Kurier Szafarski

Wiem, ¿e to bardzo rozleg³y obszar , bo obejmuje nie tylko biografów, muzykologów i badaczy ¿ycia, ale przede wszystkim wielkich kompozytorów, pianistów, mê¿ów stanu. Ale nie tylko. Równie¿ tych, o których historia zapomnia³a, albo zwyczajnie tych, którymi siê (jeszcze) nie interesuje.

PomysÂł tego dziaÂłu zrodziÂł siĂŞ, gdyÂż po raz kolejny w Internecie przeczytaÂłem o Arturze GĂłrskim – skromnym czÂłowieku, bez specjalistycznego wyksztaÂłcenia, ktĂłry od kilkudziesiĂŞciu lat prowadzi prywatne studia nad dokumentami epoki, listami i wspomnieniami dotyczÂące Chopina. Artura poznaÂłem zresztÂą osobiÂście i zaprzyjaÂźniÂłem siĂŞ z nim – ponad ĂŚwierĂŚ wieku temu. ByÂł ÂświeÂżo upieczonym zwyciĂŞzcom telewizyjnej Wielkiej Gry (oczywiÂście w temacie: Fryderyk Chopin) a takÂże laureatem kilku innych teleturniejĂłw, z ktĂłrych wygrane przekazywaÂł na rzecz instytucji i mÂłodych pianistĂłw szerzÂących kult Chopina. I tak, na przykÂład, wygrana z wielkiej Gry (25 tyÂś zÂł) trafiÂła do Ewy PobÂłockiej, jako do najmÂłodszej polskiej uczestniczki Konkursu (1980 rok) .
Co waÂżne, Artur to bardzo skromny czÂłowiek utrzymujÂący siĂŞ z niewielkiej pensji, za to o wielkim sercu i miÂłoÂści do Chopina. Zakres jego wiedzy jest przeogromny i chĂŞtnie dzieli siĂŞ ta wiedzÂą z kaÂżdym, kto jest zainteresowany. Gdyby udaÂło siĂŞ go tutaj zaprosic – byÂłby naszym prawdziwym przewodnikiem i profesorem. Niestety, nie mogĂŞ znaleŸÌ do niego namiarĂłw. Gdyby mi siĂŞ udaÂło, z pewnoÂściÂą przybyÂłby do nas wspaniaÂły przyjaciel. BĂŞdĂŞ go dalej poszukiwaÂł i czyniÂł o to starania. Gdyby ktoÂś z Was natkn¹³ siĂŞ na kontakt do Artura - przekaÂżcie mi, proszĂŞ. Z pewnoÂściÂą wĂłwczas da siĂŞ zaprosiĂŚ do naszego grona.

Paulina Czernicka to skrajnie inny przypadek w galerii sÂłuÂżby Chopinowi. WspominaÂłem juÂż o niej w jednym z poprzednich postĂłw. Od dzieciĂąstwa byÂła zafascynowana osobÂą Chopina i od najmÂłodszych lat zbieraÂła wszelkie dostĂŞpne jej publikacje na jego temat.
Tak bardzo pragnê³a przys³u¿yÌ siê szopenowskiej misji i legendzie, ¿e dla tej idei posunê³a siê do kryminalnego przestêpstwa, jakim by³o zmyœlne fa³szerstwo. Jeszcze przed II wojn¹ œwiatow¹ og³osi³a, ze jest w posiadaniu kilku nieznanych i niepublikowanych listów Chopina do Deffiny Potockiej (z domu Komar). Nie tylko w krêgach muzycznych informacja ta wywo³a³a niebywa³e poruszenie. W listach tych, których fragmenty odczytywa³a w Polskim Radiu by³o wiele bulwersuj¹cych opinii Chopina nt. ówczesnych mu kompozytorów, ale tak¿e wiele pikantnych szczegó³ów z p³omiennego romansu, który mia³ byÌ rzekomo nawi¹zany miêdzy Chopinem a Potock¹. Spraw¹ listów Chopina do Delfiny Potockiej krêgi muzyczne ¿y³y przez ÌwierÌ wieku. Dla uwiarygodnienia ich, Czernicka posunê³a siê do zrêcznej mistyfikacji polegaj¹cej na kompilowaniu ich treœci z urywków autentycznej i powszechnie znanej korespondencji a nawet na fotokopiowaniu ca³ych zdaù i s³ów. Poniewa¿ nikt jednak nie mia³ wgl¹du do orygina³ów (które rzekomo zosta³y jej wykradzione przez umyœlnych dzia³aj¹cych w imieniu rodziny Potockich, aby uchroniÌ j¹ przed skandalem) - a tylko fotokopie, st¹d oprócz euforii rodzi³o siê w œrodowisku wiele sceptycyzmu. Mistyfikacja zosta³a ostatecznie udowodniona, dziêki ekspertyzie kryminalnej, wykonanej przez departament kryminalistyki milicji obywatelskiej.
Z relacji ludzi, ktĂłrzy znali jÂą osobiÂście wynika, iÂż byÂła kobietÂą z zaburzeniami psychicznymi o skÂłonnoÂściach psychopatycznych, ktĂłra dotknĂŞÂły teÂż nieszczĂŞÂścia w sprawach uczuciowych. Jej matka oraz obaj bracia popeÂłnili samobĂłjstwo. Sama Czernicka odebraÂła sobie Âżycie w w niezwykÂłym dla niej i mistycznym 1949 roku (a wiĂŞc w setnÂą rocznicĂŞ Âśmierci Chopina).

StaÂś Drzewiecki
OngiÂś – genialne dziecko. Jako piĂŞciolatek graÂł  w dwutysiĂŞcznej Wielkiej Sali Konserwatorium Moskiewskiego, jako  szeÂściolatek pojechaÂł w charakterze solisty na swe pierwsze koncertowe tournee. MajÂąc  ledwie 10 lat wydaÂł pierwszÂą pÂłytĂŞ.
Chopin byÂł zawsze jednym z jego najwaÂżniejszych i najbardziej cenionych kompozytorĂłw.
Uczestnik poprzedniego Konkursu, ktĂłry, jednakowoÂż, przygodĂŞ z Wielkim Konkursem zakoĂączyÂł juÂż po pierwszym etapie.
O rodzicach Stasia mawiano, ¿e za wczeœnie, za uporczywie kreowali go na indywidualnoœÌ i ¿e za wczeœnie uznali go za dojrza³ego, samodzielnego artystê, zaœ o samym Stasiu, ¿e niepotrzebnie wystartowa³ w poprzednim Konkursie i ¿e szkoda, ze nie uczyni³ tego w tegorocznym. Czy pora¿ka tamta zadecyduje o dalszych losach Stanis³awa? Czy powinien jeszcze kiedykolwiek próbowac uczestnictwa w konkursowych szrankach?

