MiĂŞdzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach Zdroju 5-13 sierpnia 2011

[xbw]

Francesco Piemontesi
Za moich mÂłodych lat Marek NiedÂźwiedzki lansowaÂł w TrĂłjce takiego powoli grajÂącego pana Elvisa Costello, specjalnie dla grupy odbiorcĂłw ktĂłrÂą nazywaÂł klubem nudziarzy. No bo pan Elvis przynudzaÂł, ale robiÂł to cudnie i miaÂł spore wierne grono odbiorcĂłw.
Piemontesi te¿ przynudza³ i to siê podoba³o! Jego grê próbowa³am zobrazowaÌ Asi jako "plum" - ... - cisza - ... - "plum". DŸwiêków w czasie jego koncertu by³o stosunkowo niewiele i gêstoœÌ ich padania te¿ nie by³a du¿a. Ju¿ na pocz¹tku nast¹pi³o przetasowanie w stosunku do wydrukowanego programu, pianista zacz¹³ od sonaty Janacka, której druga czêœÌ nosi³a tytu³ "ŒmierÌ". Gra³ cudnie, czysto, a na s³uchaczy pada³ jakiœ cieù od tej muzyki, trochê ciê¿ki, trochê smutny, ale mimo wszystko piêkny. Preludium cis-moll i dwa Mazurki Op. 59, by³y niesamowicie nastrojowe, jakieœ takie nieobecne. Potem sonata Beethovena A-dur Op. 101 i przerwa, a po niej Sonata A-dur 959 Schuberta, ca³oœÌ w jednym sosie, w innym wymiarze, w innej czasoprzestrzeni, na zwolnionych obrotach, w krainie gdzie czas nie ma znaczenia. Jeœli ktoœ by³ zmêczony, spokojnie móg³ podrzemaÌ... DoœÌ rzêsiste brawa by³y jedynym elementem kontrastu w ca³oœci tego wydarzenia. Co prawda Piemontesi nie jest Rosjaninem, ale jeœli kiedyœ natknê siê na jego nagrania, z przyjemnoœci¹ i zainteresowaniem wys³ucham, a mo¿e nawet pewnego dnia poszukam sama z siebie, jeœli bêdê akurat we "Franceskowym" nastroju.

[xbw]

Andrea Bonatta
Mistrz prowadz¹cy w Dusznikach kursy mistrzowskie da³ koncert w koœciele, w piêknym bogatym wnêtrzu z ambon¹-wielorybem. S³uchacze jeszcze przed pierwszym dŸwiêkiem koncertu byli wprowadzeni w odpowiedni nastrój. Liszt, tylko, ale ten spokojny, liryczny, poetycki, nastrojowy, melancholijny, uduchowiony, nawet wznios³y. Sam tytu³ wymowny "Harmonies poetiques et religieuses". Mo¿na by³o unieœÌ siê ku niebiosom, pop³yn¹Ì przez chwilê na ob³okach ku wiecznoœci...

[xbw]

Aleksandra ÂŚwigut
M³odziutka sympatyczna d³ugow³osa dziewczynka, trochê jak rusa³ka, gra³a muzykê, która do mnie w wiêkszoœci nie trafia³a. Prawdopodobnie gra³ dobrze czy nawet bardzo dobrze, przynajmniej wiêkszoœÌ utworów. Strasznie podoba³y mi siê fragmenty 2. Sonaty Prokofiewa i Szeherezada Szymanowskiego. Polonez-fantazja z lekka poturbowany nie móg³ siê podobaÌ, Ola próbowa³a go zagraÌ jakoœ dziwnie. Gabaidulina to ju¿ muzyka wspó³czesna i trochê ciê¿ko mi by³o wys³uchaÌ utworu w ca³oœci. Absolutnie nie jest kandydatk¹ na konkurs chopinowski, ale ju¿ do Czajkowskiego mo¿e œmia³o przyst¹piÌ. ¯yczê Oli sukcesów i bêdê siê stara³a bardziej zaprzyjaŸniÌ z jej interpretacjami, bardziej zrozumieÌ a mo¿e i polubiÌ, o ile nie bêdzie porywa³a siê na Chopina.

