Kurier Szafarski

Zanim zaczniemy zbieraĂŚ szopenowskie perÂły polskiej i obcej literatury - oddajmy gÂłos samemu Fryderykowi.

Co to? PodnieœÌ siê nie mogê?
Pewnom zÂłamaÂł lewÂą nogĂŞ.
Co to? Wszyscy pomieszani,
To kurcz! WoÂła jedna pani.
PrzelĂŞkÂła siĂŞ mama,
ZawoÂłano papĂŞ,
JakaÂś druga dama
WoÂła: na kanapĂŞ!
Wszyscy mnie z ziemi podnoszÂą
I na kanapĂŞ wynoszÂą,
A ktoÂś tam niemiÂłosiernie
Gniecie kolano niezmiennie.
W mazurku ustali
Szkoda, wielka szkoda;
Doktora szukali,
PrzyszedÂł golibroda.

To fragment wiersza napisanego przez Fryderyka w dzieciĂąstwie. Wraz z siostrÂą uÂłoÂżyÂł takÂże  farsowÂą sztukĂŞ ‘OmyÂłka, czyli mniemany filut”, ktĂłrÂą wystawiono w rodzinnym salonie.
WidaĂŚ, ze Fryderyk miaÂł talent do poezji, zmysÂł obserwacji oraz Âświetne poczucie humoru, ZresztÂą, juÂż laurki wrĂŞczane rodzicom przez szescio – czy siedmioletniego chÂłopca zadziwiajÂą swojÂą dojrzaÂłoÂściÂą.

‘Gdy swiat uroczystoœÌ gÂłosi
Twoich, mĂłj papo, wszak i mnie przynosi
RadoœÌ, z powdem uczuciów z³o¿enia
ByÂś ÂżyÂł szczĂŞÂśliwie, nie znaÂł przykrych ciosĂłw,
ByĂŚ zawsze sprzyjaÂł bĂłg pomyÂślnych losĂłw.

Antologia poezji szopenowskiej jest bardzo obfita. I chyba nie ma tu potrzeby prztaczac najbardziej znane wiersze, typu: norwidowski "Fortepian Szopena", bo te otaczajÂą nas zewszÂąd.
Ale z pewnoÂściÂą kazde z nas czasami siĂŞ natknie na jakiÂś klejnocik, humoreskĂŞ, albo cokolwiek, co nie podchodzi pod szeroko spopularyzowanÂą klasykĂŞ gatunku. Ja, na przykÂład ostatnio znalazÂłem takÂą ÂśmiesznÂą (moÂże i trochĂŞ nieprzyzwoitÂą?) pereÂłkĂŞ Kaziemierza Przerwy-Tetmajera pt. "Mazurek Chopina"

Mazurek Chopina

Panieneczka, panieneczka
Czesze zÂłoty wÂłos,
ÂŚpiewa sobie: kogo zechcĂŞ,
PowiodĂŞ za nos!
Mam metodê doskona³¹:
UÂśmiecham siĂŞ na poczÂątku,
Potem buzi dam, a potem
Co ÂŚwitezianka dzieciÂątku.

I tak dalej, i tak dalej...
KtĂłŜ mi oprze siĂŞ?
Wprawdzie – brzydko mnie nazwali,
Lecz, czy tylko mnie?...

CoÂś z Leopolda Staffa, (chyba fraszka?):

Mieszczuch,

Nie lubiĂŞ chÂłopskiej muzyki,
Z jej zawadiackim refrenem.
Rytm jej przeraŜa miĂŞ dziki:
BojĂŞ siĂŞ zostaĂŚ C h o p i n e m.

Kazimierza Przerwy-Tetmajera "Mazurek Chopina"

jest chyba parafrazÂą smutnego wiersza

"Rybka" Adama Mickiewicza,

z puent¹ nios¹c¹ nadziejê na sprawiedliwoœÌ.

 Dobry wieczĂłr, monsieur Chopin,
          Jak pan tutaj dostaÂł siĂŞ?
          Ja przelotem z gwiazdki tej.
         ByĂŚ na ziemi to mi lÂżej:
      Stary szpinet, stary dwĂłr,
        ja mam tutaj coÂś w c-dur
        (takÂą drobnostkĂŞ, proszĂŞ pana),
        w starych nutach stary Âśpiew,
        jesieĂą, lecÂą liÂście z drzew.
     Pan odchodzi? Hm. To Âżal,
       Matko Boska, w takÂą dal!
       RĂŞkawiczki. Merci bien.
       Bonsoir, monsieur Chopin.

