WÂłaÂśnie zauwaÂżyÂłam, Âże "wspominaÂł", gapa ze mnie.

Tak wiĂŞc Koziak 16 II w S1 z Es-durem Liszta.

W S1 6.II. bêdzie te¿ gra³ Kultyszew (wy³¹cznie Chopin, pokonkursowy program), zreszt¹ nie tylko w Warszawie bêdzie. Nie wiem, czy ktoœ ju¿ o tym wspomina³.

Niestety nie znam, Januszu. A propos halucynacji przypomina mi siĂŞ list do Solange pisany z Wysp (o wyÂłanianiu siĂŞ z pudÂła fortepianu jakichÂś widm podczas wykonania Sonaty b-moll), jakby nie byÂło informacja z pierwszej rĂŞki (mam nadziejĂŞ, Âże niczego nie pomyliÂłam).

Fajny wÂątek i uwielbiam MszĂŞ c-moll, ale niestety nie mam za bardzo czasu Âżeby sprawdzaĂŚ wszystkie linki, a co gorsze Internet mi ostatnio muli.

Poprawka: na Ukrainie siĂŞ Vladimir urodziÂł, ale wtedy to przecieÂż Rosja.

Kontekstu dla Chozjajnowa trzeba chyba szukaÌ w pianistyce rosyjskiej po³owy., II po³. XX wieku, na pewno nie w Friedmanie i manierach polskich pianistów pianistów ur. w XIX w. (nie mówiê, ¿e Bo¿anow te maniery stosowa³, bo nie mia³ takich rubat jak Paderewski: z pamiêci piszê, bo tego ostatniego to nie bardzo s³ucham; rêce te¿ mu siê chyba nie roz³azi³y, ale ju¿ jakieœ kontrasty dynamiczne czy agogiczne to mo¿e da³oby siê znaleŸÌ, nie jestem jednak pianistk¹ i dok³adnej tego typu analizy nie mogê siê podj¹Ì). W sumie Horowitz te¿ urodzi³ siê w Rosji, ale to "ostatni Mochikanin" tego w³aœnie pokolenia. Z Bo¿anowem oczywiœcie jest tak, ¿e on mo¿e siê z dawnymi rzeczami kojarzyÌ, ale to i tak przefiltrowanie jest przez wspó³czesnoœÌ, a przede wszystkim przez jego w³asn¹ osobê (mo¿na porównaÌ nagrania np. Horowitza Poloneza-Fantazji, czy Friedmana Poloneza B-dur czy Mazurka cis-moll op. 41, to co mówiê stanie siê wtedy jasne). W sumie jest bardzo osobny.
Wracaj¹c jeszcze do Friedmana, on posuwa³ siê nawet do dodawania nut i zmian harmonicznych. Hofmann, którego pan Dybowski nie wymieni³, ale mogê siê za³o¿yÌ, ¿e równie¿ jest jego ulubieùcem, chyba mia³ te¿ jakieœ tego typu "grzeszki" na sumieniu. W ró¿nym stopniu tych wymienionych pianistów znam i s³ucham, ale wiem ¿e pojawienie siê któregokolwiek na Konkursie (poza Rubinsteinem) wywo³a³oby co najmniej du¿e zdziwienie (chodzi mi oczywiœcie o ich grê, a nie o to, ¿e któryœ zmartwychwsta³). Zupe³nie nie rozumiem stanowiska pana Dybowskiego.

Allegra, ja tego czÂłowieka zupeÂłnie nie rozumiem: on mĂłwi: "- Moim ideaÂłem sÂą wielcy pianiÂści przeszÂłoÂści, ktĂłrych nagrania siĂŞ zachowaÂły: MichaÂłowski, Ignacy Friedman, Raul Koczalski, Paderewski, Artur Rubinstein".
Przecie¿ gdyby ktokolwiek zagra³ jak któryœ z nich na Konkursie (wy³¹czam Rubinsteina, no mo¿e nie tego najwczeœniejszego), to wylecia³by z kretesem przy ka¿dym "tradycyjnym" sk³adzie jury. Friedman to ju¿ zupe³nie w tych swoich Mazurkach pozwala³ sobie na daleko posuniête ingerencje tekstowe ("Kryterium jest wiernoœÌ intencjom kompozytora, literze tekstu.." ( !!) To Bo¿anow siê przecie¿ trochê inspirowa³ tymi "starociami", a pan Dybowski go nie trawi³ z tego co pamiêtam. Gdzie tu logika?

