DaniiÂł Trifonow - mÂłody, genialny pianista

[xbw]

Patryku, Ty zawsze masz racjĂŞ

[Mozart]

Oj, Beato, na pewno miaÂłaÂś na myÂśli Pana Miklaszewskiego, ktĂłry wykon DaniÂła przeÂświetliÂł z wnikliwoÂściÂą Sherlocka   Z przyjemnoÂściÂą odsÂłuchujĂŞ wÂłaÂśnie spowitej impresjonistycznÂą mgieÂłkÂą pÂłyty z nowojorskim recitalem. DiabeÂł, jak wiemy, tkwi w szczegó³ach.
#us³yszeÌharmoniê #wy³uskaÌpolifoniê #przysz³oœÌnale¿ydoDT

[p.Joanna]

Recital w Warszawie, 07.05.2014r.
PrzeÂżyÂłam koszmar starajÂąc siĂŞ znaleŸÌ miejsce na samochĂłd przed FilharmoniÂą, wpadÂłam na widowniĂŞ jako jedna z ostatnich osĂłb (miejsce na balkonie!) i rozpaczliwie staraÂłam siĂŞ uspokoiĂŚ  oddech przed rozpoczĂŞciem recitalu. Nie udaÂło mi siĂŞ to do koĂąca koncertu.
DaniiÂł Trifonov, bardzo szczuplutki, we fraku (ale pozbawiony juÂż tej sztywnej nieporadnoÂści) wyszedÂł na scenĂŞ swobodny i uÂśmiechniĂŞty. Rozpocz¹³ od Debussiego. Muzyka uÂświadomiÂła mi jak bardzo siĂŞ za jego grÂą stĂŞskniÂłam. Jest chyba najbardziej plastyczna ze wszystkich sÂłuchanych przeze mnie wykonaĂą innych pianistĂłw. PiszÂąc plastyczna mam na myÂśli zarĂłwno kolory jak i elastycznoœÌ faktury. Kiedy rozpoczyna grĂŞ z fortepianu zaczyna ulatniaĂŚ siĂŞ przestrzenny strumieĂą, rozpÂływa siĂŞ ponad salÂą, wypeÂłnia jÂą, dotyka fizycznie sÂłuchaczy. Ta przestrzenna kreacja sprawia, Âże sÂłuchacze czujÂą  siĂŞ jakby otuleni jego grÂą, sÂą wciÂągniĂŞci w innÂą rzeczywistoœÌ, sÂą od niej uzaleÂżnieni. Taki rodzaj hipnozy. Debussy byÂł przecudowny, pÂłynny, mglisty, rozfalowany...
Preludia Chopina grane razem staj¹ siê rodzajem opowieœci. Ma ona swoj¹ dramaturgiê i dynamikê. Nigdy nie s³ysza³am innego pianisty graj¹cego preludia razem wiêc nie mam porównania na ile ta dramaturgia i dynamika mog¹ siê ró¿niÌ, ale wykonanie Trifonova by³o absolutnie obezw³adniaj¹ce. Najbardziej lubiê jego grê kiedy czujê, ¿e ju¿ nie podejmuje decyzji o sposobie gry, ale jest przez muzykê uniesiony, wci¹gniêty w wir, kiedy staje siê dla muzyki medium.
Ten stan osiÂągn¹³ w w trzecim preludium. ZamieniaÂłam siĂŞ wraz z muzykÂą w smutek, przeraÂżenia, odrĂŞtwienie, stawaÂłam siĂŞ najszczĂŞÂśliwszym i zaraz potem najnieszczĂŞÂśliwszym z ludzi. Nie potrafiĂŞ wyjaÂśniĂŚ przyczyny, ale emocjonalne napiĂŞcie miĂŞdzy publicznoÂściÂą  i pianistÂą zdawaÂło siĂŞ byĂŚ fizycznie odczuwalne. PiszĂŞ w imieniu wszystkich sÂłuchaczy poniewaÂż widziaÂłam i sÂłyszaÂłam reakcjĂŞ publicznoÂści po zakoĂączeniu preludiĂłw. Wyrwani z hipnotycznego odrĂŞtwienia nagrodziliÂśmy DaniiÂła Trifonova ogromnÂą owacjÂą z okrzykami „brawo”i wiwatami. Pewnie nie wszystkie wykonania speÂłniaÂły wymogi wyznaczone muzyce Chopina przez pedagogĂłw i znawcĂłw, ale pamiĂŞtam jednego z pedagogĂłw komentujÂącego wykonania na Konkursie, ktĂłry z uÂśmiechem mĂłwiÂł, Âże my uczymy jak to powinno brzmieĂŚ, jak powinno siĂŞ graĂŚ, a najwiĂŞksze talenty i tak grajÂą zupeÂłnie niezgodnie z tymi „normami” i to wÂłaÂśnie sprawia, Âże pianistyka jest w peÂłni sztukÂą.
W czasie przerwy  zastanawiaÂłam siĂŞ jak zniosĂŞ Schumanna po Chopinie. I moim zdaniem miaÂłam racjĂŞ uwaÂżajÂąc, Âże taki ukÂład programu byÂł b³êdem.
