MiĂŞdzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach Zdroju 5-13 sierpnia 2011

[Janusz1228]

Januszu, czy "tradycyjnie" po wczorajszych koncertach otrzymaliÂście autografy i zrobiliÂście wspĂłlne zdjĂŞcia?

CĂłz, nie zawsze ustawiam siĂŞ do kolejek po zdjÂątka... I tym razem, niestety, nie. 

[ewa578]

Zastanawia³am siê wczoraj DLACZEGO! PR dwójka p³aci ciêzkie pieni¹dze za transmisjê ró¿nych obcych wydarzeù artystycznych, a nie naszego najpiêkniejszego i chyba najstarszego festiwalu NIE!? Korzyœci by³yby niew¹tpliwie po obu stronach. Nie doœÌ, ¿e melomani mieliby ucztê nie lada, to jeszcze fundacja mog³aby dofinansowaÌ imprezê.

[Julka]

Wielkie dziĂŞki Aleksias za relacjĂŞ!
PobudziÂłaÂś mĂłj apetyt na przyszÂłoroczny wyjazd z Wami:)

Rozumiem, Âże masz " problem" z JuliannÂą.
Jej totalna pianistyka w Wagnerze sprawdza siĂŞ na pewno doskonale.
Ale obiecaÂłam Januszowi uwaÂżnie posÂłuchaĂŚ retransmisji jej recitalu.

Aleksias - Joanno, wczoraj w nocy ze wzruszeniem przeczytaÂłam Twoje relacje z koncertĂłw Ingolfa w Bydgoszczy i w GdaĂąsku. Do wczoraj myÂślaÂłam, Âże tylko ja tak miaÂłam i mam:)
I po cichutku:) powiem Ci, Âże juÂż lampkĂŞ wina z Ingolfem i PaulinÂą piÂłam;). 14 czerwca. Na zamkniĂŞtym koncercie w Poznaniu.
To byÂło juÂż nasze czwarte spotkanie!
PublicznoœÌ by³a szczególna, bo targowa + Nasz Pan Prezydent. Prawdziwych melomanów nie by³o, wiêc mia³yœmy z moj¹ przyjació³k¹ z Frankfurtu Ingolfa niemal na wy³¹cznoœÌ:) Zazdroœci³am jej rozmowy z nim po niemiecku - jednak to jest jêzyk jego serca...
ZrobiÂłam zdjĂŞcia:)
Wiele mogÂłabym tu napisaĂŚ i o tym koncercie i o spotkaniu, moich spostrzeÂżeniach, ale to nie ten wÂątek. Poszukam wÂłaÂściwego.
CieszĂŞ siĂŞ, Âże CiĂŞ tu spotkaÂłam.
I nie tylko Ciebie!





 

[Julka]

Jeszcze jedno mnie zastanawia - na FB cisza, o festiwalu w Dusznikach ani sÂłowa.
WrzuciÂłam komentarz i nic.
NIFC promuje wy³¹cznie festiwal ChijE.
CoÂś jest na rzeczy?

[TeresaGrob]

Zastanawia³am siê wczoraj DLACZEGO! PR dwójka p³aci ciêzkie pieni¹dze za transmisjê ró¿nych obcych wydarzeù artystycznych, a nie naszego najpiêkniejszego i chyba najstarszego festiwalu NIE!? Korzyœci by³yby niew¹tpliwie po obu stronach. Nie doœÌ, ¿e melomani mieliby ucztê nie lada, to jeszcze fundacja mog³aby dofinansowaÌ imprezê.

Z tego co pamiĂŞtam z zeszÂłych lat, DwĂłjka duÂżo z dusznikowych koncertĂłw retransmituje
w pó¿niejszych terminach. Taka bezpoœrednia transmisja wymaga zgody wykonawcy.Niestety s¹ i
tacy, którzy w ogóle na radiow¹ transmisjê siê nie zgadzaj¹ .ZwróÌ uwagê Ewuniu, ¿e wczorajsz transmisja
przewróci³a ca³¹ ramówkê Dwójki do góry nogami. Pewnie gdyby mogli to transmitowaliby wszystkie koncerty.

