Kurier Szafarski

Dzisiaj jest taki smĂŞtny
deszczowy dzieĂą.

MoÂże coÂś dla uÂśmiechu?


 
Na piĂŞtnaste urodziny ojciec kupiÂł synowi gitarĂŞ basowÂą i zapisaÂł go na lekcje basu.
Gdy syn wraca ze swej pierwszej lekcji, ojciec pyta:
- Czego siĂŞ dziÂś nauczyÂłeÂś?
- PoznaÂłem piĂŞĂŚ pierwszych dÂźwiĂŞkĂłw na strunie E.
Tydzieù póŸniej, syn wraca z kolejnej lekcji a ojciec znów pyta o postêpy:
- Tym razem poznaÂłem piĂŞĂŚ pierwszych dÂźwiĂŞkĂłw na strunie A.
Tydzieù póŸniej, syn wraca do domu póŸno, czuÌ od niego papierosami i piwem. Ojciec pyta:
- Co byÂło na dzisiejszej lekcji??
- Przepraszam, tato. Nie mog³em dziœ pójœÌ na lekcje. Gra³em koncert!

(autentyczne)
Amerykani w ParyÂżu to kompozycja, ktĂłrÂą Gershwin skomponowaÂł jako pokÂłosie swojej wizyty w mieÂście "NĂŞdznikĂłw". SzukaÂł tam nauczyciela, ktory uzupeÂłniÂłby jego amatorskÂą wiedze w dziedzinie kompozycji.

Przychodzi do StrawiĂąskiego z proÂśbÂą, aby to wÂłasnie on udzielaÂł mu lekcji z kopmpozycji
- Panie Gerswin, a ile pan zarabia na tych swoich kawaÂłkach
- tyle i tyle...
- Panie Gersswin, to raczej ja powinienem u pana braĂŚ korepetycje.
***
NiezraÂżony odmowÂą puka do drzwi Ravela, z proÂśbÂą identycznÂą...
- Panie Gershwin, po co Panu zostaĂŚ drugim Ravelem, skloro moÂże byĂŚ pierwszym Gershwinem!

Para wybra³a siê do psychologa ma³¿eùskiego.
Ich ma³¿eùstwo leg³o w gruzach, poniewa¿ ju¿ ze sob¹ nie rozmawiali.
Psycholog prĂłbuje sprowokowaĂŚ ich do wspĂłlnej rozmowy,
jednak ma³¿onkowie siedz¹ z ramionami skrzy¿owanymi na piersiach i milcz¹.
Kolejne prĂłby nie dajÂą efektu.
W koĂącu psycholog wyciÂąga gitarĂŞ basowÂą i zaczyna graĂŚ solo.
Ma³¿onkowie natychmiast odwracaj¹ siê ku sobie i zaczynaj¹ prowadziÌ konwersacje, pierwszy raz od wielu miesiêcy.

- Jak u licha uda³o ci siê to zrobiÌ?! - pytaj¹ póŸniej koledzy z poradni.

- To proste - odpowiada psycholog - wszyscy rozmawiajÂą podczas solĂłwek na basie.

PosÂłali rodzice swego synka Jasia na naukĂŞ gry na skrzypcach. Ale JaÂś kompletnie nie jest tym zainteresowany. WygÂłupia siĂŞ na lekcjach muzyki, przeszkadza, dokucza pani, no istne utrapienie. Pani nauczycielka zdenerwowaÂła siĂŞ w koĂącu i mĂłwi do Jasia: "jak bĂŞdziesz niegrzeczny to powiem twojej matce, Âże masz talent"

W operze jakiÂś pan w krzesÂłach nuci melodiĂŞ, ktĂłrÂą Âśpiewa tenor.
SÂąsiad nie moÂże wytrzymaĂŚ.
-Co za nudziarz- mruczy.
-Czy to proszĂŞ pana do mnie?
-OczywiÂście nie, ten idiota tenor przeszkadza mi sÂłuchaĂŚ pana.

Drugi akt "Fausta" Gounoda dobiega koĂąca.
Jakiœ jegomoœÌ zwraca siê do s¹siada i pyta szeptem:
-ProszĂŞ pana, a kiedy bĂŞdzie ten ÂłabĂŞdÂź?
-Jaki ÂłabĂŞdÂź, panu coÂś siĂŞ pomyliÂło. ÂŁabĂŞdÂź jest w "Lohengrinie" Wagnera a to jest "Faust"
-To po co ja tu siedzĂŞ? PrzecieÂż kaÂżdÂą nutĂŞ "Fausta" znam na pamiĂŞĂŚ

SpotykajÂą siĂŞ dwaj muzycy jazzowi i jeden mĂłwi do drugiego:
- wiesz wydaÂłem pÂłytĂŞ!
- Âświetnie, a ile sprzedaÂłeÂś?
- eee, niewiele - dom, samochĂłd...

PrĂłba orkiestry. Dyrygent ma wÂątpliwoÂści:

- Panie Janku, co Pan tam grasz na tym kontrafagocie?
- "C" subkontra Panie dyrygencie.
- Zagraj Pan.
- Prrrrr
- A zagraj Pan "D".
- Prrrrr.
- To moÂże "E"?
- Prrrrr.
- A zagraj Pan gamĂŞ?
- Prrrrr prrrrr prrrrr prrrrr prrrrr prrrrr prrrrr prrrrr

- A to graj juÂż Pan to "C"...