DaniiÂł Trifonov miaÂł w muzyce Chopina nadzwyczajnÂą materiÂą, ktĂłrÂą mĂłgÂł swojÂą pianistykÂą formowaĂŚ. A ta pianistyka nie ma juÂż Âżadnych fizycznych ograniczeĂą. Jego palce mogÂą wykonaĂŚ wszystko co ta niesamowita, wraÂżliwa i wypeÂłniona niespotykanÂą muzycznÂą wyobraÂźniÂą gÂłowa wymyÂśli. KaÂżdy wysÂłany przez niÂą sygnaÂł moÂże byĂŚ przeÂłoÂżony na klawisze. To jak zagraÂł Chopina najlepiej tego dowodziÂło.
Robert Schumann jest na pewno wspaniaÂłym kompozytorem,  ale ta czêœÌ jego twĂłrczoÂści, ktĂłrÂą mogÂłam poznaĂŚ nie jest juÂż tej klasy materiÂą. MusiaÂłam sÂłuchaĂŚ wspaniaÂłej pianistyki, ktĂłra prĂłbowaÂła wyraÂżaĂŚ te same co przed przerwÂą emocje z pomocÂą znacznie uboÂższych ÂśrodkĂłw. I to byÂłoby bardzo smutne, gdyby nie fakt, Âże byliÂśmy Âświadkami koncertu jaki moim zdaniem zdarza siĂŞ w Warszawie najwyÂżej raz w roku.
Na forum TVP, podczas Konkursu Chopinowskiego ktoÂś nazwaÂł jeden z wÂątkĂłw: „DaniiÂł Trifonov – wspó³czesny Horowitz”. Nic mi to wtedy nie mĂłwiÂło, bo tylko nazwiska pianistĂłw byÂły mi znane.  Teraz potrafiĂŞ juÂż doceniĂŚ wartoœÌ tego sformuÂłowania.
Danii³ Trifonov jest moim zdaniem jednym z najwiêkszych m³odych pianistów na œwiecie. Mo¿na oczywiœcie ró¿nie oceniaÌ jego interpretacje, ale nie podlega dyskusji fakt, ¿e publicznoœÌ reaguje na jego grê wyj¹tkowo. Zawsze szukam jednego s³owa klucza, którym okreœlam zjawiska i w przypadku Danii³a Trifonova jest to uczciwoœÌ. Jest pianist¹ technicznie genialnym, potrafi zagraÌ wszystko, a w jego grze nie ma nic z gwiazdorstwa, ¿adnego kalkulowania co zrobi na s³uchaczach najwiêksze wra¿enie. Uwielbiamy jego grê w³aœnie dlatego, ¿e jest uczciwa, ¿e bez lêków o to jak zostanie oceniona oddaje siê nam tak¹ jaka p³ynie prosto z jego g³owy i serca.
PrzeczytaÂłam komentarz Pani Szwarcman, do ktĂłrego link za³¹czyÂła Beatka. Zgadzam siĂŞ z jednym. ÂŹrebak jest doskonaÂłym okreÂśleniem dla DaniiÂła Trifonova. Znawcy koni doskonale wiedzÂą czym jest najlepszy Âźrebak na Âświecie, jaki w nim drzemie wulkan energii i moÂżliwoÂści. Nie wiemy jak potoczy siĂŞ kariera DaniiÂła Trifonova, wiem jednak na pewno, Âże juÂż teraz jego koncert jest muzycznym wydarzeniem najwyÂższej klasy a dla publicznoÂści absolutnie oszaÂłamiajÂącym  przeÂżyciem.
Tak sobie myœlê, ¿e krytycy sztuki nie maj¹ ³atwo. Jako osoby o wielkiej wra¿liwoœci i wiedzy ca³y czas ¿yj¹ w blasku wiêkszych i mniejszych dzie³ sztuki, mog¹ je zrozumieÌ czêsto znacznie lepiej i g³êbiej ni¿ my, jej odbiorcy. Jednoczeœnie tak doskonale rozumiej¹c sztukê jej nie tworz¹. To pewnie rodzi frustracje.
Komentarz Pani Szwarcman jest bardzo polski, choĂŚ w nie najlepszym tego sÂłowa znaczeniu. CzĂŞsto moi rodacy traktujÂą innych protekcjonalnie z przekonaniem, Âże to wzmocni ich ego. Krytycy sztuki naraÂżeni sÂą na to bardziej niÂż inni. PorĂłwnanie tego skromnego i bardzo kulturalnego artysty Âświatowej klasy  z takim brakiem miary jest smutne.
I jeszcze jedno, polska publicznoœÌ jest moim zdaniem nadzwyczajna. To ona pozna³a siê na Daniile Trifonovie jako pierwsza i to ona wcale nie wstawa³a do owacji, wiedz¹c, ¿e mo¿e to m³odemu cz³owiekowi zaszkodziÌ. Trzymaliœmy siê dzielnie, ale M³ody wyrwa³ nas po kolejnym bisie z foteli z si³¹ wulkanu. Du¿a czêœÌ Szafarczyków, która by³a w Dusznikach zna tê si³ê. Tak w³aœnie dzia³a na publicznoœÌ i dlatego okreœlenie Wspó³czesny Horowitz jest tak odpowiednie.

