekarkÂą, wiĂŞc dzieĂą po pojawieniu juÂż byÂłam wypoÂżyczyĂŚ. Bardzo fajne opowiadanie dla dzieci. Jak zabraÂłam siĂŞ za czytanie to przeczytaÂłam calÂą bez przerwy tak mnie wciÂągnĂŞÂła. JeÂśli bĂŞdĂŞ w przyszÂłoÂści miaÂła dzieci to na pewno im kupiĂŞ.

Dosta³am dziœ w prezencie dwie ksi¹¿ki:
1) JĂłzef K. Lasocki "Podstawowe wiadomoÂści z nauki o muzyce. Popularny podrĂŞcznik dla uczniĂłw i samoukĂłw"
2) JĂłzef M. ChomiĂąski "Chopin"

Nie pamiêtam czy wspomina³am, ale jestem samouk i mam do dyspozycji keybord Yamaha i pianino Legnica. Kiedyœ jak jeszcze nie s³uch³am klasyki, kupi³am dwie ksi¹¿k oi nuce gry na keybordzie. Ksi¹¿ka, któr¹ dziœ dosta³am w porówniu do tej co mam to istne cudo. Tyle informacji o zpisie nutowym itp. Wrêcz koby³a informcyjna, Drugiej ksi¹¿ki nie znam ale z racji, ¿e o Fryderyku, to bêdzie siê pewnie przyjemnie czyta³o.:)

http://www.solidarni2010.pl/31933-jak-gral-sam-chopinnbspnbsp166rocznica-smierci-wielkiego-polaka.html