OkoÂłopolityczne spory i rozmyÂślania nad historiÂą

[aro 59]

Po takim wspaniaÂłym wywodzie Asi
 uzmysÂławiajÂącym mi
niespodziewan¹ wielk¹ ³atwoœÌ ostatecznego zagro¿enia ¿ycia

zacz¹³em o tym rozmyœlaÌ.

PrzyszedÂł mi z pomocÂą tekst dzisiejszego czytania (w KoÂściele):
(1 Tes 5,1-6)
Nie potrzeba wam, bracia, pisaĂŚ o czasach i chwilach.
Sami bowiem dokÂładnie wiecie, Âże dzieĂą PaĂąski przyjdzie tak, jak zÂłodziej w nocy.
Kiedy bowiem bĂŞdÂą mĂłwiĂŚ: PokĂłj i bezpieczeĂąstwo - tak niespodzianie przyjdzie na nich zagÂłada,
jak bĂłle na brzemiennÂą, i nie ujdÂą.
Ale wy, bracia, nie jesteÂście w ciemnoÂściach, aby Ăłw dzieĂą miaÂł was zaskoczyĂŚ jak zÂłodziej.
Wszyscy wy bowiem jesteÂście synami ÂświatÂłoÂści i synami dnia.
Nie jesteÂśmy synami nocy ani ciemnoÂści.
Nie Âśpijmy przeto jak inni, ale czuwajmy i bÂądÂźmy trzeÂźwi!

[suÂłek]

... Âżeby Wam poprawiĂŚ humory na niedzielne popoÂłudnie (i jednoczeÂśnie nie "wywoÂłaĂŚ wilka z lasu")  http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=-43vXMxFoos#!

[aro 59]

Konradzie
przechodzĂŞ z wÂątku Wolfi A. Mozart - muzyka uosabiajÂąca PiĂŞkno
tutaj

We wszystkich tych ksi¹¿kach autorzy wyra¿aj¹ swoje pogl¹dy na podstawie znajomoœci pogl¹dów drugiej strony:
"DuchowoœÌ ateistyczna. Wprowadzenie do duchowoœci bez Boga." - Andre Comte-Sponville,
"Antykatechizm, czyli ateizm dla mas." - JĂłzef Bednarowski,
"NiezbĂŞdnik ateisty." - rozmowy Piotra Szumlewicza,
"Traktat ateologiczny." - Michel Onfray,
"Odczarowanie. Religia jako zjawisko naturalne." - Daniel C. Dennet,
"BĂłg nie jest wielki." - Christopher Hitchens,
"JeÂśli Boga nie ma. O Bogu, Diable, Grzechu i innych zmartwieniach tak zwanej filozofii religii." - Leszek KoÂłakowski,
"Poza wiarÂą - jak wychowaĂŚ wraÂżliwe, etyczne dzieci w Âświeckiej rodzinie." - pod redakcjÂą Dale McGowan,
"PochwaÂła herezji." - Konrad T. Lewandowski.
"BĂłg urojony." - Richard Dawkins.

[kozioÂł]

Nie rozumiem Marku..a co ma, ¿e tak siê wyra¿ê "piernik do wiatraka" - niech ludziska pisz¹ co chc¹, ich sprawa - wa¿ne tylko, ¿eby innych ludzi najzwyczajniej nie bajaÌ..

[chingate]

Nooo, Ko³akowski Leszek to z pewnoœci¹ zna³ "pogl¹dy drugiej strony", zw³aszcza, ¿e móg³ siê z nimi zapoznaÌ, gdy sam by³ "drug¹ stron¹", czyli komunistycznym aparatczykiem, niszcz¹cym karierê i ³ami¹cym ¿ycie Profesora Tatarkiewicza. To przykre, Marku, ¿e powo³ujesz siê na "autorytety" wykreowane w III RP przez zwany "salon". Ale awantury z tego powodu oczywiœcie wszczyna³ nie bêdê Dyskusji na temat pocz¹tku chrzeœcijaùstwa nie bêdê kontynuowa³, gdy¿ bêd¹c na zes³aniu na Atlantyku jestem odciêty od swych ksi¹¿ek, nie chcê siê wiêc wym¹drzaÌ i pope³niÌ choÌby jednego b³êdu, a tym bardziej myliÌ daty i fakty, jak, nie przymierzaj¹c Prezydent Komorowski na wyk³adzie. Z chêci¹ wszak¿e poczytam, co Szanowni Koledzy maj¹ na ten temat do powiedzenia. Pozdrav.