Czyta³am gdzieœ opowieœÌ, ¿e podobno wielki biograf Chopina Artur Hendlej gdy dano mu do przeczytania
te listy Czernickiej miaÂł siĂŞ rozpÂłakaĂŚ i powiedzieĂŚ , Âże to zupeÂłnie niemoÂżliwe Âże Chopin te listy napisaÂł.Taki wykwintny, dobrze wychowany czÂłowiek  i takie ÂświĂąstwa.A swojÂą drogÂą jakÂą ogromnÂą pracĂŞwykonaÂł autor, jakÂą zgromadziÂł wiedzĂŞ o chopinie, Âże nabraÂł nawet niektĂłrych fachowcĂłw.

Masz racjê, Teresko. Stara prawda powiada: mi³oœÌ potrafi przenosiÌ góry. Co dopiero mi³oœÌ, która ros³a w czyimœ utrapionym sercu od dzieciùstwa.

Janusz wspomniaÂłeÂś o Stasiu Drzewieckim jako o uczestniku poprzedniego konkursu szopenowskiego, ktĂłry odpadÂł po I etapie a mnie nurtuje pytanie czy sÂłychaĂŚ coÂś o laureatach poprzedniego konkursu (poza Blechaczem oczywiÂście, bo o jego dokonaniach od czasu do czasu jesteÂśmy informowani)a wiĂŞc np o braciach Lim z Korei, czy o JapĂączyku Yamamoto?

Krzysztofie, chyba bêdziemy musieli prosiÌ pozosta³ych naszych przyjació³ o informacje, bo mi dokonania tych uczestników umyka³y (umknê³y) uwadze

Mnie teÂż umknĂŞÂły uwadze. Czy w zwiÂązku z tym zapomnimy rĂłwnieÂż o tegorocznych finalistach o Wunderze, o Geniuszasie, o Trifonowie?

>:(

Nagrania Drzewieckiego z 2002 roku kupiÂłam w Empiku za zÂłotĂłwkĂŞ.. ParĂŞ lat temu, w takim koszu z kasetami. CaÂłkiem caÂłkiem, Liszt i Schumann, podoba mi siĂŞ jego gra :) SÂłucham od kilku dni w oczekiwaniu na przesyÂłkĂŞ z muzykÂą Fryderyka..

W³aœnie ods³ucha³em koncertów Chopina w wykonaniu Zimmermana - które ma Ewa. S¹ fantastyczne :). Maj¹c w pamiêci wykonanie koncertu f-moll na konkursie przez Wakarecego - odnios³em wra¿enie, ¿e s³ucham innego koncertu. Piêkne brzmienie fortepianu, orkiestry. Zwróci³em uwagê, ¿e gra Zimmermana ma du¿¹ zmiennoœÌ dynamiki, tempa, nastroju - przez to jest bardzo wyrazista emocjonalnie. Wszystko jest perfekcyjnie zgodne z zapisem nutowym Fryderyka. Na pewno nie nale¿y udziwniaÌ czy dodawaÌ jakiœ nut by oddaÌ piêkno i g³êbiê Jego muzyki. Wystarczy trzymaÌ siê dok³adnie zapisu i umieÌ tozagraÌ...jakie to proste jak siê ma... ;)

Polecam komu czas pozwoli:

Ró¿a ÂŚwiatczyĂąska w radiowej DwĂłjce: od 6 grudnia (poniedziaÂłek) codziennie do piÂątku prezentuje w Muzycznym Kanonie DwĂłjki od 9.30 nagrania Clary Bancini i Dinu Lipattiego, m.in. dzieÂła Chopina (np. sonata h-moll w wyk. Lipattiego!). 

:)

Ja to nagranie bardzo admirujĂŞ, tylko trochĂŞ tak jak podziwia siĂŞ piĂŞkny posÂąg z marmuru. Ja, przeciwnie, mam wraÂżenie, Âże tam nie ma "emocjonalnoÂści", ale dystans do utworu (wcale nie twierdzĂŞ, Âże to Âźle), pianista jest bardziej dojrzaÂły niÂż kompozytor i mam nadziejĂŞ, Âże to nie jest projekcja moich wiadomoÂści na temat wykonawcy i autora.  W Romancy z I Koncertu sÂłyszĂŞ refleksjĂŞ, nie nastrojowoœÌ i rozmarzenie na przykÂład. Ale to jest wielkie nagranie i najlepsze orkiestrowo (glissanda smyczkĂłw bardzo mi siĂŞ kiedyÂś podobaÂły, teraz trochĂŞ mniej). I rzeczywiÂście duÂża rozpiĂŞtoœÌ dynamiki. ZauwaÂżyÂłam rĂłwnieÂż, Âże Zimmerman nie ÂżaÂłuje lewej rĂŞki, te tryle na koniec Maestoso caÂłkiem caÂłkiem wyraziste. PiszĂŞ o tym, bo wÂłaÂśnie wczoraj odsÂłuchaÂłam.

Przywo³am w tym w¹tku ponownie Godowskiego (wczeœniej napomkn¹³em o nim w wirtuozach prze³onu XIX - XX w.)
ByÂł bowiem artystÂą (pianistÂą), ktĂłry wiele wniĂłsÂł do Âświatowej pianistyki jako popularyzator Chopina. Tyle tylko, Âże jego popularyzowanie byÂło trochĂŞ w poprzek. Godowski, w przeciwieĂąstwie do licznej, kilku juz pokoleniowej armii kapÂłanĂłw i kustoszy dzieÂła Chopina - bawiÂł siĂŞ Chopinem, parafrazowaÂł jego utwory, albo jak w cyrku: wyprawiaÂł z nimi niemiÂłosierne sztuczki. Ortodoksyjnych miÂłoÂśnikĂłw Chopina przyprawiaÂł o zawaÂł, innych - epatowaÂł, zdumiewaÂł, rozÂśmieszaÂł.
Oto, w jaki sposĂłb potrafiÂł przekomponowaĂŚ etiudĂŞ rewolucyjnÂą, aby moÂżna jÂą byÂło wykonywaĂŚ jednÂą rĂŞkÂą:

http://www.youtube.com/watch?v=LuEa1XLEVSw

a tutaj, widocznie uznajÂąc Âże Chopin niewystarczajÂąco wyposaÂżyÂł  w Âładunek emocjonalny etiudĂŞ C-dur op. 10 nr 1 "uzupeÂłniÂł" jÂą i doprowadziÂł do granic wirtuozowskich moÂżliwoÂści

http://www.youtube.com/watch?v=KK3Mf7aUH3g&feature=related

A na koĂącu malutki teÂścik: co to za utwĂłr Chopina poddany transkrypcji przez Godowskiego do wykonania na jednÂą rĂŞkĂŞ? (ten pierwszy z trzech, ktore sÂą w linku jak niÂżej)

http://www.youtube.com/watch?v=DKWlyUFDCLY

Owszem podziwiam pomysÂł, wspaniaÂłe opanowanie instrumentu, wirtuozeriĂŞ, ale to nie jest Chopin, choĂŚ na jego plecach ktoÂś zbudowaÂł coÂś.

