MiĂŞdzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach Zdroju 5-13 sierpnia 2011

[Julka]

Teresko,
z wÂłasnego doÂświadczenia wiem, Âże artyÂści z ciemnymi mocami sÂą za pan brat:)!

[Julka]

Mozarcie, a pamiĂŞtasz, co mĂłwiÂł Ingolf o nagraniach, zamyÂśle interpretacyjnym swojego CD dla DG?
PowiedziaÂł, Âże nie chce, aby za jakiÂś czas jego interpretacje okazaÂły siĂŞ kiczowate!:)
On wiedziaÂł, ONI:) wiedzieli co robiÂą:)!

[jaccol55]

Seelenverwadtschaft kwitnie na tym forum...    Moje wraÂżenia sÂą bardzo podobne. KiedyÂś uwielbiaÂłem powracaĂŚ do tej pÂłyty (oprĂłrcz Blechacza - najlepsza orkiestra owego roku - Concertgebouw pod Semkowem). Ale rzeczywiÂście - po doznaniach koncertu e-moll w wyk. Wundera blask interpretacji RafaÂła nieco zblakÂł. Ja rĂłwnieÂż dopatrzyÂłem siĂŞ u niego zbytniej delikatnoÂści, kobiecego wrĂŞcz "przesÂłodzenia".

Pierwszy koncert w wykonaniu Blechacza rzeczywiÂście jest taki, jak napisaliÂście. Ale f-moll jest i chyba dÂługo bĂŞdzie dla mnie ideaÂłem. ÂŚwietna orkiestra byÂła tutaj bardzo pomocna. Jest tam konieczna ekspresja, ktĂłrej mi nieco zabrakÂło w e-mollu. Pod tym wzglĂŞdem konkursowe wykonanie RafaÂła jest naprawdĂŞ imponujÂące. Emocje wziĂŞÂły gĂłrĂŞ, co sÂłychaĂŚ i czuĂŚ. Wunderowy koncert byÂł nieco spokojniejszy, chociaÂż teÂż wspaniaÂły.

PS Julko, zajrzyj do PW. 

[Julka]

 f -moll  Blechacza tak, dalej jest niemal idealny!

jaccol, nie wiem co to jest PW?

[Julka]

i dlaczego jaccol masz taki brzydki nos?

[jaccol55]

jaccol, nie wiem co to jest PW?

Prywatna wiadomoœÌ - na tym forum nazywa siê to "Moje wiadomoœci" (masz w pasku na górze).

No i staÂło siĂŞ. Nie chciaÂłem zaÂśmiecaĂŚ wÂątku, a zaÂśmieciÂłem.

i dlaczego jaccol masz taki brzydki nos?

AleÂż to nie mĂłj, a poza tym jest bardzo fajny! 

[GoguÂś]

Nie wiem kto od kogo... Ja usÂłyszaÂłam to okreÂślenie w niedzielĂŞ, tuÂż po koncercie Julianny, w trakcie naszej pokoncertowej herbatki w "Oazie". NiewÂątpliwie, rozmowa odbyÂła siĂŞ przed ukazaniem siĂŞ Januszowego posta na forum.

CaÂła dyskusja rozbija siĂŞ o ró¿nicĂŞ miĂŞdzy "CarycÂą" a "CesarzowÂą" 

[Julka]

 

[bartus]

Ciekawostka, w programie biogram Julianny zaczyna siĂŞ od sformuÂłowania "Po sensacyjnym zwyciĂŞstwie i zdobyciu pierwszej nagrody ..." - o czymÂś to jednak Âświadczy.

O czym?

[GoguÂś]

O wci¹¿ pamiêtanych kontrowersjach, nie wiem jak s¹dzisz, ale moim zdaniem takie zdanie nie powinno siê znaleŸÌ w biogramie, jest to trochê niestosowne.

[Janusz1228]

Wczorajszy nocny koncert ‘Nokturn” przeprowadzony byÂł w konwencji gawĂŞdy o Chopinie, ktĂłrÂą poprowadziÂła Pani ElÂżbieta Artysz. Jej luÂźne refleksje i cytowane opinie przeplataÂły siĂŞ z krĂłtkimi koncertami poszczegĂłlnych uczestnikĂłw Festiwalu. Niestety, nie wszystkich. Nie byÂło Ingolfa, Julianny, KoÂżuchowa – a wiĂŞc tych, ktĂłrzy nas najbardziej zachwycili. Za to pojawiÂł siĂŞ Geniuszas, na ktĂłrego dzisiejszy koncert czekamy z niecierpliwoÂściÂą. ZagraÂł jako ostatni - o wpó³ do pierwszej w nocy - bardzo piĂŞknie dwa mazurki Chopina z opusu 50.