Pani Ró¿a gra Szopena.Ach, ty Bo¿e mój!
ZapachniaÂła w krÂąg werbena –wspomnieĂą, wspomnieĂą rĂłj!
ZapÂłacona gry tej cena,cena Âłez i gram.
- Pani Âślicznie gra Szopena.- Ech, tak sobie gram.
Gdzie tam radio i antena – jeszcze nie ma pÂłyt.
Pani Ró¿a gra Szopena –wiĂŞc na palcach, cyt!
Przed oczami peÂłna scena amarantĂłw i salw.
Pani Ró¿a gra Szopena –teraz szpaler z malw.
Jak to dobrze, Frycku, Âże nam wpadÂłeÂś pod ten dach
–co by byÂło bez Szopena,aÂż pomyÂśleĂŚ strach!
Gdy za caÂły by arsenaÂł byÂł Moniuszko StaÂś,
a nie byÂłoby Szopena –to by byÂło zaÂś!
Akademie, zjazdy, plena –co to majÂą przyjœÌ
–jakÂże by to bez Szopena wszystko mogÂło wyjœÌ?
Kiedy waÂżny ruszy denat wÂśrĂłd ÂżaÂłobnych pomp
–przeziĂŞbiony marsz Szopena ryknie chrypÂą trÂąb.
Ale teraz jeszcze gdzie nam do tych gal i fet!
Pani Ró¿a gra Szopena –Âżal, skoĂączy wnet.
Fryderyku, szÂła ci wena –oj, ze Âłzami szÂła!
Pani Ró¿a gra Szopena i te¿ sobie ³ka.

Kobieta, ktĂłrÂą kochaÂłeÂś, upÂłynĂŞÂła w listy,
spotykasz jÂą wszybie kaÂżdego tramwaju.
Gdy odpoczywasz pod przydroÂżnÂą gwiazdÂą, w ciszy zmĂŞczeni odwagÂą przechodnie
przystajÂą.
Nie Âśpiesz, zostaniesz zagnany w zauÂłek,
nie nad¹¿¹ ju¿ stopom wysadzone mosty.
Daleko oknom doÂśpiewano ÂświatÂło:
to palce wydÂłuÂżone w wiotkÂą melancholiĂŞ
ukÂładajÂą Szopena w akrostych.

CieĂą Chopina

Na wiejskie gaje, na kwietne sady,
na pola hen,
idzie nocami cieĂą blady,
cichy jak sen.
 
SÂłucha, jak szumiÂą nad rzekÂą lasy
owite w mgÂły;
jak brzĂŞczÂą skrzypce, jak huczÂą basy
z odlegÂłej wsi.
 
S³ucha, jak szepc¹ dr¿¹ce osiny,
malwy i bez;
i rozpÂłakanej sÂłucha dziewczyny,
jej skarg, jej Âłez.
 
W wodnych wiklinach, w blasku ksiĂŞÂżyca,
w pó³nocny ch³ód,
rusaÂłka patrzy naĂą bladolica
z przepastnych wĂłd.
 
SÂłucha jĂŞczÂących dzwonĂłw pogrzebnych
i wielkich ÂłkaĂą,
i rozpÂłyniĂŞtych kĂŞdyÂś, podniebnych,
gwiazd b³êdnych drgaù...
 
SÂłucha, jak serca w bĂłlu siĂŞ kruszy
i rwÂą bez siÂł - -
sÂłucha wszystkiego, co jego duszÂą
byÂło, gdy ÂżyÂł...

Chopin byÂł wielkim czÂłowiekiem przecie
drugiego takiego nie bĂŞdzie w Âświecie
W poÂłowie Francuz, w poÂłowie Polak
z polskiej krainy do kraju "ojcĂłw" wyemigrowaÂł
Tam teÂż graÂł cudnie, tam teÂż miÂłowaÂł
tam wielkie dzieÂła teÂż komponowaÂł
DziÂś Jego serce jest tutaj z Nami
Po sobie zaÂś, wiela..Âświatu pozostawiÂł