Pisze, Monika, Âże to nie byÂł Chopin? Przeczytajmy wszyscy zatem ten kolejny post...


DuÂżo dyskutujemy jak powinno siĂŞ graĂŚ Chopina. Tymczasem wywaÂżamy otwarte drzwi. MoÂżemy bowiem wyrobiĂŚ sobie miarodajne zdanie, po prostu, sÂłuchajÂąc jego nagraĂą. 

Jak to moÂżliwe? Ano moÂżliwe. Vladimir Pachamnn – urodzony w poÂłowie XIX stulecia w Odessie pianista, ktĂłry doÂżyÂł sĂŞdziwych lat (co pozwoliÂło mu w pierwszej poÂłowie XX w dokonac wielu nagraĂą) – chĂŞtnie oznajmiaÂł Âświatu, Âże po reinkarnacji Chopin przeniĂłsÂł siĂŞ do jego ciaÂła.
On-  Pachmann – staÂł siĂŞ jego powÂłokÂą. Aby uwiarygodniaĂŚ swÂą deklaracjĂŞ – bywaÂło, Âże podczas koncertĂłw zdejmowaÂł z nĂłg skarpetki  i opowiadaÂł publicznoÂści, jak to wÂłaÂśnie te skarpetki dziergaÂła na drutach George Sand dla swojego Fryderyka. Poczym kÂładÂł je na fortepianie, aby jeszcze lepiej przypominaÂły publicznoÂści - kto dla nich oto koncertuje… 
Jednak oddajmy mu sprawiedliwoœÌ: najlepiej o prawdzie ucieleÂśnionego w nim Chopina ÂświadczyÂła jego gra. I tutaj, juÂż bez Âżadnych dwuznacznoÂści dodajmy: gra absolutnie genialna, gra z ró¿norodnymi efektami wykonawczymi, jak skrajne rubato i ritenuta, gra z zawieszeniami ruchu, nagÂłymi akcentami, improwizowanymi ozdobnikami, arpeggiami, gra, w ktĂłrej pojawiaÂły siĂŞ wrĂŞcz caÂłe autorskie, improwizowane wtrĂŞty (szczegĂłlnie na poczÂątku i koĂącu utworu), jednym sÂłowem gra typowa dla romantycznego wirtuoza, no cĂłz… w koĂącu dokÂładnie takiego, jak, ufajÂąc Pachamnnowi, jego pierwotne wcielenie: Fryderyk Chopin.
PosÂłuchajmy zatem grajÂącego przy fortepianie samego maestro Chopina, ktĂłry wcieliÂł siĂŞ w korpus Vladimira Pachmanna – genialnego pianisty i propagatora artystycznego i duchowego swojego antenata.

Walc Ges-dur
http://www.youtube.com/watch?v=cZmOdKDIhbs&feature=player_embedded

Walc cis-moll
http://www.youtube.com/watch?v=qzMVzQa0kUY&feature=player_embedded#!

Ale mnie to ubawiÂło Januszu, brzuszek mnie rozbolaÂł od Âśmiechu. Trzeba przyznaĂŚ, Âże facet miaÂł "fantazjĂŞ" reklamowÂą. Chyba juÂż o tym sÂłyszaÂłam, ale wspomnienia zupeÂłnie siĂŞ zatarÂły.

Co do jego gry. Bardzo podoba mi siê dystynktywnoœÌ dŸwiêków i wyraŸnie s³ychaÌ te rzeczy, o których piszesz.
ZnalazÂłam teÂż zestawienie Etiudy op. 10 nr 1, tzn. sÂłynnego wykonania Marthy i wÂłaÂśnie jego.
Nie mam zamiaru wartoœciowaÌ tych wykonaù, obydwa mi siê podobaj¹, chocia¿ s¹ diametralnie ró¿ne. W jego wykonaniu s³yszê coœ bachowskiego, a przede wszystkim wspania³y i "kolorowy" dŸwiêk. Tej Etiudy nikt dzisiaj tak nie zagra (zdecydowanie za wolne tempo jak na dzisiejsze standardy, mo¿e za s³abo postawiona lewa rêka, ale za to s³ychaÌ du¿o innych ciekawych rzeczy), nie zdziwiê siê, jeœli siê komuœ nie spodoba:
http://www.youtube.com/watch?v=SYWoo1aMCUg&feature=related

Masz racjĂŞ Olu... Dzisiaj sÂą inne standardy. Ale czy lepsze? - PowÂątpiewam. Te  dzisiejsze, chorobliwe standardy wykonawcze, z ktĂłrych wyeliminowano granie ciszÂą i refleksjĂŞ wykonawczÂą  - sÂą rodem jakby z cyrku albo z trybikĂłw maszynki elektrycznej do siekania miĂŞsa. EpatujÂą zadyszkÂą aÂż do mdÂłoÂści i umĂŞczenia (pianisty, ale i sÂłuchacza!). Dla mnie sÂą one coraz czĂŞÂściej produkcjami grajÂących maÂłpiÂątek, za to coraz rzadziej dyskursem poetĂłw siĂŞgajÂących do g³êbi sztuki. Bo jakÂże szybkoœÌ moÂże iœÌ w parze z refleksjÂą? Na ogĂłl tak siĂŞ nie da. Tak jak i na ogó³ mistrz Âświata w szachach nie ma raczej szans na mistrzostwo olimpijskie w sprintach.
Marta Argerich, wg mnie, jest guru - dla tego p³owego wspó³czesnego stada sprinterów. Jej sztuki nie oœmielam sie miarkowaÌ. Za to inni pianiœci - zahipnotyzowani jej kreacjami - naœladuj¹c j¹, goni¹ za ni¹, jak za uciekaj¹cym poci¹giem ekspresowym, gubi¹c niestety w takim w biegu wiêkszoœÌ swoich baga¿y i bi¿uterii. (Bo nie ka¿dy tak jak ona potrafi uprawiaÌ sprinty)
Dzisiejszy Chopin grywany wg wspó³czesnej modÂły - jest wiĂŞc poÂłowicznie piĂŞkny, bo  zuboÂżony o wymiar szachowy. Dobrze wiĂŞc czasem  wrĂłciĂŚ do Chopina wczorajszego, albo po prostu czĂŞÂściej sÂłuchaĂŚ pianistĂłw, ktĂłrzy nie epatujÂą bÂłyskotkami biegnikĂłw, a bÂłyszczÂą poÂświatÂą zastygÂłej po ulewach tĂŞczy. Takim - byÂł i jest, na przykÂład, dla mnie Zimerman. Jeden z nielicznych wspó³czesnych, inteligentnych artystĂłw, ktĂłry potrafi sÂłuchaĂŚ i graĂŚ ciszÂą. I ktĂłry posiadajÂąc maestriĂŞ mistrza olimpijskiego jest jednoczeÂśnie szachistÂą i ktĂłry dziĂŞki temu potrafi skÂładaĂŚ muzykĂŞ takÂże z pojedynczych dÂługo kontemplowanych dÂźwiĂŞkĂłw... I oprĂłcz grania - sÂłuchaĂŚ kreowanej muzyki

