MiĂŞdzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach Zdroju 5-13 sierpnia 2011

[GoguÂś]

Czy by³a to zmiana kardynalna - œmiem polemizowaÌ. Awdeewa nie zaczê³a nagle graÌ subtelnie i perliœcie do czego przywykliœmy w kontekœcie utworów Chopina. Wci¹¿ jest to Chopin silny i niezwykle ekspresyjny. Romantyzm ustêpuje miejsca dramatyzmowi. Ale czy taka gra wyklucza j¹ z grona Chopinistów? W naszej rozmowie po koncercie Julki mówiliœmy o Chopinie modernistycznym i chyba tak rzeczywiœcie jest. W dzisiejszym œwiecie romantyzm schodzi na boczny tor si³a g³osu/dŸwiêku i energetyzuj¹cy przekaz dominuj¹ w sztuce. Mo¿e Rosjanka znalaz³a sposób, ¿eby spopularyzowaÌ naszego rodaka wœród m³odych pokoleù?

Czy nadmiar ekspresji zaszkodzi³ nokturnom - nie - nokturny Awdeewej podoba³y mi siê od samego pocz¹tku. S¹ wyj¹tkowe, maj¹ g³êboki dŸwiêk i pozostaj¹ niezwykle melodyjne. Zdaje siê, ¿e nat³ok negatywnych emocji po konkursie sprawi³, ¿e wyobra¿aliœcie sobie Julkê uderzaj¹c¹ piêœciami w klawiaturê a przecie¿ to ogromna przesada. Je¿eli chodzi o mazurki, to nie czuje siê w ¿adnym stopniu kompetentny aby to oceniaÌ, zauwa¿y³em jedynie, ¿e by³y "inne".

PrzypomnĂŞ kilka nagraĂą nokturnĂłw z KCH - uwaÂżam, Âże sÂą to interpretacje genialne
http://www.youtube.com/watch?v=UMUADnOH-9g
http://www.youtube.com/watch?v=5yOJJqS8Ovk&NR=1

Polecam ws³uchaÌ siê raz jeszcze w grê Awdeewej, jej ekspresja pozwala od nowa odkryÌ sonaty, polonezy (w tym poloneza-fantazjê, które to wykonanie zarówno S³awek jak i ja uwa¿amy za najlepsze). S¹dzê, ¿e warto otworzyÌ siê na Chopina innego, obdartego z "nadmiernej" delikatnoœci - us³yszycie coœ zupe³nie innego, co wci¹¿ pozostaje muzyk¹ niezwyk³¹ choÌ odmienn¹ od pierwotnej koncepcji.

[Mozart]

Romantyzm ustĂŞpuje miejsca dramatyzmowi.
...

S¹dzê, ¿e warto otworzyÌ siê na Chopina innego, obdartego z "nadmiernej" delikatnoœci - us³yszycie coœ zupe³nie innego, co wci¹¿ pozostaje muzyk¹ niezwyk³¹ choÌ odmienn¹ od pierwotnej koncepcji.

Piotrze, myÂślĂŞ, Âże to kwestia odpowiednich proporcji.  Chopin jedynie dramatyczny (dramatyzm jest de facto elemetem romantyzmu), a pozbawiony wraÂżliwoÂści, subtelnego, naturalnego rubata (zgadzam siĂŞ z tu JulkÂą) nie jest tym, ktĂłry odpowiada wizji mojej czy wielu innych.
Bardzo doceni³em Bozhanova, manierystê w najlepszym znaczeniu tego s³owa, tak¿e - doœÌ otwartego i nowoczesnego pianistê, jednoczeœnie tak ró¿nego od Avdeevej.

I znów proporcje (jasne, to trudne!) - nadmierna delikatnoœÌ, przesentymentalizowanie tej muzyki - zupe³nie mi nie odpowiada. Ale nadmierna ekspresja równie¿ szkodzi dzie³u.

[TeresaGrob]

Hmm.. ale Chopina nadmiernie "delikatnego" nie gra siĂŞ juÂż co najmniej od czasĂłw
Paderewskiego. Tu Awdeewa nic nie odkrywa, nie ma siĂŞ na co "otwieraĂŚ".
Tak graÂło i gra wielu pianistĂłw.Jej "grzechy" polegajÂą na czym innym.
Nie bĂŞdĂŞ powtarzaÂła bo Jula juÂż o tym napisaÂła.
No có¿ bêdzie 2 razy na ChijE, zobaczymy.