[xbw]

Musammanie, czy Ciebie zesÂłano na tÂą wyspĂŞ za poglÂądy ?
Leszek Ko³akowski nigdy przenigdy nie by³ ¿adnym aparatczykiem! Jako filozof, owszem, by³ teoretykiem komunizmu jako idei filozoficznej, temat rozpatrywa³ wy³¹cznie w postaci s³ownej. By³, jest i bêdzie autorytetem, moralnym miêdzy innymi, jeszcze d³ugie lata. Ja, w odró¿nieniu od Ciebie, mam na pó³ce moje ksi¹¿ki, w tym kilka Ko³akowskiego, drukowane przez niezale¿ne wydawnictwa nieoficjalne, bo oficjalnie tego pana nie mo¿na by³o wydaÌ.

[chingate]

Wielce Szanowna XBW, stare porzekadÂło mĂłwi "nigdy nie mĂłw przenigdy"! KoÂłakowski owszem, byÂł komunistycznym aparatczykiem, czÂłonkiem PPRu i PZPRu, a takÂże Instytutu KsztaÂłcenia Kadr Naukowych przy Partyji. Ja myÂślĂŞ, Âże Pani o tym wie, Pani tak tylko krotochwilnie puszcza do mnie oczko, co zresztÂą jest bardzo miÂłe. KoÂłakowski braÂł udziaÂł w nagonce na Profesora Tatarkiewicza i zdaje siĂŞ (tegom nie jest pewien) Âże byÂł jej inicjatorem, oczywiÂście z inspiracji SiÂł WyÂższych. Co do tego, czy "byÂł (), jest i bĂŞdzie autorytetem moralnym", to domniemywam, Âże dla Szanownej Pani. Dla mnie- nie, choĂŚby NadredaktĂłr Michnik namaszczaÂł go jeszcze ze sto razy.

[xbw]

Jako czÂłowiek myÂślÂący i dociekajÂący, jako filozof i autor sÂłowa pisanego w interesujÂącej formie i zastanawiajÂącej treÂści KoÂłakowski jest dla mnie autorytetem. WedÂług mnie albo czÂłowiek jest porzÂądny albo nie jest porzÂądny, ot i wsio. A z partii wyleciaÂł z hukiem juÂż w 1966.

[chingate]

"WedÂług mnie albo czÂłowiek jest porzÂądny albo nie jest porzÂądny, ot i wsio."

OK, ale czy to znaczy, Âże dla Pani, podobnie jak dla komisarzy GW, Âżyciorysy "autorytetĂłw" zaczynajÂą siĂŞ od konkretnej daty?

[Niebieskooki]

I co z tego, Âże wyleciaÂł? Czy w jakimÂś stopniu przekreÂśla to jego wczeÂśniejsze "dokonania"? ZresztÂą nie tylko jego...

[xbw]

Nie jestem biografem KoÂłakowskiego i nie zamierzam byĂŚ, nie jestem teÂż jego sĂŞdziÂą. Nie jestem historykiem. Znikam z tego wÂątku.

[aro 59]

Z Wadowice 24.pl

Józef Kalinowski (w póŸniejszym czasie jako karmelita przybra³ imiê zakonne Rafa³) wzi¹³ udzia³ w powstaniu styczniowym na Litwie. W roku 1863, po wybuchu powstania przeciw caratowi, jako kapitan sztabu pracowa³ przy rozbudowie twierdzy w Brzeœciu nad Bugiem.
Zwolni³ siê wówczas z wojska rosyjskiego i przyj¹³ obowi¹zek ministra wojny z ramienia Rz¹du Narodowego w rejonie Wilna. By³ jednym z ostatnich przywódców powstania na Litwie. Zosta³ aresztowany 24 marca 1864 r., a s¹d carski skaza³ go na karê œmierci, któr¹ dziêki staraniom rodziny zamieniono na 10 lat przymusowych prac na Syberii.
W maju 1874, po zwolnieniu z wygnania dotarÂł do ParyÂża . W 1877 wstÂąpiÂł do zakonu KarmelitĂłw Bosych w Grazu w Austrii, przyjmujÂąc imiĂŞ zakonne RafaÂł od Âśw. JĂłzefa. ÂŚwiĂŞcenia kapÂłaĂąskie otrzymaÂł 15 stycznia 1882.
DziesiêÌ lat póŸniej ten by³y powstaniec styczniowy osiedla siê w Wadowicach, wraz kilkoma innymi zakonnikami zak³ada zgromadzenie ojców karmelitów bosych i rozpoczyna budowê du¿ego klasztoru z ceg³y w trzynawowym neoromaùskim koœcio³em, którego póŸniej bêdzie przeorem.
Ojciec RafaÂł, powstaniec styczniowy JĂłzef Kalinowski, zmarÂł w 1907 po 11 miesiÂącach choroby w klasztorze w Wadowicach. ZostaÂł pochowany na cmentarzu klasztornym w Czernej, ale jego imiĂŞ na staÂłe bĂŞdzie zwiÂązane z Wadowicami.



