XVII Konkurs im F. Chopina 2015 - II etap

[Aleksias]

A jutro te¿ jest dzieù, i to znowu dzieù przepe³niony Chopinem. I trzech naszych: Krupiùski, Ksi¹¿ek, Miko³ajczyk. I wielu innych:)
Trzeba siĂŞ przespaĂŚ i zebraĂŚ siÂły.

[anelik]

Przepraszam - wiem, Âże oberwĂŞ po Âłepetynie - nie kupiÂłam Olofa. Nie zrozumiaÂłam "co autor miaÂł na myÂśli". Na ogĂłl nie mam problemĂłw, Âżeby rozpoznaĂŚ intencjĂŞ z jakÂą ktoÂś gra, pisze, Âśpiewa - u Hansena nie rozpoznaÂłam. MiaÂłam wraÂżenie, jakby nie do koĂąca byÂł przygotowany i na gorÂąco improwizowaÂł. Wywiad z nim  trochĂŞ tÂą mojÂą tezĂŞ ex promptu uzasadniÂł. MĂłwiÂł, Âże utwory, ktĂłre graÂł sÂą dla niego stosunkowo nowe, niedawno je gra. ByÂł w jego grze jakiÂś chaos, ktĂłry mi przeszkadzaÂł.  BrakÂło mi czegoÂś - nie wiem jak to nazwaĂŚ - w taĂącu mĂłwi siĂŞ, Âże ktoÂś nie posiada kontynuacji ruchu i u Olofa wÂłaÂśnie takiej kontynuacji ... moÂże frazy, moÂże myÂśli, moÂże planu brakowaÂło. PrzesÂłucham go jeszcze raz, bo byĂŚ moje odczucia sÂą w jakimÂś stopniu efektem rozproszenia - akurat tworzyÂłam rybĂŞ po grecku (rodzina stanowczo ¿¹da kulinariĂłw w zamian za zmonopolizowanie wszystkich odbiornikĂłw w domu dla celĂłw konkursowych ).  Inna rzecz, Âże nie byÂł takÂże wczeÂśniej w gronie moich faworytĂłw.

Chi CHo Han fajnie uÂśmiechaÂł siĂŞ do walcĂłw - niestety takÂże do walca a-moll, ktĂłrego wykonanie niezbyt mi siĂŞ podobaÂło. Melancholia gdzieÂś siĂŞ podziaÂła. Na balladzie chyba siĂŞ rozgrywaÂł. Polonez bez "ciarĂłw".

Król Julian - weso³y ch³opak, którego uwa¿a³am za kobietê. Tak siê zreszt¹ ubiera. Program bardzo zró¿nicowany i ciekawy. Niez³y aparat wykonawczy ale gdzieœ siê strasznie spieszy³. Nawet odstêpy pomiêdzy utworami by³y nieznaczne - jakby siê ba³, ¿e jak natychmiast nie zagra, to mu zabior¹ sto³ek. Ko³ysanka - jak Janusz napisa³ - nie uko³ysa³a, choÌ by³o miejsce, w którym mu siê fajnie elfy œmia³y. Poloneza wsadzi³ do pendolino. Chyba najlepiej scherzo. Pos³ucham jeszcze raz, bo wydaje mi siê, ¿e to ch³opak z potencja³em. Tym bardziej, ¿e nie s³ysza³am go w I etapie.

Alosza - dalej na niego nie stawiam, choĂŚ gra lepiej niÂż piĂŞĂŚ lat temu.

Koreanka - graÂła z jakimÂś swoim planem. To czego mi brakowaÂło to tego, by pozwoliÂła wybrzmieĂŚ niektĂłrym dÂźwiĂŞkom.

Z dzisiejszego dnia Seong-Jin Cho,  Luigi Carroccia, Galina Chistiakova. ResztĂŞ przesÂłucham noch einmall.

[Aleksias]

Przepraszam - wiem, Âże oberwĂŞ po Âłepetynie - nie kupiÂłam Olofa.