[Julka]

Nasz spĂłr sprowadza siĂŞ do jednego - do tego, co siĂŞ komu podoba, z czym sÂłuchacz siĂŞ identyfikuje, jakie ma potrzeby emocjonalne, co go wzrusza.
Szekspira teÂż gra siĂŞ w garniturach i na ulicy.

Ale przesÂłania artysty, jego korzeni emocjonalnych nie wolno zagubiĂŚ!
Nie moÂżna z Szekspira zrobiĂŚ np. Gombrowicza - przekaz poetycki musi byĂŚ zachowany.
Trzeba go pilnowaĂŚ jak trzynastozgÂłoskowca u Mickiewicza w " Panu Tadeuszu".
I to musi byĂŚ Szekspir.

I to musi byĂŚ Chopin.
Amen.
Musi byĂŚ zachowana fraza - myÂśl. I rubato - emocja.
KaÂżdy pianista wypeÂłnia je sobÂą.
Byle z sensem.
 

[Mozart]

Agnieszko - fakt, nadmiernie delikatnego Chopina sÂłyszy siĂŞ bardzo rzadko. Piotr napisaÂł, Âże powinno sie otworzyĂŚ na obdartego z tej delikatnoÂści Chopina, stÂąd ta myÂśl.

TakÂże wg mnie Julianna wcale nie jest otwartÂą czy nowoczesnÂą pianistkÂą, ktĂłra odciĂŞÂła siĂŞ od przeszÂłoÂści – ona, jak siĂŞ wydaje, prĂłbuje nieraz nawiÂązywaĂŚ do tradycji wykonawczej. UwaÂżam, Âże w jej przypadku moÂżna mĂłwiĂŚ raczej: "tak graĂŚ siĂŞ nie powinno" itd.

Julko, dotykasz sedna - frazowanie, rubato...

[Janusz1228]

Patryku, podczas koncertu Julianny w Dusznikach to nie byÂła przemiany generalicy w nimfĂŞ, jeÂśli tak zrozumiaÂłes - to widocznie wyraziÂłem siĂŞ nieÂściÂśle. NimfĂŞ, przypomnĂŞ, dojrzaÂłem podczas koncertu laureatĂłw po zakoĂączonym KiFCH. Ta owoczesna metamorfoza daÂła mi do zrozumienia, Âże jej rozwĂłj artystyczny trwa i okres poszukiwaĂą z pewnoÂścia nie jest u niej zakoĂączony.

Przedwczorajszy koncert pomogÂł mi odpowiedzieĂŚ na pytanie, w ktĂłrÂą strone poszedÂł. I odpowiedÂź poznaÂłem. Przedwczoraj nie byÂło metamorfozy. Tutaj wzniosÂła siĂŞ o kolejny poziom (albo dwa) w kierunku absolutu. Jej gra w porĂłwnaniu do konkursowych produkcji jest jeszcze bardziej dynamiczna, dramatyczna, przemyÂślana i o wiele bardziej perfekcyjna od strony warsztatowej. Ale uwierz mi, - i przy takich produkcjach - nadal u niej jest mnĂłstwo takiego Chopina, jakiego kochamy, a z pewnoÂściÂą jakiego kocham ja, Piotr i wielu, wielu innych Âłacznie z tuzami swiatowej pianistyki, ktĂłrzy podczas konkursu z szarego kaczĂŞcia objawili Âświatu ÂłabĂŞdzia . (Coraz bardziej skÂłonny jestem do postawienia tezy, Âże ci wielcy pianiÂści duÂżo wczeÂśniej dojrzeli w Awdiejewej to, co mi dane byÂło dojrzec dopiero po Konkursie...)

