Ex libris

[TeresaGrob]

Nie wierzĂŞ, Âżeby ktoÂś nie czytaÂł, ale moÂże..
Krystyna, cĂłrka Lavransa Sigrid Undset, za ktĂłrÂą pisarka otrzymaÂła nagrodĂŞ Nobla.
Rzecz dzieje siĂŞ w Norwegii za czasĂłw krĂłla Haakona V i jego nastĂŞpcy Magnusa.
Dzieje Krystyny, ktĂłra przez caÂłe swoje Âżycie musiaÂła pokutowaĂŚ za swĂłj mÂłodzieĂączy
grzech,takie to byÂły czasy w ktĂłrych raz popeÂłniony grzech zostawaÂł grzechem do koĂąca Âżycia.
I piĂŞkna postaĂŚ Lavransa- jedna z najpiĂŞkniejszych mĂŞskich postaci w literaturze.
DuÂżo moÂżna siĂŞ z tej ksi¹¿ki nauczyĂŚ.W kaÂżdym razie czyta siĂŞ to wspaniale a  ostatnie rozdziaÂły ze ÂściÂśniĂŞtym sercem.

[xbw]

Tereso Grob, oczywiœcie, ¿e czyta³am Krystynê, ale mogê przeczytaÌ raz jeszcze. A Olaf, syn Auduna czyta³aœ? Bo ta przyjemnoœÌ dopiero przede mn¹.

[TeresaGrob]

Podobno ksi¹¿ek, których nie chce siê czytaÌ jeszcze raz nie warto w ogóle czytaÌ.
Olafa czytaÂłam xbw

[Melisa]

Zgadzam siĂŞ  . Ostatno mam ochotĂŞ powtĂłrnie przeczytaĂŚ Kwartet Aleksandryjski. Jest co czytaĂŚ - 4 tomy - Justyna, Balthazar, Mountolive, Clea ( autor Lawrence Durrel). GorÂąco polecam, jeÂżeli ktoÂś nie czytaÂł, doskonaÂła, wciÂągajÂąca  lektura. Brat autora - Gerald Durrel - przyrodnik pisaÂł m.in doskonaÂłe opowieÂści o zwierzĂŞtach ( m.in. Moje ptaki, zwierzaki i krewni ,Moja rodzina i inne zwierzĂŞta) zaÂśmiewaÂłam siĂŞ  do Âłez czytajÂąc je wielokrotnie.

[bartus]

Podobno , jak ktos nie lubi ksiazek, to nie powinien ich czytac

[TeresaGrob]

JakiÂś czas temu dÂługo dojeÂżdÂżaÂłam do pracy i Âżeby nie traciĂŚ czasu, wpadÂłam na pomysÂł, Âże
bĂŞdĂŞ sobie sÂłuchaĂŚ audiobookĂłw.To porĂŞczniej, nie trzeba mieĂŚ siedzÂącego miejsca itp.
ZaczeÂłam od pierwszego tomu Millenium no i wÂłaÂśnie do dziÂś nie wiem,czy w moim odtwarzaczu
popl¹ta³y mi siê pliki, czy ta ksi¹¿ka rzeczywiœcie zaczyna siê w po³owie???
Chyba pozostanĂŞ przy formie tradycyjnej

[Janusz1228]

wiesz, Terenia, takie tormenty moÂżna doÂświadczaĂŚ i z realnymi bookami.
Otó¿ przypomnia³o mi siê moje pierwsze czytanie Kariery Nikodema Dyzmy (daleko wczeœniej, nim zekranizowano serialem), gdy ma³o kto (z mojego pokolenia) zna³ fabu³ê i zakoùczenie. Pech chcia³, ¿e ksi¹¿ka nie mia³a ok³adki. Podejrzewa³em te¿, ¿e i kilku ostatnich stron tako¿. Gdy zatem dotar³em do ostatniego zachowanego akapitu, by³em wœciek³y, ¿e fabu³a urywa mi siê w najciekawszym momencie. Kl¹³em na czym œwiat stoi i uda³em siê na eskapadê do ksiêgarni i bibliotek, by odnaleŸÌ kompletny egzemplarz i doczytaÌ zakoùczenie. Gdy znalaz³em kompletny egzemplarz - zakl¹³em jeszcze bardziej. Pamiêtam nawet jak: bodajbyœ sczez³! Nie pamiêtam tylko, czy skierowa³em je do autora, czy do jego naiwnego czytelnika Mój niekompletny egzemplarz - by³ jak najbradziej kompletnym...

