Wolfi A. Mozart - muzyka uosobiajÂąca PiĂŞkno

[Mozart]

[...]  Jej gra, peÂłna nieokieÂłznanego temperamentu i ÂżywotnoÂści, a przy tym lirycznej g³êbi, szokujÂącej w tak mÂłodym wieku, powala sÂłuchacza od pierwszych dÂźwiĂŞkĂłw, ktĂłre Frang wydobywa z instrumentu z pewnoÂściÂą i namiĂŞtnoÂściÂą. [...]

O tak, jej pÂłytĂŞ z koncertami i symfoniÂą koncertujÂącÂą Mozarta zdecydowanie naleÂży zarekomendowaĂŚ 

Okazuje siĂŞ, Âże na wÂątku nie prezentowaliÂśmy jednego z najpiĂŞkniejszych utworĂłw wokalnych Wolfganga. O recytatywie i arii Bella mia fiamma… Resta, oh cara! KV 528 wspomniaÂła raz Asia, piszÂąc o niej jako rezultacie pobytu Mozarta w Pradze w 1787 r. z okazji premiery Don Giovanniego i jego znajomoÂści z JosephÂą i Franciszkiem Duszek. Kto wie, jakie relacje, oprĂłcz tych artystycznych rzecz jasna, ³¹czyÂły kompozytora i ÂśpiewaczkĂŞ, ktĂłra odnosiÂła wielkie sukcesy na scenach operowych Europy. ByÂła podziwiana za wokalnÂą ekspresjĂŞ i nienagannÂą koloraturĂŞ, szczegĂłlnie portamento. BĂŞdÂąc w Pradze Mozart zawsze zatrzymywaÂł siĂŞ u przyjació³ w Willi Bertramka - istnieje anegdota, Âże Josepha zamknĂŞÂła go w jednym z tamtejszych pokojĂłw i obiecaÂła, Âże wypuÂści dopiero wtedy, gdy pokaÂże partyturĂŞ arii, ktĂłrÂą z niÂą wykona. Mozart na to przystaÂł - Josepha miaÂła jednak zaÂśpiewaĂŚ ariĂŞ a vista od razu po otrzymaniu nut.

Mozart nie szczĂŞdziÂł trudnoÂści - chromatyczne pasaÂże przypadajÂące na sÂłowa Quest’ affano, questo passo è terribile per me nale¿¹ do najbardziej wymagajÂących, a zarazem niezwykÂłych w XVIII-wiecznej literaturze.  Recytatyw, z jego uporczywie powtarzajÂącym siĂŞ motywem, pÂłynnie przechodzi w ariĂŞ, ktĂłra staje siĂŞ jeszcze bardziej burzliwa w finaÂłowym stretto. WsÂłuchajmy siĂŞ w genialny akompaniament orkiestry (pozbawionej efektownych trÂąbek czy kot³ów), ktĂłry od pierwszego do ostatniego taktu trzyma w dramatycznym napiĂŞciu. Mozart pog³êbia Âładunek emocjonalny wynikajÂący z samego tekstu - to muzyka jedynie wspomagana librettem (wydaje siĂŞ, doœÌ standardowym), KREUJÂĄCA ekspresjĂŞ. SÂłowo staje siĂŞ zaledwie punktem wyjÂścia, inspiruje do siĂŞgniĂŞcia w przestrzeĂą zdecydowanie dalszÂą. Tym samym casusem sÂą zresztÂą wszystkie dojrzaÂłe opery Mozarta, w ktĂłrych muzyka nie tylko zrosÂła siĂŞ z tekstem, ale wyraÂża rĂłwnieÂż to, co miĂŞdzy wersami - i co pozostaje uniwersalne dla kaÂżdej epoki.

O czym opowiada Ăłw fragment z Cerere placata D. M. Sarcone? Bohater kroczy do Hadesu na ÂśmierĂŚ i Âżegna siĂŞ z ukochanÂą ProzerpinÂą. Wyczuwacie nastrĂłj Don Giovanniego, ktĂłry pochÂłaniaÂł w tamtym czasie umysÂł Mozarta?