Troche dziwny byÂł to koncert, ten Nokturn. MyÂśla przewodniÂą byÂła nocna muzyka, ale z takich „klasycznych” nokturnĂłw dane nam byÂło wysÂłuchaĂŚ tylko dwie pozycje: jeden Chopina (cis moll op. 27 w wykonaniu naszej Âślicznej WÂłoszki i drugi – Paderewskiego zza fortepianu Eduarda Kunza). Wiele innych utworĂłw miaÂło siĂŞ czasem nijak, do konwencji nokturnowej – jak np. Tarantella. I znowu podczas koncertu samego Chopina usÂłyszeliÂśmy jak na lekarstwo, za to po raz pierwszy zabrzmiaÂł na tym festiwalu mĂłj ukochany Szymanowski (mazurki op. 50 w Âślicznym wykonaniu pupilki Palecznego – mÂłodziuteĂąkiej Oli ÂŚwigut).

WÂłasnie, a propos Szymanowskiego. Pani Artysz w swoim sÂłowie stwierdziÂła, Âże mazurki Szymanowskiego, gdyby mĂłgÂł ich wysÂłuchaĂŚ Chopin, wprowadziÂłyby go w zakÂłopotanie. Raz, Âże „jak to mazurki? PrzecieÂż gĂłralskie taĂące majÂą siĂŞ nijak do mazowieckich ludowych mazurĂłw” - i dwa: „Chopin nie znaÂł kompletnie folkloru gĂłralskiego”, muzyka ta byÂła mu z definicji obca(!). Nic bardziej b³êdnego, Pani ElÂżbieto! Chopin nie tylko mĂłgÂł sÂłuchaĂŚ i podpatrywac taĂące goralskie w czasie swoich wojaÂży, ale przede wszystkim w jednym ze swoich wczesnych mazurkĂłw zacytowaÂł wrĂŞcz najczystszy gĂłralski temat, zapisany zresztÂą w oryginalnej skali gĂłralskiej. ZachĂŞcam PaniÂą do wnikliwego odsÂłuchania mazurka F-dur.

http://www.youtube.com/watch?v=0-UqgIQMAvA
Dla uÂłatwienia odsyÂłam od razu do frazy 0:43-0:55

Koncert „Nokturn” to kultowy koncert dusznikowego Festiwalu. Rozgrywa siĂŞ w Sali z przygaszonymi ÂświatÂłami, na stolikach przed kaÂżdym ze sÂłuchaczy - lampka wina. Idealna chwila i miejsce, dla najbardziej rozpoetyzowanego, romantycznego kontaktu z muzykÂą. Szkoda tylko, Âże samego Chopina w tym roku byÂło tak maÂło…

[Mozart]

Chopin nie tylko mĂłgÂł sÂłuchaĂŚ i podpatrywac taĂące goralskie w czasie swoich wojaÂży, ale przede wszystkim w jednym ze swoich wczesnych mazurkĂłw zacytowaÂł wrĂŞcz najczystszy gĂłralski temat, zapisany zresztÂą w oryginalnej skali gĂłralskiej. ZachĂŞcam PaniÂą do wnikliwego odsÂłuchania mazurka F-dur.

http://www.youtube.com/watch?v=0-UqgIQMAvA
Dla uÂłatwienia odsyÂłam od razu do frazy 0:43-0:55

Tak! Od razu przyszedÂł mi na myÂśl podany przez Ciebie przykÂład - op. 68/3 ze sÂłynnym Âśrodkowym Poco piu vivo. ChoĂŚ Chopin wprowadzaÂł do swej muzyki (gÂł. mazurkĂłw) przede wszystkim cechy stylu ludowego ziemi mazowieckiej czy kujawskiej, to jednak inspiracje "gĂłralskie" sÂą takÂże dostrzegalne. 

[Aleksias]

