NajpiĂŞkniejsze koncerty

[Mozart]

Czy II koncert nie  byÂł skomponowany wczeÂśniej? Pierwsze wykonanie odbyÂło siĂŞ w 1857 r., a koĂącowa wersja pochodzi z 1861.

[Bodek1]

Faktycznie poda³em omy³kowo datê œmierci Liszta. Sk¹din¹d Fr. Liszt w porównaniu z innymi kompozytorami z tej epoki to szczêœciarz - cieszy³ siê powodzeniem u kobiet, przyjaŸni¹ innych kompozytorów (Chopin, Berlioz, Wagner), uznaniem wspó³czesnych i lepszym zdrowiem...

[Mozart]

Tak, ÂżyÂł wyjÂątkowo dÂługo jak na romantykĂłw.
Ciekawe, jak nazwaÌ faktycznie relacje Chopina z Lisztem. Czy to przyjaŸù, czy bardziej konkurencja, czy jedno i drugie...

[Bodek1]

O relacje pomiĂŞdzy Chopinem i Lisztem najlepiej spytaĂŚ OlĂŞ lub Janusza bo majÂą z Nas najlepszÂą wiedzĂŞ. MyÂślĂŞ, Âże moÂżna by to porĂłwnaĂŚ do wspó³czesnych wirtuozĂłw tenisa Federera i Nadala. Na poczÂątku zaÂżarcie rywalizowali ze sobÂą o palmĂŞ pierwszeĂąstwa, a póŸniej pojawia siĂŞ wzajemny szacunek, uznanie, wspĂłlne imprezy (w tym charytatywne ) i w koĂącu przyjaŸù...OczywiÂście wiele tu zaleÂży od osobowoÂści, ale na pewno Franciszek i Fryderyk nie byli smutasami...   Tak piszĂŞ bo teraz czĂŞsto puszczajÂą w Eurosporcie filmik jak Roger i Fafael chcÂą nagraĂŚ reklamĂŞ meczĂłw charytatywnych i przez kilkanaÂście minut nie sÂą w stanie nic powiedzieĂŚ bo pĂŞkajÂą ze Âśmiechu - urocze

[Mozart]

Z forum tvp:

Seweryna: Znane jest specyficzne, trochê krytyczne podej¶cie Liszta do Chopina.(Czy to wynika³o z rywalizacji?) W r.1851 w "La France Musicale" pojawi³a siê obszerna praca monograficzna F.Liszta o Chopinie..Panna Stirling nie by³a ni± zachwycona, raczej by³a zgorszona i oburzona. Pisz±c o niej do p. Jêdrzewiczowej nie tai³a siê ze swym niezadowoleniem i proponowa³a Grzymale aby razem przeczytali listy Chopina, aby móc sprosowaæ pope³nione przez Liszta B£ÊDY FAKTYCZNE. O nowym sposobie uderzenia fortepianu, które zrobi³o z niego zupe³nie inny instrument, Liszt nie chce wspominaæ. Praca Liszta, ba³amutna w swej czê¶ci biograficznej, a niedostateczna pod wzglêdem analitycznym (tam gdzie zawiera³a ocenê twórczo¶ci Chopina i jego epokowego znaczenia w rozwoju muzyki fortepianowej) wysz³a w r. 1852 w formie ksi±¿ki. Lata mija³y, a monografii o Chopinie takiej, na jak± by zas³ugiwa³ nie by³o. Robert Schumann zachwyca³ siê Koncertami Chopina, zw³aszcza koncertem f-moll, któremu - jak siê wyrazi³ -"nikt nie jest w stanie dorównaæ i którego r±bka tylko usty dotykaæ nale¿y". Tego bezwzgêdnego uwielbienia nie podziela krytyczniej usposobiony Liszt, który nawet posuwa sie tak daleko, ¿e choæ nazywa koncerty Chopina "istotnie piêknymi", to jednak widzi w nich "wiêcej chêci ani¿eli natchnienia"!!!

