Kurier Szafarski

Czy skuszĂŞ Was na porĂłwnanie tej samej etiudy, przez dwĂłch wybitnych pianistĂłw?

RafaÂł Blechacz :
http://www.youtube.com/watch?v=D9Ec3HfZ9mk&feature=related

Vladimir Horowitz:

http://www.youtube.com/watch?v=6RZBHJ2Lucw&feature=related

W tym temacie jestem "spalona". Na hasÂło etiuda op. 10 nr 8 widzĂŞ i sÂłyszĂŞ wykonanie DaniiÂła Trifonowa, ktĂłrym rozpoczynaÂł pierwszy etap konkursu, byÂł to wiĂŞc Ăłw pierwszy moment, magiczny, kiedy juÂż powoli powstawaÂło moje uwielbienie. Wraz z pierwszymi dÂźwiĂŞkami falowaÂł wraz z muzykÂą caÂłym sobÂą, jego dÂłonie poruszaÂły siĂŞ tak piĂŞknie, zresztÂą obrazek do wglÂądu tutaj :

http://konkurs.chopin.pl/pl/edition/xvi/video/72_Daniil_Trifonov/stage/1

G³êboko i silnie mam to wykonanie wkodowane :)
Co do interpretacji Horowitza, to przekonaÂłam siĂŞ do nich caÂłkiem niedawno, ze skutkiem mocno zgubnym, poniewaÂż czasochÂłonnym. Nie obraziÂłabym siĂŞ bynajmniej za prezent w postaci 70 CD z jego utworami
http://merlin.pl/Vladimir-Horowitz-Complete-Original-Jacket-Collection_Vladimir-Horowitz/browse/product/4,703489.html

Cieszy mnie i raduje niezmiernie ró¿norodnoœÌ wykonaù i interpretacji, to trochê jakby zwielokrotnia ich iloœÌ, powoduje, ¿e utworów jest wiêcej ni¿ jest, jeœli mnie ktoœ rozumie :)

Zapewne w tym porĂłwnaniu widaĂŚ najmocniej to, co mĂłwiÂła Prof. Kozubek, Âże dawniej Chopina  grano zdecydowanie wolniej niÂż teraz.

Moniko!
Dopiero teraz mogÂłem tego odsÂłuchaĂŚ.

Nie jestem wyedukowanym muzykiem.
Dlatego moje odczucia sÂą czysto subiektywne.

Te dwa wykonania tej samej etiudy odbieram tak:

WedÂług mnie Horowitz gra z wiĂŞkszÂą delikatnoÂściÂą,
bardziej uwypukla perlistoœÌ tej muzyki.

W wykonaniu Blechacza jest to tylko
mistrzowsko wykonany utwĂłr.

Zabawa, ktĂłrÂą zaproponowaÂłaÂś,
bardzo mi siĂŞ podoba.

MyÂślĂŞ, Âże przez takie bezpoÂśrednie porĂłwnania
wyedukujĂŞ siĂŞ, wyrobiĂŞ sobie opiniĂŞ,
i bĂŞdĂŞ bardziej wraÂżliwy na wykonywanie tej muzyki,
i odró¿niê zbo¿e od plew,
albo chociaÂż bĂŞdĂŞ potrafiÂł ustawiĂŚ hierarchiĂŞ wykonaĂą
jeÂśli Âżadne nie bĂŞdzie wedÂług mnie tym zboÂżem.

Moim zdaniem jest w takim stwierdzeniu pewna ukryta teza. Otó¿ uwaÂżam, Âże z jednego utworu moÂżna uzyskaĂŚ dwa rĂłzne, grajÂąc w kraĂącowych tempach. Innymi sÂłowy: sÂą harmonie, ktĂłre  dajÂą sie sÂłyszeĂŚ tylko w okreÂślonym tempie, w innym - gubiÂą siĂŞ, choĂŚ odsÂłaniajÂą nowe, rĂłwnie ciekawe rewiry. A gdy dodatkowo zaryzykujemy twierdzenie, ze styl grania jest kopiÂą stylu Âżycia czÂłowieka - do potwierdzenia zdania Pani profesor jest juÂż tylko kroczek.
Dawniej pianista docieraÂł do najg³êbszych warstw utworu: wsÂłuchiwaÂł sie w najdrobniejsze niuanse, zasmakowywaÂł w subtelnoÂściach harmonii i wspó³brzmieĂą, cyzelowaÂł barwĂŞ, metrum, temperaturĂŞ blasku - dzisiaj dociera do kraĂąca technicznego szaleĂąstwa: szybciej, energiczniej, gÂłoÂśniej, bÂłyskotliwiej, efektowniej. Dlaczego tak twierdzĂŞ? bo dziaÂła tu identyczne prawo jak te, ktĂłre znamy z Âżycia: iloœÌ kompensuje jakoœÌ i na odwrĂłt. A Âże wszyscy dziÂś Âżyjemy szybko - tak i nasza muzyka czyni  podobnie. Dawniej tego czasu byÂło wiĂŞcej. Muzyka mogÂła nie tylko brzmieĂŚ, ale i sÂłuchaĂŚ samej siebie. ByÂła bogatsza duszÂą, uboÂższa odzieniem. DziÂś ma ponakÂładane na siebie ró¿ne kolorowe ciuchy, lecz pod ca³¹ tÂą grubÂą odzie¿¹ krztusi siĂŞ i milknie przytÂłamszona nimi dusza.
Duszê wybierac, czy wypasione odzie¿¹ cia³o? Wybór, s³uchaczu, nale¿y do Ciebie

oczywiÂście, moje wywody jak wyÂżej dotyczÂą , statystycznych, tuzinkowych artystĂłw. Ci najwiĂŞksi - zawsze sÂą ponad wszystkich i ponad wszystko. Zawsze chadzajÂą swoimi, wymykajÂącymi sie prostym opisom ÂścieÂżkami

moje odczucia przy pierwszym wysÂłuchaniu:

Blechacz wzorcowo i tyle (mogĂŞ tego posÂłuchaĂŚ i drugi raz, i trzeci ... i zawsze powrĂłcĂŞ)

Horowitz, na poczÂątku konsternacja i pytanie co to jest? A za chwilĂŞ sÂłyszĂŞ i wieloœÌ barw,  melodii i czego tam nie ma... Âświetne wykonanie

Trifonov - (nie bijcie mnie) irytacja od pocz¹tku, bardzo dobrze technicznie i co z tego jak wewnêtrzny rytm utworu (takie bicie serca) nie istnieje, ju¿ wczeœniej o tym pisa³em, ¿e w mojej opinii Trifonov ma powa¿ne k³opoty z trzymaniem rytmu, na prostej Formu³a F1, na zakrêtach zwalniamy by nie wypaœÌ z toru

zresztÂą sprĂłbujcie taktowaĂŚ w trakcie Jego gry, a dla mnie trzymanie rytmu to absolutna podstawa (bÂłagam xbw nie bij, sÂłyszysz to czego ja nie potrafiĂŞ  :) )

xbw, sÂłucham dalej gry Trifonova i przyznajĂŞ, Âże Nokturn H-dur op. 62 nr 1 gra piĂŞknie,
nie piĂŞknie - przepiĂŞknie,
ale tu sie nigdzie nie Âśpieszy tylko muska klawisze - super

Dziekuje Ci Beatko za przypomnienie etiudy TRIFINOVA!!!