Januszu, ja bardzo lubiê Marthê, lubiê wysok¹ temperaturê jej wykonaù. To ¿e ona gra szybko, to nie dlatego ¿eby siê popisaÌ, po prostu taki ma temperament. Zreszt¹ tê temperaturê wyczuwa siê nie tylko w tempach, przecie¿ ona nie zawsze gra szybko, a intensywnoœÌ pozostaje ta sama. I uwa¿am ¿e nagranie Etiudy z Konkursu jest œwietne (co nie przeszkadza mi doceniaÌ nagrania Pachmanna). Potrafiê zrozumieÌ, ¿e jej "tempi" mog¹ zirytowaÌ, ale nie uwa¿am, ¿e zacieraj¹ one muzykalnoœÌ jej gry.
U mnie to wyglÂąda tak: szybko nie znaczy Âźle, wolno nie znaczy dobrze (albo na odwrĂłt), to zaleÂży od konkretnej realizacji.
Zimermana bardzo podziwiam, ale tak trochĂŞ z daleka, pisaÂłam kiedyÂś o piĂŞknym posÂągu z marmuru, z Twoim opisem jego gry mogĂŞ siĂŞ zresztÂą zgodziĂŚ.
Piszesz o "Chopinie wczorajszym", nie wiem kogo konkretnie masz na myœli, Hofmanna "wal¹cego" w I Balladzie (nota bene gra j¹ o pó³ minuty krócej ni¿ Martha), Friedmana wywijaj¹cego swoje ho³ubce albo szalej¹cego w III Balladzie, Koczalskiego graj¹cego op. 52 w osiem i pó³ minuty? Takie przyk³ady mo¿na by mno¿yÌ.

Ale Âżeby wrĂłciĂŚ do naszego bohatera, na fajnej stronce o historycznych wykonaniach znalazÂłam takÂą oto anegdotĂŞ, opowiada MichaÂłowski:
"spotykaÂłem siĂŞ czĂŞsto [w Wiedniu] ze znakomitym Pachmannem. GrywaliÂśmy razem w skÂładzie fortepianĂłw BĂśsendorfera. Razu pewnego graliÂśmy na wyÂścigi etiudĂŞ a-moll nr 2 Chopina [op. 10] jednoczeÂśnie, by przekonaĂŚ siĂŞ, kto z nas zdoÂła prĂŞdzej dobiec koĂąca. ZwyciĂŞzcÂą ostatecznym zostaÂłem ja. Nielojalnie co prawda, bo biedny Pachmann, pomimo parokrotnego powtarzania wyÂścigu, nie spostrzegÂł siĂŞ, Âże dla uÂłatwienia sobie zadania graÂłem po prostu zwykÂłe gamy chromatyczne, bez uderzania nut akordowych. Obecni na turnieju tym pianiÂści, a w ich liczbie mÂłodziutki podĂłwczas Rosenthal, pokÂładali siĂŞ od Âśmiechu, Pachmann zaÂś irytowaÂł siĂŞ srodze." Trzeba przyznaĂŚ, Âże w dzisiejszych czasach tego rodzaju "pojedynki" trudno juÂż sobie wyobraziĂŚ.

Tak a propos, moÂże ktoÂś pamiĂŞta jakÂą Zimerman graÂł SonatĂŞ na Konkursie (na 95% zapewne byÂła to h-moll), a takÂże ktĂłrÂą BalladĂŞ i ktĂłre Scherzo? OdsÂłuchaÂłam pÂłytĂŞ z Konkursu, ale tych rzeczy, o ktĂłrych mowa, na niej nie ma.

Granie na wyÂścigi i inne konkury to oczywiÂście sympatyczne harce i zabawa.  (KiedyÂś Liszt zaÂłoÂżyÂł siĂŞ z Saint-Saensem, Âże tylko on moÂże zagraĂŚ swojÂą etiudĂŞ, bo kaÂżdy inny pianista ma za maÂło palcĂłw(!) „Skoro ty zagrasz, to i ja zagram!”  Nieustraszony Saint-Saens chwyciÂł wiĂŞc jej nuty, siadÂł do instrumentu ale w pewnym momencie poddaÂł siĂŞ. Tak! To niemoÂżliwe. Tego miejsca nikt nie zagra! WĂłwczas zasiadÂł Liszt i w krytycznym momencie wspomĂłgÂł siĂŞ nosem. To byÂł jego 21 palec)

KaÂżda interpretacja w zgodzie z temperamentem, w zgodzie z realizmem epoki – to esencja prawdziwej sztuki. KaÂżda interpretacja broni siĂŞ sama, gdy jej orĂŞÂżem jest autentyczny, wraÂżliwy artysta pokroju Argerich, Pachamanna czy Zimermana. Bez wzglĂŞdu na jego temperament, na tradycjĂŞ i czasy – zawsze zwyciĂŞÂża prawda Sztuki.
 
W zeszÂłym roku  zadaÂłem Maestro Domarkasowi pytanie, dlaczego dyrygowane przez niego koncerty odbiegajÂą dziÂś znacznie tempem wobec dostojnych refleksyjnych wykonaĂą sprzed ĂŚwierĂŚwiecza? „Panie Janusz (znamy siĂŞ od kilku lat), Âżycie dzisiaj jest znacznie szybsze, od tego z wczoraj. Muzyka – jak lustro- odbija prawdĂŞ otoczenia i czasĂłw ktĂłrym krĂłluje, kreujÂąc wÂłasne standardy…”  MyÂślĂŞ, Âże ta wypowiedÂź moÂże byĂŚ pointÂą dla naszej polemiki z OlÂą.