Bartoli i Harnoncourt (pozycja nieszczegĂłlnie polecana Bartusowcom  )
https://www.youtube.com/watch?v=wF3e6HFp59A

Price
https://www.youtube.com/watch?v=c08UfDEznBI

Kurzak
https://www.youtube.com/watch?v=xLFRPcrdUP8

[Aleksias]

Tak potê¿na si³a ekspresji. I naprawdê niezwyk³y kunszt - tym bardziej, gdyby Wolfi faktycznie stworzy³ coœ takiego od rêki, zamkniêty na kilka godzin w pokoju:) Masz racjê, s³owa jakich zapewne pisano wówczas wiele, same w sobie nie stanowi¹ jeszcze arcydzie³a. Naturalnie, to muzyka sprawia, ¿e docieraj¹ do nas z tak¹ si³¹, tworz¹ z ni¹ jedn¹ przejmuj¹c¹ ca³oœÌ. Na pewno tylko najwiêksze œpiewaczki potrafi¹ unieœÌ ciê¿ar i techniczny i emocjonalny zawarty w takim utworze. Zaszczyt wykonywania Arii Mozarta jest przeznaczony dla wybranych:)

Przy okazji warto wspomnieĂŚ, Âże niezapomniana Olga Pasiecznik wydaÂła przecieÂż pÂłytĂŞ o tym wÂłaÂśnie tytule (nie pamiĂŞtam, czy o niej wspominaliÂśmy) z ariami Mozarta.
w ktĂłrych wedÂług jej s³ów „w centrum uwagi jest wewnĂŞtrzny Âświat Bohatera, ktĂłry kocha, cierpi, marzy, rozpacza, uwodzi, wÂątpi, nienawidzi, umiera i... Âżyje. Obcowanie z tÂą muzykÂą jest niczym podró¿ na cudownÂą wyspĂŞ statkiem <Orkiestra> prowadzonym przez najpiĂŞkniejszy z instrumentĂłw – Ludzki GÂłos.”

Tutaj Âśpiewa Dove sono z tÂą samÂą WrocÂławskÂą OrkiestrÂą BarokowÂą. CzyÂż nie piĂŞkny z niej sÂłowik?

https://www.youtube.com/watch?v=MC8jy48Pfas

[Mozart]

Przy okazji warto wspomnieĂŚ, Âże niezapomniana Olga Pasiecznik wydaÂła przecieÂż pÂłytĂŞ o tym wÂłaÂśnie tytule (nie pamiĂŞtam, czy o niej wspominaliÂśmy) z ariami Mozarta.

O tak, Olga Pasiecznik to znakomita mozarcistka, ktĂłra, jak widaĂŚ, rĂłwnieÂż dostrzegÂła piĂŞkno tej arii 

ÂŻaÂłujĂŞ, Âże bardzo maÂło znane sÂą inne wokalne perÂły, skomponowane w 1783 r. - KV 431 i KV 432. Ta pierwsza to wielka scena z recytatywem, ktĂłry poprzedza 2-czĂŞÂściowÂą ariĂŞ. Nie tylko zachwycajÂąca, peÂłna subtelnych dopowiedzeĂą partia orkiestry jest wyznacznikiem dojrzaÂłego stylu operowego Wolfganga - uwagĂŞ zwraca rozbudowana dramaturgia recytatywu, ktĂłry pod piĂłrem Mozarta ewoluuje z koncertowej, neutralnej introdukcji do peÂłnej ekspresji syntezy sÂłowa i dÂźwiĂŞku (vide: Don Giovanni).

Jeszcze wiêkszy niepokój - wyra¿ony w ruchliwych, burzliwych figuracjach smyczków - s³ychaÌ w kolejnym recytatywie i arii w f-moll, której dramatyzm mo¿na w umiejscowiÌ gdzieœ pomiêdzy Idomeneo a Don Giovannim. Adresatem dedykacji by³ Ludwik Fischer, pierwszy odtwórca roli Osmina w Uprowadzeniu z Seraju. Mozart wzi¹³ na warsztat Temistoklesa, jedn¹ ze sztuk najs³ynniejszego librecisty XVIII wieku, Metastazja. KV 432 stanowi prawdopodobnie wstawkê do opery Johanna Christiana Bacha.