KiedyÂś pisaÂłes, ze nie kazdewmu jest dane rozumieĂŚ piĂŞkno muzyki Mozarta. Przez analogiĂŞ podobnÂą figurĂŞ stylistycznÂą mĂłgÂłbym postawiĂŚ w odniesieniu do pianistyki Julianny. Ale jestem przekonany, ze kaÂżdy, kto jÂą wysÂłucha na Âżywo rok po Konkursie, tĂŞ grĂŞ zrozumie, choĂŚ dla nie kaÂżdego jej Chopin toÂżsamy bĂŞdzie z dotychczasowym wyobraÂżeniem muzyki Chopina, ktĂłry nosi w sercu i wyobraÂźni. Julianna mnie przekonuje. Jest dla mnie wielka. Kocham jej nie tylko Chopina, ale i ca³¹ sztukĂŞ wirtuozerii, ktĂłrÂą uniosÂła niebotycznie wysoko, podziwiam jÂą jako pianistkĂŞ i mÂądrego wci¹¿ rozwijajÂącego siĂŞ artystycznie czÂłowieka. Jesli ktoÂś czuje i ocenia jej muzykĂŞ inaczej? CĂłz... Jego prawo, ktĂłre zawsze bĂŞdĂŞ szanowaÂł, ale mam nadziejĂŞ i mi, nie bĂŞdzie odbierane za zÂłe, Âże mam zdanie, jakie mam. W swoim niekrĂłtkim doswiadczeniu melomana widziaÂłem juÂż liczne wzloty, przeobraÂżenia, niespeÂłnione nadzieje, cudowne dzieci, mistyczne objawienia... ale takiego formatu osobowoÂści, jak Julianna - bardzo, bardzo rzadko.... ZresztÂą - nieÂłatwo mnie omamiĂŚ i bez powodu czarowaĂŚ. Dlatego wiem, Âże jeÂśli konsekwentnie pod¹¿aĂŚ bĂŞdzie tÂą drogÂą, ktĂłrÂą ujrzaÂłem na przedwczorajszym Koncercie - bĂŞdĂŞ jej wierny... Mam nadziejĂŞ, ze z czasem nie tylko ja lecz wielu do mnie podobnych fanĂłw. MoÂże kiedyÂś doÂłaczysz do nas i Ty, Patryku?  I Julka i wszyscy, ktĂłrzy wi¹¿ dziÂś sa nieprzekonani? WierzĂŞ w to!

[ewa578]

MuszĂŞ siĂŞ wtrÂąciĂŚ, choĂŚ Piotr i Janusz w zasadzie juÂż wszystko co najlepsze o Juliannie powiedzieli.
Avdiejeva WielkÂą PianistkÂą jest!
Jest absolutnie doskonaÂła technicznie,a przy tym ma niespotykanÂą charyzmĂŞ. Ma wÂłasny, niepowtarzalny styl i doskonale wie co chce powiedzieĂŚ. ÂŻe nie przystaje do kanonu chopinowskiego, to fakt. Ale teÂż interpretacje innych kompozytorĂłw sÂą nietuzinkowe. Nie zmieniam zdania, Âże nie powinna wygraĂŚ KCh, nie mieÂści siĂŞ w standardzie, ale to nie znaczy, Âże nie zachwyca wÂłasnym Chopinem.
Przy fortepianie jest prawdziw¹, siln¹ i œwiadom¹ siebie kobiet¹ i to czuje siê w jej muzyce. Broù Bo¿e, nie widzê w niej nimfy! To zdecydowanie heroina i jak j¹ piêknie nazwa³ Janusz - caryca fortepianu. Mam wra¿enie, ¿e szybko przeroœnie nawet sam¹ Argerich! No có¿ zdaje siê, ¿e na naszych oczach urodzi³a siê artystka, któr¹ siê albo kocha albo nienawidzi. Z radoœci¹ informujê, ¿e zmieni³am frakcjê i ju¿ na zawsze pozostanê w gronie jej wielkich mi³oœników.
P.S. WracajÂąc z Dusznik, sÂłuchaÂłam dwĂłch pierwszych koncertĂłw  Rachmaninowa i pomyÂślaÂłam Âże wÂłaÂśnie te dzieÂła, plus trzeci koncert bĂŞdÂą szczytowym osiÂągniĂŞciem Julianny. Czekam z niecierpliwoÂściÂą na jej przyszÂłe nagrania.
P.S. 2 InformujĂŞ, Âże oszalaÂłam zupeÂłnie! W sobotĂŞ, wracam do Dusznik na koncert DaniiÂła. JuÂż nie mogĂŞ siĂŞ doczekaĂŚ!

[Janusz1228]

P.S. 2 InformujĂŞ, Âże oszalaÂłam zupeÂłnie! W sobotĂŞ, wracam do Dusznik na koncert DaniiÂła. JuÂż nie mogĂŞ siĂŞ doczekaĂŚ!