(moje wÂłasne.. ;D ;D)

to wszystko trwa jak Chopin

Co bĂŞdzie z ludzkÂą sztukÂą
przy strasznym koĂącu Âświata,
gdy trÂąba groÂźnie zabrzmi
Na przykÂład, co z Chopinem?
gdy ogieĂą – uczeĂą dziki –
popali jemu w nutach
krzyÂżyki i bemole?
Zagwi¿d¿¹ po muzeach
¯ywio³ów grzywy szumne,
upadnie mi z klĂŞcznika
Pan Jezus Frasobliwy.
Lecz myÂśli dzieÂł najprostsze,
zrodzone w mĂŞce ludzkiej
nie zginÂą. W Bogu trwajÂą,
jak ÂświateÂł peÂłne rĂŞce.
To wci¹¿ niewyra¿one,
bez ksztaÂłtu i bez sÂłowa,
gdy pró¿no siê trudzi³a
w poÂżarach bĂłlu gÂłowa.
ChoĂŚ piĂłrem nie zapiszesz,
maszynÂą nie wystukasz –
To wszystko trwa jak Chopin,
ktĂłrego Pan BĂłg sÂłucha.

anelik- BoÂże! jakie to piĂŞkne  :D

Taka rozmowa byÂła o Chopinie
(KtĂłry naczelnym u nas jest artystÂą):
- Co do mnie, polski ja w nim zamach ceniĂŞ,
Nie melancholiĂŞ romantyczno-mglistÂą,
I - chociaÂż maÂłe mam wyobraÂżenie
O sztuce - przecieÂż wiem, co jest muzyka,
I moÂże lepiej wiem od grajÂącego:
JeÂśli mi serce bierze i odmyka,
Jak ktoÂś do domu wchodzÂący wÂłasnego...

Aneliku, mianujemy Ciebie naszÂą nadwornÂą poetkÂą. Podczas naszych spĂŞdowisk bĂŞdziesz recytowac nam wszystkie te mÂądre i piĂŞkne i wiersze  :)

PrzyjmujĂŞ!  Poprowadzimy warsztaty w ramach akcji "Polska czyta..." . A jeÂśli tylko chcecie czytaĂŚ - mogĂŞ dalej zamieszczaĂŚ. ChociaÂż o Chopinie za chwilĂŞ braknie.

BĂŞdziemy wymyÂślaĂŚ ;) dalej na bie¿¹co  ;)

Ja chcĂŞ czytaĂŚ!

"Zaczarowany fortepian"
WedÂług mnie piĂŞknÂą wierszowanÂą bajkĂŞ napisaÂłaÂś
opowiadana dla maÂłych dzieci (ale i miÂła dla dorosÂłych) przybliÂża w Twoich strofach
naszego wielkiego Polaka - Chopina
i taka uczÂąca patriotyzmu.
Pozwolisz, Âże bĂŞdĂŞ jÂą opowiadaÂł innym.

 :)PiĂŞkne! Ja teÂż chcĂŞ czytaĂŚ i powtarzaĂŚ mojemu wnusiowi, niech siĂŞ uczy!

aneliku!
Dziekuje Ci za "Cien Chopina".
Piekna poezja.

MoÂże nie o Chopinie, ale na Chopinie, a poezja teÂż przednia! :)
http://www.youtube.com/watch?v=juVLrJZHG4Q

ciekawe, ze wÂśrĂłd komentarzy na YT odnalazÂłem takze swĂłj zapisek sprzed miesiÂąca :). Kompletnie o nim zapomniaÂłem. Tu - przypominam z premedytacjÂą, aby zwrĂłciĂŚ uwagĂŞ, Âże nazwa preludium deszczowe... mogÂło dotyczyc niejednego z preludiĂłw op. 28.Wiadomo natomiast, ze preludium deszczowym tradycyjnie nazywamy presludium Des-dur nr 15 (a nie, jak w klipie - e-moll nr 4)

Ojej, ojej! Czy ja dobrze rozumiem, Âże przypisaÂłeÂś mi autorstwo "Zaczarowanego fortepianu"? To wiersz Jerzego ZajÂączkowskiego. KiedyÂś wyciĂŞÂłam go z gazety i  zostaÂł w moich szpargaÂłkach. Swojej pisaniny nigdy nie oÂśmieliÂłabym siĂŞ publikowaĂŚ! A czegoÂś tak piĂŞknego jak strofy ksiĂŞdza Twardowskiego nie byÂłabym w stanie napisaĂŚ. Przepraszam jeÂśli kogoÂś jeszcze wprowadziÂłam w b³¹d. PiszÂąc, Âże bĂŞdĂŞ zamieszczaĂŚ miaÂłam na myÂśli prawdziwÂą poezjĂŞ prawdziwych poetĂłw. Jak tÂą niÂżej...