[TeresaGrob]

Dobre Janusz bo klasyczna powie¶æ powinna mieæ po prostu ZAKOÑCZENIE..mo¿e dlatego ja tak
lubiĂŞ kryminaÂły, detektyw odkrywa prawdĂŞ a morderca jak ostatni idiota przyznaje siĂŞ do wszystkiego.

[Aleksias]

Krystyna córka Lawransa przypomnia³a mi Karin córkê Monsa:) opowieœÌ o mi³oœci szalonego króla Eryka XIV Wazy i prostej dziewczyny, córki stra¿nika, któr¹ w koùcu poœlubi³. Tragiczna historia mi³osna, walki o w³adzê w XVI-wiecznej Szwecji, dla nas ciekawe o tyle, ¿e brat Eryka, Jan, który usunie go z tronu i wygna z kraju jego ukochan¹, jest ojcem Zygmunta III.

Jednak to chyba trochê s³absza ksi¹¿ka Miki Waltariego.
Gdybym mia³a wybraÌ ulubion¹, waha³abym siê miêdzy Egipcjaninem Sinuhe a Mikaelem Karvajalk¹. Ale jest jeszcze Czarny Anio³, Trylogia Rzymska, Turms nieœmiertelny... Waltari ma doœÌ podobny schemat konstruowania historii: wybiera prze³omowy, krytyczny moment w dziejach: zdobycie Konstantynopola, burzliwy czas Reformacji, rewolucja Echnatona. I w te szalej¹ce wichry historii rzuca swego bohatera, który miotany niczym liœÌ musi zmierzyÌ siê z nimi, usi³uj¹c walczyÌ o swoje miejsce w niespokojnym œwiecie, o sens swego ¿ycia, o szczêœcie, i z regu³y przegrywa. Jednak jest coœ w jego bohaterach, co rodzi poczucie, ¿e pomimo przegranej zachowali w tych trudnych czasach coœ wa¿nego.

Zawsze zachwyca mnie w jego opowieœciach niezwykle precyzyjnie dopracowane t³o historyczne. Wykonywa³ za ka¿dym razem naprawdê gigantyczn¹ pracê dokumentacyjn¹. Czytaj¹c naprawdê przenoszê siê w czasy, o których pisze. Niemal widzê obrazy, czujê zapachy, s³yszê dŸwiêki. Jego postacie sprawiaj¹ wra¿enie autentycznie osadzonych w danej epoce, zachowuj¹ siê i mówi¹ w przekonuj¹cy sposób, nie s¹ po prostu wspó³czesnymi bohaterami rzuconymi w historyczne t³o. To wiarygodna podró¿ w czasie:) A jednoczeœnie te opowieœci mówi¹ tak wiele o nas, ludziach, w ka¿dym momencie historii...

Sinuhe jest chyba najlepsz¹ z jego ksi¹¿ek. Wracam od czasu do czasu do tej historii egipskiego lekarza, jego przygód, mi³oœci, spisków, podró¿y. To ksi¹¿ka która nie daje o sobie zapomnieÌ:) Smutna, pokazuj¹ca, jak czêsto dopiero po stracie czujemy, jak cenne by³o to, co straciliœmy... A jednak piêkna w ukazywaniu walki cz³owieka z losem.

[kozioÂł]

(...) Pech chcia³, ¿e ksi¹¿ka nie mia³a ok³adki. Podejrzewa³em te¿, ¿e i kilku ostatnich stron tako¿. Gdy zatem dotar³em do ostatniego zachowanego akapitu, by³em wœciek³y, ¿e fabu³a urywa mi siê w najciekawszym momencie. Kl¹³em na czym œwiat stoi i uda³em siê na eskapadê do ksiêgarni i bibliotek, by odnaleŸÌ kompletny egzemplarz i doczytaÌ zakoùczenie. Gdy znalaz³em kompletny egzemplarz - zakl¹³em jeszcze bardziej(...) Mój niekompletny egzemplarz - by³ jak najbradziej kompletnym...

..to dobre Januszu

[kozioÂł]

