ÂŻelazowa Wola - ÂświÂątynia Chopina

W zeszÂły weekend wraz z rodzinÂą z zagranicy pojechaÂłem do ÂŻelazowej Woli. ByÂłem pewien, Âże jak zwykle w podobnych przypadkach wspaniaÂłe wraÂżenia z odwiedzin dworku Chopina pozostanÂą goÂściom do koĂąca Âżycia. Pogoda sprzyjaÂła, koncert w Dworku – sprawdziÂłem - zapewniony. Nic tylko nastrajaĂŚ siĂŞ do wspaniaÂłej wycieczkowej uczty i cieszenia oczu, uszu i duszy.

Ale po przyjeÂździe – pierwszy surpiz Szok

- parking byÂł prawie pusty (sobota, godz. 11:00). No dobra! Przynajmniej nie bĂŞdzie problemĂłw logistycznych. Potem – zaczĂŞÂły siĂŞ kolejne niespodzianki: w parku wokĂłÂł Dworku zupeÂłne puchy (niby – cĂłÂż w tym zÂłego? Ok! ale nigdy wÂżyciu, jak tam bywam, nie odnotowaÂłem takiej nikÂłej frekwencji - czytaj: zainteresowania turystycznego Âświata Szok

). Najgorsze dopiero nadeszÂło: Dworek! Sam Dworek jako taki na zewnÂątrz tradycyjnie prezentowaÂł siĂŞ przeuroczo. Ale w Âśrodku – w Âśrodku dworku – Âżenada! Z politowaniem

W Âśrodku do zwiedzania nie byÂło nic, kompletnie nic! KiedyÂś jeszcze wisiaÂły w nim jakieÂś reprodukcje, epokowe meble – teraz, jedynym obiektem zainteresowania byÂła ekipa remontujÂąca sufit w jednej z oficyn i pan pianista (uczeĂą jednej z warszawskich szkĂłÂł) przygotowujÂący siĂŞ w skupieniu do koncertu. MoÂżna powiedzieĂŚ: w kaÂżdym obiekcie trzeba czasem wykonywaĂŚ remont, zgoda! tylko dlaczego za wejÂściĂłwki do obiektu w takim stanie kaÂżÂą pÂłaciĂŚ grubÂą kasĂŞ Co?

Na szczĂŞÂście pozostaÂł do zwiedzania park. Pomocny dla turystĂłw miaÂł byĂŚ elektroniczny przewodnik. Gdy w parku natrafia siĂŞ na eksponat z numerem – wciska siĂŞ numer w przewodniku i sÂłucha jego historii. Fajnie. Tylko czemu w caÂłym parku natrafiÂłem ledwie na kilka ponumerowanych obiektĂłw z ponad 20-u funkcjonujÂących w przewodniku? MoÂże byÂłem nierozgarniĂŞty… A czemu raz przewodnik zapewnia, Âże Chopin przyszedÂł na Âświat w oficynie z prawej strony Dworku, a w innym punkcie swego menu mÂądry elektroniczny przewodnik twierdzi, ze nie wiadomo w ktĂłrej? Jak na mĂłj gust administratorzy naszej narodowej ÂŚwiÂątyni chyba powinni bardziej dopracowaĂŚ teksty. No, ale ok! Jak napisaÂłem pogoda sprzyjaÂła, wiec spacer byÂł miÂły. Po spacerze wraz z moimi goÂśĂŚmi siedliÂśmy do zlokalizowanej na terenie restauracji (kafejki „Etiuda”). MaÂło klientĂłw – wiĂŞc obsÂługa pewno zadziaÂła szybko. Guzik! Po zÂłoÂżeniu zamĂłwienia i przeciÂągajÂących siĂŞ oczekiwaniach zamierzaliÂśmy juÂż zrezygnowaĂŚ, na szczĂŞÂście w sama porĂŞ pani przyniosÂła pierwszy pucharek lodĂłw. (Kolejne szeÂśĂŚ – donosiÂła przez 10 minut).

SchÂłodzony na ciele (a co gorsza: na duszy) opuszczaÂłem park w ÂŻelazowej Woli z mieszanymi uczuciami. Zawstydzony

Nie pytaÂłem o wraÂżenia moich goÂści. Po co miaÂłem ich naraÂżaĂŚ na hipokryzjĂŞ? Pocieszam siĂŞ tylko tym, ze ponoĂŚ trwa ogĂłlny lifting Parku i Dworku pod okolicznoÂśĂŚ przyszÂłorocznego kolejnego MiĂŞdzynarodowego Konkursu. Organizatorzy juÂż dziÂś liczÂą na rekordowe z tego tytuÂłu frekwencje turystĂłw. Oby siĂŞ nie przeliczyli…