ÂŻelazowa Wola
ZnĂłw chodzĂŞ po tych samych pokojach,
PrzystajĂŞ przed alkowÂą,
Przed obrazami,
RĂŞkopisami,
A potem kr¹¿ê po parku
I szukam wierzb nad UtratÂą.
Ziemia twojej muzyki.
A muzyka?
Nie wyobraÂżam sobie bez niej Polski,
Fryderyku.[/i]

PoproszĂŞ o nazwisko autora :)

Roman Brandstaetter

Zapalcie niedu¿¹ lampkê, ¿eby œwiat³o lekko tylko rozproszy³o mrok, potem w³¹czcie swój w³asny ukochany utwór Chopina, ¿eby zasnu³ ciszê, mo¿e jeszcze ciep³a herbata z malinami i pos³uchajcie...

Koncert

SÂłuchajcie....

To jest kocert.
Dla samotnych serc jak ja,
dla tych, co majÂą duszĂŞ
i to co im w duszy "gra".

To koncert dla zmarzniĂŞtych,
zgnêbionych dol¹ z³¹,
i dla tych ciepÂła peÂłnych,
co nim siĂŞ dzieliĂŚ chcÂą.

Muzyk na partyturze
maluje pÂłacz i Âśmiech;
próbuje szczêœcie wró¿yÌ,
bo szczĂŞÂście - to nie grzech!

Tej chwili nie roztrwoĂącie!
W srebrenej kaskadzie nut
odnajdÂźcie siebie. Wtedy
zdarzy siĂŞ moÂże cud?

Wtedy na wspomnieĂŚ fali
coÂś, gdzieÂś uniesie was
ÂłzÂą pod powiekÂą skrytÂą...
PowrĂłci dobry czas

dla tych, dla tamtych, dla owych
Dla wszystkich koncert ten -

SÂłuchajcie to koncert wzruszeĂą.
Gwiezdny pyÂł, srebrny sen ...


Nie wiem czy MKD sÂłuchaÂł podczas pisania Chopina ale napisaÂł tak, jakby sÂłuchaÂł.

anelik, jesteÂś wielka, udaÂło Ci siĂŞ, usÂłyszaÂłem i dziĂŞkujĂŞ  ;)

http://www.youtube.com/watch?v=s8Qd-gMKx5I


Jutro nie za zapoiminajmohttp://www.youtube.com/watch?v=s8Qd-gMKx5I

Elu!
Umiesz stworzyĂŚ nastrojowy klimat.
Tak ciepÂło, tak przytulnie…

Tereso!
DziĂŞkujĂŞ za przypominanie skÂąd pochodzimy

i … o czym powinniÂśmy pamiĂŞtaĂŚ przed czynieniem waÂżnych rzeczy w naszym Âżyciu,

Âżeby nie doprowadziĂŚ do takiej sytuacji
gdy musielibyœmy broniÌ naszych idea³ów
naszÂą krwiÂą i Âżyciem.

Moim ideaÂłem jest Âżycie ze ÂświadomoÂściÂą wagi czynĂłw.

Tereso... BĂŞdĂŞ juÂż pamiĂŞtaÂł...

Scherzo

ÂŚpiewajÂą w zachwycie sÂłowiki,
WniebowziĂŞte, ÂżyjÂące klawisze,
GÂłaskane przez galÂązkĂŞ bzu
DÂźwiĂŞczÂą jak Hesse- Bukowskiej rĂŞka,
Za ktĂłrÂą prowadzi pachnÂącÂą muzykĂŞ
Wiecznie niespodziewany Fryderyk.

Nie znalazÂłam Scherza w wykonaniu Barbary Hesse - Bukowskiej ale jest w innym Âświetnym wykonaniu.

http://www.youtube.com/watch?v=DOV243bFw20&feature=related

Elu!
Ale nam zrobiÂłaÂś ÂświÂąteczny nastrĂłj...
bardzo miÂło  :)