A co do fejsa Julko, to kaÂżdy z nas moÂże tam utworzyĂŚ wydarzenie. MoÂże powinniÂśmy byli to zrobiĂŚ

[Julka]

No tak, NIFC nie jest organizatorem festiwalu w Dusznikach, wiĂŞc wydarzenia na fejsie nie utworzyÂł.
Trzeba byÂło samemu:(

[Aleksias]

Mam - rzecz jasna   - zdjĂŞcie z LeonorÂą. Jest sÂłodka:) Ja dodatkowo baaardzo jej dosÂłodziÂłam -"We love you!" -"Oh, thank you, I love you too" Oczy ÂśmiejÂące siĂŞ i ciepÂłe, jak brzmienie fortepianu pod jej palcami. Takie chwile - bezcenne
A etiuda - byÂła Rewolucyjna:)

Julio!   CzujĂŞ siĂŞ zaszczycona, ogromnie mi miÂło, Âże podoba Ci siĂŞ moje pisanie i cieszĂŞ siĂŞ, Âże Ingolf jest teÂż bliski Twojemu sercu. Mamy tu grono wiernych WunderowcĂłw - witaj
Co do koncertu w Poznaniu - muszê przyznaÌ, ¿e to dla mnie doœÌ dra¿liwy temat ByÌ mo¿e spotka³yœmy siê tam - pod drzwiami Auli Uniwersyteckiej... Ale masz racjê, to temat na inny w¹tek, Ingolfowy (mo¿e powinnam za³o¿yÌ Ingolfowi osobny w¹tek, BTW).

Szykujemy siĂŞ juÂż powoli na dzisiejsze atrakcje. DziÂś jednak bĂŞdÂą znowu aÂż trzy koncerty - metafizyczny Liszt w koÂściele, koncert charytatywny o siĂłdmej i o dziesiÂątej wieczorem - Nokturn przy Âświecach - koncert, ktĂłry jest zagadkÂą. Nie wiadomo, co bĂŞdzie, i kto bĂŞdzie graÂł:))
Zrobi³o siê zimno, wczoraj zamiast spodziewanych upa³ów by³ deszcz i wiatr, w dodatku w Dworku spali³a siê klimatyzacja, w zwi¹zku z tym otwarte by³y wszystkie okna i omal nie po³o¿y³am siê do ³ó¿ka z winy szalej¹cych przeci¹gów. Wczoraj zamiast na koncert wieczorny, uda³am siê do pensjonatu na b³yskawiczn¹ kuracjê przeciwgrypow¹:) Szczêœliwie pomog³o, a Beata pozostaje jedynym Szafarczykiem, który by³ œwiadkiem gry Piemontesiego i mo¿e zdaÌ relacjê:)
Zatem do zobaczenia

[aro 59]

JakÂżeÂż tajemniczo zaanonsowany dzisiejszy wieczĂłr 

[aro 59]

O naszej sympatii Leonorze powiem tak: jej prawdziwy mÂłodzieĂączy wdziĂŞk zamienia siĂŞ na estradze w miluchny dxwiĂŞk. 
Mnie Leonora najbardziej ucieszyÂła tarantellÂą i nokturnem. O ile ta pierwsza pod palcami rodowitej WÂłoszki nie mogÂła nie zabrzmieĂŚ autentycznie o tyle muzykalnoÂściÂą nokturnowej interpretacja dodaÂła nowÂą jakoœÌ: ciepÂły nocny nastrĂłj i melodyjnÂą ÂśpiewnoœÌ. Ballady mi nie przypadÂły do gustu. Nie tylko  z powodu drobnych potkniĂŞĂŚ w palcĂłwkach, ale ich rozmach, oddech i ich pospiesznie budowane kulminacje byÂły tuzinkowe, dxwiĂŞk nieosadzony, pospiech niepotrzebny tam, gdzie mĂłgÂł wesprzec siĂŞ ciszÂą. Za to nie tylko w balladach, ale i wszystkich pozostaÂłych utworach piĂŞknie pobrzmiewaÂły soczyste basy i pereÂłkowo mknÂące wioliny. OgĂłlnie - to byÂł Âładny wystĂŞp, pieknej dziewczyny, utalentowanej i emocjonalnie dojrzaÂłej pianistki.

Julko, otĂłz i moja relacja. Tak trochĂŞ na gorÂąco, a jednak po godzinach przemyÂśleĂą i pierwszych refleksjach z pewnym dystansem do samego wydarzenia...