[kozioÂł]

To krytyczne usposobienie Liszta, chocia¿by w stosunku do koncertów, mog³o wynikaÌ z tego (jak gdzieœ wyczyta³em), ¿e to w³aœnie on by³ twórc¹ nowego typu koncertu i on wymyœli³ ca³owieczorny recital pianisty graj¹cego nie z nut, lecz z pamiêci. Liszt bardzo du¿o koncertowa³, a zabiegaj¹c o wzglêdy t³umu kreowa³ swój estradowy "image" nie przebieraj¹c w œrodkach (fruwaj¹ce w³osy, palce uderzaj¹ce z furi¹, gra ³okciami, brod¹, nosem..) krótko mówi¹c popisywa³ siê swoj¹ wirtuozeri¹..I zasadniczo przynosi³o to efekty..publicznoœÌ uwielbia³o go, "damy" ca³owa³y go po rêkach, nosi³y w broszkach jego wizerunek, drapa³y siê miêdzy sob¹ wyrywaj¹c sobie jego rêkawiczki, a nawet nosi³y ma³e flakoniki i zbiera³y w nie resztki herbaty, pozostawionej przez niego na dnie fili¿anki..
ZupeÂłnie inaczej wyglÂądaÂło to u Chopina..u ktĂłrego koncertĂłw byÂło tyle co na lekarstwo. W ciÂągu 18-letniego pobytu w ParyÂżu, zagraÂł jedynie 19-cie publicznych koncertĂłw - tak wiĂŞc w sumie to niewiele jak na muzyka podbijajÂącego serca ParyÂżan (sÂądzĂŞ, Âże mogÂło to wynikaĂŚ nie tyle z niechĂŞci do wystÂąpieĂą publicznych, ale bardziej z problemĂłw natury fizycznej tj kondycyjnej..oczywiÂście jest to tylko moje subiektywne zdanie) Zatem Liszt mĂłgÂł postrzegaĂŚ Chopina (moÂże nie poczÂątkowo, ale potem) jako muzyka maÂło czynnego..w zasadzie bardziej jako kompozytora-pianistĂŞ, a nie pianistĂŞ-kompozytora..

Bardzo wymownym mo¿e byÌ obraz pêdzla J.Danhausera (z ok 1840) przedstawiajacy Liszta graj¹cego na fortepianie, sa tam równie¿ George Sand (siedzaca w pozycji na wpó³le¿¹cej i wpatrzona w niego jak w obraz), Dumas, V.Hugo, Paganini, Rosini..brakuje tylko jednego - Chopina..

[aro 59]

CoÂś dobrego na ranek jaki mamy dzisiaj 

http://www.youtube.com/watch?v=oHg5hR8ojqE&feature=channel

[Bodek1]

To moÂże przejdÂźmy do koncertĂłw na inne instrumenty. NajpiĂŞkniejszym koncertem na gitarĂŞ klasycznÂą jest Concierto de Aranjuez Joaquina Rodrigo - napisany o zgrozo w 1939r. TytuÂł utworu zwiÂązany jest z paÂłacem krĂłlewskim w Aranjuez gdzie Rodrigo wraz z ÂżonÂą VictoriÂą spĂŞdzaÂł miesiÂąc miodowy. W klimat okolic Madrytu i Swiat muzyczny gorÂącej Hiszpanii wprowadza nas I cz. koncertu http://www.youtube.com/watch?v=hlhCsY-YjcY&feature=related
II cz. to wielka mi³oœÌ, nostalgia i ból - emocje kompozytora po œmierci nienarodzonego dziecka i ciê¿kiej chorobie ¿ony
http://www.youtube.com/watch?v=RxwceLlaODM&feature=related
III cz. zawiera tradycyjny ludowy taniec - powraca radosny nastrĂłj http://www.youtube.com/watch?v=OwBrv20CZDA&feature=related
Koncert pokazuje niezwyk³a wra¿liwoœÌ niewidomego kompozytora (Rodrigo) straci³ wzrok w wieku 4 lat
Zawsze siĂŞ wzruszam gdy sÂłyszĂŞ tĂŞskny ten dÂźwiĂŞk roÂżka przy akompaniamencie gitary  
a potem cieszĂŞ piĂŞknem HiszpaĂąskiej muzyki gitarowej    

[aro 59]

Hiszpania od poczÂątku lat 30 ubiegÂłego wieku
nie naleÂżaÂła do paĂąstw szczĂŞÂśliwych.
Trzeba pamiĂŞtaĂŚ, Âże 1939 rok byÂł jeszcze w Hiszpanii
3 letnim okresem wojny domowej (od lutego 1936r.)
po ktĂłrym od marca zaczĂŞÂła siĂŞ dyktatura
generaÂła Franco!

