Teatr Telewizji

[aro 59]

Zawsze im wiĂŞksze byÂły ambicje artystĂłw,
pragnienie podbicia i rzucenia na kolana caÂłego Âświata,
tym boleœniej ujawnia³a siê hermetycznoœÌ ich dzie³a,
tym mniej wydawaÂło siĂŞ ono potrzebne Âświatu (odwrotnie niÂż sztuka popularna).

XX wiek narzuciÂł takie tendencje sztuce, Âże rozdarta byÂła miĂŞdzy dwie skrajnoÂści:
- konstruktywizm, ktĂłry gÂłosiÂł utopiĂŞ czystej formy, ograniczonej do prostych elementĂłw,
wizjĂŞ racjonalnÂą i uporzÂądkowanÂą, Âże sztuka nie polega na dekorowaniu,
lecz na znalezieniu funkcji przestrzeni i funkcji rzeczy (przedmiotu), adekwatnej do potrzeby,
- oraz symbolizm, ktĂłry gÂłosiÂł dominacjĂŞ ducha nad materiÂą,
sztukĂŞ peÂłnÂą treÂści i wzruszeĂą, ktĂłra poprzez ÂświadomÂą deformacjĂŞ rzeczywistoÂści
i przypisywanie jej elementom dodatkowych znaczeĂą (przez symbol)
dawaÂła wyraz wewnĂŞtrznym przeÂżyciom czÂłowieka
i jego wyobraÂźni, siĂŞgajÂącej poza granice racjonalnego poznania.

Do najwiĂŞkszych zdobyczy Kantora naleÂży wÂłaÂśnie scalenie tych dwĂłch tendencji, przez
poddanie symboli i emocji Âżelaznej dyscyplinie formy.
  „ChciaÂłbym, Âżeby patrzyli i pÂłakali" - powtarzaÂł Kantor.
Na jego spektaklach ludzie pÂłakali pod kaÂżdÂą szerokoÂściÂą geograficznÂą: w Japonii, Argentynie, ParyÂżu…
Nie znajÂąc naszej tradycji, ani jĂŞzyka, nie czytajÂąc biografii, ani komentarzy autora, poddawali siĂŞ wzruszeniu do Âłez.
W caÂłe swoje dzieÂło - malarstwo, rysunki, teatr - wpisaÂł historiĂŞ walki o wÂłasnÂą artystycznÂą duszĂŞ i o zachwyt widzĂłw,
wiek wojny i Âśmierci, zuchwaÂłych utopii i artystycznych rewolucji.
W twĂłrczoÂści Kantor umieÂściÂł swoje dzieÂło w
galicyjskim, prowincjonalnym miasteczku,
ktĂłre
staÂło siĂŞ centrum Âświata,
wstrzÂąsajÂącym portretem minionego stulecia
z jego okrucieĂąstwem i heroizmem,
z tragediÂą Holocaustu, i dramatem zniewolenia.
Jego sztuka okazaÂła siĂŞ Âświadectwem osobistym, a zarazem uniwersalnym.
A to przywilej tylko najwiĂŞkszych artystĂłw.

[kozioÂł]

No to Âładnie ÂżeÂście dzisiaj pojechali z tÂą sztukÂą.. Tak wiĂŞc, aby nieco rozÂładowaĂŚ atmosferĂŞ proponujĂŞ obejrzeĂŚ krĂłtki link..(tylko nie jestem pewien, czy jest to fragment spektaklu..czy filmu)

Kalipso..

http://www.youtube.com/watch?v=3vwm6QV1uBU

[xbw]

MojÂą cichÂą miÂłoÂściÂą sÂą teatry uliczne. Przed laty tak wielu, Âże moÂżna uÂżyĂŚ okreÂślenia "tak dawno, Âże uuu" byÂłam na teatrach ulicznych w Jeleniej GĂłrze. Potem, w latach studenckich chodziÂłam namiĂŞtnie w Poznaniu zwÂłaszcza na jeden ulubiony, na szczĂŞÂście wielokrotnie powtarzany. Razu pewnego wybraÂłam siĂŞ na warszawskie Nowe Miasto na Âświetny teatr. Mam nadziejĂŞ, Âże ta forma akurat nie zaniknie..