Na Koncert Julianny Adwiejewej wszyscy czekaliœmy z olbrzymim zainteresowaniem. Nie tylko dlatego, ¿e oto dost¹pimy zaszczytu bezpoœredniego wys³uchania najwy¿ej uhonorowanej uczestniczki ostatniego KiFCH, i nie tylko dlatego, ze od Konkursu niewielu dane by³o s³uchaÌ Julianny na ¿ywo, ale chyba przede wszystkim z powodu, i¿ wiêkszoœÌ z nas do dziœ wspomina kontrowersje towarzysz¹ce jej wystêpom i licznie kreowane teorie - na ile jej zwyciêstwo przypisaÌ jej samej, a na ile nie zawsze i nie do koùca zrozumia³ym decyzjom spiskuj¹cych jurorów.
Od razu zaznaczam: dla mnie Julianna od samego poczÂątku Konkursu byÂła charyzmatycznÂą osobowoÂściÂą i jakkolwiek nie zawsze trafiaÂła swoim Chopinem w moje rozumienie muzyki, o tyle podziwiaÂłem jej za jej nietuzinkowÂą osobowoœÌ, „konkursowe” opanowanie, wywaÂżonÂą emocjonalnie grĂŞ i doskonaÂły warsztat. Owszem, podczas Konkursu brakowaÂło mi w jej grze odrobiny serca i sÂłowiaĂąskiej wylewnoÂści, moÂże szczypty fantazji, finezji, moÂże odrobiny luzu… Ale przecieÂż to byÂł Konkurs, a wiĂŞc performance, ktĂłry rzÂądzi siĂŞ nie  emocjonalnymi uniesieniami (melomanĂłw, publicznoÂści), a chÂłodnymi, na ogó³ bezdusznymi prawami belferskich jurorĂłw. TakÂą grÂą, nie dziwiĂŞ siĂŞ, doskonale wpasowywaÂła siĂŞ w ich oczekiwania. Po konkursie byÂł Koncert LaureatĂłw. I oto – przeobraÂżenie. Oto na oczach zaciekÂłych krytykĂłw z kobiety- babusa, z artystki-kalkulatorki, z zimnego (ale wytrawnego) gracza rodzi siĂŞ dla mnie wraÂżliwa nimfa, pianistka-bluszcz, zaprzeczenie samej siebie, a moÂże wÂłasnie nie zaprzeczenie – a uzupeÂłnienie osobowoÂści Âświadomie wczeÂśniej tÂłamszonej pod konkursowy mores i dyscyplinujÂący przymus?

JeÂśli o tym wszystkim pisze wÂłasnie teraz, to aby dac podbudowĂŞ pod moje oczekiwania na ten pierwszy od wielu mcy jej koncert i rozumienie osobowoÂści Adwiejewej. PoprzeczkĂŞ wystawiÂła sobie ( i nam) bardzo wysoko. Doskonale wiedziaÂłem, ze grac zaraz bĂŞdzie nie tylko artystka, ale i bardzo inteligentna kobieta, wytrawny, myÂślÂący wirtuoz. Znakomicie rozumiejÂąca prawa sal koncertowych, katedr profesorskich i oczekiwaĂą krytyki. Jak to wszystko wrzuciĂŚ do jednego tygla? Jak nie zatraciĂŚ przy tym nic z wÂłasnej osobowoÂści a jednoczeÂśnie schlebiĂŚ oczekiwaniom prawie kaÂżdego? ZnalazÂła jedyny w swoim rodzaju i moim zdaniem jedynie sÂłuszny sposĂłb. NazwĂŞ to moim terminem: wykreowaÂła muzykĂŞ (interpretacjĂŞ) ABSOLUTNÂĄ. WzniosÂła siĂŞ ponad wzorce, ponad modÂły, ponad jakiekolwiek problemy techniczne. Ponad wszystko, co mogÂłoby upodabniaĂŚ jÂą do kogokolwiek, do jakiejkolwiek szkoÂły pianistycznej i jednoczeÂśnie nie roniÂąc choĂŚby jednej nuty z zapisĂłw kompozytora. Jej gra byÂła nieskazitelna, idealna technicznie, czyta i autentycznie wielka. ByÂła jak cesarzowa, ktĂłra swojÂą interpretacjÂą ponad wszystko i ponad wszystkim, kaÂżdym gestem a nawet sylwetkÂą przy fortepianie odÂżegnuje siĂŞ od korony jakiegokolwiek krĂłlestwa pozostajÂąc do ostatniego akordu wiernÂą jedynie samej sobie. To byÂła gra, w ktĂłrej nie malowaÂły siĂŞ tĂŞczÂą poszczegĂłlne barwy, to by³¹ gra, w ktĂłrej biel rozgrzanych do biaÂłoÂści jej emocji oÂślepiaÂła kaÂżdego, kto choĂŚ trochĂŞ staraÂł siĂŞ pod¹¿yĂŚ za jej wizjÂą, przesÂłaniem, filozofiÂą. Gra godna wielkiej kreatorki, heroiny, myÂśliciela. Nie potrzebowaÂła rozgrywaĂŚ i dzieliĂŚ ludzkich emocji na perÂły i glinĂŞ.  Ona je scalaÂła lepiÂąc  z nich i tworzÂąc z nich swĂłj wÂłasny wspaniaÂły monument. Nieskazitelna technicznie, do bĂłlu autentyczna, genialna w kreowaniu dzieÂła, absolutna w prawdzie przekazu… Co chcieĂŚ wiĂŞcej od artysty? Od genialnego Artysty…