Aleksias, a propos tego blogu mnie teÂż pewne rzeczy draÂżniÂły, chociaÂż mam mniej powodĂłw do "wyÂżalania siĂŞ". (Co do Sonaty to pisaÂłam, Âże mnie mylenie siĂŞ jako takie nie interesuje - i pewnie Âże wielu "rzeÂźbiÂło" ).
Tych wszystkich komentarzy, ktĂłre cytujesz to nie pamiĂŞtam, bo zaglÂądaÂłam tam raczej po Konkursie (szczerze mĂłwiÂąc nie przypominam sobie Âżeby Wunder graÂł za szybko).
Krytykom te¿ jest trudno zachowaÌ jak¹œ dozê obiektywizmu. Tak siê zastanawiam, czy to nie jest przypadkiem konflikt wra¿liwoœci na linii Wunder-Chozjajnow, ale niekoniecznie bo wiem, ¿e s¹ tacy, którzy o obydwu dobrze siê wyra¿ali.

Tak jeszcze wrĂłcĂŞ do poprzedniego tematu, bo trochĂŞ chyba niejasno siĂŞ wyraziÂłam (i przez to Twoja odpowiedÂź). Ten "Âświetny pianista" (czy teÂż "Âświetni pianiÂści") moÂże sobie jak najbardziej graĂŚ wg "najlepszych tradycji polskiej szkoÂły", chodziÂło mi o to Âżeby to nie byÂło za wszelkÂą cenĂŞ, Âżeby nie byÂło sytuacji, kiedy mamy do czynienia z grupÂą ludzi nadajÂących siĂŞ na przesÂłuchania w swoim konserwatorium, a nie na wielkie sale koncertowe i ewentualnie jednym rodzynkiem, ktĂłry robi to trochĂŞ lepiej od nich. W ten sposĂłb Konkurs traci na renomie, wydaje mi siĂŞ.

OczywiÂście ci wszyscy utalentowani ludzie przyjechali i chyba byÂło ich po prostu wiĂŞcej niÂż w poprzednich latach, ale jury rĂłwnieÂż swoje zrobiÂło. W przytÂłaczajÂącej wiĂŞkszoÂści finaÂłowe wybory mi siĂŞ podobaÂły. Przy bardziej tradycyjnym skÂładzie jury nie wiem jak dÂługo sÂłuchalibyÂśmy polifonizujÂącego Kultyszewa (nie wiem czy siĂŞ nie mylĂŞ, ale wydaje mi siĂŞ Âże to nie jest "polskie granie"), KolĂŞ, ktĂłry w moich uszach jest "wyrazisty", choĂŚ sporo tam jeszcze niedorĂłbek (on co prawda podobaÂł siĂŞ panu Dybowskiemu i prof. Kozubek, ale widzĂŞ, Âże polscy jurorzy nisko go oceniali, prof. JasiĂąski nie chciaÂł go widzieĂŚ w finale i daÂł mu 10 miejsce, sporo punktĂłw dawaÂła mu natomiast MA- to mĂłwi samo za siebie), o BoÂżanowie nawet nie wspominam, co do Trifonowa rĂłwnieÂż mam wÂątpliwoÂści.
Awdiejewa czy by daleko zaszÂła? A to nie mam zielonego pojĂŞcia, na pewno by nie wygraÂła. JednÂą waÂżnÂą rzecz zawdziĂŞczam artykuÂłowi pana Dybowskiego: uÂświadomiÂłam sobie bardzo wyraÂźnie dlaczego ludzie nie lubiÂą Awdiejewej (chodzi mi o jej grĂŞ, a nie o to Âże wygraÂła). Brak przekazu emocjonalnego, zamiast tego pomysÂły w ramach zapisu nutowego (w zgodzie z nim zresztÂą, nie jestem muzykiem, nie mogĂŞ tego oceniaĂŚ, ale chyba tak jest). Ja juÂż pisaÂłam, Âże sÂłuchaÂłam jej, nie wychodziÂłam etc., Âże nie jest banalna, ale Âże jednak "nie mĂłj czÂłowiek". ByĂŚ moÂże takie podejÂście jak jej bardziej interesuje profesjonalistĂłw niÂż melomanĂłw.
(Co do Twojej ostatniej wiadomoÂści: nie dziw siĂŞ, p. Dybowski bardzo nie lubiÂł tego "worka").