Wyniesiony na oÂłtarze przez papieÂża Jana PawÂła II jest dziÂś jednÂą z tych postaci historii miasta, z ktĂłrej wadowiczanie sÂą dumni.

[aro 59]

Z wadowice24.pl

Baruch Thieberg osiedliÂł siĂŞ w Wadowicach w 1867 roku. Legenda gÂłosi, Âże ten barczysty, wysoki mĂŞÂżczyzna wjechaÂł na wadowicki rynek dwoma wozami, na ktĂłrych miaÂł spakowany caÂły dobytek ocalaÂły z rodzinnego domu w kieleckim. W zaborze rosyjskim nie miaÂł czego szukaĂŚ.
Jako powstaniec styczniowy spotka³ siê ju¿ z przeœladowaniami, skonfiskowano mu odziedziczony maj¹tek. WiêkszoœÌ polskich ¯ydów w czasie powstania styczniowego przyjê³a postawê raczej obojêtn¹, wyczekuj¹c na przechylenie siê szali walk na któr¹œ ze stron.
Ale m³ody wówczas Baruch Thieberg by³ jednym z tych, którzy uwierzyli w manifest powstaùczy Rz¹du Narodowego z 22 stycznia. G³osi³ on, ¿e "Komitet Centralny Narodowy og³asza wszystkich synów Polski, bez ró¿nicy wiary i rodu, pochodzenia i stanu, wolnymi i równymi obywatelami kraju".
Baruch Thieberg byÂł pierwszym ÂŻydem, ktĂłry zamieszkaÂł w Wadowicach. WczeÂśniej w mieÂście obowiÂązywaÂł zakaz osiedlania siĂŞ ÂŻydĂłw, wydany jeszcze przez krĂłla Zygmunta Starego. Thieberg szukaÂł tutaj nowego, lepszego domu. UdziaÂł w powstaniu zapewniÂł mu szacunek miejscowych wÂładz.
Za przyk³adem Thieberga poszli inni ¯ydzi. Tu¿ przed II wojn¹ œwiatow¹ w 10,5 tysiêcznych Wadowicach mieszka³o ju¿ oko³o 2,5 tysi¹ca ¯ydów. Thieberg by³ pionierem osadnictwa, które doprowadzi³o do powstania du¿ej gminy wyznaniowej z w³asn¹ administracj¹, synagog¹, ³aŸni¹ rytualn¹ i kirkutem, którego by³ równie¿ wspó³fundatorem i gdzie znajduje siê jego mogi³a.
¯ydzi wnieœli do Wadowic w³asn¹ kulturê, bogat¹ tradycjê, a tak¿e pomys³owoœÌ i równie¿ kapita³. Dali miastu "œwie¿¹ krew", która do czasów II wojny œwiatowej posunê³a rozwój Wadowic znacznie do przodu. Kto wie, mo¿e gdyby nie Holocaust, pionier Thieberg i powstaniec styczniowy doczeka³by siê u nas pomnika lub nazwy jednej z ulic.

[aro 59]