 Absolutnie zgadam siĂŞ z Januszem!!! PosÂłuchajcie idealnych technicznie azjatĂłw, nie jestem w stanie nad¹¿yĂŚ wzrokiem za ich bezb³êdnymi palcami, ale dusza pozostaje nieporuszona. :(

Kiedy sÂłucham Trifonowa wchodzĂŞ w nadprzestrzeĂą muzycznÂą, Casablanko :) Nie znam siĂŞ, nie sÂłyszĂŞ czy gra rĂłwno, ja "czujĂŞ". Ale wydaje mi siĂŞ, Âże ma tak wielkÂą wyobraÂźniĂŞ, tak bardzo "ogarnia", Âże nie gra niczego w sposĂłb niezamierzony. Jest dokÂładny, precyzyjny.

Etiuda grana przez Blechacza jest w duÂżo Âżywszym tempie niÂż przez Horowitza. To zaleÂży od artysty czy bardziej chce uwypukliĂŚ swojÂą technikĂŞ czy tak jak Horowitz zwraca wiĂŞkszÂą uwagĂŞ na wyraz, ekspresjĂŞ. PorĂłwnaÂłem teÂż sobie Scherzo E-dur grane przez Trifonova w 2008r http://www.youtube.com/watch?v=9P34vJshlyc&feature=related - z tym samym utworem w wykonaniu Horowitza w 1936r. Oba grane w podobnym tempie i rĂłwnie wspaniaÂłe. Bardziej jednak przemawia do mnie wykonanie NT. WiĂŞcej w nim zmian tempa, dynamiki, barwy, nastroju - "jego" scherzo jest bardziej Âżartobliwe, Âżywe, niesamowite (nie wspominajÂąc o jakoÂści dÂźwiĂŞku - nagrania dzieli przeszÂło 70 lat ;))...

Beatko, muzyka jest darem dla ludzi i jeÂśli odczuwasz tak jak piszesz to idÂź za gÂłosem serca, bo to jedyna sÂłuszna droga, i wÂłaÂśnie tych krokĂłw po czasie nie bĂŞdziesz ÂżaÂłowaÂła

.
Zupelnie sie z tym nie zgadzam. Tak prawde mowiac rytm ,puls, bicie serca, "trafienie w tempo", to atuty Trifonova.
To juz bardziej mialbym zastrzezenia co do czystosci (precyzji) grania (np. 53 sek. etiuda F-dur - oktawy).
Na ogol perfekcja techniczna (czystosc) u wykonawcow jest bardzo waznym elementem mojej oceny.
W przypadku Trifonova to "cos",czego nie mozemy okreslic (uklon dla Beaty) co pozwala nam uniesc sie w zachwycie, przykrywa
wszystkie inne niedoskonalosci tego pianisty.

Casablanko, posÂłuchaj tego :)
http://www.youtube.com/watch?v=dMUYgIEoXOo&feature=related

Do mnie przemawia Blechacz - zdecydowanie! Nie chodzi mi o tempo, bo to raczej indywidualna sprawa. Chodzi mi o barwy dÂźwiĂŞku, ktĂłre wydajÂą mi siĂŞ u Blechacza takie ... chopinowskie. Wiem, Âże to takie subiektywne gadanie.... Musze przyznaĂŚ, Âże uwielbiam sÂłuchaĂŚ Trifonowa, ale coÂś mnie niepokoi w tej grze, mam wraÂżenie, Âże nazbyt koloryzuje, czaruje ... WÂłaÂśnie! Gra czarujÂąco! Mnie siĂŞ wydaje, Âże nieco za czarujÂąco, choĂŚ to takie piĂŞkne i wcale nie chcĂŞ, Âżeby to zmieniÂł. Horowitz? Profeska, ale nie moja bajka.   

Blechacz - wykonanie, jakiego przywykliÂśmy sÂłuchaĂŚ, nie mam na tyle wydelikaconego ucha, aby rozpoznaĂŚ spoÂśrĂłd 20 innych bardzo dobrych,
Trifonow - ciekawe brzmienie jak to u niego, ale nie bardzo wie do czego s³u¿y lewa rêka, a ja w tej Etiudzie s³ucham lewej rêki a nie tego jak kto szybko potrafi zagraÌ praw¹, jeœli ktoœ umie po³¹czyÌ obie te rzeczy, to siê nie czepiam,
Horovitz - wie do czego sÂłuÂży lewa rĂŞka i potrafi niÂą zainteresowaĂŚ, pomimo wolnego tempa odbieram to wykonanie jako radosne (to oczywiÂście zupeÂłnie subiektywne), czyli tak jak lubiĂŞ, poza tym to niewÂątpliwie bardzo rozpoznawalne, jak to u niego
SpoÂśrĂłd trzech chyba muszĂŞ wybraĂŚ "starocie".

Stereotypowo myslac, to lewa reka moze miec rodzaj melodyki. Ja mam odmienne zdanie.
Lewa reka, to baza harmoniczna, a prawa , to caly "silnik" etiudy. Naped, ktory stanowi o charakterze utworu.
Ogolnie mowiac prawa reka jest wazniejsza w tym kawalku, gdyz szybkosc , energa, naped daja atmosfere.
Oczywiscie Trifonov nie zapomnial o dolnej klawiaturze (posluchaj 1 min 52 sek)

Stereotypowo myÂślenie (ja teÂż umiem robiĂŚ za belfra): sÂądziĂŚ, Âże chodzi o bieganie prawÂą rĂŞkÂą z jednego koĂąca klawiatury w drugÂą.
JeÂśli ktoÂś zapomina o lewej rĂŞce w tej Etiudzie, to robi siĂŞ to nudne. Swojego zdania nie zmieniĂŞ.

To raczej przesÂąd, czasem grano szybciej, czasem wolniej (np. przypominam sobie, Âże nagranie IV Ballady Koczalskiego trwa 8,5 min., mam nadziejĂŞ Âże pamiĂŞĂŚ mnie nie myli)

Sprobuj sobie pobiegac a zobaczysz, ze to trudne (SZTUKA)

Dla zdolnego nie ma nic trudnego (A lewa rĂŞka w tej akurat Etiudzie, to nie jest jakaÂś tam melodyjka, ktĂłrÂą moÂżna wyciÂągaĂŚ albo nie, to jest melodia, ktĂłrÂą trzeba pokazaĂŚ w przedziwnym wypadku Etiuda moÂże straciĂŚ poÂłowĂŞ wdziĂŞku).