[TeresaGrob]

Dzieki Joanno za recenzje. Na koncert sie wybieraÂłam ale wyszÂło jak wyszÂło.
Okreslenie Trifonova mianem wspó³czesnego Horowitza jest dla mnie troche dziwne, chyba,¿e chodzi o to,¿e obaj sa Rosjanami.
Nawet porównuj¹c Trifonowa do m³odego Horowitza s³ychac,¿e sa to zupe³nie ró¿ne pianistyczne osobowoœci.Ale dziennikarze maja sk³onnosci
do takich uproszczeĂą.

DziÂś Trifonov w tv arte:

http://www.arte.tv/guide/de/048871-000/daniil-trifonov-spielt-rachmaninow-chopin-skrjabin-und-strauss

W internecie moÂżna obejrzeĂŚ tu:

http://schoener-fernsehen.com/

[xbw]

Joanno, cieszĂŞ siĂŞ, Âże byÂłaÂś i miaÂłaÂś takie wspaniaÂłe odczucia, no i Âże o nich nam napisaÂłaÂś

Agnieszko, dziĂŞki za niemieckÂą kablĂłwkĂŞ!!! Daniil dzisiaj o 18.30. PowtĂłrka w czwartek 22 maja o 5.25 rano.

[Janusz1228]

...ZamieniaÂłam siĂŞ wraz z muzykÂą w smutek, przeraÂżenia, odrĂŞtwienie, stawaÂłam siĂŞ najszczĂŞÂśliwszym i zaraz potem najnieszczĂŞÂśliwszym z ludzi. Nie potrafiĂŞ wyjaÂśniĂŚ przyczyny...