Julia we wczorajszym koncercie wniosÂła siĂŞ ponad podziaÂły i artystyczne przesÂłania. Ponad nawet swĂłj wÂłasny nie zawsze dla niej sprawiedliwie kreowany przez melomanĂłw wizerunek. UdowodniÂła, ze zwyciĂŞstwo w Konkursie nie byÂło przypadkowe. ByÂło zapowiedziÂą. ZapowiedziÂą wielkiego Artysty, ktĂłry na naszych oczach wspina siĂŞ i wstĂŞpuje zasÂłuÂżenie na Parnas.

Julio! JesteÂś Wielka! We mnie masz wiernego obroĂącĂŞ i wyznawcĂŞ. Czekam Twych nastĂŞpnych KoncertĂłw-GigantĂłw, taki, jakim byÂł ten wczorajszy w Dusznikach...

Te opisy teÂż
ogromnie mi siĂŞ podobajÂą.

[Julka]

Aleksias,
wierzĂŞ, Âże 26 paÂździernika spotkamy siĂŞ w auli UAM:)

Na 14 czerwca w Poznaniu mia³am zaproszenie - dojecha³am dok³adnie na sam koncert Ingolfa, ok. 16.15, ledwie na niego zd¹¿y³am jad¹c z Frankfurtu!
Do zobaczenia zatem na koncercie Trifonowa.
Ingolfowy nowy wÂątek - TAK:)

ÂŻyczĂŞ Wam wspaniaÂłego wieczoru w zaczarowanej, dusznikowej aurze:)

 

[GoguÂś]

Wracam do Dusznik w sobotĂŞ, prawdopodobnie razem z EwÂą, Dorota teÂż wspominaÂła, Âże przyjedzie - to najlepiej Âświadczy o tym, Âże nie moÂżemy siĂŞ rozstaĂŚ. 

[GoguÂś]

Asiu, Beato, Januszu - byliÂście moÂże na dzisiejszym wykÂładzie profesor Poniatowskiej?

[Mozart]

Januszu, dziĂŞki za TwĂłj post dotyczÂący recitalu Avdeevej. Nie wiem, kiedy bĂŞdĂŞ miaÂł okazjĂŞ wysÂłuchaĂŚ retransmisji w DwĂłjce. Z pewnoÂściÂą jednak byÂło to waÂżne wydarzenia, wszak po jej wielce zastanawiajÂącej paÂździernikowej wiktorii wybuchÂły kontrowersje z mocÂą nieznanÂą obserwatorom Konkursu Chopinowskiego od lat…

JesteÂś bardzo jednoznaczny - zdaje siĂŞ, Âże Julianna niesamowicie CiĂŞ ujĂŞÂła…  Twierdzisz, Âże na naszych oczach rodzi siĂŞ „wraÂżliwa nimfa”. JeÂśli tak istotnie jest, to – racja – Avdeeva wykreowaÂła siĂŞ na zaprzeczenie samej siebie, staÂła siĂŞ antytezÂą swej osobowoÂści sprzed raptem kilku miesiĂŞcy. Zmiana musi byĂŚ niezwykle gwaÂłtowna, bo ewolucja (proces wyjÂątkowo dÂługotrwaÂły!) od babusa do nimfy jest (o ile logicznie moÂżliwa) nader skomplikowana i wymaga chyba gigantycznego przetransformowania artystycznej duszy i sposobu odczuwania.

