Wolfi A. Mozart - muzyka uosobiajÂąca PiĂŞkno

[Aleksias]

Och, Pat.... PoczuÂłam siĂŞ jak gwiazda 

Jakie to piĂŞkne.... tak, to wspaniaÂły, niebiaĂąski pokarm dla duszy, niczym nektar bogĂłw. DziĂŞkujĂŞ

[Mozart]

Ha! A propos gwiazd:

http://www.youtube.com/watch?v=KQVv1_AXxcw

z musicalu "Mozart" (nie widziaÂłem go jeszcze...).

[Aleksias]

Aha - Wolfi Amade Superstar:) Œwietnie:)) Ciekawy pomys³ z przedstawieniem Wolfiego jako nowoczesnego outsidera-buntownika, jeszcze bardziej przez to podkreœlaj¹cym jego odmiennoœÌ od otaczaj¹cych go przeciêtnych ludzi. Gdzie to graj¹? Bardzo chêtnie bym posz³a, ale podejrzewam, ¿e doœÌ daleko

Andante to ukojenie, czysta magia, ucieczka w "czystszy i szczĂŞÂśliwszy Âświat czÂłowieczeĂąstwa". A finaÂł - posÂłuchajcie, uÂśmiechniecie siĂŞ.

UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ:) UÂśmiechaÂłam siĂŞ przez caÂły czas:)) To mi przypomina moje ulubione Divertimenti - choĂŚby Presto z KV136 - to wirowanie w sÂłoĂącu radoÂśnie roztaĂączonych motyli, ale jest chyba jeszcze bardziej radosne - no wÂłaÂśnie - vivacissimo:)) Cudowne:)))
A w tym Andante z pewnoÂściÂą nieraz poszukam schronienia:)

[aro 59]

Asiu
TwĂłj uÂśmiech
rozjaÂśnia to forum.

[bartus]

Kochani.

Chcialbym bardzo polubic ten musical "Mozart", ale naprawde nie potrafie.

[Mozart]

Fakt, Bartusie, musical moÂżna by nazwaĂŚ w pewnych elementach kontrowersyjnym.

Wiosenna, peÂłna refleksji i szlachtna muzyka:
http://www.youtube.com/watch?v=Kc0J-mGoKxI

Andante na flet i orkiestrĂŞ C-dur KV 315

Mozart for Meditation, part 1

[bartus]

Fakt, Bartusie, musical moÂżna by nazwaĂŚ w pewnych elementach kontrowersyjnym

Patryku.
Nie nazwalbym tego kontrowersyjnym.
Jakosc muzyki (fraza, napiecia harmoniczne a wlasciwie niezamierzony brak balansu harmonicznego)
 i jej dosyc tania przewidywalnosc porownalbym do produkcjizespolu "Moja Faja"
lub musicali Webera, ktorego nie trawie. 
Dalekie to od szlachetnych dziel Mozarta.
Przyznam jednak, ze melodia wpada w ucho.
W 1:27 pojawiajaca perkusja daje posmak chaltury i w dodatku solistka zaczyna falszowac (2:18).

[Aleksias]

Bartusie, jeÂśli pozwolisz; to jest jednak musical, nie premiera ZauberflĂśte, nie koncert Mozarta w filharmonii.  Mam poczucie, Âże tu jednak stosujemy nieco inne kryteria oceny i oczekujemy czegoÂś innego. Skonstruowanej z sensem opowieÂści, wÂłaÂśnie wpadajÂących w ucho melodii, lekkiej rozrywki. No a sama postaĂŚ bohatera z gĂłry nastraja przyjaÂźnie miÂłoÂśnikĂłw Wolfiego

[Aleksias]

Mozart for Meditation, part 1

Can't wait to hear part 2 

[xbw]

Asiu, jestem wyjÂątek. Mnie nie nastroiÂła przyjaÂźnie. Ja po prostu nie lubiĂŞ musicali. Na Kotach w Romie wynudziÂłam siĂŞ Âśmiertelnie, nie rozumiaÂłam zachwytĂłw sali. No nie i juÂż, nawet nie zamierzam siĂŞ przymierzaĂŚ

[bartus]

Kryteria oceny powinny byc jednakowe dla kazdego zdarzenia artystycznego.
Dlaczego niektore produkcje mozemy oceniac z przymruzeniem oka?
Czy to jest sprawiedliwe.
West Side Story tez jest musicalem.
Napisany jest jednak po mistrzowsku.
"Rozrywka" rowniez moze nosic znamiona sztuki, ale w tym temacie latwiej jest przemycic tanioche.