Ola chyba precyzyjniej dobraÂła sÂłowa, faktycznie problem jest w lewej rĂŞce, tam jest taka potrĂłjna figura, ktĂłrÂą On gra fatalnie, zupeÂłnie bez gÂłowy i pomysÂłu, a nawet powiedziaÂłbym bez szacunku

Olu, ja tez lubie Horovitza (i to bardzo).
Czy przesluchalas sobie 1 min 52 sek Trifonova?
Jak widzisz linia melodyczna LR nie jest mi obca.
Twoje zapotrzebowanie na lewa reke w tej etiudzie jest  moim zdaniem za duze.
Prawa reka, to SZTUKA (nawet dla zdolnego). Motoryka , szybkosc, bieglosc ;to wlasnie jest ekscytujace.
Powiew swiezego, gorskiego powietrza, energia. Taka moim zdaniem jest Etiuda F-dur

nie jest za duÂże, Ola ma racjĂŞ, caÂłkowicie poÂłoÂżyÂł lewÂą rĂŞkĂŞ i choĂŚ prawa gra genialnie (doceniam to!) Etiuda leÂży

Nic dodaÌ nic uj¹Ì. To ta Etiuda potrzebuje lewej rêki nie ja.
(Przed napisaniem czegokolwiek sÂłuchaÂłam dwa razy)

LR opoznia narracje i tempo tego utworu. Zbytnio wyeksponowana hamuje motoryke,  zwiewnosc i energie.
Nie naduzywajmy LR w tej etiudzie. Oto Was prosze ,ja belfer.
Oczywiscie Trifonov nie polozyl tej etiudy. To Ty ponioslas porazke sluchajac tego wykonania.

Mowie o checi uslyszenia LR a nie o Twojej potrzebie.

bartus, ja to siĂŞ tÂą etiudÂą od x lat o wschodzie sÂłoĂąca "golĂŞ"
i powiem Ci, Âże najwaÂżniejsza jest melodia, jak jej nie ma, to moÂżesz sobie biegaĂŚ ...
nie ma podstawy, nie ma melodii, nie ma utworu

To jest wlasnie stereotyp. Melodia na wierzchu

mam nadziejĂŞ, Âże wymieniamy zdania w zgodzie, odczuwanie muzyki jest bardzo osobistÂą sprawÂą i subiektywnÂą, Tobie to pasuje, a mnie moÂże teÂż, ale jeszcze o tym nie wiem i na przykÂład 14 lipca (jak doÂżyjĂŞ) 2015r. mnie oÂświeci
pĂłki co nie kupujĂŞ tak wykonanej etiudy  ;)

Masz do tego prawo.
Szacunek

Panowie dajcie spokĂłj..nie ma sensu siĂŞ spieraĂŚ o lewÂą, czy prawÂą - w gruncie rzeczy obydwie sÂą rĂłwnie waÂżne, zwÂłaszca przy fortepianie..Dla mnie osobiÂście zawsze najwaÂżniejsza byÂła ta lewa, bo graÂłem tylko na "gitarce" i "skrzypkach" :D :D

no nie, spoko :D nawet dobrze, Âże piszemy na czym nam zaleÂży

... "skrzypkach"  - po Âślunsku "krzipkach" - przetÂłumaczyÂłem tak dla rozÂładowania napiĂŞcia  :D

Z okazji maÂłego jubileuszu naszego Forum postanowiÂłem odsÂłuchaĂŚ 2-ch  wykonaĂą najwczeÂśniejszego utworku Chopina, ktĂłrego zapis ocalaÂł, to jest poloneza g-moll, ktĂłry Fryderyk skomponowaÂł w wieku siedmiu latek.
PostanowiÂłem zderzyĂŚ tu wykonania z roÂżnych kultur, ale przede wszystkim interpretacjĂŞ dziecka (japoĂąskiej rĂłwiesniczki Chopina) i Idil Biret - blisko 70. letniej tureckiej piansitki znanej przede w szystkim z interpretacji muzyki romantycznej.

najpierw posÂłuchajcie Japoneczki
http://www.youtube.com/watch?v=fSy5AKzb2EU&feature=related
a potem caÂłkowicie uksztaÂłtowanej estetycznie i artystycznie Turczynki
http://www.youtube.com/watch?v=HMvB1pGufQ8

Turczynka, rzecz oczywista, gra bardzo dojrzale, refleksyjnie, z cieniowaniem barw, z pastelowym tonowaniem emocji, zaÂś Japoneczka - jak maÂły, spontaniczny, ale za to prawdziwy estradowy wirtuozek, juÂż lekko jakby zmanierowany, ale nadal bardzo naturalny i autentycznych w przekazie.

KtĂłre wykonanie bardziej do mnie przemawia? 
...Jednak tej maÂłej Japoneczki. Ale czy tylko dlatego, Âże w jej dzieciĂŞcym graniu jest kawaÂłek dzieciĂŞcej duszy samego kompozytora, w koĂącu: jej rĂłwieÂśnika? moÂże dlatego.

A moÂże Turczynka za bardzo osadziÂła polonez w falach i g³êbiach Romantyzmu, w epoce wci¹¿  nieznanej maÂłemu Fryderykowi ?

I zobacz Januszu..taki ma³y "szkrab", a jakie ju¿ powa¿ne koncerty - to w jakim wieku takie maleùstwo musia³o siê zacz¹Ì uczyÌ graÌ..??

Nie mam faworytki.
Obydwie dziewczyny graja swietnie na swoj sposob.

KozioÂłku... w Japonii juÂż trzylatki podobno grywaja Chopina.  ;)
Ja teÂż swoje pierwsze nutki odgrywaÂłem jako trzylatek.
Ale nie byÂł to Chopin a melodyjka: Ta Florianska brama jak staÂła tak stoi deszczĂłw siĂŞ nie lĂŞka tramwajĂłw siĂŞ boi  :D ( o w kozie dudki, ze ja jeszcze to pamiĂŞtam!  :))

A wracajÂąc do Turczynki: jej gra ma drobny feler - to co zagraÂła - w Âżaden sposĂłb nie brzmiaÂło jak polonez

W przypadku tego utworu, rzeczywiÂście perspektywa dziecka daje wykonanie,
ktĂłre wydaje mi siĂŞ byĂŚ bardziej adekwatne
niÂż wykonanie tego utworu z perspektywy starca.

