Wolfi A. Mozart - muzyka uosobiajÂąca PiĂŞkno

[Mozart]

Kasiu, dziĂŞki... Mam nadziejĂŞ, Âże Twoje posty bĂŞdÂą wspó³tworzyÂły wÂątek o wielkim Geniuszu! 

Ja zaÂś jestem w Warszawie i w Âśrodowy wieczĂłr pozwoliÂłem sobie na chwilĂŞ wytchnienia. 3 razy Mozart, 3 razy C  -  czyli koncert w Sali Wielkiej Zamku KrĂłlewskiego w ramach Festiwalu Mozartowskiego. Vivianna Sofornitzki na fortepianie z epoki i Orkiestra Warszawskiej Opery Kameralnej  na dawnych instrumentach.  Konieczne jest, by  - choĂŚ w paru zdaniach  -  podzieliĂŚ siĂŞ z Wami moimi wraÂżeniami. 

Z pewnoÂściÂą Sala Balowa Zamku, architektoniczne cudo czasĂłw stanisÂławowskich,  zaprojektowane w duchu klasycznym z niezwykÂłym wyczuciem smaku, to przestrzeĂą na pewno wizualnie (akustycznie…  )  godna Mozartowskiej muzyki. OdbijajÂące siĂŞ w lustrach Âżyrandole, mieniÂące siĂŞ zÂłocone ornamenty, marmury kolumn... i gwiazdy na czerwono-niebieskim niebie za oknem robiÂą wraÂżenie.  WieczĂłr zacz¹³ siĂŞ od Koncertu fortepianowego  C-dur KV 415, wczesnowiedeĂąskiego - i zawsze zachwycajÂącego. Jest bardzo brillant, pompatyczny i dostojny  - a zarazem peÂłen przedziwnego skupienia w czĂŞÂści II. Solistka pokonaÂła wszelkie techniczne trudnoÂści, wykonaÂła go zgodnie z konwencjÂą. Prawdziwe wyzwanie byÂło jednak dopiero przed niÂą -  Koncert c-moll KV 491. Pierwsze dwie czĂŞÂści  - przekonujÂące, choĂŚ nie budziÂły dreszczy emocji. Sofornitzki graÂła sprawnie, poprawnie, z przeÂżyciem. W II czĂŞÂści  - oazie spokoju miĂŞdzy tragediÂą ogniw skrajnych  - fortepian byÂł delikatny i peÂłen zdobieĂą (nie lubiĂŞ zbytnio tej ornamentowanej wersji Larghetta). Niestety, kulminacja  - genialny finaÂł z wariacjami  - w interpetacji muzykĂłw, zwÂłaszcza kanadyjsko-rosyjskiej pianistki zawiĂłdÂł. W wielkim forte fortepianu (trzecia, bohaterska wariacja) pianistka siĂŞ zagubiÂła, poza tym wydawaÂło siĂŞ (i to nie tylko w finale KV 491), Âże fortepian prĂłbuje dynamikÂą konkurowaĂŚ  (bez skutku) z potĂŞgÂą brzmienia orkiestry. 

Po przerwie - wielka 41. Symfonia, C-dur „Jowiszowa”. ChoĂŚ orkiestra miaÂła czasem problemy rytmiczne, to wreszcie, w finale przeszÂły mnie ciarki. Wykonanie byÂło tradycyjne, nie mniej  - wyraÂźnie sÂłychaĂŚ, Âże orkiestra Âświetnie zna i czuje Mozarta. Koda ostatniego Allegro molto w dziejach Mozartowskiej symfoniki zagrana byÂła z wielkim rozmachem, z peÂłnym blasku eksponowaniem blachy i kot³ów (wreszcie in plus, bo waltornie i trÂąbki nieraz niechlubnie zwracaÂły na siebie uwagĂŞ, choĂŚby w Menuecie). 