Mo¿e i o to chodzi³o, ale nie s¹dzê by to by³o takie "naturalne", inni te¿ nie pierwszy raz (mam Kronikê Konkursów, mo¿e sprawdzê jak mi siê zechce). W moich oczach ta "naturalnoœÌ" to wyraz sympatii.
OczywiÂście, Âże wiele spraw budzi wÂątpliwoÂści (dla mnie to przede wszystkim ta zmiana zasad w ostatniej chwili). T"song po prostu chyba nie podpadaÂł pod definicjĂŞ nauczyciela wg regulaminu, Âże mĂłgÂł nim w istocie byĂŚ to inna sprawa, oczywiÂście bardzo kontrowersyjna (ale czepiaĂŚ siĂŞ prof. JasiĂąskiego to przesada), co z prof. PopowÂą to nie mam pojĂŞcia, na poczÂątku wydawaÂło mi siĂŞ, Âże to pomyÂłka w druku (rzeczywiÂście niezrozumiaÂłe, moim zdaniem ktoÂś powinien wyjaÂśniĂŚ skÂąd ta ocena siĂŞ wziĂŞÂła).
RenomĂŞ konkursowi moÂże zapewniĂŚ Âświetny pianista, najlepiej grupa pianistĂłw, nie wydaje mi siĂŞ, Âżeby na Âświecie zastanawiano siĂŞ, czy ktoÂś gra wedle polskiej tradycji czy nie.
(Tak trochĂŞ na marginesie: zaÂło¿ê siĂŞ, Âże gdyby teraz zjawiÂł siĂŞ na Konkursie ktĂłrykolwiek z dawnych lub nowszych pianistĂłw, ktĂłrych pan Dybowski chwali, albo ewentualnie kto inny bardzo chwali, to pan Dybowski by go skrytykowaÂł ). 
ChociaÂż rzeczywiÂście te niejasnoÂści, zawirowania mogÂą siĂŞ negatywnie odbiĂŚ na przyszÂłoÂści, z tym nie polemizujĂŞ, chociaÂż z drugiej strony moÂże to wszystko zostanie zapomniane.

1/3? PrzecieÂż byÂło czworo PolakĂłw w Jury.

Anelik nikt Tobie nie "kaÂże" zmieniaĂŚ zdania . Ja go widzĂŞ we wszystkim co zechce zagraĂŚ, bo on naleÂży do tych ktĂłrych przychodzi siĂŞ sÂłuchaĂŚ ze wzglĂŞdu na to, Âże grajÂą, a nie co grajÂą (Rachmaninowa i Beethovena gra), a Chopina graĂŚ bĂŞdzie, bo to jeden z jego ulubionych kompozytorĂłw (i podobnie jak Kenner (raz jeszcze) uwaÂżam, Âże bĂŞdzie waÂżnÂą postaciÂą w tej dziedzinie).
(DÂźwiĂŞk miaÂł nieco sforsowany tylko w Koncercie moim zdaniem (ale juÂż nie w Katowicach), poza tym jego dÂźwiĂŞk jest niezrĂłwnany).
BiorĂŞ go z caÂłym dobrodziejstwem inwentarza, podobnie jak Horowitza (ktĂłry czasem mnie nieÂźle denerwuje).