CoÂś nieprawdopodobnego Januszu..Skoro JapoĂączycy, ChiĂączycy - w ogĂłle Azja, dysponuje takimi moÂżliwoÂściami, to niema (nie ma ;)) siĂŞ czemu dziwiĂŚ, Âże obojĂŞtnie na jaki konkurs sÂą w stanie wystawiĂŚ po kilku, czy kilkunastu uczestnikĂłw..

PeÂłny szacun Januszu..ja w tym wieku uczyÂłem siĂŞ dopiero "hukaĂŚ" jak sowa, pogwizdywaĂŚ, albo naÂśladowaĂŚ odgÂłosy Indian - biegajÂąc z koleÂżkami po podwĂłrku :D

Zauwa¿yliœcie t¹ jak¿e sprytn¹ konstrukcjê. Podnó¿ek i nak³adki na peda³y...

Dla mnie rĂłwnieÂż wykonanie mÂłodzieÂżowe  jest ciekawsze. ZresztÂą - Chopin to przecieÂż porywy namiĂŞtnoÂści i radoÂści wymieszane z tĂŞsknotÂą. Jednak ten polonez jest przejawem mÂłodzieĂączoÂści i statyczne wykonanie Turczynki psuje go.

Gogusiu.
"Statycznie", to niewlasciwe slowo. Byc moze "zanadto refleksyjne", "wolne", "zadumane".
Slowo, ktorego uzyles jest dla mnie negatywem, a przeciez wykonanie Turczynki jest wysmienite (na swoj sposob).

No to w takim razie nazwijmy go nadto spokojnym.

Odno¶nie LEWEJ RÊKI TRIFONOWA (przepraszam, ¿e ja tak ci±gle o jednym, da³am siê "zaczarowaæ" :)

Fragmenty wywiadu z Danii³em oraz szczegó³owe omówienie przez komentatorów jego sposobu gry, interpretacji Chopina, mankamentów lewej rêki, róznicowania tempa oraz jak go ponios³o podczas pierwszego wykonania koncertu e-moll :) No i pochwa³y, pochwa³y, pochwa³y...

http://www.polskieradio.pl/8/22/Artykul/269276,Czarujacy-Trifonov-rozczarowujacy-Bozhanov

Trzeba wejœÌ w ramkê Pos³uchaj i klikn¹Ì w g³oœniczek pod tekstem:
"InterpretujÂąc Chopina, kierujĂŞ siĂŞ raczej intuicjÂą. Ta muzyka jest tak naturalna, Âże wystarczy siĂŞ jej poddaĂŚ - mĂłwi Daniil Trifonov"

nie znaÂłem tej audycji, ... Marka DyÂżewskiego zawsze sÂłucham z uwagÂą i cieszĂŞ siĂŞ, Âże moÂże nie jestem odosobniony w poglÂądach.
Trifonov to wielki talent i doskonaÂły technicznie pianista, wierzĂŞ, Âże jeszcze nie raz wzruszĂŞ siĂŞ jego grÂą
dziĂŞki za ten link  ;)

Dzisiaj o godz. 18 transmisja na Âżywo w radiowej DwĂłjce z koncertu Ingolfa Wundera w Auli UAM:

http://www.polskieradio.pl/8/22/Artykul/276460,Powrot-Ingolfa-Wundera
(ciekawa wypowiedÂź Marka DyÂżewskiego)

Migawka z wczorajszego wystĂŞpu Ingolfa tamÂże, z Royal String Quartet -

http://www.otillo.pl/news/url/poznan-ingolf-wunder-i-royal-string-quartet-w-auli-uam/

Podrawiam :)

Pozdrawiam ;)

Szkoda.
Jaka luzna (rozwiazla) atmosfera na tym koncercie! Brak szacunku. Wychodzaca, gadajaca publicznosc.
Pianista (mistrz) schowany za akompaniujacym kwartetem.
W ogole pomysl grania akompaniamentu przez czterech muzykow jest idiotyczny.
Kto to wymyslil. Solista wielkiego koncertu staje sie tym piatym razem z kwartetem.
Taki (niestety dosyc modny obecnie) styl grania (solista z kwartetem), to policzek dla kompozytora.
Brak kontrastu - solo/tutti, wybijajace sie "sola" dlugich dzwiekow akompaniatorow, to po prostu koszmar.
Ingolf oczywiscie genialny dal sie wpuscic w takie maliny. Jeszcze raz szkoda


A tak w ogole witamy Cie petra9 na naszym forum

Zgadzam siĂŞ.. moÂże dzisiaj bĂŞdzie lepiej. Przed koncertem wreszcie obszerny wywiad z Wunderem, niezwykle ciekawe i cenne wypowiedzi w niektĂłrych kwestiach.
TakÂże witam, miÂło mi goÂściĂŚ na forum :)

Xbw, chyba siĂŞ trochĂŞ zdenerwowaÂłaÂś tymi moimi uwagami o "lewej rĂŞce" (dobrze zrozumiaÂłam prztyczek ;D). Wierz mi, ta lewa rĂŞka nigdy wczeÂśniej nie zaprzÂątaÂła mi gÂłowy, po prostu po dwukrotnym wysÂłuchaniu kaÂżdego wykonania doszÂłam do takich wnioskĂłw jak powyÂższe  (ja bardzo lubiĂŞ lewÂą rĂŞkĂŞ w tej Etiudzie). Tego podsumowania z DwĂłjki z FinaÂłu kiedyÂś sÂłuchaÂłam, ale pamiĂŞtaÂłam tylko, Âże siĂŞ zachwycali.
Generalnie mogê podpisaÌ siê pod tym, co powiedzia³ Casablanca, wiêc zdecydowanie nie jestem na nie wobec Trifonowa (chodzi tu o konkretne wykonanie, zreszt¹ najpierwsze). Ale muszê siê równie¿ przyznaÌ szczerze, ¿e oddam wszystkich innych œwietnych muzyków z tego konkursu za, wg s³ów K. Kennera, "najwiêkszego artystê" tego Konkursu [pomimo wszystko].
A s³ucham wszystkiego, co tylko mogê znaleŸÌ w Internecie (i czytam), wiêc trochê na jego temat siê dowiedzia³am.