Znajomi, którzy byli ze mn¹ na koncercie, nie byli zachwyceni. WiêkszoœÌ s³uchaczy nie jest zapewne przyzwyczajona do brzmienia historycznego fortepianu. Niestety, nie dopisa³a publicznoœÌ, która mo¿e w trzech czwartych wype³ni³a Salê, która pomieœciÌ mog³a oko³o 200 osób.

http://www.youtube.com/watch?v=Fcly8-RGhgw

[Aleksias]

No tak - w dobry czas trafi³eœ do stolicy, przyjacielu - przecie¿ trwa w³aœnie Festiwal Mozartowski! Mo¿e bêdziesz mia³ okazjê pos³uchaÌ - ewentualnie obejrzeÌ - coœ jeszcze? Ach, jak mnie korci, by wyskoczyÌ na któr¹œ z oper Wolfiego! ChoÌ to w koùcu nic pilnego - powtarzaj¹ je wszystkie co roku:)) Jak wyczuwam, pianistka wzbudzi³a w Tobie umiarkowany entuzjazm? Sprawnie, poprawnie - to za ma³o:) Jednak Symfonia Jowiszowa na ¿ywo, to chyba zawsze jednak du¿e prze¿ycie, nawet jeœli wystêpuj¹ pewne niedoci¹gniêcia w wykonaniu. A powiedzmy sobie, ¿e zapewne trzeba naprawdê perfekcyjnego wykonawstwa, ¿eby w pe³ni zadowoliÌ Twoje wyrafinowane ucho:))

[xbw]

Salzburger Marionettentheater

http://www.youtube.com/watch?v=fCT3LwEWak0&feature=player_embedded#at=36

[bartus]

 

[fille007]

Tak, 24 koncert c-moll KV 491 ma potĂŞÂżnÂą orkiestracjĂŞ. Jest najbardziej mroczny i dramatyczny, nie ma w nim takiego optymistycznego zakoĂączenia jak w 20 koncercie d-moll KV 466; ktĂłry koĂączy sie w D-dur. Natomiast 13 koncert C-dur KV 415 byÂł (jest)  przeznaczony takÂże do "uÂżytku domowego" (mĂłgÂł siĂŞ obejœÌ bez partii instrumentĂłw detych) i miaÂł (ma) z zaÂłoÂżenia bawiĂŚ i laika i konesera. A oba te koncerty dzielÂą tylko niecaÂłe 4 lata.
 
Kocham je wszystkie 

Ale teraz "polujĂŞ" na "GĂŞÂś z Kairu"  NieÂśmiaÂło zapytam CiĂŞ Patryku: ktĂłre  nagranie polecasz? 

[Mozart]

KV 491 ma siĂŞ do "Wesela Figara" (bo w trakcie pracy nad tÂą operĂŞ Mozart go napisaÂł) jak Serenada c-moll na instrumenty dĂŞte do "Uprowadzenia". Mroczne, potĂŞÂżne zakoĂączenie, ktĂłre wywarÂło wraÂżenie nawet na tym megalomanie Beethovenie  , musi zwieĂączyĂŚ caÂłoœÌ - to jest tak jak w partyturze ostatnich kwartetĂłw twĂłrcy Eroici: "muss sein".

Co do 13. koncertu C-dur - piĂŞkne jest Âśrodkowe ogniwo, jest bardzo intymne i w Âżadnym wypadku nie stanowi zwykÂłego intermezza miĂŞdzy skrajnymi czĂŞÂściami (jakÂże urocze to klasycznie greckie minore w finale!). Kasiu, choĂŚ rzeczywiÂście - koncert ten gra/graÂło siĂŞ teÂż bardzo kameralnie - to nie wyobraÂżam sobie ekspozycji pierwszego Allegra bez blasku trÂąbek i uderzeĂą w kotÂły. DodajÂą wdziĂŞku i autentycznoÂści... A w Mozartowskiej koncertowej triadzie z 1782/3, ktĂłra ma olÂśniĂŚ sÂłuchaczy od prawa do lewa, nie moÂże brakowaĂŚ choĂŚ jednego koncertu na "wielkÂą orkiestrĂŞ", ktĂłry obudzi laikĂłw-spiochĂłw.

"L'oca"? Rzadko siĂŞ wykonuje tÂą niedokoĂączonÂą operĂŞ (jaka szkoda, genialnie antycypuje ensamble i zmysÂł dramaturgiczny "Wesela"!). Jest Salzburg 2006, dla mnie - jakiÂś kiepski. NiezÂłe nagranie jest umieszczone na stronie: www.mozart-archiv.de. 

[Mozart]

Asiu, pianistka by³a sprawna, ale czasem zbyt mechaniczna. Có¿, Mozart nie pisa³ technicznie i emocjonalnie ³atwych utworów.
http://en.wikipedia.org/wiki/Viviana_Sofronitsky

Masz racjĂŞ, Jowiszowa wywiera zawsze wielkie wraÂżenie. ZwÂłaszcza na dawnych instrumentach...   