Sonate h-moll mam jeszcze w uszach... Ale ballady (chyba g-moll) i scherza (byĂŚ moÂże E-dur) kompletnie nie pamiĂŞtam

Wielkie dziĂŞki za odpowiedÂź, Scherzo i Ballada teÂż by mi do reszty jego konkursowego repertuaru pasowaÂły.

A z okazji urodzin, przyjmij proszĂŞ podarunek od ... Mistrza Krystiana:
http://www.youtube.com/watch?v=PCW3631sxkw&feature=related  :)

:-* :-* :-*

Có¿ moÂżna dodaĂŚ odnoÂśnie tempa gry czy gry na wyÂścigi. Jak juÂż wspominaÂłem jestem zwolennikiem Âżywych interpretacji ale bez przesady. OczywiÂście - chyba jak kaÂżdy - ciÂągle weryfikuje swoje ulubione utwory i interpretacje. JeÂżeli miaÂłbym generalizowaĂŚ, powiem po prostu Âże brzydzĂŞ siĂŞ skrajnoÂściami. Nie lubiĂŞ hipochondrycznego romantyzmu ale nie lubiĂŞ rĂłwnieÂż niewyÂżytych siÂłaczy ktĂłrzy grajÂą tak, jakby za chwilĂŞ musieli pĂŞdziĂŚ na pociÂąg. SÂłuchaÂłem dzisiaj koncertu Julianny z finaÂłu konkursu - po ÂświÂątecznym faszerowaniu siĂŞ Blechaczem stwierdzam, Âże to najbrzydsze Rondo Vivace jakie sÂłyszaÂłem. Jak widaĂŚ nie tylko kobieta zmiennÂą jest i pewnie niedÂługo mi przejdzie. A Âświadczy to o tym, Âże nasze gusta w zakresie stylu interpretacji zale¿¹ od nastroju, punktu odniesienia, utworu i od wielu innych przeró¿nych czynnikĂłw. Nie wyobraÂżam sobie tÂłuczonego Larghetta z  koncertu f-moll ani flegmatycznego Wielkiego Poloneza. Nie ma pianistĂłw absolutnie wszechstronnych.

PS: Mam ochotĂŞ na pierwszÂą balladĂŞ w wykonaniu Rubinsteina.

By³o coœ pogrzebowego w tym jej wykonaniu, moim zdaniem ona te¿ wysz³a poza jak¹œ estetykê tego utworu (ponadto du¿o zahaczonych dŸwiêków), tylko ¿e jej nikt za to nie pokara³. To wykonanie nie figuruje w Kronice Konkursu.
Awdiejewa teÂż nie reprezentuje polskiej szkoÂły, a wiĂŞc ÂświĂŞtej "tradycji", z rosyjskim graniem to teÂż chyba nie ma wiele wspĂłlnego (wiĂŞc innej dopuszczalnej "tradycji" rĂłwnieÂż nie reprezentuje). Nie wiem jak do tego wszystkiego majÂą siĂŞ opinie wypowiadane wczoraj przez prof. JasiĂąskiego i wtĂłrujÂące mu grono.
Co do Blechacza: wykonanie konkursowe oczywiÂście dobre, ale ogĂłlnie ja nie przepadam za jego graniem, jest w nim coÂś ciĂŞÂżkawego i matowego. Poza tym, jak moÂżna siĂŞ domyÂślaĂŚ, ja lubiĂŞ sÂłyszeĂŚ pianistĂŞ. Ale to jeszcze bardzo mÂłody chÂłopak, wiĂŞc ze swojej listy caÂłkowicie go nie skreÂślam, moÂże kiedyÂś mi siĂŞ spodoba...

Ps. Z tych trzech wykonaĂą I Ballady, ktĂłre kiedyÂś zaproponowaÂłeÂś Âżadnego szczegĂłlnie nie polubiÂłam, chociaÂż samym wstĂŞpem zainteresowaÂł mnie jedynie Horowitz, tak to sobie blado przypominam.

Wys³ucha³em wczoraj Rubinsteina i nawi¹zuj¹c do grania cisz¹, o czym wspomnia³ Janusz muszê stwierdziÌ, ¿e Rubinstein wprowadzi³ do 1 ballady zupe³nie niepotrzebne i niezrozumia³e pauzy. Moim zdaniem taki zabieg zburzy³ ci¹g³oœÌ tego utworu a przecie¿ ballada g-moll jest piêkna dlatego, ¿e jest niezwykle spójna. Oczywiœcie nie przyczepiê siê barwy dŸwiêku i innych walorów tego wykonania ale w tym konkretnym przypadku, cisza mnie nie przekonuje.

Wczoraj na TVP Historia ( prawdopodobnie bĂŞdÂą powtarzaĂŚ) byÂł program biograficzny o Henryku Sztombce, laurecie I Konkursu Chopinowskiego i uczniu Ignacego Paderewskiego.

Z przekazów filmowych zachowa³o siê tylko nagranie przedwojenne. Pianista tak inny od wspó³czesnych. OszczêdnoœÌ gestów mimiki, totalnie elegancki, inaczej skupiony. Piêkny...

W zestawieniu ze wspó³czesnym mu Bo¿anowem.... sami oceùcie.

OglÂądajÂąc ten program, po raz kolejny uÂświadomiÂłam sobie rzecz, ktĂłra odchodzi w zapomnienie:

Paderewski miaÂł tak ogromne serce, Âże moÂżna by byÂło wjechaĂŚ w nie tramwajem i jeszcze starczyÂło by miejsca dla kaÂżdego z nas....

Mam Mazurki Sztompki, uwa¿am ¿e s¹ "œniête", ma³o w nich wyrazu, nie przekonuj¹ mnie, dawne granie, dawny styl, masz racjê, ¿e inny od wspó³czesnych bo to reprezentant tej oko³owojennej szko³y, która tak chcia³a wszystko zobiektywizowaÌ, ¿e chyba wiele zatraci³a. Nie zwracam uwagi na to ile pianista wykonuje gestów i czy jest wymuskany, dla mnie mo¿e nawet lewitowaÌ byle by mia³ coœ do powiedzenia. Zreszt¹ i tak najbardziej interesuj¹ mnie nagrania, a na twarz kogokolwiek nie lubiê patrzeÌ jak ju¿ napisa³am.
CzytaÂłam kiedyÂś autobiografiĂŞ Paderewskiego, ale niestety niewiele juÂż pamiĂŞtam (to prawda, Âże miaÂł wielkie serce, ale chociaÂż przewaÂżnie lubiĂŞ stare nagrania, to do jego nie bardzo wracam, moÂże to kwestia tych wszystkich rocznicowych powtĂłrek, a moÂże czegoÂś innego).