CzytajÂąc ten artykuÂł mam trochĂŞ wraÂżenie, Âże widzĂŞ forum TVP.

"Obecne wyniki pokazaÂły, Âże poprzednie skÂłady sĂŞdziowskie byÂły lepsze, chociaÂż czĂŞsto nie wszystkich zadowalaÂły".
Nie sÂądzĂŞ, ja ten Konkurs zapamiĂŞtam na caÂłe Âżycie, byÂł zupeÂłnie wyjÂątkowy, czego nie mogĂŞ powiedzieĂŚ o dwĂłch poprzednich, ktĂłre bardzo blado siĂŞ u mnie zapisaÂły, (ten z 95 roku byÂł moim pierwszym, wtedy jeszcze sÂłuchaÂłam Chopina nie wykonaĂą).
 
Zapewne artykuÂł ten spodoba siĂŞ siĂŞ 90% forumowiczĂłw, poniewaÂż wychwala Wundera, tylko Âże jak siĂŞ pewnie orientujecie, nie wszyscy widzÂą w nim ucieleÂśnienie ducha chopinowskiego, do ktĂłrego wzdycha autor: duÂżo mamy opinii.
Szczerze mĂłwiÂąc uwaÂżam, Âże do kaÂżdego kompozytora trzeba mieĂŚ "specjalny talent", albo po prostu mieĂŚ talent.
Konkursowi najlepiej sÂłuÂży wyÂłanianie ciekawych pianistĂłw, nie reprodukowanie polskiej szkoÂły.
OskarÂżanie JasiĂąskiego o dawanie lekcji Awdiejewej to niesmaczna przesada.
Co to znaczy, Âże AH znalazÂł siĂŞ w jury w sposĂłb "naturalny"? Przez osmozĂŞ czy jak?

Tak dla równowagi przytoczê opiniê Doroty Szwarcman, która bardzo wysoko ceni Awdiejew¹ a o Wunderze twierdzi³a, ¿e nie powinien znaleŸÌ siê w finale. Przepraszam za ten wtrêt, uwa¿am ¿e mia³ do tego prawo, tylko chcê zneutralizowaÌ jednostronnoœÌ.
Ogólnie, ten dosyÌ skwaszony chyba cz³owiek musia³ sobie ul¿yÌ, ¿e nie wygra³ jego faworyt. A przede wszystkim nie czytam w tym artykule niczego o czym bym ju¿ nie s³ysza³a (chocia¿ kilka osobistych domys³ów autora te¿ jest, ale przepraszam ja te¿ takowe posiadam).

Szkoda, ¿e nie mam pod rêk¹ ksi¹¿ki, ale jeœli dobrze sobie przypominam Chopin stwierdzi³ coœ takiego mówi¹c o Liszcie, to by³oby bardzo ciekawe.

Nazywanie Bo¿anowa "sprawnym pianist¹" to jakieœ nieporozumienie, tak mo¿na okreœliÌ Geniuszasa, Yundi, kogo jeszcze to siê powstrzymam. Oczywiœcie, ¿e wyra¿a on w du¿ym stopniu siebie podobnie jak jego (i mój w sumie te¿) "idol" Horowitz (odmawianie temu ostatniemu -pierwszemu zreszt¹ ju¿ te¿ - wybitnoœci to "obraza majestatu" ). (Jednak z t¹ dowolnoœci¹ bym nie przesadza³a, dawniej posuwano siê jeszcze dalej, u Bo¿anowa to tylko drobne przesuniêcia dynamiczne, improwizacyjne frazowanie, coœ nieoczekiwanego, jakiœ akcent, który raczej nie powtarza siê dwa razy w tym samym miejscu, bo wynika z kreowania na bie¿¹co, rzeczy których zazwyczaj nie s³ychaÌ (które jednak s¹), wielowarstwowoœÌ, nie mówi¹c ju¿ o niesamowitoœciach, które robi z dŸwiêkiem).
Jestem zdania Kennera (zapewne znacie ten wywiad): to "byÂł" najwiĂŞkszy artysta tego Konkursu (nawet jeÂżeli czasem chciaÂłoby siĂŞ dodaĂŚ: mimo wszystko). Nawet stwierdziÂł (chociaÂż moÂże odnosiÂł siĂŞ do czegoÂś konkretnego, nie pamiĂŞtam), Âże to byÂł "the real Chopin".
Gogusia jednak nie widzĂŞ.