No coz, Tobie i Patrykowi sie podoba, a mnie nie i tego na razie nie zmienimy.

[bartus]

Beatko.
Tez nie cierpie wyjeczalych webberowskich kotow.
Szkoda, ze taka przesentymentalizowana (uff!! trudne slowo), banalna muzyka stala sie ikona muzycznego swiata XX wieku. Tandete maskuja zrecznie wspaniale, profesjonalne produkcje.

[Aleksias]

Mozart napisa³ 6 kwintetów smyczkowych. 5 z nich to arcydzie³a póŸnego stylu.
IV Kwintet g-moll KV 516 jest dramatyczny. "To co siê tu rozgrywa mo¿na porównaÌ jedynie chyba ze scen¹ w ogrodzie Getsemani". W I czêœci Mozart jest ponury (oba g³ówne tematy ekspozycji pojawiaj¹ siê w g-moll) tak¿e w repryzie, jest tak samo nieub³agany jak w koncercie fortepianowym c-moll. Mistrz nie cofa siê nawet przed tonacj¹ molow¹ w menuecie, rozpaczliwym i o bardzo romantycznej ekspresji. Nieco wiêcej koj¹cego œwiat³a przynosi trio i modlitewne Adagio non troppo w Es-dur; przyk³ad, kiedy Mozart dotyka niebieskiej doskona³oœci...
Po metafizycznych uniesieniach Adagia - niespodzianka w finale: najpierw kantylenowe Adagio (cavatina) - wstêp w g-moll, a potem radosne Allegro, o doœÌ b³ahym zdaniem wielu krytyków temacie g³ównym, szybko wpadaj¹cym w ucho. Du¿y kontrast w stosunku do g³êbokich emocji wyra¿anych w poprzednich czêœciach.

Allegro  http://www.youtube.com/watch?v=Qv76CBlq97Y&playnext=1&list=PL8B112886CF7BA538
Menuetto http://www.youtube.com/watch?v=wWM5X5m_LzI&feature=autoplay&list=PL8B112886CF7BA538&index=36&playnext=2
Adagio non troppo  http://www.youtube.com/watch?v=qRPJWfGSLCs&feature=autoplay&list=PL8B112886CF7BA538&index=37&playnext=3
FinaÂł  http://www.youtube.com/watch?v=gKNBmueLke0&feature=autoplay&list=PL8B112886CF7BA538&index=38&playnext=4

Kwintet g-moll to chyba najlepsze dzieÂło tego gatunku w twĂłrczoÂści Mozarta. 

