Nasze ciekawe fotki, nagrania, fotoreportaÂże

[tuco82]

Nie, nie jestem po szkole muzycznej. A nuty znam na poziomie j. chiùskiego (parê s³ówek po chiùsku umiem a co! )
Jestem samoukiem, jak i Ty ale korzystam z pomocy jutubowej koleÂżanki Jane, ktĂłra robi tutoriale na fortepian.

WrzuĂŚ, chĂŞtnie posÂłucham.
P.S. Mam smaka na nauczenie siĂŞ walca a-moll op. 34

[clavia]

Chodzi o t¹ Jane https://www.youtube.com/user/bbdhrggl ? Ja polecam program synthesia + midi (jak dzwonki do starych komórek) wygl¹da to tak np. https://www.youtube.com/watch?v=G_kwjwQMCSY Program do œci¹gniêcia za free. Polecam jedna starsz¹ wersjê. Jak na samouka to podziwiam. Te¿ bym chcia³a osi¹gn¹Ì taki poziom jak ty jeœli chodzi o Fryderyka.

[tuco82]

Chodzi o tÂą Jane https://www.youtube.com/user/bbdhrggl

DokÂładnie TAK. Nagrania w zwolnionym tempie - moÂżna zobaczyĂŚ ukÂład palcĂłw (i tak dobieram swĂłj). Wiele utworĂłw Chopina, w tym ballady 1. i 4., polonez op. 53. i wiele innych trudnych..... Mam wielki szacunek do niej.

[clavia]

Moje nagrania na barwach ulubionych fortepianĂłw Fryderyka.
Erard z roku 1949 - https://soundcloud.com/clavia-1/for-elise
Pleyel z roku 1935 - https://soundcloud.com/clavia-1/serdeczna-matko-1

[bartus]

Wprawdzie nie jestem Chopinem, ale napisalem Mazurek nr 2.
12 wyswietlen , zamiast miliona - tez dobrze.


https://www.youtube.com/watch?v=W2pvFb85ZPg

[xbw]

Bartusie, fajnie siê tego s³ucha, jadê od paru minut w kó³ko, bo to moja metoda na s³uchanie i bardzo mi z tym Mazurkiem nr 2 dobrze. Odstawi³am nawet mojego dzisiejszego mistrza, a spêdza³am dzieù z "Malibu" (Anderson .Paak). Dziêki za podzielenie siê

[Mozart]

Bartku, czekam na skompletowanie caÂłego mazurkowego opus! Mazurek podoba siĂŞ bardzo, zwÂłaszcza epizod Âśrodkowy i ostatnie, pozornie bÂłahe przeprowadzenie przed powrotem tematu g³ównego. Przy okazji - ÂżaÂłujĂŞ, Âże ze swojego konta usun¹³eÂś wczeÂśniejsze kompozycje 

[bartus]

Beatko, Januszu, Patryku.
Cenie sobie Wasze wypowiedzi, opinie. Dziekuje.
Pisze teraz Mazurka nr 3, ale nie jestem pewny, czy piszac, napisze.

[fille007]

Napiszesz Bartku caÂłe mazurkowe opus!

Nie usuwaj proszĂŞ utworĂłw; chciaÂłam sobie odtworzyĂŚ dzisiaj jeszcze raz TwojÂą kompozycjĂŞ, a tu zonk

[clavia]

PiĂŞkny Mazurek. Taki delikatny. Przyjemnie siĂŞ sÂłucha i czekam na wiĂŞcej. 

[tuco82]

Bra³em siê swego czasu za Balladê g-moll, ale musia³bym nie mieÌ co robiÌ do koùca ¿ycia, ¿eby siê jej nauczyÌ graÌ, chocia¿... To tylko rozpoczêcie, póŸniej zaczynaj¹ siê prawdziwe schody.

https://www.youtube.com/watch?v=5DXl1OoZI0Q

A tutaj utworek, ktĂłry jak najbardziej jest do ogarniĂŞcia, poprawienia - zwÂłaszcza do dokÂładnego odegrania wartoÂści rytmicznych akompaniamentu, co zresztÂą Chopin uznaÂł na wiodÂący motyw trudnoÂści technicznej tej etiudy.
NagraÂłem, bo chciaÂłem siĂŞ pochwaliĂŚ. KiedyÂś wrzucĂŞ lepszÂą wersjĂŞ, ale to wtedy jak nie bĂŞdĂŞ musiaÂł nagrywaĂŚ tego 10 razy , bo jest to nieco stresujÂące 

https://www.youtube.com/watch?v=sLHAUqKqL-s

Pozdrowienia,
a Bartusowi zazdroszczĂŞ, Âże potrafi wydobyĂŚ z siebie muzycznÂą czÂąstkĂŞ, potem zapisaĂŚ jÂą a na koĂącu opublikowaĂŚ i poddaĂŚ ocenie gustĂłw widowni. Brawo!

[amadeusz33]

To moÂże wiersze traktujÂące o muzyce? Nawet lekko zaznaczonÂą? (moÂże nowy wÂątek.. ale nie  wiem czy siĂŞ opÂłaca)
JeÂśli tak to wrzucĂŞ coÂś..