Elu, chyba nie ma za co przepraszaĂŚ. To chyba bardzo indywidualna sprawa, kto siĂŞ nam bardziej czy mniej spodoba. I Olof teÂż bardzo jest "indywidualny". Nawiasem mĂłwiÂąc, DwĂłjka teÂż go nie kupiÂła.
Mnie siĂŞ chyba poranna sesja bardziej zapadÂła w serce, bo teÂż byÂłam ÂświeÂża i wypoczĂŞta. WiĂŞc bardzo podobaÂł mi siĂŞ Piotr, jeszcze bardziej Luigi, a najbardziej Seong-Jin. I w ogĂłle z caÂłego dnia - Seong-Jin.

A sesji wieczornej sÂłuchaÂłam nie od poczÂątku, potem w tle, i bardzo przyjemnie i kojÂąco z tego tÂła docieraÂł do mnie Zhi, potem Su Yeon. Ale teÂż odniosÂłam przy tym wraÂżenie, Âże gdzieÂś siĂŞ spieszyli, oboje. Scherzo Juliana podobaÂło siĂŞ w DwĂłjce. Su odsÂłuchaÂłabym I etap, bo sÂłuchaÂłam prawie wszystkich, ktĂłrzy przeszli, a ona mi siĂŞ jakoÂś uchowaÂła. ChciaÂłabym teÂż posÂłuchaĂŚ walcĂłw ChiChotka:).

Generalnie myÂślĂŞ, Âże my sobie tego wszystkiego jeszcze posÂłuchamy, i to nieraz. PrzecieÂż pamiĂŞtam, jak dÂługo jeszcze byÂło intensywnie eksploatowane konkursowe archiwum, zanim wreszcie czas i natÂłok nowych muzycznych wydarzeĂą nas od niego oderwaÂł - ale teÂż i my znaliÂśmy repertuar niektĂłrych wykonawcĂłw niemal na pamiĂŞĂŚ

rodzina stanowczo ¿¹da kulinariów w zamian za zmonopolizowanie wszystkich odbiorników w domu dla celów konkursowych .

[tuco82]

We mnie skumulowaÂł siĂŞ jakiÂś krytycyzm. KtoÂś gra w jednym momencie cudownie, Âżeby za chwilĂŞ odegraĂŚ fragment zupeÂłnie niezrozumiale: a to zbyt szybko, a to za gÂłoÂśno, a to bez wraÂżliwoÂści w uÂżywaniu pedaÂłu podtrzymujÂącego.
Efektem tego staÂło siĂŞ postrzeganie przeze mnie wykonaĂą dzieÂł jako oszustwo w budowaniu napiĂŞcia, w przeÂżywaniu muzyki (nie potrzebujĂŞ aktorĂłw).

Rozumiem, ¿e w ka¿dym utworze Chopina mo¿emy znaleŸÌ wiele miejsc kulminacyjnych, ale nie rozumiem dlaczego wszystkie z nich mia³yby polegaÌ na g³oœniejszym odegraniu frazy. To pianista powinien wybraÌ sobie najwa¿niejsze punkty kulminacyjne i wokó³ nich celebrowaÌ ich nadejœcie.

Pianiœci zbyt ma³o poœwiêcaj¹ siê wydobywaniu brzmieù i kontrastów miêdzy nimi. Jednak we wczorajszym dniu najbli¿szy do osi¹gniêcia tego by³ Chorwat i dlatego w³aœnie jego widzê w kolejnym etapie. Jednak i on nie wyzby³ siê b³êdów, które nakreœli³em wy¿ej. Przyk³ad? Polonez heroiczny brzmia³ za g³oœno - momentami jeden wielki wrzask zlewaj¹cych siê akordów. NIC Z TEGO NIE ROZUMIEM.

Gdyby kaÂżdy graÂł Âśrednio o 1/3 ciszej, nie musiaÂłby na koĂącu utworu przybijaĂŚ gwoÂździ do fortepianu.

Mam zalegÂłoÂści (w tym prezentacjĂŞ Galiny).

[Bodek1]

Witam Wszystkich   
WysÂłuchaÂłem jeszcze raz Olofa i wiem co mi w jego grze przeszkadza- naduÂżywa pedaÂłu i jego gra jest trochĂŞ  zamazana, maÂło selektywna. Co wy uwaÂżacie? Pomijam jego posturĂŞ przy klawiaturze  Kto teraz gra?