Takie dzieÂło musi byĂŚ przesÂłuchane ze stosownym szacunkiem. MajÂąc do dyspozycji wolne popoÂłudnie, w dodatku o sprzyjajÂącym nastroju - chmurne i deszczowe, zasiadÂłam do spokojnej kontemplacji kwintetu g-moll i dodatkowo porĂłwnaÂłam go sobie z symfoniÂą, co wprawiÂło mojÂą duszĂŞ w nastrĂłj rzewnej melancholii... ale teÂż wzniosÂło na wyÂżyny 
Kwintet jest tak do niej podobny w wymowie - ten przejmujÂący smutek w I czĂŞÂści, podobnie jak w KV550 przywodzi mi na myÂśl "Deszcz Jesienny" Staffa (caÂłej symfonii g-moll sÂłuchaÂłam juÂż kiedyÂś czytajÂąc kolejne zwrotki podczas nastĂŞpujÂących po sobie czĂŞÂści, dziĂŞki czemu chyba doprowadziÂłam siĂŞ do Âłez jeszcze przed FinaÂłem  ) a oba menuety sÂą podobnie dramatyczne w tonie, jak Âłzy zaklĂŞte w nuty, z pewnoÂściÂą nie przeznaczone i nie nastrajajÂące do taĂąca. Adagio - to dla mnie teÂż medytacja, tĂŞsknota i oddech wiecznoÂści... A potem jeszcze chwila przejmujÂącej, piĂŞknej, ale wci¹¿ smutnej pieÂśni - i faktycznie, nagle wybucha ta ostatnia czêœÌ - jak gdyby Wolfi opowiadajÂący nam o ciemnoÂści kryjÂącej duszĂŞ nagle zorientowaÂł siĂŞ, Âże zbyt mocno siĂŞ odsÂłoniÂł i chciaÂł to obrĂłciĂŚ w Âżart? Ale ja myÂślĂŞ, Âże moÂże raczej miaÂł to byĂŚ ukazany nam osiÂągniĂŞty ostatecznie triumf nad zwÂątpieniem, rozpaczÂą, smutkiem - zwyciĂŞstwo wolnego, silnego, nieugiĂŞtego ducha nad sÂłaboÂściÂą i przeciwnoÂściami losu?
W koĂącu przecieÂż takie wÂłaÂśnie przesÂłanie gÂłosiÂł w Czarodziejskim flecie.
MyÂślĂŞ, Pat, Âże w tym Allegro nie powinniÂśmy doszukiwaĂŚ siĂŞ beztroskiej, niefrasobliwej wesoÂłoÂści. Wydaje mi siĂŞ, Âże jest to radoœÌ dojrzaÂła, Âświadoma, taka, ktĂłra nie oznacza braku wiedzy o istnieniu caÂłego morza smutku po ciemnej stronie Âświata, jak po drugiej stronie monety, a wrĂŞcz przeciwnie -  i jest tym peÂłniejsza, bo jest radoÂściÂą poznania i zwyciĂŞstwa.
 
MyÂślĂŞ, Âże ta historia opowiadana przez Bernsteina przy okazji prezentacji Symfonii g-moll na Harvardzie dobrze to ilustruje.
http://www.youtube.com/watch?v=Il5tKqSJQgA&feature=related

[Mozart]

Jeszcze tylko w kwestii musicali: ten o Mozarcie moim zdaniem nie jest najlepszy, choĂŚ sÂą "chwytliwe", wpadajÂące w ucho fragmenty. I caÂłoœÌ caÂłkiem zgrabna; to nie jest wielkie dzieÂło. OczywiÂście, muzyka Mozarta to szczyt Parnasu, szlachetnoœÌ szlachetnoÂści, stÂąd moÂże ten  niekorzystny kontrast.
Musical to dzie³o pisane z myœl¹ raczej o wiêkszym, masowym audytorium. I chyba wiêkszoœÌ z nich jest tania, ³adna, przyjemna - czyli ich przekaz i oddzia³ywanie nie mo¿e równaÌ siê z tym, co stworzyli nasi "klasyczni" mistrzowie. ChoÌ s¹ tu dzie³a, które bardzo lubiê - np. "Upiór w operze", owego Webbera w³aœnie. By³em w Romie, by³em zachwycony - scenografi¹ i wieloma fragmentami muzycznymi tak¿e.
Na nieszczêœcie, w musicalach, tak¿e u Webbera, ciœnie siê jedno: tendencyjnoœÌ. Niech to jednak bêdzie element przejœciowy miêdzy zwyczajn¹ popkultur¹ a szlachetn¹ klasyk¹...


Mozart... Meditation, meditation.

Adagio, Divertimento KV 287
http://www.youtube.com/watch?v=hdZsSQWjNuI

Adagio, mÂłodziutkie Divetiissimet KV 131
http://www.youtube.com/watch?v=EdFsSW-nEzU


Na pewno przed wtorkiem bĂŞdzie coÂś o koncertach.