Piêkne, piêkne, wszystko piêknie..takie patriotyczne, bojowe - jest tylko jedno ma³e ale..gdy¿ owa wielka pieœù, ani w jednym s³owie nie jest autorstwem Polaków, lecz jedynie Francuzów. Zosta³a napisana w jêzyku francuskim i przez francuskiego poetê F.Delavigne'a (pod wp³ywem Powstania Listopadowego)..W pierwotnym jej tekœcie, nawet w I zwrotce jest mowa o "têczy Franków z Or³em Bia³ym", czyli trójkolorowej francuskiej kokardzie..A tak po prawdzie nawet Kozak zacz¹³ siê z tego faktu podœmiechiwaÌ, bo choÌ "mœciwy",to jednak "charakterny" i rzadko kiedy zwyk³ siê poddawa³..a i te¿ z tego, ¿e powstanie wybuch³o w ostatnim dniu listopada (z 29 na 30), kiedy to wszystkie pu³ki i korpusy pomocnicze zwykle id¹ na "le¿e zimowe"..nie by³o wiêc z kim walczyÌ, bo Warszawa by³a w zasadzie pusta (poza drobnym garnizonem miejskim - reszta by³a ju¿ na "le¿ach" poza Warszaw¹, b¹dz bardzo daleko od Warszawy..) Do pierwszej zaœ powa¿niejszej potyczki (nie nazywajmy nawet tego bitw¹) dosz³o dopiero po 3 miesi¹cach, czyli chyba pod koniec lutego..- zwykle, tego rodzaju postêpowanie Rosjanie odbierali jako przejaw braku odwagi.. ;)

[b]Barkarola[/b]

Noc taka jasna!
Gwiazdami pÂłonie,
ÂświatÂłem okala
Przejrzyste tonie.

Noc taka jasna,
Jasna i cicha!
Zaledwie fala
Szemrze i wzdycha.

ÂŁĂłdka, jak ptaszĂŞ,
Po wodzie z lekka
Wzlatuje z nami,
I w dal ucieka.

A serca nasze
PeÂłne zachwytĂłw,
WybigÂły Âłzami
W morze b³êkitów.

W ÂświateÂł powodzi
W niebo siĂŞ wznoszÂą,
Mi³oœci¹ dr¿¹ce,
SennÂą rozkoszÂą.

PÂłyĂą wiĂŞc, o Âłodzi,
ChoĂŚby na wieki,
Przez wody ÂśpiÂąe
W obszar daleki...

A gdzieÂś w przestrzeni
Zginiem w oddali,
W pó³cieniach jasnych
Na srebrnej fali.

A roztopieni
W cichym b³êkicie,
Tylko serc wÂłasnych
UsÂłyszym bicie.

http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/youtube/search/composition_id/128

GaÂłczyĂąski i jego mazurek G-dur Chopina...

http://www.youtube.com/watch?v=uHYR4uw1Qac

Recytuje Dorota Lulka - bardzo fajna babeczka, pamiĂŞtam jÂą z czasĂłw teatru Nowego w Poznaniu, ale mi siĂŞ dawne dobre poznaĂąskie czasy przypomniaÂły..

Nie wiem czy Seamus Heaney sÂłucha Chopina, zapewne tak, skoro zostaÂł czÂłonkiem Honorowego Komitetu Roku Chopinowskiego w Irlandii.


       Laska i deszcz

Postaw na sztorc magicznÂą laskĂŞ, ktĂłra ÂściÂąga
Deszcz, a zabrzmi muzyka, o ktĂłrej nawet
Nie sÂądziÂłbyÂś, Âże tak jÂą chcesz usÂłyszeĂŚ.

Kaktusowo kÂłujÂąca ulewa z otwartych
W gĂłrze Âśluz: rozlewiska, potoki i wiry.
Stoisz jak flet, na ktĂłrym gra woda. PotrzÂąsasz

LaskÂą: diminuendo przebiega przez skale
Deszczu, jak schnÂący na twych oczach rynsztok.
Kolej teraz na krople z odÂświeÂżonych liÂści,

Drobne resztki wilgoci z trawy i stokrotek,
MgieÂłkĂŞ, ktĂłra jest bardziej wydechem powietrza
NiÂż deszczem. Postaw laskĂŞ znĂłw na sztorc. Tego,

Co nastÂąpi, nie zmniejszy fakt, Âże siĂŞ juÂż raz –
Dwa razy, dziesiĂŞĂŚ, tysiÂąc – wydarzyÂło przedtem.
Có¿, jeœli ca³¹ muzyk¹ jest szelest piasku,

Stuk suchego nasionka we wnĂŞtrzu kaktusa?
JesteÂś jak bogacz, ktĂłry dostaÂł siĂŞ do nieba
Przez ucho kropli deszczu. SÂłuchaj teraz znĂłw.