[bartus]

Przykro mi aro 49.
Pomimo Twojego bardzo naukowego wywodu , nie przekonasz mnie do sztuki Kantora.
Kantor + Sztuka = Wariactwo + paranoja (tylko).
Mrozek tez ma zwariowane fragmenty, ale one maja swoje znaczenie w ksztaltowaniu napiec.
U Kantora wariactwo sluzy paranoi a paranoja wariactwu. No i co dalej....

[aro 59]

Zaznaczê jeszcze, co ka¿dy z nas wie, ¿e sztuka na ¿ywo ma du¿o wiêksz¹ si³ê oddzia³ywania (oddzia³uje w wielu wymiarach i jest przez to wed³ug mnie prawdziwsza)
a inny jest odbiĂłr sztuki poprzez media. Wie teÂż o tym nawet ten kto nie byÂł w teatrze, operze, na koncercie, w galerii
(czyli nie widzia³ na ¿ywo sztuki, choÌ to niemo¿liwe, bo architektura budynków, przestrzeni, ogrodów, i wnêtrza koœcio³ów ju¿ oddzia³uj¹)
a byÂł choĂŚ raz na widowisku sportowym na stadionie, a na co dzieĂą oglÂąda mecze w telewizji, sÂłucha w radiu, czy czyta o nich w gazetach.
Jeden odbiera dzieÂło tak:
 „to jest to co ja czujĂŞ, to mnie porusza” (bo jest „piĂŞkne”, bo mnie wzrusza, bo wywoÂłuje u mnie reakcje, uczucia, ktĂłre chcĂŞ przeÂżywaĂŚ)
a drugi odbiera to samo dzieÂło tak:
nie chcĂŞ tego widzieĂŚ, sÂłyszeĂŚ ani czytaĂŚ, to nie moja bajka.

Co nam siĂŞ podoba zaleÂży od wyrobionego gustu, czyli gdzie Âżyjemy czym nasiÂąkamy (od tego zaleÂży rĂłwnieÂż tak prozaiczna rzecz, czyli to jak sypiemy pieprz na kanapkĂŞ).
O tym, ¿e coœ wiêkszoœci siê podoba decyduje: ³atwoœÌ odbioru, wykszta³cenie, albo ogólnie pojêci krytycy.

[bartus]

Jeden odbiera dzieÂło tak:
 „to jest to co ja czujĂŞ, to mnie porusza” (bo jest „piĂŞkne”, bo mnie wzrusza, bo wywoÂłuje u mnie reakcje, uczucia, ktĂłre chcĂŞ przeÂżywaĂŚ)
a drugi odbiera to samo dzieÂło tak:
nie chcĂŞ tego widzieĂŚ, sÂłyszeĂŚ ani czytaĂŚ, to nie moja bajka.

Aro49.
Calkowicie sie z tym zgadzam.

¿e sztuka na ¿ywo ma du¿o wiêksz¹ si³ê oddzia³ywania (oddzia³uje w wielu wymiarach i jest przez to wed³ug mnie prawdziwsza)

Czy masz na mysli sztuke wykonawcza (odtwarzanie sztuki) ?
Nie do konca Cie rozumiem.
Bach zyl w 17 wieku, trudno byloby go podpatrzec przy pracy.