[Mozart]

Divertissiment (powyÂżej), rzecz jasna... 

Asiu, koncert F-dur KV 459 jest piêkny. Mo¿na by go nazwaÌ "Finalmusik". Zreszt¹ powtarzaÌ mogê bez koùca: Mozart to mistrz fina³ów; Bogdan Pociej stwierdzi³, ¿e to najwiêkszy geniusz muzycznej dramaturgii, a s³ychaÌ to wyraŸnie w namiêtnych, roz¿arzonych emocjami, skomplikowanych fakturalnie i przepe³nionych inwencj¹ fina³ach (do najwiêkszych cudów dochodzi zazwyczaj przed kod¹). A zatem: mistrzowskie budowanie napiêcia.

Marszowe Allegro, rozmarzone Allegretto (forma sonatowa ABAB z kodÂą) i w koĂącu, "najmocniejsza" za wszystkich czĂŞÂści - FinaÂł, z typowo Mozartowskim humorem, wzmocnionym kontrapunktami. W tym energicznym Allegro sÂłychaĂŚ motywy z pantomimy "Pantalon i Colombina" KV 446, bardzo ciekawego i ekspresyjnego dzieÂła, o ktĂłrym koniecznie muszĂŞ coÂś napisaĂŚ.

Asiu, w czasie koncertu moÂżesz zwrĂłciĂŚ uwagĂŞ na to, czy w skrajnych czĂŞÂściach orkiestra jest z trÂąbkami i kotÂłami. SÂą one nieodzowne, dodajÂą blasku; niestety - te partie, dopisane przez Mozarta w 1790 r., gdy wykonywaÂł koncert ten i KV 537 w czasie koronacji we Frankfurcie, zaginĂŞÂły. W obecnych interpretacjach czĂŞsto siĂŞ je jednak uzupeÂłnia.

Koncert Es-dur KV 365 jest jedynym koncertem na 2 fortepiany. Wykonany po raz pierwszy przez Wolfganga i siostrĂŞ Nannerl. Jest trochĂŞ konwencjonalny, ale có¿ z tego - podziwiamy tu piĂŞkno tematĂłw, modulacyjne cieniowanie... Andante jest sentymentalme i - wydaje siĂŞ - czasem rozÂżalone, smutek wkrada siĂŞ rĂłwnieÂż w oÂżywczy, bÂłyskotliwy finaÂł - Rondo (epizod c-moll), z uroczym dialogowaniem (rywalizacjÂą?) solistĂłw (melodii refrenu nie moÂżna zapomnieĂŚ...). OgĂłlny charakter koncertu jest bardzo optymistyczny, Mozart tryska inwencjÂą. TakÂże w przypadku tego koncertu wymagana jest "poszerzona" orkiestra w trÂąbkami i kotÂłami (oraz klarnetami - II wersja - zagubiona, ach  ), mam nadziejĂŞ, Âże tak go wykonajÂą w Bydgoszczy.


A propos "radoœci" w finale Kwintetu g-moll: mimo wszystko, ten G-durowy temat wydaje mi siê troszkê zbyt banalny. Jak tu jednak poprawiaÌ mistrza, którego dzie³om nie brakuje ani jednej nuty? ByÌ mo¿e Mozart chcia³ wyraziÌ ten optymizm, o której piszesz, Asiu. Z drugiej jednak strony - "radoœÌ zwyciêstwa i poznania" - ów humanistyczny optymizm odpowiadaj¹cy "An die Freude" z fina³u IX Symfonii Beethovena - wyra¿ony w Mozartowym "Flecie" - brzmi w operze majestatycznie, z wielk¹ godnoœci¹, jakby w apoteozie. Wyj¹tkiem s¹ humorystyczne partie Papagena czy Monostatosa - piosenki o prostocie (i uroku) tego Kwintetowego Ronda...! A wiêc jednak?