Ja siê pokuszê o porównanie Blechacza i Horowitza. Dla mnie zdecydowanie wygrywa Horowitz, bez dwóch zdaù. Moje podstawowe skojarzenie z t¹ etiud¹ jest takie, ¿e pewnie zaraz mi siê na forum oberwie! Ja widzê suto zakrapiane przyjêcie ju¿ w pe³nym rozkwicie i jakiegoœ arystokratê, rubasznego, dobrze zbudowanego pana w sile wieku, który chodz¹c po sali ma lekkie problemy z b³êdnikiem ;) i to jest w³aœnie ta lewa rêka. Bez niej to jest tylko bezsensowne bieganie po fortepianie. To jest etiuda lewej rêki i koniec kropka, prawa tam jest dodatkiem ¿e tak powiem podstawowym, daje etiudzie ruch i bez niej to by nie by³o to samo ale temat i najwa¿niejsz¹ melodiê ma lewa. Generalnie obie bez siebie istnieÌ nie mog¹ i utrzymanie równowagi miêdzy nimi jest meritum tego utworu. U Blechacza prawa jest za g³oœna, lewa nie przemyœlana, koniec pieœni. Poza tym plus dla Horowitza, ¿e siê tym utworem bawi i to s³ychaÌ. To ma byÌ taki utwór, zabawowa pere³ka, muzyczny ¿arcik. U Blechacza jest za powa¿nie i za szkolnie. Chopin wielkim kompozytorem by³ ale to nie znaczy, ¿e nie chadza³ na ró¿ne nazwijmy to przyjêcia, ¿e siê nie bawi³, nie wyg³upia³ i o tym jest ta etiuda.

Ode mnie to na pewno Ci siĂŞ "nie oberwie".

Ca³e szczêœcie :) Jakoœ nigdy mnie nie ci¹gnê³o do tego, ¿eby przymiotnik powa¿na sprawia³, ¿e w muzyce widzê tylko najwznioœlejsze idee. Jest miejsce na ¿art, i na szaleùstwo, i na z³oœÌ, i na erotyzm, i na zabawê, i na popisywanie siê i na wiele wiele innych odcieni...:)

Oczywiœcie znowu Ci siê "nie oberwie" ;) Mi siê czasem wydaje, ¿e niektórzy nie rozumiej¹ (wykonawcy, ale i s³uchacze), ¿e pewne utwory nie s³u¿¹ do "nobliwego" grania. Nie wszystko jest Sonat¹, nie mo¿na o tym zapominaÌ. Taki podejœcie mo¿e zabiÌ utwory typu Ronda (okropnie mnie nudz¹, gdy ktoœ nie potrafi ich zagraÌ z fantazj¹, a najczêœciej siê tak dzieje).

bwv i ola

dziĂŞkujĂŞ Wam

za tak rzeczowe objaÂśnianie
jak technika wykonawcza powinna przekazywaĂŚ
zamysÂł kompozytora.

DziĂŞki Wam
jeszcze inaczej patrzĂŞ
na grĂŞ poszczegĂłlnych pianistĂłw.

Droga OleĂąko :) Ja jestem niespotykanie spokojny czÂłowiek ;) Wasza dyskusja byÂła dla mnie bardzo ciekawa, potraktowaÂłam jÂą jako naukĂŞ. ZnalazÂłam przypadkowo coÂś a propos (szukajÂąc informacji na temat wykonania Schuberta przez Trifonowa), wiĂŞc siĂŞ podzieliÂłam. Skoro aÂż tyle osĂłb, w tym krytycy i dziennikarze muzyczni majÂą zastrzeÂżenia, to moÂże i jakaÂś racja w tym jest, ciekawa byÂłabym zdania samego DaniiÂła w tym temacie. Tegoroczny konkurs oglÂądaÂłam jako kompletny laik, mam nadziejĂŞ, Âże na nastĂŞpny bĂŞdĂŞ trochĂŞ bardziej "ogarniaÂła", o czym mĂłwiÂą komentatorzy, takÂże dziĂŞki Waszym tutaj dyskusjom, oby jak najbardziej pokojowym :)

JeÂśli chodzi o porĂłwnanie etiud to wolĂŞ ogĂłlnie wykonania szybsze, szczegĂłlnie wykonania etiud ktĂłre powinno siĂŞ grac szybko. Dlatego teÂż zdecydowanie bardziej podoba mi siĂŞ Blechacz a Horowitza ja w ogĂłle nie trawiĂŞ (nie tylko etiudy) moÂże moÂże kiedyÂś zmieniĂŞ zdanie o 180 stopni. ::)

KtĂłra wersja mazurka palmejskiego podoba Wam siĂŞ najbardziej i
dlaczego??



Janusz Olejniczak
http://www.youtube.com/watch?v=fIPv-L86WFQ
Henryk Sztompka
http://www.youtube.com/watch?v=55TCLWnxuRM
Horowitz
http://www.youtube.com/watch?v=T4i6Pz6yUOA
William Kapell
http://www.youtube.com/watch?v=OR2mJp_3qAA
Henryk Neighaus
http://www.youtube.com/watch?v=ydo2WynaMm8
Artur Rubinstein
http://www.youtube.com/watch?v=xb9GjoDQCtE
WÂłodzimierz Sofronicki
http://www.youtube.com/watch?v=m5NHeauBtTM&playnext=1&list=PL02C9B9800DC11B65&index=23
Novi Singers
http://www.youtube.com/watch?v=RmHnCLnrMRk

Tereska, za duÂżo tego na raz. Przez ciebie (i ten znĂłw kuÂśtykajacy mĂłj internet) bĂŞde porĂłwnywaÂł co najmniej miesiÂąc i na koĂącu i tak pozapominam, kto zacz i dlaczego :(

Ha, ha to przecieÂż krĂłtki mazurek, nie Âżartuj, ile razy Szanowne Jury musiaÂło sÂłuchaĂŚ
np. takiej sonaty i co dali radĂŞ??

Ja juÂż wybraÂłam, zdecydowanie Olejniczak! :)

Najblizszy memu uchu  V. Horovitz.
Najblizszy memu sercu J.Olejniczak.
Najblizszy memu rozumowi H.Neuhaus

Mazurki - wszystkie stare wykonania maj¹ specyficzny urok, a ja odbieram emocjonalnie, nie technicznie. Najbardziej Horowitz, najmniej Olejniczak. Chopin bez fortepianu odpada absolutnie. Ale tak sobie jadê przed siebie z tymi mazurkami, a tu nagle dró¿ka siê boczna pojawi³a z napisem William Kapell, wiêc nie mog³am siê oprzeÌ i w ni¹ skrêci³am i sobie po niej wêdrujê niespiesznie, na razie z 3 koncertem Prokofiewa ale zanosi siê na d³u¿szy spacer (przeja¿d¿kê?).

Naby³am dzisiaj w drodze kupna ksi¹¿kê o Glenie Gouldzie i tak sobie pomyœla³am, ¿e mo¿e nie s³yszeliœcie
albo zapomnieliÂście o jego Chopinie.
Wprawdzie niedawno sÂłyszeliÂśmy ten utwĂłr parĂŞ razy dziennie ale na wszelki wypadek dla
porĂłwnania:

Wunder:

http://www.youtube.com/watch?v=oDe8NQtSAl8

BoÂżanov

http://www.youtube.com/watch?v=RPX21Da58SE

i Chopin w wykonaniu pianisty ktĂłry nie lubiÂł Chopina czyli Gould


http://www.youtube.com/watch?v=arfYFtc7hlw



ciekawe co o tym myÂślicie?