Przyznam siĂŞ, Âże podstawĂłwce miaÂłem powaÂżny problem z czytaniem..zupeÂłnie, ale to zupeÂłnie mnie to nie interesowaÂło. JeÂżeli juÂż za coÂś chwytaÂłem, to byÂły to z reguÂły komiksy np odcinkowy Thorgal z popularnej wĂłwczas serii "Relax", Janosik (Âświetnie ilustrowany i dobrze napisany komiks) i oczywiÂście Tytus, Romek i A'Tomek - niezapomniany tomik z maszynkÂą do przemieszczania siĂŞ w czasie (obrazek na ktĂłrym po przemieszczeniu znaleÂźli siĂŞ w pracowni Kopernika w tej samej chwili, ktĂłrÂą uwiecznia sÂłynny obraz J.Matejki - do dzisiaj mam przed oczami.. )
Tak wiêc z j.polskiego kompletny osio³, lektury czytane z wielk¹ niechêci¹ (b¹dŸ wcale nie czytane), ortografia - byk na byku, wypracowania najczêœciej przepisywane byle szybciej (na kolanie) od swojej klasowej sympatii Zreszt¹ w tamtym okresie na czytanie nie bardzo znajdowa³o siê czas - liczy³y siê bowiem tylko zabawy i gry wojenne, pi³ka, póŸniej zaœ poma³u zaczyna³a siê muzyczka..Nie wiele lepiej by³o i w szkole œredniej, dopiero gdzieœ pod jej koniec - nieco bardziej zainteresowa³em siê czytaniem i gromadzeniem ksi¹¿eczek (g³ównie o tematyce historycznej..)

W³aœciwie pierwszymi powa¿niejszymi ksi¹¿kami (okresu m³odzieùczego), które zrobi³y na mnie ogromne wra¿enie by³y 3 pozycje: Winnetou Karola Maya; Ma³y Bizon A.Fiedlera - piêkna opowieœÌ o losach indiaùskiego ch³opca ze szczepu Czarnych Stóp (Sihasapa) z grupy Teton Dakotów (tj Siuksów)..oraz wspania³a Trylogia indiaùska Szklarskich - Z³oto Gór Czarnych ("Orle Pióra", "Przekleùstwa z³ota" i "Ostatnia walka Dakotów") Opowiada ona o losach m³odego Indianina o imieniu Tehawanka - Przebieg³y W¹¿ i w ogóle o dziejach Santee Dakotów na przestrzeni 2-3 pokoleù..Wspania³e opisy przyrody, polowaù na bizony, zwyczajów, wierzeù, walk miêdzyplemiennych oraz póŸniejszych konfliktów z amerykaùskim najeŸdzc¹..
Najlepszy chyba t.3 Ostatnia walka Dakotów - obejmuje okres od lat 30-tych do 90-tych XIX stulecia. Zatem okres wypierania Indian, nieustannych walk, zbrodni dokonywanych na tym narodzie, wreszcie zbrojnych powstaù (1862, 1876, 1890) przeciw niechcianej okupacji.. TreœÌ wzbogacona jest ponadto licznymi i pomocnymi przypisami, które pozwalaj¹ bardziej zg³êbiÌ wiedzê w temacie..min krótkie biografie takich wielkich wodzów i wojowników jak: Dwa Ksiê¿yce, Czerwona Chmura, Deszcz w Twarzy, czy Szalony Koù..czy równie s³ynny Tatanka Yotanka (Siedz¹cy Bizon-Byk)
Po tych trzech pozycjach..noo mo¿e jeszcze Czerwonoskórym generale i Œladami Tecumseha..d³ugo u mnie nie by³o nic, a dopiero potem by³y inne ksi¹¿eczki..

Unikatowe zdjêcie Szalonego Konia - os³awionego wodza plemienia Oglalów, nale¿¹cych do konfederacji Teton Dakotów (zach szczepów Siuksów)..oraz jego gigantyczny pomnik - to bodaj najwiêkszy, jeszcze nie ukoùczony pomnik na œwiecie (195m d³ i 171m szer) - jego twórc¹ jest rzeŸbiarz polskiego pochodzenia Korczak-Zió³kowski..
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5a/CrazyHorse.jpeg
http://www.worldcam.pl/images/satellite_photos/max/241.jpg

krĂłtka scenka (i nie tylko) sÂłynnej bitwy pod Little Big Horn (1876)
http://www.youtube.com/watch?v=QCxcMF9yNGs&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=SU4ofrPQ1gQ&feature=related

..i moÂże jeszcze filmik ukazujÂący miejsce ostatniej walki DakotĂłw (1890) - ÂśmierĂŚ wodza Wielkiej Stopy, mĂŞÂżczyzn, kobiet i dzieci i ich grzebanie w zbiorowej mogile..(wraÂżliwi niech nie oglÂądajÂą - obrazy ofiar amerykaĂąskiego ludobĂłjstwa..)
http://www.youtube.com/watch?v=Ku8ga-krBe4
 

[Monika_Aleksandra]

moim zdaniem, powinno siê czytaÌ ksi¹¿ki, których siê nie lubi, ¿eby wiedzieÌ, dlaczego siê ich nie lubi.
Powiem szczerze,jakoÂś jakoÂś nie mogĂŞ siĂŞ przekonaĂŚ do przeczytania pozycji Grossa.

