W ho³dzie wielkiemu barytonowi. Dietrich Fischer-Dieskau obchodzi³ 28.05 urodziny.
Erlkonig - Król olch D 328, s³uchali¶my tej pie¶ni na forum nieraz, ale nigdy - za wiele.
W tym wykonaniu - 4 minuty niezwykle skondensowanych emocji. Arcydzie³o, w którym muzyka i tekst stanowi± jedno¶æ nierozerwaln±. Powsta³o pod silnym wra¿eniem poezji Goethego. Muzyka, znakomicie buduje napiêcie, dramaturgiê. Jak pisa³a Agnieszka - solista ma niezwykle trudne zadanie - jest narratorem, ojcem, synem, le¶n± zjaw±... Schubert zabarwia g³os ojca i dziecka indywidualnymi odcieniami. A najciekawsza jest muzyczn± charakterystyka le¶nego ducha - partia ta pe³na jest ozdobników; s³odki d¼wiêk i kusz±ca ¶piewno¶æ trafiæ maj± wprost do dzieciêcego serca.
I w koñcu kulminacja:
"
Ich liebe dich, mich reizt deine schöne Gestalt;
Und bist du nicht willig, so brauch ich Gewalt!"
Mein Vater, mein Vater, jetzt fasst er mich an!
Erlkönig hat mir ein Leids getan!
Wielkie crescendo, ukazujace dramat umieraj±cego dziecka - wytworu potêgi romantycznego czucia. A ostatni wers: "In seinen Armen das Kind ... war tot" zostaje wy¶piewany jakby w ciszy, w formie recytatywu, po czym nastêpuj± 2 finalne akordy...
Czary zaw³adnê³y ¶wiatem.
Kto z wiatrem w¶ród nocy galopem tak gna?
To ojciec z dzieciêciem jak cienie mkn± dwa.
On czule je tuli i bie¿y przez b³oñ,
I serce przy sercu, i w d³oni ma d³oñ.
"O czego siê lêkasz? do ojca siê tul!"
"Czy, ojcze, nie widzisz, to elfów jest król,
Król elfów w koronie, patrz, jaki ma strój".
"- To mg³y siê tak w³ócz±, syneczku mój".
"Pójd¼, mi³a dziecino! Ach, o có¿ ten p³acz.
Zabawiê siê z tob± tak piêknie - o patrz!
I kwiaty nad wod± poka¿ê ci rad,
I matkê m± ujrzysz, i z³oto jej szat".
"Mój ojcze, mój ojcze, czy s³yszysz - o, tam,
Król elfów przyrzeka, pójd¼, wszystko ci dam".
"Spokojnie, syneczku - to tylko w¶ród drzew
Suchymi listkami szele¶ci tylko wiew".
"Pójd¼, ch³opcze mój ¶liczny, przekonasz siê sam,
Córeczki ciê moje czekaj± u bram,
Córeczki, co w nocny korowód i kr±g
Wko³ysz± ciê, wpl±sz± - mów, czego¶ siê zl±k³?"
"Mój ojcze, mój ojcze, czy widzisz - o, tu
Córeczki królewskie przysiad³y na mchu".
"Mój synku, mój syneczku, odegnaj sny z³e,
To wierzby-staruchy szarzej± przez mg³ê".
"O jak¿e mnie nêci uroczy twój kszta³t,
Pamiêtaj - nie pójdziesz, to zadam ci gwa³t".
"Mój ojcze, mój ojcze, ju¿ chwyta mnie król,
Król elfów, ach, ojcze, zadaje mi ból".
Przerazi³ siê ojciec, ju¿ pêdzi jak wichr,
A synek w ramionach to jêcza³, to cich³,
Dopada do domu ostatkiem si³ -
A w ojca ramionach syn martwy ju¿ by³.
Pie¶ni Schubera znakomicie analizowaæ z tekstem oryginalnym, tu np. - Goethego. Wtedy naprawdê widaæ i s³ychaæ tê niezwyk³± syntezê s³owa i d¼wiêku.
http://www.youtube.com/watch?v=5XP5RP6OEJIi inne, bardzo ekspresyjne wykonanie J. Norman:
http://www.youtube.com/watch?v=Iz5TV8LWbro