Misero! O sogno... Aura, che in torno spiri KV 431
https://www.youtube.com/watch?v=YMpxYrDgj04

Così dunque tradisci... Aspri rimorsi atroci KV 432
https://www.youtube.com/watch?v=oD8ztPvlSFg

[Mozart]

Szkoda byÂłoby pomin¹Ì dwie bardzo ciekawe - i kontrastujÂące ze sobÂą - arie skomponowane rĂłwnieÂż w 1783 r. Obie pomyÂślane byÂły jako wstawki do opery Il curioso indiscreto Anfossiego i dedykowane...  Aloysii Weber. StÂąd trudnoÂści jakie siĂŞ w nich piĂŞtrzÂą - skoki interwaÂłowe, karkoÂłomne pasaÂże, z koniecznoÂściÂą osiÂągniĂŞcia gĂłrnego D i E (!) w KV 418 - sÂą nie do pokonania dla wielu wspó³czesnych sopranistek.

Vorrei spiegarvi, oh Dio! KV 418 roztacza niezwykÂły, nokturnowy klimat dziĂŞki smyczkom con sordino, pizzicatowemu akompaniamentowi i dialogujÂącemu z gÂłosem obojowi. Bardziej "standardowa" No che non sei capace KV 419 jest klasycznÂą brawurowÂą ariÂą napisanÂą dla heroiny o nieskazitelnym wokalu, przywodzÂącej na myÂśl KonstancjĂŞ ÂśpiewajÂącÂą Matern aller Arten.

Edita Gruberova
https://www.youtube.com/watch?v=TNn7f4tMaOU

Natalie Dessay - co sÂądzicie o tej Pani? Ona potrafi zaÂśpiewaĂŚ WSZYSTKO
https://www.youtube.com/watch?v=8ru1SevN-Hw

Scen¹ bardzo burzliw¹ - choÌ zupe³nie innego rodzaju - jest rondo Per pieta, non ricercate KV 420 przeznaczone dla tenora Valentina Adambergera. Gwa³towne kontrasty dynamiczne i artykulacyjne, zw³aszcza w drugiej czêœci - od œpiewnego legato klarnetu do smyczkowego tremolo - rozpiête s¹ tu na przestrzeni zaledwie kilku - kilkunastu taktów. "Gdyby ta aria znajdowa³a siê w Weselu Figara lub w Don Juanie, cieszy³aby siê œwiatow¹ s³aw¹", twierdzi Einstein. Z ca³¹ pewnoœci¹ arcydzie³o.

https://www.youtube.com/watch?v=0_ffeuVu8FA

[Aleksias]

Wszystkie wspaniaÂłe, kaÂżda w swoim rodzaju. Urzeka mnie zwÂłaszcza wÂłaÂśnie "nokturnowa" 418:)
PoniewaÂż zaczĂŞliÂśmy przywoÂływaĂŚ te przepiĂŞkne mozartowskie arie zaczynajÂąc od KV 528, to chociaÂż najwyraÂźniej Pat zabraÂł siĂŞ za nie po kolei, pozwolĂŞ sobie zrobiĂŚ z cyferkami niewielkie "going backwards" i dziĂŞki temu przypomnieĂŚ z kolei fantastyczne KV 582:)

Kiri Te Kanawa i Chi sa, chi sa qual sia (1789)

https://www.youtube.com/watch?v=eGkR6aounIE

[Mozart]

Te Kanawa zawsze w formie    KV 582 jest kolejnym przykÂładem, Âże partia orkiestry nie tylko w bezpoÂśredni sposĂłb dopeÂłnia sytuacjĂŞ lirycznÂą, ale jest autonomiczna i wykracza poza literĂŞ tekstu.