Gouldowi czĂŞsto zdarzaÂło siĂŞ ÂłamaĂŚ reguÂły, ale zawsze wiedziaÂł jakie i dlaczego np. tutaj:

http://www.youtube.com/watch?v=Byd9V5j8cTM&feature=related

ale ten Chopin...

Jeszcze raz przesÂłuchaÂłam BoÂżanowa i zaskoczyÂł mnie na plus, natomiast Gould- jak grajÂąca szafa.

Od zawsze wiadomo, Âże Gould szopenistÂą nie byÂł! Ba, doskonale zdawaÂł sobie z tego sprawĂŞ.

Gould zdawaÂł sobie ze wszystkiego sprawĂŞ, Mozarta nie lubiÂł teÂż to np. co zrobiÂł z Alla Turca

http://www.youtube.com/watch?v=R54fHB8Zny8&feature=related

to wiadomo dlaczego i po co, grajÂąc Chopina teÂż miaÂł coÂś na myÂśli ale co??

moÂże, Âżeby pokazaĂŚ, Âże umie.....  ;D

oj, ale czy zauwaÂżyÂłaÂś, Âże siedzi tak samo jak BoÂżanow :: :)

a mi ten marsz turecki siĂŞ podobaÂł. Znakomite janczarskie motywy w arpegiach, niezrĂłwnana artykulacja, ktĂłra, i tu przyznam racje Monice, byĂŚ moÂże celowo przez GuldĂŞ wyeksponowana, na pokaz...
ca³oœÌ jednak - z uwagi na oryginalnoœÌ wykonania - naprawdê warta polecenia.

A czysta wirtuozeria tez niezÂłe:
http://www.youtube.com/watch?v=vuUK5c4gC9w&feature=related

Aha Janusz Friedrich Goulda i Glenn Gould to dwaj ró¿ni pianiœci ;)

Tak Teresko, masz racjê :), wczoraj do tego sam doszed³em (wczytuj¹c siê w lekturê Marty Argerich - Dziecko i Czary. Tak na marginesie: polecam! b. dobra ksi¹¿ka!)

Co do sonaty Chopina, to w tej kategorii wyspecjalizowaÂł siĂŞ BoÂżanow, natomiast po wysÂłuchaniu Gould'a nasuwa mi siĂŞ jedno spostrzeÂżenie ... nazwanie gry Awdeewej kanciastÂą jest juÂż raczej niemoÂżliwe, a jeÂśli nawet tak siĂŞ stanie, to w jĂŞzyku polskim zabraknie epitetĂłw do okreÂślenia tego, co "wystukaÂł" (ze wzglĂŞdu na motyw nie powinno to byĂŚ obraÂźliwe) Glenn Gould.

Kontynuuj¹c porównania, proponujê wzi¹Ì pod ostrza³ Balladê nr. 1:

Rubinstein
http://www.youtube.com/watch?v=b6VxVmt6UOA
Horowitz
http://www.youtube.com/watch?v=XhnRIuGZ_dc&feature=related
Avdeeva
http://www.youtube.com/watch?v=956D43F9Bmk&feature=related

Zaznaczam, ¿e jak dla mnie, utwór ten brzmi najlepiej, gdy wykonywany jest ¿wawo (Rubinstein trochê zbyt melancholijnie) a jednoczeœnie melodyjnie (Horowitz momentami wprowadzi³ niepotrzebne staccato (tutaj przypomnia³o mi siê pewne pojêcie ze szko³y muzycznej i graj¹c inteligentnego musia³em siê nim pos³u¿yÌ - jeœli niepoprawnie, bo mog³em pomyliÌ znaczenie, poprawcie) przerywa³ na moment melodie, co s³yszalne (dotkliwie s³yszalne) jest we fragmencie z ok. 5 minuty). Koncepcja Avdeevej co do ballady podoba mi siê najbardziej - jak zreszt¹ du¿a czêœÌ jej Chopinowskich "wizji". Wiem, jestem w mniejszoœci, ale trudno. Niestety, jakoœÌ taka sobie.

Ja siĂŞ zgodzĂŞ, za pierwszym razem sÂłuchaÂłam go wciÂśniĂŞta w fotel i tak juÂż zostaÂło (zgraÂłam go sobie na pÂłytĂŞ).
TeÂż siĂŞ zgodzĂŞ. A propos kanciastoÂści: proponuje, na prawdĂŞ, wysÂłuchanie tego:

http://www.youtube.com/watch?v=r7vytDHIIJs

A w sumie to caÂłej Sonaty, to najdziwniejsze wykonanie, jakiego zdarzyÂło mi siĂŞ sÂłuchaĂŚ, przebija i GG i Tysona  ;D (przynajmniej tak zapamiĂŞtaÂłam, wpadÂłam na nie dziĂŞki pewnej osobie, nie stÂąd). Gra Rosenthal.

Przepraszam Goguœ, ¿e siê w tej chwili nie pokuszê o porównanie (choÌ póŸniej ods³ucham, bo mnie zaciekawi³eœ). Tak¿e kopiujê Ciebie:

Niesamowite, posÂłuchaÂłam jeszcze z rozpĂŞdu etiudy, na pierwszy rzut ucha dziwactwo, ale
bardzo ciekawe a ja o tym pianiÂście nic nie sÂłyszaÂłam.DziĂŞki Olu za polecenie.

brzmi jak opowieœÌ do filmu niemego :)

OdnoÂśnie porĂłwnania wykonania 3 sonat. Wg mnie:
G. Gould - zagraÂł to za bardzo "etiudowo"
Bo¿anow - w jego wykonaniu brak³o mi dramaturgii tego utworu, wczucia siê w jego g³êbiê
Wunder najlepiej z tych 3 wykonaĂą ale najbliÂżej mojego ideaÂłu sonatĂŞ Chopina podczas tegorocznego konkursu zagraÂła Juliana..

Moriz Rosenthal akcentuje kazda cwiercnute (w pulsie), tak jakby cwiczyl rytm w domu, gdyz mu profesor kazal..
Dla mnie nie do przyjecia i a - muzykalnie.
Krotka arykulacja momentami jest ciekawa, ale ten falujacy jednostajny akcent!! O zgrozo.

W tej sonacie zdecydowana przewaga Bozanowa nad Wunderem.
Ogolnie nie lubie faceta. Twarz jest odzwierciedleniem duszy. Miny jego przeszkadzaja mi w sluchaniu.
Ale te sonate wymiata.