To, Âże Avdeeva jest wirtuozem zaopatrzonym w Âświetny warsztat wiemy wszyscy. OczywiÂście (Julko ) – dzieÂła twĂłrcĂłw rosyjskich przeÂł. XIX i XX w., moÂże Liszta, moÂże Beethovena – sÂą dla niej odpowiednim materiaÂłem. W grze Avdeevej dostrzegam jej muzycznÂą inteligencjĂŞ, rozplanowanie i umiejĂŞtnoœÌ sterowania uwagÂą sÂłuchaczy, szczegĂłlnie podczas wystĂŞpu live, co zapewne w znacznej mierze wpÂłynĂŞÂło na TwojÂą opiniĂŞ. Kiedy piszesz o Avdeevej-heroinie-carycy – to przyznajĂŞ Ci racjĂŞ! Ale czy Chopinowski Nokturn lub Mazurek (mazurki byÂły zdaje siĂŞ w programie) wykonany przez takiego artystĂŞ trafia na podatny grunt, zachowuje wci¹¿ swojÂą chopinowskoœÌ, melancholijne, sÂłowiaĂąskie rozmarzenie, ksiĂŞÂżycowy czar? Lisztowski Wagner musiaÂł brzmieĂŚ zjawiskowo… Ale czy – obcujÂąc z Chopinem – nie naduÂżyÂła ekspresji, czy nie wlaÂła w jego partyturĂŞ nadmiaru energii?

Asiu, czy Ciebie Julianna choĂŚ trochĂŞ przekonaÂła? Kto wie, moÂże po tak kardynalnej metamorfozie przekona nawet romantykĂłw, zapatrzonych w chopinowskie gwiazdy…? 

[Mozart]

Mam - rzecz jasna   - zdjĂŞcie z LeonorÂą. Jest sÂłodka:) Ja dodatkowo baaardzo jej dosÂłodziÂłam -"We love you!" -"Oh, thank you, I love you too" Oczy ÂśmiejÂące siĂŞ i ciepÂłe, jak brzmienie fortepianu pod jej palcami. Takie chwile - bezcenne
A etiuda - byÂła Rewolucyjna:)

DziĂŞki, Asiu, za Twoje relacje... Z pewnoÂściÂą spotkanie z Leonora byÂło niezapomniane (Tobie Januszu zazdroszczĂŞ tych artystycznych spotkaĂą w czasie ÂśniadaĂą!), choĂŚ jak sÂłusznie zauwaÂżliÂście - jest w jej grze coÂś akademickiego, to jednoczeÂśnie dostrzegam, Âże prĂłbuje z sukcesem ukazaĂŚ nam swĂłj Âświat emocjonalny, swÂą spontanicznoœÌ. ZabrakÂło jej nieco w I Balladzie - mamy naszych wielkich mistrzĂłw-nauczycieli, stÂąd poprzeczkĂŞ stawiamy najwyÂżej, jak tylko siĂŞ da. PiĂŞknie obserwowaĂŚ radoœÌ, jakÂą powoduje MUZYKA; mÂłodziutka (a juÂż z ogromnym repertuarem!) i peÂłna wdziĂŞku Armellini na pewno zostanie wkrĂłtce doceniona przez rzesze melomanĂłw.   

Beatko, recital Piemontesiego musiaÂł byĂŚ ciekawy - w DwĂłjce moÂżna czasem usÂłyszeĂŚ jego interpretacje...

Trzymajcie siĂŞ zdrowo! 

[Julka]

Powiem krĂłtko Mozarcie - nie wierzĂŞ w przemianĂŞ Julianny ( Januszu, wybacz - czekam na retransmisjĂŞ!).
I nie lubiĂŞ jej Chopina ( na koncercie laureatĂłw teÂż mnie nie przekonaÂła, byÂła swobodniejsza, ale i tak nie z mojej bajki, pisaÂłam - nieznoÂśna fraza, rubato pozbawione sensu, agresywne forte).
WierzĂŞ w oczarowanie przekazem na Âżywo w Dusznikach, nastawienie sÂłuchacza, dobĂłr odpowiedniego repertuaru.
Pragmatycznie i po literach.