[Mozart]

Dlaczego nie na tym wÂątku? Czekamy, Amadeuszu 

[amadeusz33]

Wiolonczela

 smukÂła i powabna
 w najpiĂŞkniejszy ksztaÂłt
 dziewiczego ciaÂła przyodziana

 poÂłysk jej cery jak
 tafli lodu
 w peÂłnym sÂłoĂącu

 cztery struny jak ÂśpiewajÂące w chĂłrze
 Koryfeusza
 kaÂżda razem i kaÂżda z osobna
 natchnienie romantycznych rapsod

 choĂŚ piĂŞkna jak dziewczĂŞ
 natchnione przez muzy
 tyle Âśmiechu co szlochu
 tyle uÂśmiechu co zÂłoÂści
 to cztery te gÂłosy

 w dÂłoniach dÂługowÂłosej kobiety
 Âślepej ale sÂłyszÂącej
 co sama graÂła sobie
 **
 nikt jej w dzisiejszym jazgocie
 nie sÂłyszy 


Taki tam stary

[fille007]

W tym kontekÂście na pewno niezawodny jest Konstanty Ildefons GaÂłczyĂąski  :

Wielkanoc Jana Sebastiana Bacha


Rodzina wyjechaÂła do Hagen.
Sam zostaÂłem w tym ogromnym domu.
Po galeriach krokami dudniĂŞ.

Bardzo ÂśmieszÂą mnie te zÂłocenia
i te pelikany rzeÂźbione jak od niechcenia,
i te chmury mknÂące na poÂłudnie.

Ja bardzo lubiĂŞ chmury. I ÂświatÂło pochmurne.
Jak fortece. Jak moje fugi poczwĂłrne.

CóŸ to za rozkosz b³¹dziÌ przez pokoje
z PaniÂą MuzykÂą we dwoje!
Jak las jesienny Âświece w lichtarzach czerwone.

A dzisiaj jest Wielkanoc. Dzwon rozmawia z dzwonem.
O, wesoÂłe jest serce moje!

W starych szufladach sÂą stare listy,
a w ksi¹¿kach zasuszone kwiaty,
jak to miÂło plÂądrowaĂŚ wÂśrĂłd starych papierĂłw…
O, ÂświÂąteczne godziny peÂłne zÂłotych szmerĂłw!
o, natchnienia jak kolumny zÂłote! O, kantaty!

Ubrany w zielony aksamit
brodzê, b³¹dzê tymi pokojami,
i po galeriach, i po schodach;

o, jeszcze tyle, tyle do wieczora godzin,
Âżeby mruczeĂŚ, Âżeby nuciĂŚ, Âżeby chodziĂŚ,
¿eby p³yn¹Ì jak zaczarowana woda!

Ciemne jak noc portrety witajÂą mnie w salach,
jeszcze bardziej ciemniejÂąc, kiedy siĂŞ oddalam.

To Âśmieszne, Âże niektĂłrzy nazwali mnie mistrzem,
mówi¹r ¿e w mych kantatach zamkn¹³em niebiosa.
Szkoda, Âże tu nie wszyscy znacie mego kosa,
ach, jakÂże ten kos Âśpiewa, jakÂże ten ptak gwiÂżdÂże,
jemu wiele zawdziĂŞczam. No i wielkim chmurom.
I wielkim rzekom. I piersiom twoim, Naturo.

SpĂłjrzcie na te niebieskie hiacynty,
na te krzesÂła z czarnego drzewa,
na te wszystkie zÂłocone sprzĂŞty,
na tĂŞ klatkĂŞ z papugami, ktĂłra Âśpiewa,
na te obÂłoki jak srebrne okrĂŞty,
ktĂłre wiatr poÂłudniowy podwiewa.
Tak. SpĂłjrzcie. To jest moje mieszkanie.
TeÂż wspomnienie po Janie Sebastianie.

MĂłwiÂą, Âże jestem stary. Jak rzeka.
ÂŻe czas coraz bardziej z rÂąk mi ucieka.
To prawda, Âże mi wiele godzin przepadÂło.
Ale to nic. Do diabÂła! Ja gram na mocnych strunach
i sÂą jeszcze kantaty moje, do pioruna!
Nie czas mnie, ale ja go wziaÂłem na kowadÂło.

Zaraz przyjdzie rodzina i zacznie siĂŞ uczta.
CĂłry moje, nim siadÂą, przejrzÂą siĂŞ do lustra.
I chmara goÂści ÂściÂągnie. I nastÂąpi taniec.
PodjedzÂą sobie setnie i podpija dobrze.
I pasterz z gobelinu teÂż huknie na kobzie.
A potem wieczĂłr przyjdzie. I zniknĂŞ w altanie.

Bo lepsza od mych skrzypiec, gdym grywaÂł w Weimarze,
niÂźli perÂły, o ktĂłrych. dla mej Âżony marzĂŞ,

niÂż sonaty mych synĂłw, niÂż wszystkie marzenia,
taka chwila wielkiego, wielkiego wytchnienia,

wÂłaÂśnie teraz, gdy widzĂŞ przez altany szparĂŞ
rzecz niezwyk³¹, zawrotn¹, szalon¹ nadmiarem:
WIOSENNE GWIAÂŹDZISTE NIEBO.