Bodek1, z Tob¹ to siê zdecydowanie nie zgodzê, mówienie, ¿e Bo¿anowowi brakuje g³êbi, to uleganie stereotypom na jego temat. Jego wykonanie Sonaty (bo tylko o tym teraz mówimy) to jedno z najlepszych i najg³êbszych wykonaù jakie ostatnio s³ysza³am (szczególnie u tak m³odego pianisty). Jeœli komuœ brakuje "g³êbi" to w³aœnie Wunderowi.
Ja z tÂą jego SonatÂą (i nie tylko) mam do czynienia na okrÂągÂło, nie jestem w stanie siĂŞ znudziĂŚ (a utworu tego sÂłuchaÂłam setki razy i czĂŞsto na Konkursie szÂłam sobie robiĂŚ na nim kawĂŞ).
Niedawno przesÂłuchaÂłam nagrania Marthy z Konkursu ze szczegĂłlnym zwrĂłceniem uwagi na Largo (bo to jest w sumie centrum), jej gra zrobiÂła na mnie wraÂżenie dziecinnej (w zestawieniu z BoÂżanowem).
Jak macie ochotê, to pos³uchajcie Larga i zestawcie choÌby z Wunderem (gra³ dzieù póŸniej, jego te¿ ciê¿ko siê ogl¹da ;D):

 http://konkurs.chopin.pl/pl/edition/xvi/chronicle/12

CieszĂŞ siĂŞ, Âże choĂŚ raz mogĂŞ siĂŞ z TobÂą w czymÂś zgodziĂŚ :).
Co do twarzy, wÂłaÂśnie w tym problem, Âże u niego nie jest (wÂłaÂściwie to w ogĂłle nie zgadzam siĂŞ z tym stwierdzeniem) i bardzo wiele osĂłb oceniaÂło go po tej "naklejce". ZresztÂą osobiÂście uwaÂżam, Âże niejeden wyglÂądaÂł jeszcze okropniej od niego. OgĂłlnie pianiÂści nie sÂą od lubienia, czy od nielubienia tylko od sÂłuchania. W przypadku BoÂżanowa proponujĂŞ sÂłuchanie nagraĂą z Kroniki a nie z YouTuba (chociaÂż widziaÂłam, Âże tam sÂą teÂż nagrania tylko ze zdjĂŞciem, bez wideo).
Ale w najwaÂżniejszym to siĂŞ z TobÂą zgodziÂłam (w koĂącu).

Do zapytania Gogusia mam nadziejĂŞ, Âże jeszcze wrĂłcĂŞ.

ByÌ mo¿e w ocenie Bo¿anowa przeszkadzaj¹ mi jego miny. Poczekam na jego nagrania p³ytowe - bo na pewno jest to intryguj¹cy artysta i maj¹cy œwie¿e spojrzenie na muzykê Chopina - musi tylko trochê okrzepn¹Ì.. :)

ZastanawiaÂłam siĂŞ nad moim najpiĂŞkniejszym utworem Chopina, ale nie mogÂłam siĂŞ zdecydowaĂŚ i chyba siĂŞ juÂż nie zdecydujĂŞ.
Ale jak sobie tak sÂłuchaÂłam, to przyszÂło mi do gÂłowy porĂłwnanie.

PosÂłuchajcie dwĂłch utworĂłw, etiudy Chopina i impromptu Schuberta. Oba w tej samej tonacji.
Czy nie sÂądzicie, Âże utwĂłr Schuberta mĂłgÂł byĂŚ inspiracjÂą dla Chopina (choĂŚby to echo w obu utworach)?
A moÂże mi siĂŞ tylko tak wydaje?

http://www.youtube.com/watch?v=Wxui7l4Bs3w

http://www.youtube.com/watch?v=7ekVN3xsSNA

jest jakies Âśladowe podobieĂąstwo, to prawda. Zasadne jednak moze byc i pytanie: czy Chopin od Szuberta, czy na odwrĂłt ???

Nie chodziÂło mi Januszu o podobieĂąstwo, tylko o inspiracje, a Schubert muzyki Chopina nie mĂłgÂł znaĂŚ.

A teraz o dojrzewaniu s³ów kilka. ZnalazÂłem nagrania Ingolfa Wundera z dwĂłch ostatnich konkursĂłw Chopinowskich. Wunder gra Wielkiego Poloneza op. 22. Kontrast tych wykonaĂą moim zdaniem dobitnie pokazuje to, jak pianista dojrzewa. WczeÂśniejsza interpretacja jest niezwykle ÂżywioÂłowa, do tego wrĂŞcz stopnia, Âże Wunder popeÂłniaÂł niesamowicie wiele b³êdĂłw tekstowych. ZwrĂłciÂłem jednak uwagĂŞ na jedno. W Âśrodkowej czĂŞÂści usÂłyszeĂŚ moÂżna doskonaÂłe przechodzenie g³ównego tematu z rĂŞki prawej na lewÂą. PrzejÂście to jest wyjÂątkowo pÂłynne - poczÂątkowo przewaga frazy rĂŞki prawej nastĂŞpnie zrĂłwnanie siĂŞ siÂły dÂźwiĂŞku obu rÂąk po czym nastĂŞpuje silne zakoĂączenie wÂątku na niÂższych tonacjach.  (np. fragment od 6:30 do 7:00 a potem powtĂłrzenie tematu do 7:30)

http://www.youtube.com/watch?v=vKFReLIiOT4&feature=related

Wykonanie z tegorocznego konkursu to juÂż zupeÂłnie inna koncepcja. ByĂŚ moÂże to "wina" czujnego oka Adama Harasiewicza. W kaÂżdym razie wiĂŞksza uwaga poÂłoÂżona zostaÂła na poprawnoœÌ niÂż na ekspresje - i sÂłusznie, choĂŚ Wielki Polonez daje pod wzglĂŞdem ekspresji ogromne pole do popisu. Oczywiscie nie jest to przejÂście z jednej skrajnoÂści w drugÂą, to znaczy od ÂżywioÂłowego mÂłodzieĂąca do hipochondryka.  Znacznie poprawiÂła siĂŞ barwa dÂźwiĂŞku. UwaÂżam, Âże jest to interpretacja stonowana, poprawna i w swej poprawnoÂści piĂŞkna i gdyby po³¹czyĂŚ zalety obu wykonaĂą otrzymalibyÂśmy idealnego Wielkiego Poloneza. Niestety - Chopin to nie matematyka.

http://www.youtube.com/watch?v=r6lIWL1AqAE&feature=related

Szkoda, ze Harasiewicz maczal w tym palce.
Wole wykonanie z przed lat. Spontaniczne, bez udziwnien z doskonala lewa reka (bez sztucznych zatrzyman).
Na ogol wielki talent jest niszczony przez "Master Class".
Mam nadzieje, ze Ingolf wkrotce zapomni o Harasiewiczu.

Nie zrozumcie mnie zle. Ja bardzo cenie Adama Harasiewicza i jego kunszt.