[aro 59]

WedÂług mnie nie jest to takie proste, bo jak sama piszesz

(...) No i oczywiœcie "Anhelli" - Juliusz S³owacki, pomimo ¿e wiesz, traktowany w liceum po macoszemu, dopiero teraz zg³êbiam siê w jego twórczoœÌ. Proponujê w miarê krótki, ale trudny do przebrniêcia poemat. Jeœli ktoœ woli luŸniejsze pozycje, to musi sie nastawiÌ, ¿e z tym nie bêdzie tak ³atwo. Tak, czy inaczej warto i polecam, bo w zalewie ró¿nych ksi¹¿ek, czasami nawet tandetnych i nie wartych druku, a w mojej opinii jest takich wiele, klasyka powinna istnieÌ jako wzorcowe filary. (...)

A niektórych ksi¹¿ek nie powinno siê czytaÌ!
GdyÂż sÂą groÂźne dla czÂłowieczeĂąstwa!
ZresztÂą przykÂład jaki daÂłaÂś jest dobitny:
Ostatniej ksi¹¿ki Grossa i tak nikt nie kupuje,
a poprzednie jego ksi¹¿ki zazwyczaj by³y dodawane do gazet.

[xbw]

bo klasyczna powie¶æ powinna mieæ po prostu ZAKOÑCZENIE..mo¿e dlatego ja tak
lubiĂŞ kryminaÂły, detektyw odkrywa prawdĂŞ a morderca jak ostatni idiota przyznaje siĂŞ do wszystkiego.

Czyta³am niedawno powieœÌ z w¹tkiem kryminalnym autorki norweskiej, gdzie mordercy uchodzi na sucho, bardzo przygnêbiaj¹ce, nietypowe dla tego gatunku zakoùczenie.

[Aleksias]

Wed³ug mnie nie jest to takie proste, bo jak sama piszeszA niektórych ksi¹¿ek nie powinno siê czytaÌ!
GdyÂż sÂą groÂźne dla czÂłowieczeĂąstwa!
ZresztÂą przykÂład jaki daÂłaÂś jest dobitny:
Ostatniej ksi¹¿ki Grossa i tak nikt nie kupuje,
a poprzednie jego ksi¹¿ki zazwyczaj by³y dodawane do gazet.

Wydaje mi siĂŞ, Marku, Âże Monika akurat daÂła przykÂład na potwierdzenie przeciwnej tezy: przeczytaÂła ksi¹¿kĂŞ, Âżeby dowiedzieĂŚ siĂŞ, czy jej siĂŞ podoba, nie zaÂłoÂżyÂła z gĂłry, Âże "nie powinna" jej czytaĂŚ. DorosÂły moÂże uznaĂŚ, Âże dziecko nie powinno czytaĂŚ czegoÂś, czego moÂże nie udÂźwign¹Ì jego psychika. DorosÂły czÂłowiek moÂże zdecydowaĂŚ, czy chce czytaĂŚ, czy nie chce. JeÂśli nie zechce, skazuje siĂŞ na wydawanie sÂądu na podstawie opinii innych, nie na wÂłasnym, Âświadomym odczuciu. 