PROMIENIE

Powietrze anio³ów pe³ne,
a ich przejrzysty trzepot
jest jak natchnnione ciepÂło
nad ognia zÂłotÂą weÂłnÂą.

Dziewczynko, ktĂłra fruwasz,
na ptaki rozmnoÂżona.
BiaÂły peÂł? Jasny potok?
PromieĂą ÂścieÂżek jak zÂłoto
na skrzydÂłach? na ramionach ?

Kim mi jesteÂś? Czym jesteÂś?
ObÂłok snu purpurowy.
CieĂą przenika powietrze,
idzie ziemiÂą i przeczy
puszystej rzeÂźbie gÂłowy.

Smutek to czy czekanie?
PoÂśrĂłd organĂłw blasku
jak dymu smukÂłe laski
lub sÂłupy srebrynych puchĂłw -
- bÂąki grajÂących duchĂłw.

IleÂż muzyki ciepÂłej!
Kim mi jesteÂś? Kim jesteÂś?
Utrwalony powietrzem
ptaku biaÂłego pyÂłu -
kim mi jesteÂś, czym jesteÂś -
pó³ ptak, a pó³ mi³oœÌ.

http://www.youtube.com/watch?v=0tk4HPtmtjE    - zaiste powietrze anio³ów peÂłne.

"zaiste powietrze anio³ów pe³ne"..- zupe³nie jak w dzisiejszym (a w zasadzie ju¿ wczorajszym) filmie na TVP1 "Eskadra Lafayette'a".. tylko ¿e jeœli chodzi o utwór, to o wiele bardziej pasowa³by do niego chyba w nieco ¿wawszym tempie :) ;)

Znakomicie siĂŞ to sÂłucha, czyta,
i przeÂżywa...

A tym razem z innej beczki!

Pan Fryderyk, kuracjusz z Majorki,
mimo westchnieù wspó³lokatorki
co innego mia³ wci¹¿ do roboty
w poniedziaÂłki, niedziele, soboty,
piÂątki, czwartki, Âśrody i wtorki.

Spotkanie

Na ulicy na szarym rogu siĂŞ spotkali.
Wiatr rozwiewa³ im fa³dy w³óczkowych szalików.
Szopen miaÂł Ăłcz emaliĂŞ na ksztaÂłt medalikĂłw
CzĂŞstochowskich; pan Juliusz Âźrenice ze stali.

S³owacki, ¿e to wiatr mu wyrwa³ po³ê z rêki,
Zatrzyma³ siê, p³aszcz pragn¹c naci¹gn¹Ì na ramiê,
I nagle go porwaÂło wspomnienie – te dÂźwiĂŞki.

Szopen szukaÂł nazwiska, czyli mu nie skÂłamie
PamiĂŞĂŚ, co mu siĂŞ zdaÂła jak starta paleta.
Stali tak. MoÂże nawet nie przeszÂła sekunda.

Szopen sobie przypomniaÂł: ach, to ten... Poeta
Bez talentu. S³owacki westchn¹³: moribunda.
KtĂłry z nas pĂłjdzie pierwszej... tam? – myÂśleli wieszcze.
I minĂŞli siĂŞ. Dzisiaj mijajÂą siĂŞ jeszcze.

Wiersze, wiersze, wiersze...
mogĂŞ je czytaĂŚ, czytaĂŚ, czytaĂŚ...  :)

Nie powiem Âżebym znaÂł siĂŞ na poezji...ale niezÂły kawaÂłek  :)

Czyje to, Elu, strofy? Bardzo fajne...

Mistrz Iwaszkiewicz we wÂłasnej osobie.

Uff... jak tu dawno nikt nie pisaÂł  :o

W zbiorach Muzeum UJ znajduje siê piêkny haft wykonany przez George Sand dla Fryderyka Chopina. Na turkusowym tle - herbaciane ró¿e. W 2010 r., przygotowuj¹c tam wystawê o krótkim (tygodniowym pobycie m³odego Fryderyka w Krakowie) moja znajoma z FB pani Lucyna Be³towska napisa³a ot i taki sympatyczny limeryk:
 "HaftowaÂła George Sand dla Chopina ró¿e
 Wszak uczucie miedzy nimi takie duÂże
 A ja jednak fioÂłki wolĂŞ
 Bo z kim innym juÂż swawolĂŞ
WystukaÂł jej Fryderyk na klawiaturze"

 :D