Wspomniany tu E. BoÂżanow - jakÂże piĂŞknie zagraÂł Rondo a'la Mazur na festiwalu w Cliburn
http://www.youtube.com/watch?v=LuGonko-Wuk&feature=related
Z finezjÂą, polotem, wspaniaÂłym rubato, perliste tryle - byÂło jakieÂś lepsze wykonanie podczas konkursu?
MoÂżemy polemizowaĂŚ - na pewno EB to jeden z najciekawszych pianistĂłw wnoszÂących coÂś nowego do interpretacji muzyki Chopina - oryginalny, nie powiela Âżadnych wzorcĂłw... :)

Co czĂŞsto jest mu wypominane

TrochĂŞ wiosny
Horowitz gra Chopin Waltz op_34-2
http://www.youtube.com/watch?v=bcxjAyPJ0rw

PosÂłuchaÂłam siĂŞ was w sprawie roÂślinnoÂści, zawsze to coÂś
(http://img.liczniki.org/20110501/DSC_0000029-1304241481.jpg)

pÂłyte z nokturnami w wykonaniu Marii Joao Pires juÂż polecaÂłam,
podpierajÂąc sie autorytetem prof.Tomaszewskiego. Ja jej sÂłucham non stop.Spokojnej niedzieli

http://www.youtube.com/watch?v=dnCC0dMNUvE

Tereniu..piĂŞkny i duÂży obraz kwiecistej roÂśliny doniczkowej - cudowne.. :)

A flaga wywieszona? PotrĂłjna okazja.  ;D

Ja nie mam tego uchwytu na flagĂŞ. Kiedy za komuny chodzili po domach ciecie i montowali,
moi rodzice profilaktycznie nie otwierali drzwi.A dlaczego potrĂłjna??PapieÂż, Trzeci Maja i...

Pierwszy Maja i DzieĂą Flagi!

RoÂśnie kolejne pokolenie, Wiktor Sommer, lat siedem, gra Chopina.

http://www.youtube.com/watch?v=srKvSz-H5sI&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=p4t-c0Ett14&feature=channel&list=UL
http://www.youtube.com/watch?v=V6Ft_MkLj2s&feature=channel&list=UL

Zbigniew Paleta - Polonez op. 53
https://www.youtube.com/watch?v=2CpFv2qHiA4

Jakbym tam byÂł wczoraj  ;)  Fajny, klimatyczny filmik. Chodzi o Walca Des-dur op. 64/1?  ;)

Mozart faktycznie to jest walczyk. Przepraszam za pomyÂłkĂŞ. :)

DziÂś sÂłuchaÂłam Waltz No 19 in A Minor w wykonaniu mojej sÂąsiadki. Z racji bytowania w wielkiej pÂłycie sÂłyszaÂłam u siebie w mieszkaniu niemal kaÂżdy dÂźwiĂŞk. GraÂła cudownie, jakby palcami delikatnie pieÂściÂła klawisze. 

JĂłzef Hofmann

Polecam debatĂŞ(konferencjĂŞ?) na temat tego pianisty. Wykonania Chopina z ÂłatwoÂściÂą odnajdziecie na youtube, w szczegĂłlnoÂści polecam Grande Polonaise Op.22 (https://www.youtube.com/watch?v=crG_sRwDsu0)

https://www.youtube.com/watch?v=IHp0RbiSK0M (https://www.youtube.com/watch?v=IHp0RbiSK0M)

P.S. Kojarzycie tego tÂłumacza?  :D :D :D

Pianista zupeÂłnie mi nieznany aÂż do wczoraj gdy red. KoziĂąska udostepniÂła na fb ten link. Delikatnie mĂłwiÂąc bardzo niekonwencjonalna interpretacja,
ale zachĂŞcam do posÂłuchania i ciekawa jestem co o tym myÂślicie  :

https://youtu.be/Gk9SDuckPRc

https://www.youtube.com/watch?v=PcDPe_JzOpM

Czasem lubiĂŞ sobie posÂłuchaĂŚ Chopina w wolniejszych interpretacjach. CzĂŞsto nawet Âżal jest poddawaĂŚ siĂŞ inercji szybkiego przemijania tego, co w chopinowskim dziele najpiĂŞkniejsze — przemijania detali.

Zlata Chochieva (Rosja):


(https://revuewm.com/media/k2/items/cache/26f2b13baa87061b892ecee7bbf0967b_M.jpg)

Urodzona w Moskwie w 1985 r. podopieczna Michai³a Pletneva, która w 2012 roku ukoùczy³a z wyró¿nieniem Moskiewskie Konserwatorium Paùstwowe. Aktualnie artystka wytwórni Piano Classics. Tak¿e asystentka katedry Uniwersytetu 'Mozarteum' w Salzburgu.

Etiudy Kompletne:

https://www.youtube.com/watch?v=fcd7fvL68z4

Pianistka postanowiÂła wykreowaĂŚ Etiudy Chopina (zwyczajowo materiaÂł techniczno-ĂŚwiczebny) w osobistej wizji liryczno-poetyckich szkicĂłw i w peÂłni podtrzymaĂŚ owo caÂłkiem nowe znaczenie, jakie samej etiudzie nadaÂł Chopin. NaleÂży z zadowoleniem odnotowaĂŚ, Âże projekt raczej w peÂłni siĂŞ powiĂłdÂł. PoezjĂŞ sÂłychaĂŚ.

https://www.youtube.com/watch?v=pQRLhz0coRU
DuÂża czeœÌ Opusu 25. z wystĂŞpu na Gilmore Festival 2017.  No. 1



Cristian Budu (Brazylia):

(http://www.pianosofia.com/img/biografia_cristian_budu.jpg)

Pierwszy brazylijski pianista, który wygra³ Miêdzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Clary Haskil w Szwajcarii, uchodz¹cy za jeden z najbardziej presti¿owych na wspó³czesnej arenie œwiatowej rywalizacji (2013).

Preludia Op. 28:

https://culture.pl/pl/artykul/wszystko-co-chcialbys-wiedziec-o-preludiach-chopina (https://culture.pl/pl/artykul/wszystko-co-chcialbys-wiedziec-o-preludiach-chopina)


https://www.youtube.com/watch?v=Iv6gv77UxZk

Pianista w pe³ni realizuje ideê kontrastowoœci poszczególnych sk³adowych cyklu. Gra przekonuj¹co, klarownie i harmonijnie, wykorzystuj¹c ca³¹ dostêpn¹ paletê mo¿liwoœci.