[Janusz1228]

Yulianna Avdeeva
Z wielk¹ wol¹ wys³uchania i polubienia, otwarta jak wrota stodo³y, przyst¹pi³am, chcia³am, stara³am siê. Julka wygl¹da³a zachwycaj¹co, nie mog³am oderwaÌ wzroku. Podobnie dostojnie gra³ Filip Kopaczewski na konkursie Czajkowskiego. A ona by³a œliczna, piêknie upiête w³osy, masa wdziêku, coœ tam siê jeszcze b³yszcza³o delikatnie, jakaœ broszka i spinka we w³osach, mimo ¿e w spodniach i na czarno, w obcis³ym czarnym stroju. Piêkno. Nie mog³am wzroku oderwaÌ. S³uchu tak¿e nie odrywa³am, ale wchodzi³o opornie. NIKT NIGDY nie powinien zaczynaÌ koncertu od nokturnu (chyba, ¿e gra same nokturny ). Niestety Yulianna zaczê³a od Chopina. Jeœli chodzi o mnie to wys³a³abym j¹ na kursy mistrzowskie go naszego Janusza, on z lekkoœci¹ potrafi przekazaÌ to, co muzyka Chopina ze sob¹ niesie i co ma w sobie najcenniejszego. Niestety, miêdzy Avdeev¹ a mn¹ stanê³a gruba betonowa przegroda nieprzenikalna, nie drgn¹³ mi miêsieù, nie dotar³a do mnie ANI JEDNYM dŸwiêkiem. Ja odbieram sercem, dusz¹, emocjami, Julka GENERUJE dŸwiêki beznamiêtnie jak maszyna, jak cyborg, któremu wmontowano komputerek zamiast mózgu. Ja nie pajmu, jak komukolwiek mo¿e siê podobaÌ w jej wykonaniu Chopin, którego muzyka to emocje w³aœnie i duchowe nienazwane eteryczne nieuchwytne piêkno w czystej postaci. Lisztem Yulianna mnie jedynie og³uszy³a, a po Wagnerze mia³am wra¿enie, ¿e ona zaraz skopie fortepian. Zdziwi³o mnie tak¿e, ¿e na scenê nie wpadli terroryœci opleceni kabelkami, z granatami, bombami. Pianistka ju¿ od chopinowskiego Scherza rzuca³a siê na biedny fortepian jak wœciek³y piec po komendzie "zabij". Przysz³o mi na myœl jeszcze jedno skojarzenia, bardzo skrzywdzonej kobiety, która odreagowuje na klawiaturze swoje wszelkie doznane w ¿yciu krzywdy. Przykro mi, takie s¹ moje odczucia, tez wola³abym wyjœÌ z uœmiechem na twarzy, promieniuj¹c zadowoleniem, ale nijak nie mog³am. Nie wykluczam, ¿e kiedyœ zostanê wielbicielk¹ Julki, mo¿e moja percepcja muzyki ewoluuje w³aœnie w tê stronê, póki co jednak ma³e szanse, nie planujê s³uchaÌ jej wykonaù w najbli¿szym czasie.

Beateno! Jak to dobrze, Âże nie zachwycasz siĂŞ JuliannÂą. Serio!

PrzecieÂż do tego stopnia zdoÂłaÂłem naszÂą szafarskÂą ukochanÂą BeatkĂŞ - polubiĂŚ, Âże gdyby dodatkowo i w kwestii Julki tuliÂła mÂą duszĂŞ sÂłodkimi komplementami – wymiĂŞkÂłbym do reszty i mogÂłaby mnie wtedy owin¹Ì wokó³ najmniejszego paluszka i poprowadziĂŚ na postronku. A tak – to nie! Nie ma mowy. Nic z tego! Teraz, jak spotkam kiedyÂś CiĂŞ na mieÂście - to niechybnie za twĂłj brak pro-julkowej euforii rzucĂŞ Ci bardzo strasznie groÂźne spojrzenie (Âże aÂż sam siĂŞ przestraszĂŞ ) i nawet nie wiem, czy serdecznie utulĂŞ w ramionach  ( jak bywaÂło po dusznicowych koncertach). BĂŞdĂŞ zimny, jako lody na Antarktydzie i nieugiĂŞty, jak Franek-Kimono . To bĂŞdzie mĂłj bezwzglĂŞdny odwet za Twe niejulkowe zachwyty ... I juÂż. Sama tego chciaÂłaÂś. ÂŻadnych Pani wyjaÂśnieĂą, Pani Beatko, nie przyjmujĂŞ. Reklamacji i odwoÂłaĂą – teÂż nie. Julka jest debeÂściarka. Koniec, kropka. Dupa-kwas.

A najlepiej lubiĂŞ lody waniliowe w polewie z tegorocznej mojej wiÂśniĂłweczki.