Czy jakaÂś ksi¹¿ka moÂże byĂŚ groÂźna dla spoÂłeczeĂąstwa. Pewnie tak, bo sÂłowa i niesione przez nie idee majÂą du¿¹, czasem niszczÂącÂą  moc. Zapewne sÂą ksi¹¿ki w jakiÂś sposĂłb groÂźne dla chociaÂżby istniejÂącego porzÂądku, rewolucyjne, albo zatruwajÂące umysÂły zbrodniczymi ideologiami.
SÂą teÂż ksi¹¿ki trudne. PokazujÂące sprawy, ktĂłre ciĂŞÂżko nam przyj¹Ì do wiadomoÂści, albo ktĂłrych wcale nie chcemy przyjmowaĂŚ. Bo przyjemniej jest pozostawaĂŚ w nieÂświadomoÂści,  jeÂśli ÂświadomoœÌ jest niemiÂła.
Ja czĂŞsto nie mam ochoty czytaĂŚ o przykrych rzeczach, o tym co mnie boli, co mi nie odpowiada, bo nikt nie lubi bĂłlu, bo bojĂŞ siĂŞ, Âże przez kontakt z brzydkÂą stronÂą Âświata coÂś tracĂŞ, Âże to mi burzy mojÂą idealnÂą wizjĂŞ Âświata, mĂłj wymarzony wizerunek istoty ludzkiej.
A przecie¿ czujê, ¿e jednak muszê wiedzieÌ, znaÌ te¿ tê drug¹, ciemn¹ stronê rzeczywistoœci, muszê mieÌ œwiadomoœÌ, ¿e wizja idealnego œwiata jest w³aœnie jedynie idea³em, do którego trzeba d¹¿yÌ, ale który nie istnieje. Inaczej pozostanê dzieckiem w krainie bajek.
Kocham piêkno ka¿dym nerwem cia³a, ka¿dym drgnieniem duszy. Ale nie mogê odci¹Ì siê ca³kiem od brzydoty, aby nie pozostawaÌ w b³ogim poczuciu, ¿e wszystko doko³a jest idealistyczn¹ sielank¹. Bo nie jest. Przyroda jest fantastycznym cudem, pe³nym niewyobra¿alnego piêkna. A jednoczeœnie jest przepe³niona okrucieùstwem, zbudowana na konkurencji, wzajemnym po¿eraniu siê i brutalnej walce o przetrwanie. Ludzie s¹ wspania³ym gatunkiem, zdolnym do najwy¿szych poœwiêceù i wielkich uniesieù ducha. A jednoczeœnie s¹ te¿ zdolni do przeœladowaù i okrutnych zbrodni. Co gorsze, s¹ to czêsto tacy sami, na co dzieù zwykli, przeciêtni ludzie.
Kiedy zaczniemy to zg³êbiaÌ z kolei w jednostronny sposób, mo¿emy zacz¹Ì ¿ywiÌ ca³kowicie odmienne przekonanie: zaczniemy myœleÌ, ¿e œwiat jest straszny a ludzie paskudni i Ÿli, co te¿ by³oby b³êdne. Taki sfa³szowany, wykrzywiony obraz lubi¹ podawaÌ media - pe³en katastrof, wypadków i nieszczêœÌ.

Dopiero po integracji tych dwóch obrazów jesteœmy w stanie widzieÌ ca³oœÌ.
Tylko wtedy obraz œwiata i ludzi bêdzie pe³ny. I wtedy, jeœli ten obraz przyjmiemy, naprawdê mo¿emy byÌ pogodzeni z ludzkoœci¹ i ze œwiatem. I literatura ma nie tyle szukaÌ wy³¹cznie piêkna, ale, jak to chyba napisa³ Lem, "wymierzaÌ sprawiedliwoœÌ istniej¹cemu œwiatu".

Jak siĂŞ to wszystko ma do ksi¹¿ek Grossa. Jak sÂądzĂŞ, my, Polacy, czĂŞsto mamy wÂłaÂśnie utrwalony wÂłasny idealny wizerunek i nie chcemy przyznaĂŚ, Âże, podobnie jak w kaÂżdej innej nacji, du¿¹ czêœÌ z nas stanowiÂą bynajmniej nie anioÂły. ÂŻe podobnie jak inni, mamy wÂśrĂłd nas bandytĂłw, zÂłodziei, mordercĂłw, a i du¿¹ masĂŞ ludzi takich, powiedzmy, nijakich - ani dobrych, ani zÂłych, ale Âłatwo ulegajÂących  czy to dobrym, czy zÂłym wpÂływom. Có¿, wiele siĂŞ mĂłwi i pisze o duÂżym procencie ludzi nieuczciwych w naszym kraju, o czĂŞstych kradzieÂżach, takÂże za granicÂą. Nie czytaÂłam ksi¹¿ki Grossa, o ile siĂŞ orientujĂŞ, dotyczy rozkradania mienia Âżydowskiego podczas wojny. MyÂślĂŞ, Âże przeczytam, Âżeby mieĂŚ na ten temat wÂłasne zdanie. Nie wiem, czy on jest tam tendencyjny, czy generalizuje. Rozumiem, Âże osoby, ktĂłre nigdy nie miaÂły nic wspĂłlnego z podobnymi praktykami, mogÂą czuĂŚ siĂŞ oburzone, jeÂśli czêœÌ spoÂłeczeĂąstwa postrzega siĂŞ tam i kreuje jako caÂłoœÌ. Na to trzeba by zaprotestowaĂŚ. Jednak chyba wiedza takÂże o przykrych faktach jest ogĂłlnie potrzebna. MoÂże wypowiedzenie jej jest potrzebne takÂże jemu, jeÂśli ma moÂże jakieÂś bolesne rodzinne doÂświadczenia. To chyba jest podobne uczucie, jakie mamy, czytajÂąc np. o mafiach samochodowych w Niemczech. Jest to przykre, ale có¿ by nam daÂło, gdybyÂśmy o tym nie wiedzieli, nie przyjmowali do wiadomoÂści.