[Julka]

NieÂśmiaÂło zauwaÂżam, Âże " caryca" to moje okreÂślenie, Janusz pisaÂł wczeÂśnie o " cesarzowej"
Ale pal szeœÌ tytu³y - rz¹d dusz siê liczy:)

[TeresaGrob]

Przepraszam Julko, ale "caryca" niezbyt mi siĂŞ kojarzy . JakoÂś tak z KatarzynÂą z piekÂła rodem

[Mozart]

KiedyÂś pisaÂłes, ze nie kazdewmu jest dane rozumieĂŚ piĂŞkno muzyki Mozarta. Przez analogiĂŞ podobnÂą figurĂŞ stylistycznÂą mĂłgÂłbym postawiĂŚ w odniesieniu do pianistyki Julianny. Ale jestem przekonany, ze kaÂżdy, kto jÂą wysÂłucha na Âżywo rok po Konkursie, tĂŞ grĂŞ zrozumie, choĂŚ dla nie kaÂżdego jej Chopin toÂżsamy bĂŞdzie z dotychczasowym wyobraÂżeniem muzyki Chopina, ktĂłry nosi w sercu i wyobraÂźni. Julianna mnie przekonuje. Jest dla mnie wielka. Kocham jej nie tylko Chopina, ale i ca³¹ sztukĂŞ wirtuozerii, ktĂłrÂą uniosÂła niebotycznie wysoko, podziwiam jÂą jako pianistkĂŞ i mÂądrego wci¹¿ rozwijajÂącego siĂŞ artystycznie czÂłowieka. Jesli ktoÂś czuje i ocenia jej muzykĂŞ inaczej? CĂłz... Jego prawo, ktĂłre zawsze bĂŞdĂŞ szanowaÂł, ale mam nadziejĂŞ i mi, nie bĂŞdzie odbierane za zÂłe, Âże mam zdanie, jakie mam. W swoim niekrĂłtkim doswiadczeniu melomana widziaÂłem juÂż liczne wzloty, przeobraÂżenia, niespeÂłnione nadzieje, cudowne dzieci, mistyczne objawienia... ale takiego formatu osobowoÂści, jak Julianna - bardzo, bardzo rzadko.... ZresztÂą - nieÂłatwo mnie omamiĂŚ i bez powodu czarowaĂŚ. Dlatego wiem, Âże jeÂśli konsekwentnie pod¹¿aĂŚ bĂŞdzie tÂą drogÂą, ktĂłrÂą ujrzaÂłem na przedwczorajszym Koncercie - bĂŞdĂŞ jej wierny... Mam nadziejĂŞ, ze z czasem nie tylko ja lecz wielu do mnie podobnych fanĂłw. MoÂże kiedyÂś doÂłaczysz do nas i Ty, Patryku?  I Julka i wszyscy, ktĂłrzy wi¹¿ dziÂś sa nieprzekonani? WierzĂŞ w to!

Có¿ pozostaje powiedzieĂŚ... mam nadziejĂŞ na retransmisjĂŞ dusznickiego recitalu.  Zapewne zachwyci mnie jej Liszt, co do Chopina - posÂłucham, przeanalizujĂŞ... Podpisuje siĂŞ pod tym, co stwierdziÂła Julka; wiele razy pisaÂłem, co mnie w tych produkcjach razi. W koĂącu jednak pianista nie wykonuje jedynie muzyki naszego Fryderyka, choĂŚ to najwiĂŞkszy geniusz fortepianu, dotĂŞpny tylko najwybitniejszym artystom. 

Moim zdaniem, Januszu, to porĂłwnanie z Mozartem nie jest najszczĂŞÂśliwsze.  Jednak Mozart, bÂądÂź co bÂądÂź, jest jednym z najwiĂŞkszych twĂłrcĂłw muzycznych w historii, to najÂściÂślejszy kanon - i muszÂą to przyznaĂŚ nawet Ci, ktĂłrzy nie odbierajÂą jego PiĂŞkna w caÂłoÂści. Julianna natomiast jest obecna na Âświatowych estradach juÂż od pewnego czasu, teraz moÂże ewoluuje, ale wzbudza kontrowersje, ma niejednoznaczne recenzje... Jak wielkie zdziwienie wywoÂłaÂło jej zwyciĂŞstwo! Nawet wÂśrĂłd wybitnych postaci Âświata muzycznego - pamiĂŞtamy dobrze reakcje gros dziennikarzy, ale i muzykologĂłw (prof. Poniatowska), pedagogĂłw (prof. Kozubek), pianistĂłw (ponoĂŚ Zimmerman czy Ohlsson nie byli przekonani).