Z wadowice24.pl

Uciekinierem z KrĂłlestwa Polskiego byÂł takÂże pochodzÂący ze zuboÂżaÂłej szlachty Seweryn Kurowski. MÂłody lekarz i farmaceuta z chwilÂą wybuchu powstania miaÂł 23 lata i daÂł siĂŞ porwaĂŚ powstaĂączemu zrywowi, zaciÂągajÂąc siĂŞ do partyzantki.
Po upadku powstania ten inteligentny dziaÂłacz frakcji "czerwonych" szukaÂł stabilizacji Âżyciowej w Wadowicach. WÂżeniÂł siĂŞ w dobrze sytuowanÂą i bogatÂą rodzinĂŞ ZapaÂłowiczĂłw. Jego ÂżonÂą byÂła Jadwiga cĂłrka dr Antoniego ZapaÂłowicza, dyrektora szpitala powszechnego w Wadowicach. Pod okiem  ZapaÂłowicza mÂłody Seweryn zacz¹³ pracĂŞ.
Rewolucyjne hasÂła zamieniÂł na "pracĂŞ u podstaw". ByÂł typowym przykÂładem pozytywistycznego "organicznika". OtworzyÂł w Wadowicach pierwszÂą aptekĂŞ, z powszechnie dostĂŞpnymi lekami, w ktĂłrej nie leczono jedynie zioÂłami.
Z czasem sta³ siê majêtnym mieszczaninem. Kupi³ i odmurowa³ kamienicê w centrum rynku, w której obok apteki mia³ gabinet lekarski. Tak siê sk³ada, ¿e owa kamienica Kurowskiego stanie siê sto lat póŸniej najbardziej znanym w œwiecie budynkiem z Wadowic.
DziÂś w kamienicy mieÂści siĂŞ w niej Dom Rodzinny Jana PawÂła II. Jej klasycystycznÂą architekturĂŞ zawdziĂŞczamy wÂłaÂśnie Kurowskiemu. Czy powstaniec styczniowy Seweryn Kurowski mĂłgÂł choĂŚ przez chwilĂŞ przypuszczaĂŚ, Âże w murach jego domu przyjdzie kiedyÂś na Âświat "papieÂż sÂłowiaĂąski", ktĂłry odmieni historiĂŞ swojego kraju, czyli zrobi to, czego nie udaÂło siĂŞ zrobiĂŚ w 1863 roku.
Seweryn Kurowski wyró¿nia³ siê wœród ludzi swojej epoki ¿yj¹cych w Wadowicach. By³ cz³owiekiem przedsiêborczym, ale równie¿ mia³ w sobie du¿e pok³ady empatii i zrozumienia dla potrzeb innych. Dziêki w³asnej przebojowoœci, a mo¿e i kontaktom swojego teœcia, który by³ wp³ywowym radnym, Seweryn Kurowski pe³ni³ przez wiele lat funkcjê wiceburmistrza Wadowic.
W ten sposĂłb mĂłgÂł juÂż bezpoÂśrednio wpÂływaĂŚ na decyzjĂŞ samorzÂądu i jego sprawy w czasach, gdy w drugiej poÂłowie XIX wieku mamy do czynienia z duÂżym rozkwitem galicyjskiego miasteczka w dumnÂą siedzibĂŞ wielkiego powiatu, gdzie powstaÂło gimnazjum, siedziba sÂądu obwodowego, szpital powszechny, a w 1888 roku przejeÂżdÂża pierwszy pociÂąg.
Seweryn Kurowski zmarÂł w 1889 roku. MogiÂła powstaĂąca styczniowego znajduje siĂŞ na Cmentarzu Parafialnym we wspĂłlnym Grobowcu Rodziny Kurowskich.

[aro 59]

Z wadowice24.pl

Przy g³ównej alei cmentarnej znajduje siê obelisk granitowy na grobie Andrzeja Marekowskiego, doktora praw, adwokata krajowego, który zmar³ 22 grudnia 1908 roku w 70 roku ¿ycia.
Na tym obelisku rodzina umieœci³a równie¿ napis: "Uczestnik Powstania z 63 R." By³o to dla nich wci¹¿ wa¿ne, mimo up³ywu niemal pó³wiecza powstanie wci¹¿ tkwi³o w ich œwiadomoœci.

Historycy obliczajÂą, Âże w latach 1863-1864 przez powstanie przeszÂło 200 tysiĂŞcy uczestnikĂłw. Tylko nieliczni z tych, ktĂłrzy nie zginĂŞli, po latach przeÂśladowaĂą ukÂładajÂąc sobie na nowo Âżycie w roÂżnych miejscach trzech zaborĂłw, a takÂże na emigracji, doczekali czasĂłw, gdy Polska staÂła siĂŞ znĂłw niepodlegÂłym krajem. Krajem, ktĂłry uznaÂł ich walkĂŞ, poÂświĂŞcenie oraz oddaÂł im naleÂżny szacunek.
W 1921 roku marszaÂłek JĂłzef PiÂłsudski nakazaÂł odnalezienie wszystkich ÂżyjÂących jeszcze powstaĂącĂłw i ich odznaczenie. Uszyto dla nich specjalne mundury i awansowano do stopnia kapitana, przyznano krzyÂże Virtuti Militari.
W ówczesnym Wojsku Polskim, jak w ka¿dej innej armii œwiata, obowi¹zywa³a zasada, ¿e m³odszy stopniem jako pierwszy salutuje wy¿szemu. Od tej zasady Pi³sudski uczyni³ wyj¹tek. Wszyscy ¿o³nierze, w³¹cznie z nim samym, marsza³kiem Polski, regulaminem zostali zobowi¹zani do salutowania weteranom Powstania Styczniowego.
W tamtym czasie powstaùcy, schorowani i starzy, mogli liczyÌ na pomoc paùstwa, budowano dla nich specjalne domy opieki i otaczano powszechnym szacunkiem, a gdy umarli na ich pogrzebach nie mog³o zabrakn¹Ì warty honorowej Wojska Polskiego.

Takich czasĂłw wolnej i dumnej z powstaĂącĂłw Polski doczekaÂł Kalikst Muraszko, zmarÂły w 1924 roku ostatni powstaniec styczniowy z Wadowic.
Jego grĂłb znajduje siĂŞ na Cmentarzu Parafialnym w gĂłrnej jego czĂŞÂści. JuÂż nieco zniszczony, z tablicÂą kamiennÂą, na ktĂłrej napis, Âże byÂł uczestnikiem Powstania Styczniowego, jest juÂż ledwo widoczny.