[Mozart]

Gra Japonka Kobayashi, pamiĂŞtam, zrobiÂła na mnie spore wraÂżenie w I etapie. Jak na razie gra Âładnym, wypieszczonym dÂźwiĂŞkiem.

WÂłaÂśnie teraz, kulminacja barkaroli. TrochĂŞ forsowna, przycieÂżka. AleÂż to trudny utwĂłr.

[Bodek1]

PytaÂłem o poprzednie - graÂła D. Klinton. SÂłuchaÂłem Poloneza i Walca wg mnie klasycznie, poprawnie - jest ok

[Aleksias]

Dinara Klinton nie zrobi³a na mnie wra¿enia. Owszem, poprawnie, wszystko, jak to w mojej szkole muzycznej czasem, doœÌ zgrzytaj¹cym potworkiem jêzykowym okreœlano, "ugra³a") Ale jakoœ to do mnie nie dotar³o, nie porwa³o. Sprawia³o wra¿enie ciê¿kiego, niezdolnego oderwaÌ mnie od ziemi.

A Aimi s³ucha³am na jesiennym spacerze. Jej ballada porwa³a mnie wœród pogodnego nieba i opadaj¹cych klonowych liœci, zawirowa³a w powodzi b³êkitu i z³ota, przepe³ni³a s³odko-gorzk¹ poezj¹ ¿ycia i przemijania. Lubiê s³uchaÌ Aimi:))

I walc - o, tak:))

[Bodek1]

Bardzo mi siĂŞ podoba jak kobiety grajÂą walce - delikatnie, zwiewnie -tak jak Aimi. Natomiast w czĂŞÂściach dramatycznych brakuje im mocy. Chyba Âże jest to Chinka  

[Aleksias]

Qi Kong - i caÂłiem nowy nokturn

[Niebieskooki]

Szkoda tych kilku nieczystych nutek w polonezie Kobayashi, te¿ chyba nie do koùca rozumie ona ten utwór mimo pewnych walorów. Za to walczyk na plus, podobnie jak koùcówka ballady - znakomita. Co by³o wczeœniej, nie dane mi by³o wys³uchaÌ. Na pewno robi¹ wra¿enie jej lekkoœÌ w grze i wszechstronnoœÌ.

[aro 59]

W drugim etapie Dinara Klinton zagraÂła zachowawczo, najpierw etiudy - myÂślaÂłem, Âże siĂŞ rozgrzewa, palce i w ogĂłle, ale juÂż za duÂżo ich byÂło, a poza tym osÂłuchaliÂśmy siĂŞ ich aÂż nadto w pierwszym etapie. MyÂślaÂłem: skoĂączy etiudy, to pokaÂże... i nic rewelacyjnego nie pokazaÂła, okazaÂło siĂŞ Âże choĂŚ Ukrainka to nie rozumie Chopina.

[Aleksias]

O, dok³adnie tak, Marku - nie dotar³o do serca, bo nie bardzo mia³o co dotrzeÌ. Czekamy przecie¿ nie na prawid³owe wykonanie zapisu nutowego, ale na o¿ywienie ducha Chopina, przekazanie nam jak najpiêkniej, najg³êbiej jego przes³ania. Jeœli ktoœ nie czuje, nie rozumie Chopina, to "choÌby posiada³ wszelk¹ mo¿liw¹ wiedzê" - to nie bêdzie to wiarygodne.

[aro 59]

Aimi Kobayashi gra muzykĂŞ Chopina rewelacyjnie. OkreÂśliÂłem jÂą pieronica, bo tak potrafiĂŚ graĂŚ i rozumieĂŚ muzykĂŞ Chopina bĂŞdÂąc z Japonii. I ten dobĂłr utworĂłw taki, Âże ten recital mnie mocno wzruszyÂł.

[Aleksias]

Qi ma bardzo ciekawy program

Nocturne in F major Op. 15 No. 1
Fantasy in F minor Op. 49
Berceuse D flat major Op. 57
Waltz in F major Op. 34 No. 3
Andante Spianato and Grande Polonaise Brillante in E flat major Op. 22

Chyba drugi dopiero gra Berceuse. Nokturn, fantazja, koÂłysanka - romantyczna dusza:))
Wszystko w piĂŞknej harmonii - repertuar, wykonawca i fortepian