Joanno, niesamowite... IleÂż nierozgadania taiÂła w trakcie recitalu Twoja podÂświadomoœÌ, ileÂż tajemnych uczuĂŚ raz kolejny odnalazÂłaÂś w swej duszy odbijajÂąc je od umykajÂących po koncercie wspomnieĂą... Twoje wersy znĂłw tryskaÂły spod klawiatury natchnionymi wraÂżeniami, a czasem ciekÂły powolnÂą, lecz peÂłnÂą treÂści zwrotkÂą, ktĂłrÂą czytawszy na nowo i znĂłw na nowo zachwyciÂłaÂś i siebie, i nas tym „czymÂś” niepoznanym, od dawna ÂżyjÂącym w Twej duszy.
Bo Twoja relacja - ukryta czÂąstka ciebie samej, ktĂłra rodzi siĂŞ wedle Twej wÂłasnej godziny, w Twych rytmach, czĂŞstotliwoÂściach, formach. Ale bĂŞdÂąc juÂż poza tobÂą – niesie i nam: energiĂŞ, smak, wiedzĂŞ, uczucia. DziĂŞki ci za nie!
Napisawszy te liryczne sÂłowa, nagle odnotowaÂłem myÂśl: co ja mogĂŞ tak naprawdĂŞ wiedzieĂŚ o kolorze, ktĂłry po swojemu rozpoznajesz patrzÂąc w lÂśniÂącÂą aureolĂŞ Artysty?
Li duszÂą ona jest?
Nie wiem.
Wiem, za to, ¿e cz¹stk¹ Ciebie. Wci¹¿ nierozpoznan¹. I zawsze piêkn¹.

[TeresaGrob]

Li i jedynie.

[bartus]

Nie da sie ukryc.
Wszyscy jestescie pelni zachwytu nad Trifonovem i nad soba wzajemnie.
Ja mam jednak wiekszy dystans do gry Trifonova, ktora traca archaicznym romantyzmem.

Zyjemy w XXI wieku i czas, by pomyslec o innych, bardziej nowoczesnych formach emocji i napiecia.

Ekstaza, euforia, uniesienie to cechy niezbyt konstruktywne dla mnie.
Jak forte, to rozwalam fortepian, jak piano, to mnie nie slychac, i tak w kolko macieju.
Jak artykulacja, to staromodne, do bolu  "przelegatissimo"
Jak dynamika, to cresc. i dimin. na przemian (morska choroba)
Jak akcenty, to zawsze we wiadomych, przewidywalnych miejscach.

Ogolnie mowiac Trifonov jest swietny.
Brakuje mu jednak troche skromnosci i pokory w grze.
D.T. jest na bakier z rytmem i pulsem, dlatego nie mozna porownywac go z Horovitzem.
Dziwi mnie, ze nikt jeszcze o tym nie wspomnial.

Owszem, 3 preludium gra wysmienicie.

[xbw]

Daniil - I Koncert Fortepianowy Szostakowicza
http://youtu.be/WyADlfFSFC0

[bartus]

Daniil - I Koncert Fortepianowy Szostakowicza
http://youtu.be/WyADlfFSFC0

Beato. Dziekuje za link.
Wykonanie tego koncertu utwierdza mnie w przekonaniu, ze chlopina nie wie co to znaczy rytm.
Granie rubato, fajnie, ale w tym koncercie trzeba grac z zelaznym, emocjonalnym pulsem.
Bo rytm, to nie jest tylko rowne (matematycznie) wyliczanie, lecz PULS z odpowiednimi akcentami, ktore ta motoryke
(rytmicznosc) podkreslaja.
Moim zdaniem, podbicie dzwieku po krotkiej pauzie  jest na ogol grane za wczesnie, przez co fraza "ucieka"
Trifonov jest takim "uciekajacym" pianista i rowniez "wyczekujacym" pianista.
Ucieczka i czajenie sie, to... swiat niezbyt szlachetny.
Tak,... brakuje mu szlachetnosci w grze.

A tak, poza tym wymiata.

[xbw]

Na szczĂŞÂście nie jestem muzykiem, thank you very much, i mnie siĂŞ Szostakowicz DaniÂłkowy za... no, bardzo podoba.

Bartusie, ucieczka, czajenie, brak szlachetnoÂści - nie przystaje mi to do Trifonova nijak.