A muzyka rzeczywiÂście piĂŞkna i wzruszajÂąca...

[kozioÂł]

Piêkny koncert Bodku.."facet" gra na dziesiêciostrunówce (szeœÌ strun normalnych plus cztery basowe), bez ¿adnych kropkowanych oznaczeù tonów i oktawy..na dodatek "praw¹" tylko i wy³¹cznie paluszkami (jednak co gitara klasyczna, to klasyczna). GraÌ na czymœ podobnym to naprawdê wielka sztuka..Jest co pos³uchaÌ i na co popatrzeÌ. Super

[kozioÂł]

CoÂś dobrego na ranek jaki mamy dzisiaj 

http://www.youtube.com/watch?v=oHg5hR8ojqE&feature=channel

Czyli "Cztery pory roku" na czterech fortepianach z czterema pianist(k)ami i czteroma niewiastami z obsÂługi technicznej (taki kalambur sÂłowny nawet wyszedÂł) - ÂŚwietne..

Przy okazji dziĂŞki za fajne i zabawne fotki Marku

[Bodek1]

Wersja Concierto grana przez Paco de Lucia wydaje mi siĂŞ ciekawsza - gra z wiĂŞkszÂą ekspresjÂą i jeszcze bardziej tu pobrzmiewa HiszpaĂąskie flamenco http://www.youtube.com/watch?v=LxpRVbhWlLI&feature=related

[Bodek1]

I jeszcze coÂś ze wspó³czesnej muzyki gitarowej. Wspaniali mistrzowie gitary klasycznej w duecie. Paco de Lucia szarpie struny palcami, a John McLaughlin gra kostkÂą. SzczegĂłlnie efektowny jest fragment od 9:00s 
http://www.youtube.com/watch?v=B1lT6TobnJc&feature=related

[Janusz1228]

MoÂże juÂż wreszcie pora na mojego ukochanego GERSHWINA i jego jedyny koncert F-dur?

O Gershwinie i Chopinie mo¿na bez pud³a powiedzieÌ jednako: podnieœli ludowe do ludzkoœci. Chopin - z ch³opskich mazurów czyni¹c mazurki, Gershwin - z murzyùskiego bluesa pobieraj¹c zaczyn dla wielu dzie³ rozbrzmiewaj¹cych dziœ na wszystkich estradach koncertowych œwiata. Jego rapsodia w stylu bluesa (niefortunnie u nas t³umaczona jako b³êkitna) - to tak naprawdê nic innego jak wyrafinowany i wysubtelniony koktajl têtni¹cych ¿ywym rytmem bluesów.
Podobnie mo¿na powiedzieÌ o koncercie F-dur, a szczególnie tej czêœci, do której gor¹co zapraszam (jak ni¿ej). Ta czêœÌ koncertu - to przepiêkne, subtelne studium bluesa, które Gershwin przeniós³ z nocnych murzyùskich spelunek i uformowa³ dla symfonicznej orkiestry i wielkiej, koncertowej sali (nomen omen - ucharakteryzowany pianista od 2:40 - genialnie dope³nia swoim imagem spelunkowate knajpy murzyùskich dzielnic)

http://www.youtube.com/watch?v=tRLxcMhz4Xc&feature=related

[Bodek1]

DuÂżo czĂŞÂściej jest grywana "B³êkitna Rapsodia" - chociaÂż dzisiaj moÂże nieco inaczej. Tu w wykonaniu samego Gershwina jest grana jest w b. Âżywym tempie. ZwrĂłciÂły mojÂą uwagĂŞ groteskowe wejÂścia klarnetu i trÂąbki - szczegĂłlnie niezwykle dÂługie glissando klarnecisty i jakby "podchmielona" czy "komiczna" artykulacja  (czyÂżby taka byÂła intencja kompozytora? )
http://www.youtube.com/watch?v=1U40xBSz6Dc&feature=related
I bardziej "klasyczna" (ale mniej Âśmieszna) interpretacja Bernsteina
http://www.youtube.com/watch?v=ZmUHI2yTtVY&feature=related
ZarumieniÂłem siĂŞ  bo z tym piĂŞknym utworem kojarzy mi siĂŞ...moja pierwsza miÂłoœÌ