[Julka]

do xbw

Wiesz, takÂą napisaÂłaÂś nieprawdopodobnie szczerÂą recenzjĂŞ z recitalu Julianny, Âże ja teraz piszĂŞ, ale nie mogĂŞ powstrzymaĂŚ Âśmiechu !!!
GratulujĂŞ poczucia humoru! I trafnoÂści argumentacji!
To jest recenzja naprawdĂŞ z samych trzewiĂłw pÂłynÂąca   I z talentem komediowym napisana, ho, ho...
NapisaÂłam tu kilka dni temu, Âże wedÂług mnie organizm czÂłowieka intuicyjnie sam odrzuca to, z czym mu nie jest po drodze.
TwĂłj organizm broniÂł siĂŞ przed JuliannÂą dzielnie i co najwaÂżniejsze, obroniÂł siĂŞ!
Chyba tĂŞ recenzjĂŞ bĂŞdĂŞ pokazywaĂŚ moim znajomym z realu

[Janusz1228]

PiĂŞknie! sami PaĂąstwo widzÂą! To jest babska zmowa. Nic wiĂŞcej. Ja protestuje! ChcÂą mnie wykoĂączyĂŚ, te niecne niewiasty, najpierw Beatena teraz Julotena...Bogu-winnego chudzinĂŞ, chcÂą wykoĂączyĂŚ, chca zabraĂŚ mu z oÂłtarzy jego ukochanÂą JuliannĂŞ, chcÂą ubraĂŚ jÂą w sapogi by ledwie na na jarmarkach przedawaÂła swiecideÂłka.
Ludzie, ratujta. Te baby sÂą okropne!!

[Julka]

do xbw

No w³aœnie, tak!!!- podczas konkursu te¿ mia³am dok³adnie takie samo odczucie, ¿e Julianna przy pomocy Chopina coœ odreagowuje, ¿e opowiada mi jak¹œ brzydk¹ historiê, tak¹ historiê zbli¿on¹ do codziennych sensacji w tv, gdzie albo trup œciele siê gêsto, albo szaleniec biega z siekier¹ i szuka ofiary.
DokÂładnie te klimaty .

[Julka]

Janusz, trzymaj siĂŞ, atakujemy, tak

Najlepiej skocz po tĂŞ wiÂśniĂłwkĂŞ!
Lody zostaw!

[Janusz1228]

  

[xbw]

Sama siĂŞ stawiam pod dusznicki prĂŞgierz na Âśrodku rynku...
Absolutnie nie mia³am intencji ura¿ania uczuÌ, tym bardziej przyjació³, mia³am wiêc do wyboru siedzieÌ cicho, albo napisaÌ, co myœlê. Wybra³am opcjê drug¹. Pierwsz¹ wybra³am w paŸdzierniku po konkursie.

[Janusz1228]

 
A na wiÂśnioweczkĂŞ, przy najbliÂższej okazji zapraszam obie ukochane Panie

[xbw]

chca zabraĂŚ mu z oÂłtarzy jego ukochanÂą JuliannĂŞ, chcÂą ubraĂŚ jÂą w sapogi by ledwie na na jarmarkach przedawaÂła swiecideÂłka.

MyÂślĂŞ, Âże Julianna ma doÂżywotnio zapewniony byt, zawsze znajdzie pracĂŞ jako zagrzewajÂąca wojownikĂłw do walki. Wystarczy, by przed bitwÂą zagraÂła ÂżoÂłnierzom Wagnera, a na pewno jÂą wygrajÂą. Sama po festiwalowym koncercie miaÂłam ochotĂŞ "najechaĂŚ na PolskĂŞ".

[bartus]

Julianna - no coz, swietna pianistka, ale moim zdaniem to nie jest najwyzsza polka.
 Zwlaszcza technicznie.
Wszyscy mylnie zachwycaja sie jej oszalamiajaca technika, niezkazitelnoscia itd.
Julianna popelnia bledy podczas gry.
Czy ma charyzme? Chyba tak. Zrobila na mnie wrazenie podczas konc. laureatow.

Ogolnie - jej gra jest troche jakby to powiedziedziec "niezwrotna", troche przyciezkawa.

Jej wyprostowana postura, wypiete posladki, elegancja  moga robic wrazenie na sluchaczach  (zwlaszcza meskich).
Stad moze Janusz tak bardzo zauroczony.
Na estradzie te elementy rowniez sa b. wazne (nie tylko sama gra).

[Janusz1228]

bartusie, piĂŞkna sylwetka Julianny najbardziej urzekÂła mnie podczas krĂłtkiej z niÂą tete a tete. Na estradzie, jako kobieta, jest dla mnie pianistkÂą niekoniecznie z moich bajek, choc przyznam, prezentujaca siĂŞ w moim odczuciu bardzo widowiskowo. > Podczas Konkursu moim ideaÂłem kobiecego seksapilu byÂła Ukrainka Anna Fedorova. MiÂło byÂło oko takze zawiesiĂŚ na sympatycznej Leonorze Armelini. A Julianna - ona byÂła ponad... JÂą caÂłkowicie przesÂłaniaÂła jej muzyka.