Aczkolwiek ... . Skandowanie frazy w XII. i brak konsekwentnie realizowanej ciÂągÂłoÂści w owym nieopamiĂŞtaÂłym galopie osobiÂście mi trochĂŞ przeszkadza i nie jest tylko skutkiem osÂłuchania z interpretacjÂą Marii Joao Pires. Nie przemawia teÂż do mnie do koĂąca koncepcja na niektĂłre fragmenty scherzoidalne. ‘Hurgot’ i ‘zamĂŞt’ w XIV. jest jeszcze potĂŞÂżniejszy, niÂż w pamiĂŞtnej ostatniej czĂŞÂści sonaty b-moll. DoœÌ podobne wraÂżenia pozostajÂą u mnie po XXII. No i jeszcze dzwony w XVII. WydajÂą siĂŞ biĂŚ, jakby to byÂła repertuarowo pianistyka Sergiusza Rachmaninowa. Ciekawi mnie, co by powiedzieli o tej propozycji tutejsi Znawcy ?

No. 8 :

https://www.youtube.com/watch?v=WtvD6ZSUB-o
Dla ukazania Wam pianisty w akcji (...tylko to byÂło na YouTube)


Nadejda Vlaeva (BuÂłgaria):


(https://2.bp.blogspot.com/-y6ROXZoHPsA/WDklha5s0BI/AAAAAAAAH7k/LCU8Y9pGiYML3Y6_hzo1mYUPZmvIYlFeACLcB/s320/Nadeja-Vlaeva-1.jpg)

Laureatka nagrĂłd konkursĂłw pianistycznych im. Liszta we WÂłoszech i na WĂŞgrzech. Obecnie artystka Yamahy pracujÂąca w USA. Pianistka zawsze grajÂąca subtelnie, delikatnie, poetycznie, kantylenowo, z wyczuciem czasu i z piĂŞknym jego zarzÂądzaniem.

(https://i.ebayimg.com/images/g/tCEAAOSwyLlXn-t4/s-l500.jpg)

Jeszcze nie wiem, jak zdobyĂŚ to nagranie. ÂŁatwo nie bĂŞdzie. To na pewno.



Benjamin Grosvenor (Wielka Brytania):

Pianista posiada zaskakuj¹c¹ si³ê wyobraŸni wykonaczo-interpretatorskiej oraz przenikliwy rozmach widoczny w wielu produkcjach. Posiada te¿ kontrakt z Decca Classics.

Scherza, poprzedzielane nokturnami:

https://culture.pl/pl/dzielo/fryderyk-chopin-scherza (https://culture.pl/pl/dzielo/fryderyk-chopin-scherza)


https://www.youtube.com/watch?v=A1QgpIadQ2Y



Olga Scheps (Rosja):

Olga Scheps urodziÂła siĂŞ w Moskwie w 1986 r., przy czym bardzo szybko jej rodzina wyemigrowaÂła na staÂłe do Niemiec. Obecnie nagrywa dla RCA. PopeÂłniÂła m.in. solowy recital chopinowski oraz dalece ciekawy zbiĂłr romantycznego repertuaru rosyjskiego, w tym takÂże tego mniej znanego (np. niezobowiÂązujÂące i  lekkie walce Titova, fortepianowe walce Czajkowskiego, oryginalna impresja ‘Skowronek’ MichaÂła Glinki, dla mnie osobiÂście parafrazujÂąca nie wprost nokturn f-moll Op. 55 Nr 1 Chopina, w gustownej i adekwatnej aranÂżacji BaÂłakiriewa – wielkiego miÂłoÂśnika i propagatora twĂłrczoÂści naszego kompozytora).

https://www.youtube.com/watch?v=OKT2kpcQ4AU


Koncerty fortepianowe:

https://culture.pl/pl/dzielo/fryderyk-chopin-koncerty-fortepianowe (https://culture.pl/pl/dzielo/fryderyk-chopin-koncerty-fortepianowe)


(https://ecsmedia.pl/c/chopin-piano-concertos-nos-1-2-w-iext47624597.jpg)

Koncerty Chopina w oprawie przemoÂżnie serenadowej, a dokÂładniej rzecz ujmujÂąc, z urokliwym partnerowaniem kameralnej orkiestry smyczkowej ze Sztutgartu. Delikatnie, subtelnie i poetycko, ale takÂże z nowoczesnÂą przejrzystoÂściÂą brzmienia. Tak mi siĂŞ osobiÂście w tym roku spodobaÂła ta pÂłyta, Âże byĂŚ moÂże mocno nieobiektywnie i nierzetelnie zestawiam teraz tĂŞ artystkĂŞ ze wszystkimi wymienionymi wyÂżej osobami. Trudno.

Chiaro, a co Ty sÂądzisz o Benjaminie? PosÂłuchaj koniecznie pÂłyty ze scherzami oraz, a co, zdradzĂŞ siĂŞ, olÂśniewajÂącego dysku "Dances".

Preludia w wykonaniu Budu usÂłyszaÂłem po raz pierwszy jakiÂś czas temu w DwĂłjce. Ciekawy sposĂłb prowadzenia narracji, czasem nawet nietuzinkowy. W paru miejscach frapujÂąco, w innych - mniej pomysÂłowo.

P³yty ze Scherzami oczywiœcie s³ucha³em, aczkolwiek tylko w ramach wskazanego linku na YouTube. Nie zaproponowa³bym jej, gdybym jej nie przes³ucha³ i nie uzna³ za wartoœciow¹. Chocia¿ jest te¿ w moim stwierdzeniu pewna wewnêtrzna sprzecznoœÌ, bo p³yty Vlayevy jeszcze nie zdoby³em, nie s³ucha³em i zarekomendowa³em niejako w ciemno.

Za namiar na pÂłytĂŞ ‘Dances’ dziĂŞkujĂŞ. Nie znaÂłem jej dotychczas. Tym bardziej dziĂŞkujĂŞ, Âże znalazÂłem na niej moje ukochane ‘Valses poeticos’ Granaosa. JuÂż przez ten fakt duÂży plus dla artysty na otwarcie, Âże wÂłaÂśnie je wybraÂł. Nie rozumiem tego, Âże pianiÂści nie chcÂą powszechniej korzystaĂŚ z kolorytu tego utworu i prezentowaĂŚ go czĂŞÂściej. TrochĂŞ podobnie jak z Wariacjami Diabellego. CzyÂż nie ? ‘Valses poeticos’ definiujÂą moje upodobania muzyczne, tak jak Twoje definiujÂą byĂŚ moÂże ‘Wariacje Diabellego’ Beethovena z Berlina, o ktĂłrych pisaÂłeÂś niedawno tak zajmujÂąco ciekawie na swoim blogu. ChoĂŚ to teÂż pokazuje, Âże wiele nas dzieli w tej niby w jednakiej pasji.

Ograniczenia mojego skromnego abonamentu u jednego z dostawcĂłw nie pozwoliÂły mi zakupiĂŚ wszystkich pozycji z pÂłyty ‘Dances’. ZakupiÂłem tymczasem tylko Chopina i Granadosa.