Aleksias, ja przecieÂż wszystko rozumiem (to o ulubieĂącach teÂż) Âżadnej "napaÂści" siĂŞ nie dopatrywaÂłam , Ciebie o Âżadne takie intencje podejrzewaĂŚ nie moÂżna, tylko mnie zawsze "jĂŞzyk" Âświerzbi Âżeby powiedzieĂŚ swoje. Co do AH teÂż mam swoje zdanie i uwaÂżam, Âże on krĂŞciÂł, szczegĂłlnie w wypowiedziach o III etapie. 
Do Âżadnej "zwiĂŞzÂłoÂści" uwag nie robiÂłam, przecieÂż to dobrze jak ktoÂś dÂługo pisze i forum Âżyje, nie to miaÂłam na myÂśli mĂłwiÂąc, Âże "trzeba" odpowiedzieĂŚ.
O przysypianiu Fou na przesÂłuchaniach to pewien Facebookowiec pisaÂł, ktĂłry to podobno widziaÂł (tak na marginesie ten facet przyjechaÂł specjalnie z USA, Âżeby sÂłuchaĂŚ BoÂżanowa, nie on jeden zresztÂą, ludzie niezÂłe kilometry dla niego robiÂą, a niektĂłrzy majÂą jakieÂś 90 lat (przynajmniej jedna taka uczennica Cortota, koniec wtrÂącenia))


ZdjĂŞcie Gogusia oglÂądam w peÂłnej krasie teraz, takÂże siĂŞ nie martw.
"¯ycie" skojarzy³o mi siê ze spontanicznoœci¹, energi¹ etc. (mówi siê, ¿e ktoœ jest pe³en ¿ycia etc.), do "improwizacji" to pasuje. Niektórzy tej jego intensywnoœci w ka¿dym wymiarze, ci¹g³ego "stawania siê" nie mog¹ zaakceptowaÌ, ich prawo. Ja za polskim graniem jakoœ szczególnie nie przepadam, wiêc to wiele t³umaczy, poza tym lubiê wyrazistoœÌ.
Drobna uwaga, poza mnÂą to tu nie ma "fanĂłw" BoÂżanowa, dla ktĂłrych byÂłby on nr 1 (Mozart woli jednak "Wundiego"), w Polsce zdecydowanie i bardzo zauwaÂżalnie krĂłluje Wunder jak to Anelik odnotowaÂła.

Mam Mazurki Sztompki, uwa¿am ¿e s¹ "œniête", ma³o w nich wyrazu, nie przekonuj¹ mnie, dawne granie, dawny styl, masz racjê, ¿e inny od wspó³czesnych bo to reprezentant tej oko³owojennej szko³y, która tak chcia³a wszystko zobiektywizowaÌ, ¿e chyba wiele zatraci³a. Nie zwracam uwagi na to ile pianista wykonuje gestów i czy jest wymuskany, dla mnie mo¿e nawet lewitowaÌ byle by mia³ coœ do powiedzenia. Zreszt¹ i tak najbardziej interesuj¹ mnie nagrania, a na twarz kogokolwiek nie lubiê patrzeÌ jak ju¿ napisa³am.
CzytaÂłam kiedyÂś autobiografiĂŞ Paderewskiego, ale niestety niewiele juÂż pamiĂŞtam (to prawda, Âże miaÂł wielkie serce, ale chociaÂż przewaÂżnie lubiĂŞ stare nagrania, to do jego nie bardzo wracam, moÂże to kwestia tych wszystkich rocznicowych powtĂłrek, a moÂże czegoÂś innego).