Warto pos³uchaÌ dwóch arii skomponowanych przez 25-letniego Wolfganga w Monachium, które odwiedzi³ wówczas z okazji premiery swojego Idomeneusza. Karko³omne Ma che vi fece, o stelle - Sperai vicino il lido KV 368, napisane dla pierwszej odtwórczyni partii Elektry w Idomeneo, to jedno z najwiêkszych wyzwaù dla œpiewaczki liryczno-koloraturowej. Wspomniany Einstein zachwyca siê tym, w jak sugestywny sposób Mozart oddaje ekspresjê libretta: dusza dyktuje formê. Kiedy tekst mówi: "Chc¹c omin¹Ì zdradliw¹ rafê, uderzam o inn¹, o wiele gorsz¹ ni¿ pierwsza", Mozart rzeczywiœcie ciska modulacj¹ jakby od rafy do rafy: w ci¹gu 13 taktów przerzuca nas z Es-dur do A-dur.

Simone Kermes, live
https://www.youtube.com/watch?v=KunlqUlzWjs

Misera, dove son!... Ah! non son io che parlo KV 369 powsta³o z myœl¹ o faworycie Karla Teodora. Daleko mu do brawurowych dzie³ dedykowanych choÌby Aloysii Weber czy Elisabeth Wendling; to subtelnoœÌ i dramatyczna namiêtnoœÌ s¹ najwiêkszymi atutami tej partytury.

https://www.youtube.com/watch?v=7QV8SAOl5NE

PozostajÂąc w klimacie Monachium - jutro na mezzo telewizyjna premiera Idomeneo z Theater An der Wien, z koĂąca 2013 r.

http://kurier.at/kultur/buehne/idomeneo-wenn-der-krieg-uns-alle-angeht/35.633.004

[Aleksias]

PozostajÂąc w klimacie Monachium - jutro na mezzo telewizyjna premiera Idomeneo z Theater An der Wien, z koĂąca 2013 r.
http://kurier.at/kultur/buehne/idomeneo-wenn-der-krieg-uns-alle-angeht/35.633.004

Nowa aranÂżacja zawsze jest warta uwagi. ZdjĂŞcia zapowiadajÂą znĂłw mocno ekscentrycznÂą i wymyÂślnÂą wersjĂŞ choreografii Ja mam szczegĂłlny sentyment do klasycznej wersji wg Ponnelle'a z Metropolitan, z Pavarottim, von Stade i Levinem.
 
KV 368 - Mozart naprawdê poszed³ na ca³oœÌ! "Ciska modulacj¹", to bardzo dobre okreœlenie Ale Kermes daje radê, jest wspania³a!:))

[Mozart]

Skoro worek z ariami zostaÂł juÂż otwarty, proponujĂŞ dwie kolejne, tym razem skomponowane w Mannheimie w 1778 r.

Recytatyw i aria Basta, vincesti... Ah, non lasciarmi KV 295a (486a) to moim zdaniem jeden z najpiĂŞkniejszych mannheimskich utworĂłw Mozarta. WyjÂątkowy charakter podkreÂśla nie tylko tonacja (Es-dur), ale rĂłwnieÂż oznaczenie tempa arii: andantino esspresivo, zamiast zwyczajowego andantino grazioso czy sostenuto. Kogo uhonorowaÂł Mozart skomponowaniem sceny o tak lirycznej prostocie? DorotĂŞ Wendling, szwagierkĂŞ wspomnianej ElÂżbiety - jednÂą z najwybitniejszych Âśpiewaczek niemieckich tamtych czasĂłw i faworytĂŞ elektora.

https://www.youtube.com/watch?v=BmzI5mUpIRg

O arii Se al labbro mio non credi KV 295 pisze Wolfgang w liÂście do ojca z 28 lutego 1778 r.