Na koncercie jest grany wspaniaÂły utwĂłr, w ktĂłrym od nastrojowego piana orkiestra powoli przechodzi do coraz gÂłoÂśniejszej muzyki, crescendo, forte, fortissimo dochodzi do punktu kulminacyjnego, w ktĂłrym nastĂŞpuje raptowne urwanie - ogromnie ekspresyjna pauza. Na sali na moment zapada idealna cisza, w ktĂłrej daje siĂŞ sÂłyszeĂŚ wyraÂźny szept:
- ...a ja to robiĂŞ z cebulkÂą...

WidzĂŞ Aro, Âże sypiesz dowcipami jak z rĂŞkawa..To moÂże ja tym razem

SpotykajÂą siĂŞ dwaj muzycy jazzowi i jeden mĂłwi do drugiego:
- Wiesz..wczoraj kupiÂłem twojÂą pÂłytĂŞ !
- Ach, to ty kupiÂłeÂś...- smutno odpowiada zagadniĂŞty

(spisane z internetu..hehe)

(moÂże coÂś z wÂłasnej twĂłrczoÂści..)

Janosikowi w przebraniu "dworskich", ucztujÂą razem z hrabiowymi na zamku.
Dworska orkiestra przygrywa przy tym menuety i tym podobne..
Wtem Pyzdra rzecze do KwiczoÂła:
- Patrzaj no..nawet piszczoÂłki ze srebra robiÂą..
Zniesmaczony KwiczoÂł, zerwaÂł siĂŞ i zrazu ruszyÂł w stronĂŞ flecisty
- Eeee, ty panicku..na takiej bÂłyscÂącej jak ÂświecideÂłko piscoÂłce, to i jo bym zagroÂł..Jakbym jÂą wpierw nie przerobiÂł na talary..

Podczas wizyty Mozarta u Salieriego..Wolfgang dostrzeg³ obficie zastawiony stó³ wszelkiego rodzaju "³akociami"
£asy na "³akocie" Salieri, chc¹c siê przypodobaÌ zagadn¹³:
- MoÂże ciasteczko z kremem..??
- Nie dziĂŞkujĂŞ..
- To moÂże nadziewanego cukiereczka..nalegam
- Nie, nie naprawdĂŞ dziekujĂŞ..Zazwyczaj po czymÂś takim, zbyt czĂŞsto spod klawesynu dochodzÂą do mnie nieartykuÂłowane dzwiĂŞki..

CoÂś fajnego na dobry poczÂątek dnia  :D

http://www.youtube.com/watch?v=2bIn4cEGbOY

Januszu, to akurat raczej maÂło Âśmieszne. ÂŻart zbyt daleko posuniĂŞty, moim zdaniem.

Dlaczego Beatko? Teraz ukryte kamery polegajÂą na odsÂłanianiu piesi albo uchylonych drzwiach od przebieralni. Akurat ten motyw uwaÂżam za bardzo udany. PomysÂłodawcy uzyskali genialny efekt, przyznam szczerze - rozbroiÂło mnie to.

Uf... dziĂŞki Piotrze za wsparcie, bo juÂż zaczynaÂłem wÂątpiĂŚ czy nie mam nazbyt ekscentrycznego poczucia humoru.  :-X
Beatko... Przepraszam, jeÂśli Ciebie zirytowaÂłem, ale ten klipek zawsze wzbudza we mnie wesoÂłoœÌ  :)

WidaĂŚ mĂŞÂżczyÂźni trzymajÂą siĂŞ razem ...  ;)

Beatko - byĂŚ moÂże masz racjĂŞ, ale oceniajÂąc ten dowcip przyrĂłwnaÂłem go do innych z rodzaju "z ukrytej kamery" - w tym porĂłwnaniu jest to dowcip bardzo gustowny i ze smakiem. JednoczeÂśnie naleÂży postawiĂŚ sobie pytanie, czy wszelkie dowcipy robione z ukrytej kamery sÂą "smaczne"? No wÂłaÂśnie ...

ÂŚwietne  ;D

Januszu, nie przepraszaj, nie ma za co, nie zirytowa³eœ mnie. Po prostu mam inne trochê poczucie humoru, a ostatnio to mi w ogóle jakoœ ma³o weso³o, ca³y czas mam obrazki z Japonii gdzieœ w tyle g³owy, mimo, ¿e unikam ju¿ dodawania sobie nowych widoków. Co do filmiku, to osoba "wkrêcana" mog³a mieÌ przecie¿ ró¿ne doœwiadczenia z policj¹, z przemoc¹, przecie¿ mogli byÌ cudzoziemcami z krajów niekoniecznie demokratycznych. Chyba nawet my w Polsce wspó³czesnej nie mamy dobrych skojarzeù na widok policjantów w zbrojach niemal zomowskich. Tak po prostu mam, ¿e zawsze niemal widzê i czujê tê drug¹ stronê medalu. I nie przepadam generalnie za formu³a ukrytej kamery, choÌ bywaj¹ wyj¹tki.

MĂłj syn przytomnie zauwaÂżyÂł, ze podobne ujĂŞcie byÂło juÂż w filmie "Dzisiejsze czasy" 1936 Chaplina, to mnie owszem, Âśmieszy i to jak  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=tWSfQlh-R9E&feature=related

Masz Âświetne poczucie humoru Januszu..mnie akurat siĂŞ podobaÂło - caÂłkiem dobry kawaÂłek.. :)

Ten z Chaplinem Beatki teÂż Âświetny.. :D - wyglÂąda na to, Âże wprawdzie czasy siĂŞ zmieniajÂą, ale "problem" w pewnym sensie nadal pozostaje aktualnym.. ;)