Na nieszczĂŞÂście, nie jestem muzykiem, o Fortuno, i nie mam pojĂŞcia, o co chodzi z tym gnaniem, nierytmicznoÂściÂą, Âźrebakowymi zrywami. Ale pewnie o coÂś Daniilowi chodzi i zamysÂł realizuje. JeÂśli coÂś sobie zamierzy, to mu to wychodzi, on gra, tak jak zamierzyÂł, jak zaplanowaÂł, jak chciaÂł, jak rozumiaÂł i jak czuÂł. Sedno nie leÂży w wykonaniu, tylko w zamyÂśle.

[bartus]

Na szczĂŞÂście nie jestem muzykiem, thank you very much, i mnie siĂŞ Szostakowicz DaniÂłkowy za... no, bardzo podoba.

Bartusie, ucieczka, czajenie, brak szlachetnoÂści - nie przystaje mi to do Trifonova nijak.

Na nieszczĂŞÂście, nie jestem muzykiem, o Fortuno, i nie mam pojĂŞcia, o co chodzi z tym gnaniem, nierytmicznoÂściÂą, Âźrebakowymi zrywami. Ale pewnie o coÂś Daniilowi chodzi i zamysÂł realizuje. JeÂśli coÂś sobie zamierzy, to mu to wychodzi, on gra, tak jak zamierzyÂł, jak zaplanowaÂł, jak chciaÂł, jak rozumiaÂł i jak czuÂł. Sedno nie leÂży w wykonaniu, tylko w zamyÂśle.

A ja odwroce sens zdania:
Szkoda, ze jestem muzykiem, gdyz moglbym przyjac wszystko, co glosne i brzeczy.

Nie po raz pierwszy manifestujesz, ze bycie muzykiem jest negatywne, i przeszkadza
PRAWDZIWEMU SLUCHACZOWI w odbiorze muzyki.
Czyzby bycie muzykiem jest jakas ujma dla czlowieka - melomana?
To, ze potrafie nazwac rzeczy po imieniu, nie oznacza, ze Ty tego nie mozesz wyslyszec.
Udowodnilas wielokrotnie, ze masz spore wyczucie i wrazliwosc.
W przypadku Trifonova, rzadza Toba jednak inne zasady.
Jestes po prostu zauroczona i nie podchodzisz do tematu z dystansem.
I dobrze, ciesz sie z tego.

Trifonov jest znakomitym pianista, ale nie moim specjalnie ulubionym.
Wole Kole (zwlaszcza po ostatnim wystepie).

Nie zmieniam zdania o rytmie i pulsie, z ktorym T. ma problem.

[xbw]

Bartusie,
Manifestujê równocze¶nie, ¿e NIE bycie muzykiem jest negatywne i MNIE przeszkadza, wola³abym profesjonalnie wiedzieæ, s³yszeæ I RÓWNOCZE¦NIE czuæ. A skazana jestem na amatorskie s³yszenie i profesjonalne czucie. Staram siê nie je¼dziæ na jednej ³y¿wie.

[xbw]

Kiedy zaczynam sÂłuchaĂŚ Trifonova, to nie mogĂŞ potem dÂługo przestaĂŚ.
Daniil gra Bacha.
http://www.youtube.com/watch?v=2tOyT1Saz4Y

[Well Tempered Clavier, book I. Prelude and Fugue no. 18 in G-sharp minor, BWV 863
Daniil Trifonov, piano (2011)]

[kati]

 
 W przysz³¹ niedzielĂŞ DaniÂł zagra w Dusznikach. Program ten sam, co parĂŞ dni temu w Verbier, czyli:

 Czajkowski - Temat z wariacjami F-dur op. 19 nr 6
 Rachmaninow - Wariacje na temat Chopina op. 22
 Schumann - Etiudy symfoniczne op. 13

 DwĂłjka zaplanowaÂła transmisjĂŞ z tego koncertu o 20.00
Mam nadziejĂŞ, Âże Was to zainteresuje i loÂża komentatorĂłw nie zawiedzie.

A ja w tym czasie mam zamiar byĂŚ tam na miejscu jako delegacja Kuriera. Opowiem Wam jak byÂło.