Co do Julianny - sÂądzĂŞ, kochani, Âże jedynym efektem naszej gorÂącej dyskusji moÂże byĂŚ wyklarowanie przez wszystkich swoich osobistych odczuĂŚ i opinii, nie zaÂś uzyskanie ogĂłlnej zgody Nie zamierzam zaprzeczaĂŚ, Âże Avdeeva jest ÂświetnÂą pianistkÂą o fenomenalnej technice. MiaÂłam zresztÂą okazjĂŞ przyjrzeĂŚ siĂŞ owej technice w trakcie powstawania z bardzo bliska – z powodu okna otwierajÂącego siĂŞ wprost na moje krzesÂło zostaÂłam przesadzona przez organizatora do rzĂŞdĂłw zajmowanych przez adeptĂłw kursĂłw mistrzowskich – tuÂż za jej fortepianem:) MuszĂŞ przyznaĂŚ, Âże z zafascynowaniem obserwowaÂłam jej fruwajÂące po klawiaturze palce, ktĂłre wzbudzaÂły ÂżywioÂłowy aplauz uczestnikĂłw pianistycznych warsztatĂłw
Jednak nadal jej gra, tak perfekcyjnie wycyzelowana, sprawia na mnie momentami wra¿enie produkcji doskonale zaprogramowanej maszyny:) Nic na to nie poradzê, ¿e nie przebija siê do mojej duszy ze swoim, jak ju¿ podkreœli³ Janusz, g³ównie intelektualnym, przekazem. A akurat w Chopinie przekaz emocjonalny stanowi dla mnie sedno. On nie tworzy³ konstrukcji intelektualnych, on nasyca³ swoje utwory esencj¹ uczuÌ, i oczekujê od artysty, by pozwoli³ mi je odebraÌ, ¿eby odbi³y siê we mnie jak najg³oœniejszym echem. Poza tym, w³aœnie, chodzi o pewne œwiêtoœci:) Dla mnie pewne kanony wykonawstwa chopinowskiego te¿ s¹ tak¹ w³aœnie œwiêtoœci¹, poza któr¹ trudno mi o autentyczn¹ satysfakcjê z odbioru. Chopin tak du¿¹ wagê przywi¹zywa³ do œpiewnoœci, do frazy. Kszta³towa³ j¹ jak w³asny oddech. Ciêcie tej frazy wed³ug swojej w³asnej koncepcji artystycznej odruchowo odczuwam jako brutaln¹ ingerencjê w najczulsz¹, ¿yw¹ tkankê utworu.
Nie sÂądzĂŞ, jak sugeruje Janusz, Âże wszyscy powinniÂśmy siĂŞ "nawrĂłciĂŚ" na AvdeevÂą:) Takie kontrowersje zdarzajÂą siĂŞ czĂŞsto, wykonawstwo nawet najwiĂŞkszych, najgenialniejszych osobowoÂści Âświata muzycznego nie jest akceptowane przez czêœÌ odbiorcĂłw. Ja na przykÂład nie bĂŞdĂŞ raczej sÂłuchaĂŚ Mozarta wedÂług Goulda, skoro jest tylu fantastycznych wykonawcĂłw – Pires, Eschenbach, Uchida, Gulda, itp., itp., - ktĂłrzy grajÂą tĂŞ muzykĂŞ tak, jak uwaÂżam, Âże jest dobrze Jest tak duÂżo muzyki, a tak maÂło czasu...
Podobnie czujĂŞ, Âże zbyt maÂło mam czasu, by koniecznie zmuszaĂŚ siĂŞ do polubienia „postmodernistycznej” Awdiejewej. Jest tylu klasykĂłw, ktĂłrzy sprawiajÂą, Âże klĂŞkam przed geniuszem Chopina. Dla mnie, parafrazujÂąc ÂświĂŞtÂą, „Chopin sam wystarczy”
Mo¿liwe, ¿e Julianny List tak¿e móg³by mnie przekonaÌ, podobnie jak Wagner. Akurat utwory które gra³a tak¿e stawia³y opór:) Pewnie dlatego ca³oœÌ wykonywanego przez ni¹ Liszta mnie nie przekona³a; bo jednak Liszt zawiera w sobie olbrzymi potencja³ emocji którymi jest w stanie powaiÌ mnie na kolana, o czym przekona³am siê s³uchaj¹c sonaty h-moll, i wczoraj - ale o tym w nastêpnym poœcie

[Aleksias]