[...] Gestern war ich beym Raff, und bracht ihm eine Aria die ich diese Täge fĂźr ihn geschrieben habe. Die WĂśrter sind: "se al labro mio non credi, bella nemica mia etce": ich glaub nicht das der Text vom Metastasio ist. Die Aria hat ihm Ăźberaus gefallen. mit so einem Mann mus man ganz besonders umgehen. Ich habe mit fleis diesen text gewählet, weil ich gewust habe, daß er schon eine Aria auf diese WĂśrter hat; mithin wird er sie leichter und lieber singen. Ich habe ihm gesagt, er soll mir aufrichtig sagen, wenn sie ihm nicht taugt, oder nicht gefällt; ich will ihm die Aria ändern wie er will, oder auch eine andere machen. BehĂźte Gott, hat er gesagt, die Aria muß bleiben, denn sie ist sehr schĂśn, nur ein wenig bitte ich sie, kĂźrzen sie sie mirs ab, denn [170] ich bin izt nimmer so im Stande zu souteniren. Von Herzen gern, so viell sie wollen, habe ich geantwortet; ich habe sie mit Fleis etwas länger gemacht, denn wegschneiden kann man allzeit, aber dazusezen nicht so leicht. Nachdemm er den andern Teil gesungen hat, so that er seine BrĂźlle herab, sah mich gross an, und sagte – – schĂśn, schĂśn! das ist eine schĂśne seconda parte; und sange es 3 mahl. Als ich weggieng, so bedanckte er sich sehr hĂśflich bey mir; und ich versicherte ihn im gegentheil, daß ich ihm die aria so arangiren werde, daß er sie gewis gerne singen wird; denn ich liebe daß die Aria einem sänger so accurat angemessen sey, wie ein gutgemächts Kleid. [...]


"[...] Wczoraj by³em u Raaffa i przynios³em mu ariê, któr¹ w tych dniach dla niego napisa³em. S³owa s¹: se al labro mio non credi, bella nemica mia, etc.; nie s¹dzê, ¿eby to by³ tekst Metastazja. Aria ogromnie mu siê spodoba³a. Z takim cz³owiekiem trzeba postêpowaÌ w szczególny sposób. Umyœlnie wybra³em ten tekst, bo wiedzia³em, ¿e on ju¿ ma w repertuarze ariê do tych s³ów, wiêc ³atwiej mu bêdzie œpiewaÌ moj¹ ariê i chêtniej to zrobi. Prosi³em go, ¿eby mi szczerze powiedzia³, jeœli mu siê nie nadaje albo nie podoba; zmieniê ariê, jak zechce, albo te¿ zrobiê inn¹. Niech Bóg broni, powiedzia³, aria musi zostaÌ, bo jest bardzo piêkna, tylko proszê troszkê j¹ skróciÌ, bo ju¿ nie jestem w takiej formie, by temu podo³aÌ. Z najwiêksz¹ chêci¹, ile pan tylko zechce, odpowiedzia³em; umyœlnie zrobi³em j¹ trochê d³u¿sz¹, bo odci¹Ì coœ mo¿na zawsze, ale dodaÌ nie tak ³atwo. Kiedy potem przeœpiewa³ drug¹ czêœÌ, zdj¹³ okulary, spojrza³ na mnie ze zdumieniem i powiedzia³ - piêkne, piêkne! To piêkna seconda parte: i przeœpiewa³ j¹ trzy razy. Kiedy odchodzi³em, dziêkowa³ mi bardzo uprzejmie; ja ze swej strony zapewni³em go, ¿e tak mu tê ariê zaaran¿ujê, ¿e z pewnoœci¹ chêtnie j¹ bêdzie œpiewa³; bo lubiê, ¿eby aria by³a tak dok³adnie dopasowana do œpiewaka jak dobrze uszyte ubranie [...]" (t³um. Adam Rieger)

Mozart pisze DLA konkretnych artystĂłw, ÂściÂśle uwzglĂŞdniajÂąc ich moÂżliwoÂści wokalne; powiedzielibyÂśmy wrĂŞcz: komponuje na konkretne zamĂłwienie. Czy to jednak przeszkadza mu w tworzeniu arcydzieÂł?

https://www.youtube.com/watch?v=TuziG6MKGBU

[Aleksias]

PowiedziaÂłabym, Âże to nawet wrĂŞcz mu pomaga - znajÂąc mocne (i sÂłabsze) strony danych wykonawcĂłw, a z kolei dysponujÂąc niewyczerpanÂą inwencjÂą w budowaniu dowolnych  muzycznych konstrukcji, moÂże wykroiĂŚ dzieÂło, ktĂłrego wymowy nie osÂłabi niedoskonaÂłoœÌ wykonania, a rozjaÂśniÂą je tym wiĂŞkszym blaskiem wszystkie jego atuty. To przepiĂŞkne perÂły, a idealny wykonawca wydobywa i podkreÂśla ich piĂŞkno, jak wÂłaÂściwie wybrana oprawa.