Masz racjĂŞ Teresko. TĂŞ etiudĂŞ Chopin skomponowaÂł w okresie 1829-32, a wydana byÂła  w 1833 co oznacza, ze z pewnoÂściÂą Szubert nie mĂłgÂł jej usÂłyszeĂŚ... na tym Âświecie

No tak, zgadzam siê z twoj¹ opini¹. Pisa³em, ¿e to dobrze, ¿e po³o¿ono nacisk na poprawnoœÌ - chodzi mi o to, ¿e bez niej nawet wybitna interpretacja jest pozbawiona sensu. Pierwszemu wykonaniu bli¿ej do techniki Briliance choÌ przy forte cierpia³a barwa dŸwiêku ale to mo¿e byÌ spowodowane czynnikami niezale¿nymi jak choÌby fortepian.

Czy mistrz niszczy ucznia? Bardzo mo¿liwe. Perfekcyjn¹ relacj¹ uczeù-mistrz jest wskazywanie ró¿nych dróg lecz pozostawienie m³odzieùcowi mo¿liwoœci wyboru - jak by³ w tym przypadku - nie wiadomo.

Tylko Ci sie tak wydaje.

Tylko, co to znaczy poprawniosc.
Ale w wiekszosci zgadzam sie z Toba

Przecie¿ Wunder wykonuj¹c tego poloneza pope³ni³ mnóstwo b³êdów. Pope³nianie b³êdów dyskwalifikuje nawet najlepsz¹ koncepcje wykonania utworu. Rozumiem, ¿e pianista to te¿ cz³owiek ale ten ogrom pomy³ek nie tylko nie podkreœla jego cz³owieczeùstwa ale znacznie zak³óca odbiór. S¹ ró¿ne rodzaje b³êdów, czasem wymskniêcie siê palców bêdzie prawie nies³yszalne a czasem taki b³¹d spowoduje wyjœcie z tonacji co bêdzie znacz¹ce. PoprawnoœÌ jest wiêc tak¹ interpretacj¹, która nie koliduje z zapisem nutowym lub przynajmniej drastycznie go nie zmienia.

Dzisiaj w programie „Cafe Kultura: Im gÂłupiej, tym mÂądrzej”
o sztuce (przed gremium, w ktĂłrym zasiadaÂł Jerzy Stuhr) wypowiadaÂły siĂŞ Marta TarabuÂła i Monika Branicka
i ktĂłre zgodnie stwierdziÂły, Âże
w dzisiejszych czasach to instytucje narzucajÂą co ma siĂŞ podobaĂŚ
(wielcy artyÂści nie muszÂą juÂż dziÂś umieraĂŚ na poddaszu w ParyÂżu z gÂłodu)
krytycy majÂą "swoje zdanie"
a publika (publika siĂŞ nie odezwaÂła mimo zachĂŞt prowadzÂącego)
"nie ma zdania" skonstatowaÂł Stuhr.

A jeÂśli chodzi o pierwszy post:
Niestety - wszystko opisuje matematyka
nawet rzeczy, ktĂłre nie sÂą jeszcze zbadane.

(Przyk³ad z innej beczki: "wzajemnoœÌ poœrednia", która bardzo wiele znaczy w ¿yciu ka¿dego cz³owieka.
Pierwsze wzmianki o niej wywodzÂą siĂŞ ze Âśrodowisk matematykĂłw i ekonomistĂłw,
a najbardziej rozwin¹³ j¹ Karl Sigmund, austriacki matematyk twórca ewolucyjnej teorii gier.
A w psychologii (ktĂłra zajmuje siĂŞ czÂłowiekiem) temat ten jest wci¹¿ w powijakach.) 

 :)

Bartus, nie zgadzam siê z Tob¹. Wunder sta³ siê wielkim chopinist¹ dziêki Harasiewiczowi w³aœnie, zauwa¿alne s¹ w du¿ym stopniu wp³ywy mistrza z 1955 r. w grze Wundera (to z pewnoœci¹ on wpoi³ mu naturalnoœÌ i prostotê, on te¿ nauczy³ go mazurków, genialnie wykonanych na konkursie). Myœlê, ¿e nie nale¿y analizowaÌ dojrzewania na przyk³adzie tylko i wy³¹cznie Grand Polonasie op. 22 (do którego Andante spianato w wyk. Wundera jest metafizycznie...). WeŸmy e.g. sonatê h-moll, któr¹ pianista gra³ znacznie lepiej w tym roku, nie "zapêdzaj¹c" j¹ tak jak 5 lat temu, zw³aszcza w finale...
A pomy³ki w Polonezie - rzeczywiœcie, zdarza³y siê. Czasem nawet by³y doœÌ mocno s³yszalne (wielkie crescendo w œrodku, nietrafiony akord) - ale nie by³o ich bardzo du¿o. Chyba ¿e chodzi o pomy³ki w nagraniu z konkursu 2005? ;)

Gogusiu
Myslalem o poprawnosci interpretacyjnej.
Oczywiscie Wunder gral troche nieczysto i robil male bledy. Masz racje.
 I tak wole Andante Spianato z konkursu 2005. Bardziej spontaniczne, zwiewne i kombinowane.

....i nie kombinowane oczywiscie

Dla mnie to starsze nagranie nie tyle "zwiewne" co narwane, momentami sÂłyszĂŞ "wystrzaÂły armatnie", ale przez to rzeczywiÂście chyba ciekawsze. Drugie - wywaÂżone, bez ryzyka, dobre na konkurs, sÂłucha siĂŞ tego z pewnÂą spokojnÂą przyjemnoÂściÂą. Ale uwaga ja nie przepadam za tym utworem.

Tak jak powiedzia³a Ola - Wunder we wczeœniejszym nagraniu jest bardzo narwany, w kolejnym zdecydowanie stonowany - dlatego napisa³em, ¿e porównanie jest powi¹zane z dojrzewaniem, choÌby dojrzewaniem muzycznym. Im cz³owiek starszy tym jest spokojniejszy, dok³adniejszy i w³aœnie t¹ zale¿noœÌ pokazuj¹ porównywane utwory.

Potem wspomniaÂłem o matematyce -

Gdyby istnia³a taka mo¿liwoœÌ, aby rozbiÌ obydwa utwory na czynniki pierwsze i po³¹czyÌ je w jeden który zawiera³by poprawnoœÌ i barwê dŸwiêku z tego roku oraz ¿ywio³owoœÌ i tempo z przed piêciu lat to moim zdaniem powsta³by "Idealny Wielki Polonez". Myœlê, ¿e niektórzy podzielaj¹ moje zdanie.

Jeœli o tempo chodzi, to mi wolniej w ogóle nie przeszkadza (chocia¿ za szybsze w tym akurat utworze to siê bardzo nie obra¿ê).