Wczoraj czekaÂło nas wspaniaÂłe, mistyczne przeÂżycie. W przepiĂŞknym wnĂŞtrzu dusznickiego koÂścioÂła parafialnego wysÂłuchaÂłyÂśmy koncertu metafizycznych utworĂłw Liszta. GraÂł wÂłoski pianista Andrea Bonatta, ktĂłrego nie miaÂłam okazji sÂłyszeĂŚ nigdy przedtem. Podobnie jak Âżadnego z przedstawianych tam utworĂłw Po doÂświadczeniach z niektĂłrymi utworami Liszta prezentowanymi na festiwalu, spodziewaÂłam siĂŞ muzyki trudnej, filozoficznej, wymagajÂącej duÂżego skupienia, takiej, ktĂłra z trudem bĂŞdzie torowaÂła sobie drogĂŞ, a moÂże nie dotrze tam wcale. Jedynie miejsce, w ktĂłrym miaÂł odbyĂŚ siĂŞ recital dawaÂł nadziejĂŞ na wiĂŞksze otwarcie, skupienie, tĂŞ niepowtarzalnÂą aurĂŞ kreowanÂą przez zabytkowe ÂświÂątynie.
Andrea Bonatta to starszy, dystyngowany pan o szczupÂłej sylwetce i biaÂłych wÂłosach. UsiadÂł przy fortepianie i podczas gdy szykowaÂłam siĂŞ na przyjĂŞcie owych wymyÂślnych i wyrafinowanych metafizycznych konstrukcji, zacz¹³ graĂŚ, lekko i prosto, muzykĂŞ, ktĂłra w zadziwiajÂący sposĂłb odnalazÂła natychmiast tĂŞ drogĂŞ, ktĂłra miaÂła byĂŚ oto mozolnie i w trudzie budowana. DÂźwiĂŞk po dÂźwiĂŞku, fraza po frazie, docieraÂła tam bezb³êdnie, braÂła mnie w posiadanie i unosiÂła ku oÂłtarzowi, Âświetlistym witraÂżom, ku zdobionym freskami sklepieniu – i wyÂżej... PorwaÂła mnie jak morska fala, a potem odpÂłynĂŞÂła i pozostawiÂła na brzegu, bezbronnÂą i pÂłaczÂącÂą jak dziecko.
Do muzyki do³¹czaÂła w magiczny sposĂłb gra ÂświateÂł – chwilami koÂśció³ pogr¹¿aÂł siĂŞ w mroku, by potem nagle rozjaÂśniaĂŚ siĂŞ ÂświatÂłem, wĂŞdrujÂącym po wspaniaÂłych malowidÂłach, malujÂącym na zÂłoto misternie rzeÂźbione figury anio³ów i ÂświĂŞtych...
I tak przebieg³a moja mistyczna przygoda, moje spotkanie z Lisztem zapewne w tym okresie jego ¿ycia, kiedy ju¿ przesta³ goniÌ za efektem, poklaskiem i podziwem t³umów, i zwróci³ siê bardziej w g³¹b, s³uchaj¹c swego serca.
ZnikÂły fajerwerki PozostaÂło uczucie i piĂŞkno. W trakcie sÂłuchania, czujÂąc jak moje serce odpowiada na woÂłanie tej muzyki, pomyÂślaÂłam sobie, Âże on, zazdroszczÂący Chopinowi, nie wtedy, gdy naÂśladowaÂł jego etiudy, gdy staraÂł siĂŞ zaimponowaĂŚ blaskiem wirtuozerii, a wÂłaÂśnie tutaj zbliÂżyÂł siĂŞ do niego naprawdĂŞ, odkryÂł to ÂźrĂłdÂło, z ktĂłrego Chopin czerpaÂł tak obficie natchnienie do swojÂą muzykĂŞ. OkazaÂło siĂŞ, Âże muzyka skrywa w sobie dokÂładnie to, co zapowiadaÂła nazwa cyklu utworĂłw – mistycznoœÌ, harmoniĂŞ i poezjĂŞ
- DoprowadziÂł mnie Pan do Âłez.
- CieszĂŞ siĂŞ. Mam nadziejĂŞ, Âże sprawiÂłem, Âże polubiÂła Pani Liszta.
- PokochaÂłam tego Liszta, ktĂłrego Pan graÂł. To byÂło jak... modlitwa.
- Tak miaÂło byĂŚ. To byÂła modlitwa.
A oto program koncertu:
-Harmonies poetiques et religieuses 1.Invocation  2. Ave Maria
-Trauervorspiel und Trauermarsch
-Dem Andenken Petofis
-Bagatela bez tonacji
-Harmonies poetiques et religieuses 6. Hymne de l’enfant a son revei
8. Miserere d’apres Palestrina
-La Lugubre Gondola
-Harmonies poetiques et religieuses 3. Benediction de Dieu dans la Solitude

[TeresaGrob]

ZazdroszczĂŞ Asiu. Ja do tych wszystkich metafizycznych utworĂłw Liszta, tych Consolations, Lat pielgrzymstwa,
Dantego mam taki sam stosunek jak ty miaÂłaÂś, a poza tym zawsze Âśmiertelnie mnie nudziÂły.A okazuje siĂŞ,
Âże wystarczy Âświetny pianista i moÂżna siĂŞ nimi zachwyciĂŚ.
DziÂś Lukas prawda? ZachwyciÂł mnie na warszawskim koncercie, ciekawe "co" bĂŞdzie graÂł, bo "jak" nie mam wÂątpliwoÂści.