[GoguÂś]

Jak wielkie zdziwienie wywoÂłaÂło jej zwyciĂŞstwo! Nawet wÂśrĂłd wybitnych postaci Âświata muzycznego - pamiĂŞtamy dobrze reakcje gros dziennikarzy, ale i muzykologĂłw (prof. Poniatowska), pedagogĂłw (prof. Kozubek), pianistĂłw (ponoĂŚ Zimmerman czy Ohlsson nie byli przekonani).

Ciekawostka, w programie biogram Julianny zaczyna siĂŞ od sformuÂłowania "Po sensacyjnym zwyciĂŞstwie i zdobyciu pierwszej nagrody ..." - o czymÂś to jednak Âświadczy.

[ewa578]

NieÂśmiaÂło zauwaÂżam, Âże " caryca" to moje okreÂślenie, Janusz pisaÂł wczeÂśnie o " cesarzowej"
Ale pal szeœÌ tytu³y - rz¹d dusz siê liczy:)

Nie wiem kto od kogo... Ja usÂłyszaÂłam to okreÂślenie w niedzielĂŞ, tuÂż po koncercie Julianny, w trakcie naszej pokoncertowej herbatki w "Oazie". NiewÂątpliwie, rozmowa odbyÂła siĂŞ przed ukazaniem siĂŞ Januszowego posta na forum.

[Julka]

Januszu, problem nie polega na naszych, moich, oczekiwaniach, przyzwyczajeniach, odruchach muzycznych dotyczÂących interpretacji i odbioru dzieÂł Chopina.
ZMIANA nie jest, nie powinna byĂŚ, problemem.
DUCH juÂż tak.

Pos³u¿ê siê przyk³adem.
ByÂłam i jestem miÂłoÂśniczkÂą RafaÂła Blechacza.
Rok temu byÂłam na jego koncercie. Mam na pÂłycie oba jego koncerty nagrane dla DG.
Do niedawna nagrania tych koncertĂłw byÂły dla mnie niemal doskonaÂłe!
Ale podczas konkursu usÂłyszaÂłam Wundera.
I Blechacz niespodzianie staÂł siĂŞ dla mnie odrobinĂŞ przesÂłodzony, zaczĂŞÂło mnie draÂżniĂŚ jego rubato.
No i bliÂższa mi jest teraz interpretacja Wundera.
Ja siĂŞ zmieniaÂłam, Âświat siĂŞ zmieniÂł.
I identyfikujĂŞ siĂŞ teraz z nowym muzycznym przekazem.

Otwartym pozostaje wiĂŞc pytanie, kiedy " przepuszczamy przez organizm" i akceptujemy interpretacjĂŞ artysty, a kiedy jÂą odrzucamy?
ZnĂłw powiem krĂłtko - moim zdaniem organizm intuicyjnie sam odrzuca to, z czym mu nie jest po drodze.

Tobie teraz jest po drodze z JuliannÂą.
I to nie podlega ocenie.
Tobie jest z tym fajnie!:)
A ja czekam na retransmisjĂŞ:)

  

[Mozart]

Ale podczas konkursu usÂłyszaÂłam Wundera.
I Blechacz niespodzianie staÂł siĂŞ dla mnie odrobinĂŞ przesÂłodzony, zaczĂŞÂło mnie draÂżniĂŚ jego rubato.
No i bliÂższa mi jest teraz interpretacja Wundera.

Seelenverwadtschaft kwitnie na tym forum...    Moje wraÂżenia sÂą bardzo podobne. KiedyÂś uwielbiaÂłem powracaĂŚ do tej pÂłyty (oprĂłrcz Blechacza - najlepsza orkiestra owego roku - Concertgebouw pod Semkowem). Ale rzeczywiÂście - po doznaniach koncertu e-moll w wyk. Wundera blask interpretacji RafaÂła nieco zblakÂł. Ja rĂłwnieÂż dopatrzyÂłem siĂŞ u niego zbytniej delikatnoÂści, kobiecego wrĂŞcz "przesÂłodzenia".