PozwolĂŞ sobie uczyniĂŚ drobnÂą instrumentalnÂą przerwĂŞ w prezentacji wokalnych pereÂłek, bo zauroczyÂło mnie wykonanie koncertu na flet i harfĂŞ napisanego w tym samym roku dla Adriena Louisa de Bonnieres, ksiĂŞcia de Guines, i jego cĂłrki, Marie Louise Philippine - tak wÂłaÂśnie dokÂładnie dopasowane i skrojone pod moÂżliwoÂści wykonawcĂłw:)

Przypomnijmy, Âże gdy Mozart zgÂłosiÂł siĂŞ po wynagrodzenie za kompozycjĂŞ i  24 lekcje gry na harfie dla ksiĂŞÂżniczki, ksi¹¿ê okazaÂł siĂŞ nieosiÂągalny, przekazujÂąc przez gospodarza domu jedynie poÂłowĂŞ naleÂżnoÂści. "To ma byĂŚ szlachetne traktowanie" - skarÂżyÂł siĂŞ Mozart w liÂście do Leopolda.

W ramach zemsty za nieszlachetne potraktowanie Wolfiego mamy pe³ne prawo trochê siê z Adriena Louisa poœmiaÌ, wspominaj¹c jego s³abe strony;) De Bonnieres mia³ ogromn¹ tuszê, w zwi¹zku z tym mia³ dwa rodzaje spodni, do siedzenia i do stania (znacznie wê¿sze od poprzednich). S³u¿¹cy zwyk³ pytaÌ: "Czy Monsieur postanowi³ dziœ siedzieÌ?"

Sandra Miller, barokowy flet, Victoria Drake, harfa, oraz Orchestra of the Old Fairfield Academy (obecnie American Classical Orchestra), dyryguje Thomas Crawford. Chyba nigdy nam tu jeszcze nie grali:) I KV 299. Brzmi delikatnie i autentycznie:)

https://www.youtube.com/watch?v=lJvJxWHwA7k

[Mozart]

Skoro jesteÂśmy juÂż w tych okolicach Katalogu Koechla, warto przypomnieĂŚ genialnÂą wielkÂą scenĂŞ Andromedy KV 272. Asiu, myÂślĂŞ, Âże pamiĂŞtasz w roli Josephy Duszek naszÂą OlgĂŞ Pasiecznik 

https://www.youtube.com/watch?v=OUfbvx9FckM

[Mozart]

Sandra Miller, barokowy flet, Victoria Drake, harfa, oraz Orchestra of the Old Fairfield Academy (obecnie American Classical Orchestra), dyryguje Thomas Crawford. Chyba nigdy nam tu jeszcze nie grali:) I KV 299. Brzmi delikatnie i autentycznie:)

W rzeczy samej; z czystym sercem mogĂŞ zresztÂą poleciĂŚ youtubowy kanaÂł uÂżytkownika ComposersbyNumbers, ktĂłry zamieÂściÂł m.in. wspomniane wykonanie koncertu podwĂłjnego 

JakiÂś czas przed skomponowaniem koncertu KV 299 powstaÂły arie KV 255 i KV 256. Recytatyw z rondem Ombra felice... Io ti lascio KV 255 Mozart napisaÂł dla kastrata Francesco Fortiniego (alt). UtwĂłr jest ciÂągÂłym dialogiem miĂŞdzy zasadniczym andante moderato a burzliwym allegro assai. Wykonywany byÂł jako wstawka do Didone abbandonata Michele Mortellariego.

https://www.youtube.com/watch?v=6zmTLXu3Yq8

W operze L'Astratto ovvero il giocatore fortunato Niccolò Piccinniego znalazÂła siĂŞ natomiast krĂłtka aria buffa Clarice cara mia sposa. Jest ona klasycznie uksztaÂłtowanym (crescendo) numerem w stylu komedii dell'arte - minie jeszcze trochĂŞ czasu, aÂż Âświat usÂłyszy sÂłynnÂą vendettĂŞ Don Bartolo z Figara czy jego ariĂŞ o plotce z Cyrulika.