[xbw]

Lukas Geniusas
10 marca tego roku w Filharmonii Narodowej miaÂłam okazjĂŞ daĂŚ siĂŞ oczarowaĂŚ Lukasowi dokÂładnie tym samym programem, wiĂŞc w Dusznikach miaÂłam powtĂłrkĂŞ, 24 etiudy i Sonata Liszta h-moll. OkazaÂło siĂŞ, Âże 7 sierpnia Lukas nagraÂł dla DUX komplet etiud i nareszcie bĂŞdzie pÂłyta! A 29 lipca w Muzycznych Ogrodach wysÂłuchaÂłam na Âżywo Sonaty h-moll w wykonaniu Rosjanina Jury Margulisa. Na Geniusasa i jego festiwalowy program czekaÂłam prawie tak bardzo jak na Daniila, ciekawa porĂłwnaĂą. I kiedy chwila nastaÂła zastygÂłam i ucieszona jak dziecko trwaÂłam sobie w zaczarowanym Âświecie Chopina, Liszta i Geniusasa, zamieniÂłam siĂŞ w zbiĂłr atomĂłw i przemieszaÂłam z atomami muzycznej energii, ktĂłrÂą wysyÂłaÂł w eter Lukas. Kiedy doszÂło do "najpiĂŞkniejszego tematu Chopina" czyli etiudy trzeciej w pierwszym cyklu, mÂłody artysta "zamkn¹³ obwĂłd", odwrĂłciÂł gÂłowĂŞ, skuliÂł siĂŞ w sobie, wtuliÂł gÂłowĂŞ w ramiona i w wielkim natchnieniu snuÂł melodiĂŞ. Lukas koncentrowaÂł siĂŞ maksymalnie, graÂł na sto procent moÂżliwoÂści, nie odpuÂściÂł ani na moment, zapadaÂł siĂŞ gdzieÂś w g³¹b siebie i stamtÂąd czerpaÂł i nam dawaÂł. A publika jak w transie, nikt nie pozostaÂł obojĂŞtny, ludzie siĂŞ kiwali, zwijali w k³êbek, zamykali oczy, jakaÂś zbiorowa hipnoza, byÂło cudnie. Tak jak napisaÂł Janusz, zrobiÂłam rundkĂŞ wokó³ Dworku Chopina, w cienkiej bluzce, nie zwaÂżajÂąc na zimno, nie czujÂąc i nie zauwaÂżajÂąc go. Pewnie mogÂłabym przez jakiÂś czas sÂłuÂżyĂŚ za agregat prÂądotwĂłrczy Jak zwykle w takich momentach wzruszam siĂŞ na wspomnienie geniuszu Chopina, bo gdyby Fryderyk nie skomponowaÂł, to by Lukas nie zagraÂł. Po przewie w towarzystwie zachwyconego Naszego Pana Redaktora idziemy na dobicie. Sonata. DobiÂł, dopeÂłniÂł. Sekwencji wzruszeĂą ciÂąg dalszy. OtworzyÂłam siĂŞ na przekaz caÂłkowicie, wchÂłaniaÂłam oczami, uszami, kaÂżdym porem skĂłry. I bisy, pierwszy leciutki, krĂłciutki, proÂściutki, dwa kolejne i czwarty porzÂądny dÂługi solidny poÂżegnalny bis, zdaje siĂŞ, Âże Rachmaninow. Jakby tego wszystkiego byÂło maÂło, w garderobie przy autografach podeszÂłam do Geniusasa bliziutko, by siĂŞ o coÂś zapytaĂŚ (miĂŞdzy innymi jĂŞzyk z wraÂżenia mi siĂŞ poplÂątaÂł i zamiast e-moll wyszÂło mi e-mail  ), i olÂśniÂło mnie, jaki on jest piĂŞkny! Nie na zdjĂŞciu, nie z pewnej odlegÂłoÂści, ale tak z pó³ metra. Buzia kawa z mlekiem, dorodny Normalnie Dorian Gray. Opalony, zadowolony, zdrowy, wypoczĂŞty (nawet po TAKIM koncercie Âśladu zmĂŞczenia), spokojny. WziĂŞÂłam autograf dla Kati - i kolejne zaskoczenie, jaki skromny podpis, bez rozmachu. RozbroiÂł mnie kompletnie. Lukas to ideaÂł, perfekcja, koncentracja, skupienie, zaangaÂżowanie, dojrzaÂłoœÌ. MÂądroœÌ i rozwaga. A wszystko w ciele wesoÂłego, rozbrykanego, imprezowego dwudziestojednolatka...