Salzburg sÂłynie z tych marionetek!

[fille007]

Patryku, dziĂŞkujĂŞ Ci za polecenie tej stronki. NiektĂłre dzieÂła ciĂŞÂżko jest dostaĂŚ na CD/DVD. Jaka szkoda, Âże Mozart nie skoĂączyÂł GĂŞsi, byÂłaby nastĂŞpna fantastyczna opera buffa. Chyba zraziÂł siĂŞ jednak nieco badziewnym librettem   

Wydaje mi siê, ¿e koncertowym 'odpowiednikiem' Wesela Figara jest 23 koncert A-dur KV 488, ten poetycki, rozmarzony i tak jakby "konwersacyjny" koncert, który jednak zaskakuje rozdzieraj¹cym serce Adagio. U Mozarta wszystko siê piêknie przeplata, s³oùce i cieù, radoœÌ i smutek.

[ewa578]

Tak ciekawie opisujecie koncerty Wolfganga, Âże muszĂŞ je wszystkie jeszcze raz przesÂłuchaĂŚ, pod kÂątem Waszych opowieÂści! Ale to dopiero po konkursie!

[Mozart]

Tak, rzeczywiÂście, to bardzo ciekawe spostrzeÂżenie, Kasiu. W 23. koncercie sÂłychaĂŚ niezwykÂłe opalizowanie emocjami, uczuciami... Jest  pogoda, wraÂżliwe, wysublimowane piĂŞkno, ale i Âżal, rozgoryczenie. Muzyka peÂłna g³êbi, peÂłna niedopowiedzeĂą - ró¿norodnoœÌ, bogactwo emocjonalne tak jak w "Weselu". A Adagio - to najpiĂŞkniejsze Mozartowe fis-moll...  Ale przyznasz teÂż, Âże istnieje korelacja (zauwaÂżona prez biografa); kontrast: KV 388 vs. "Entfuhrung" - KV 491 vs. "Le nozze". 

[fille007]

"Die EntfĂźhrung..." ma feministyczne libretto  Uwielbiam tĂŞ operĂŞ. W Turcji mam dobrych znajomych, a moja przyjació³ka to z charakteru wypisz, wymaluj przebojowa, zadziorna, pewna siebie Blonde  Do tego oczywiÂście jest blondynkÂą. FantastycznÂą "reklamĂŞ" temu singspielowi zrobiÂł "Amadeus" Formana. W scenie, w ktĂłrej Wolfi , Konstancja i Leopold idÂą na bal maskowy "Singt dem großen Bassa Lieder" pÂłynnie przechodzi w ariĂŞ koncertowÂą KV 539 "Ich mĂśchte wohl der Kaiser sein" co mnie zmyliÂło - myÂślaÂłam na poczÂątku, Âże "Ich mĂśchte..." to fragment "Uprowadzenia"  JakoÂś tak stylem nieco pasujÂą do siebie 

[Mozart]

Hah, Kasiu, to jest piĂŞkna scena!  A taneczna transkrypcja arii na orkiestrĂŞ z bĂŞbnem wielkim - jest naprawdĂŞ zabawna, jakaÂś taka... buĂączuczna, alla turca. 

[fille007]

Exactement! Kiedy pierwszy raz sÂłuchaÂłam Uprowadzenia z pÂłyty Gruberova/Battle & Wiener Philharmoniker pod batutÂą Soltiego (polecam!) myÂślaÂłam qrczĂŞ blade gdzie jest ten hicior?!  (ChociaÂż ta opera to hit za hitem, zresztÂą jak wszystkie opery Mozarta) Tak mnie zmylono. Skandal! 

[fille007]

Znacie to? 
FinaÂłowy tercecik: http://www.youtube.com/watch?v=J0WQCcnJteU

Ostatni, a de facto pierwszy singspiel Wolfiego - dwunastoletniego Wolfiego

Mi po pierwszym wys³uchaniu Bastien und Bastienne najbardziej utkwi³a w pamiêci (obok wy¿ej wspomnianego tercetu) aria Diggi, daggi wró¿bity Colasa:

http://www.youtube.com/watch?v=xKexA65_Gnk

Robi wraÂżenie! Dwunastoletni Wolfgang pewnie miaÂł niez³¹ frajdĂŞ przy pisaniu tej arii 

[fille007]

Przepraszam, pomyliÂłam siĂŞ w linku.

Jeszcze raz:

http://www.youtube.com/watch?v=xKexA65_GNk