https://www.youtube.com/watch?v=asr8B72ci9c

[Aleksias]

NawiÂązujÂąc niejako do wokalnych pereÂłek Wolfiego, warto odnotowaĂŚ nowe odsÂłony mozartowskich dzieÂł operowych.
Na wÂątku operowym zaanonsowaÂłam niedawnÂą premierĂŞ Fletu w Royal Opera House, a warto teÂż wspomnieĂŚ o sukcesie Zauberflote wystawionego w 2014 r. przez De Nederlandse Opera.

http://www.roh.org.uk/products/mozart-die-zauberflote-dvd-nederlands-opera
DVD z przedstawieniem zostaÂło jednym z Editor's Choice magazynu Gramophone, zyskujÂąc nominacjĂŞ do "muzycznego Oscara".

Tutaj fragment. Jak Wam siĂŞ podoba? Mnie bardzo:) Niezwykle ciekawe przedstawienie leÂśnych duchĂłw zwierzÂąt.
https://www.youtube.com/watch?v=inR5jHdbVH4
I widok na caÂłoœÌ. Wydaje siĂŞ, Âże chcieli oddaĂŚ ten oryginalny, ludyczny klimat, jaki musiaÂła mieĂŚ premiera Fletu w teatrze Schikanedera. Co potwierdzaÂłaby wypowiedÂź krytyka nazywajÂącego holenderskÂą wersjĂŞ fletu  'A ‘people’s Magic Flute’  (Fletem ludowym:))
https://www.youtube.com/watch?v=3Y_Wk_VhmuE

[Mozart]

Nagrania w caÂłoÂści nie widziaÂłem, ale wydaje siĂŞ, Âże orkiestra nie tyle daje radĂŞ, co brzmi naprawdĂŞ ÂŚWIETNIE. Inscenizacja z pewnoÂściÂą dla wielu prezentuje siĂŞ bardzo przekonujÂąco - jest nowoczesna i technologicznie wysmakowana, z drugiej strony - uwypuklony jest baÂśniowy charakter Fletu jako Volksoper, o czym wspomniaÂła Asia; reÂżyser w jakimÂś sensie przenosi nas zatem do 1791 roku i odtwarza klimat premiery w podmiejskim wiedeĂąskim teatrze.

Przy okazji "muzycznych OscarĂłw" przypomniaÂły mi siĂŞ nagrania sir Charlesa Macckerasa, bardzo wysoko cenione przez krytykĂłw wspomnianego Gramophone . WÂśrĂłd osiÂągniĂŞĂŚ jego mozartowskiej dyskografii jest oczywiÂście i ZauberflĂśte...

https://www.youtube.com/watch?v=g8NBPEk-AFQ

...czy Le nozze di Figaro. Nie sposĂłb nie zauwaÂżyĂŚ zachwycajÂących crescend basu, uwypuklonych przez Mackerrasa w partii orkiestrowej poczÂątkowego duetu:

https://www.youtube.com/watch?v=sM-S5zgf1z8

WiĂŞcej o tym wybitnym dyrygencie - na wÂątku o mistrzach batuty.

[fille007]

Nie zaszkodzi jeszcze w tym miejscu przypomnieĂŚ, Âże

bardzo lubimy Sir Marrinera! 

A tego linku chyba jeszcze nie byÂło (przy okazji przeczytajcie sobie proszĂŞ pierwszy komentarz pod filmikiem  ):

https://www.youtube.com/watch?v=HU4cVjg2UuU

[Aleksias]

O, jakie piêkne:) Naturalnie Wolf gang roœnie w si³ê i wszêdzie ma swoje macki:) I wiernych zwolenników.

A jak najbardziej peÂłni dumy z siÂły gangu Wolfa na caÂłym Âświecie, czy nad Menam, czy nad Menem, czy nad Nerem, czy nad Renem moÂżemy pozostawaĂŚ w przekonaniu, Âże miĂŞdzy OdrÂą a NysÂą, to najwierniejsze - my sÂą

A Sir Neville jest wielki, niezapomniany...
https://www.youtube.com/watch?v=5q2-VHiUDZs