Polonez fis-moll Op. 44 przepiĂŞknie zagrany. ÂŻe wspomnĂŞ jedynie o piĂŞknym, refleksyjnym zwolnieniu narracji w zakoĂączeniu [9:25 – 10:05]. CaÂłkowita deklasacja Blechacza, ktĂłry przepĂŞdziÂł niejako bezrefleksyjnie przez ten rejon piĂŞciolinii w swojej interpretacji na pÂłycie z polonezami Chopina. Op. 22 takÂże piĂŞkny. Ciekawy jestem, jak by pianista zaprezentowaÂł caÂły cykl epickich polonezĂłw Chopina.

CaÂłoÂściowo oceniam artystĂŞ bardzo wysoko. Trzeba obiektywnie przyznaĂŚ, Âże stoi za jego interpretacjami wizja (‘Scherza i 3 nokturny Chopina’). Niemniej sÂą pewne szczegó³y i drobiazgi, do ktĂłrych jeszcze siĂŞ nie mogĂŞ przekonaĂŚ. Nie lubiĂŞ jego narracyjnych mikroprzyspieszeĂą tu i Ăłwdzie. TakÂże nie wszystkie jego wydelikacenia narracji lub oryginalne rozwiÂązania stylistyczne mi odpowiadajÂą. Bardzo jednak trudno precyzyjnie okreÂśliĂŚ sÂłowami co mam na myÂśli. PosÂłu¿ê siĂŞ maÂłym przykÂładem w postaci antraktu zapowiadajÂącego kodĂŞ a la Melodico w ‘Valses poeticos’[8. Presto, 0:50 – 1:00 ]. Na innym forum o muzyce, jak moÂże jeszcze pamiĂŞtasz,  byÂła mowa o interpretacji Hiszpanki - Maite Aguirre. LubiĂŞ w tym momencie ten namiĂŞtny rozmach, ktĂłry daÂła Maite. TĂŞ robionÂą przez niÂą oddychajÂącÂą caÂła peÂłniÂą moÂżliwoÂści scenĂŞ. Natomiast Benjamin Grosvenor robi tutaj skromny przerywnik, a akordy wejÂścia na kodĂŞ pozostajÂą osobliwie wytÂłumione. Na pewno to usÂłyszaÂłeÂś. Przy pierwszym odsÂłuchu zaszokowaÂła mnie ta odmiennoœÌ stylu i nie spodobaÂła mi siĂŞ. Có¿, bezwÂład sÂłyszenia powoduje, Âże ciĂŞÂżko od razu (bez czasowego procesu) porzuciĂŚ dotychczasowe wzorce wykonawcze. ChociaÂż teÂż maÂło prawdopodobne, abym przekonaÂł siĂŞ z czasem do jego propozycji wykreowania tego momentu. Generalnie preferujĂŞ projekcje mistyczno-liryczne lub namiĂŞtnie wzniosÂłe. JednakowoÂż bardzo duÂżo mi siĂŞ w jego interpretacji spodobaÂło. Jeden moment nie moÂże i nie decyduje o caÂłoksztaÂłcie odbioru. Poetyczna lekkoœÌ w wielu miejscach bezsprzecznie zachwyca.

Natomiast Scherza Chopina nale¿¹ do tych pÂłyt, ktĂłre warto posiadaĂŚ i pozostawiĂŚ w kolekcji. PiszĂŞ o pozostawieniu, gdyÂż z czasem kolekcja siĂŞ tak rozbudowuje, Âże naleÂży jÂą redukowaĂŚ o propozycje mniej udane. Zatem Scherza Grosvenor’a sÂą do pozostawienia raczej na staÂłe. Genaralnie to nie mam jeszcze swojej najbardziej ulubionej pÂłyty tego cyklu, w przeciwieĂąstwie do Ballad. I ciekawe jak by zaprezentowaÂł ten artysta caÂły cykl Ballad Chopina ?

Na uwagĂŞ szalenie zwraca uwagĂŞ inÂżynieria nagraniowa. Znakomity dÂźwiĂŞk fortepianu na pÂłycie Decca. Taki dÂźwiĂŞk fortepianu uwielbiam, niezaleÂżnie od samej oceny interpretacji materiaÂłu. W ‘Dances’ oczywiÂście, bo materiaÂł Scherz z YouTube trudno miarodajnie pod tym kÂątem oceniĂŚ, choĂŚ takÂże brzmienie wydaje siĂŞ pozostawaĂŚ zacnym.

Wiek pianisty pozwala jeszcze na wystĂŞp na XVIII. Konkursie Chopinowskim 2020, ale ktoÂś kto ma kontrakt z Decca nie musi tego robiĂŚ lub nawet nie moÂże.

ZnalazÂłem teÂż jeszcze BarcarollĂŞ Chopina umieszczona na kr¹¿ku ‘Homages’ Grosvenor’a.

Mazurki:

https://culture.pl/pl/dzielo/fryderyk-chopin-mazurki (https://culture.pl/pl/dzielo/fryderyk-chopin-mazurki)

Pavel Kolesnikov – Mazurki wybrane i pomieszane ze sobÂą dla Hyperiona:

https://www.youtube.com/watch?v=qfjn9Ll4eUk (https://www.youtube.com/watch?v=qfjn9Ll4eUk)

Oryginalna wizja pod kaÂżdym wzglĂŞdem. Tylko trzy opusy pozostajÂą kompletne, co do zawartoÂści (17, 24 i 50), ale pianista i tak celowo nie przestrzega porzÂądku chronologicznego. Zatem owa kompletnoœÌ trzech wybranych zbiorĂłw traci na znaczeniu. To teÂż stanowi pewnÂą podstawowÂą trudnoœÌ dla sÂłuchacza, ktĂłry jak ja, albo sÂłucha wiĂŞkszej i kompletnej caÂłoÂści, albo konkretnego opusu (jak ulubiony op. 30), albo po prostu pojedynczego mazurka (jak ulubiony cis-moll nr 4 z Op. 30). Ale akurat Op. 30 prawie tu nie ma. Za to nadmieniĂŚ naleÂży, Âże ciekawie zabrzmiaÂły takÂże bardzo lubiane przeze mnie pozaopusowe a-moll’e: Notre temps i Gaillard - niespiesznie, refleksyjnie.

Rem Urasin:

Pianista zdobyÂł IV nagrodĂŞ na MiĂŞdzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Warszawie w 1995 r. oraz I nagrodĂŞ na Moskiewskim Konkursie Chopinowskim (1992).

https://www.youtube.com/watch?v=H5D46aHhRDM (https://www.youtube.com/watch?v=H5D46aHhRDM)