[aro 59]

Za miesiac wchodzi na ekrany kin
"Jan PaweÂł II. SzukaÂłem Was..."
http://www.wadowice24.pl/kultura/film/2474-film-o-papieu-prapremiera-w-wadowicach

[Monika_Aleksandra]

WÂłaÂśnie wrĂłciÂłam ze sztuki Beatrix Cenci J. SÂłowackiego, w Teatrze im. SÂłowackiego. Uh! Jeszcze nie opadÂły emocjĂŞ. JeÂśli kogoÂś zainteresuje sztuka, napiszĂŞ jeszcze,  bo w tym momencie  jestem przy scenie.
WspaniaÂły spektakl wart polecenia. Klasyczna Sztuka SÂłowackiego spleciona w warkoczu nowoczesnych technik scenograficznych i multimedialnych nie moÂże pozostawiĂŚ bez wraÂżenia....

[kozioÂł]

Moniko_Aleksandrietto...kogoÂś juÂż zainteresowaÂła - napisz jeszcze.. 

[aro 59]

Oto ÂświÂątynia bajecznoÂści:
http://www.teatr.bielsko.biala.pl/vt/index_zima.html
http://www.teatr.bielsko.biala.pl/vt/index_lato.html

[Monika_Aleksandra]

Moniko_Aleksandrietto...kogoÂś juÂż zainteresowaÂła - napisz jeszcze.. 

Warto by³oby zekranizowaÌ t¹ sztukê. Ma w sobie ogromny ³adunek emocji. Dla mnie miernikiem dobrej sztuki, jest to, gdy zapominam o tym, ¿e istniejê, a moje istnienie ogranicza siê jedynie do percepcji samej sztuki, a myœl kr¹¿y wokó³ aktorów jak kurtyniany kurz.
Muszê siê przyznaÌ, ¿e nie zna³am tej sztuki, dopóki nie zrealizowa³ jej w³aœnie Teatr S³owackiego. Scenografia nie pozwala na czêste wystawianie tej sztuki. Scena jest przesuniêta g³êboko w widowniê. Czerwony podest z ruchomymi elementami sprawia, ¿e scena wydajê siê wiele razy g³êbsz¹ i wiêksz¹ ni¿ jest w rzeczywistoœci. Nie chcê zdradzaÌ szczegó³ów, które sam widz z przyjemnoœci¹ odkrywa. Tej przyjemnoœci nie chcê zabraÌ. Re¿yser dobrze i bardzo proporcjonalnie wkomponowa³ elementy nowoczesnych technik scenograficznych i medialnych w dramaturgiê w stylu szekspirowskim.
PomysÂł z odczytywaniem didaskaliĂłw przez ukrytego lektora i gÂłosy aktorĂłw wzmocnione mikroportami potĂŞgujÂą wraÂżenie, Âże jest siĂŞ w Âśrodku wydarzeĂą. GÂłosy, zadbane przez inÂżyniera dÂźwiĂŞku, sÂą tuÂż obok. SÂłyszy siĂŞ aktora, ktĂłry mĂłwi, a jednoczeÂśnie siÂła jego gÂłosu  wzmacniana jest ulotnie i subtelnie. Wszystko ubogacone nienachalnÂą muzykÂą, potĂŞgujÂącÂą juÂż i tak silne emocje.
Pierwsze sceny szokuj¹ widza i wciskaj¹ w g³¹b fotela.

Dramat i bezsilnoœÌ rodziny w obliczu tragedii tytuÂłowej Beatrix, ktĂłrÂą gwaÂłci ojciec. Morderstwo popeÂłnione z beznadziejnego nieszczĂŞÂścia na swoim oprawcy i ludzka kara, ktĂłra uwalnia niewinnÂą, zatraconÂą duszĂŞ z ziemskich uwikÂłaĂą.  Problem winy i kary, kolorĂłw zÂła, stopniowania grzechĂłw, sprawiedliwoÂści ludzkiej i boskiej. Problem prawdziwej miÂłoÂści i zazdroÂści, ktĂłra rodzi zÂło. Romantyczna polaryzacja czÂłowieczeĂąstwa- bratobĂłjstwo, kazirodztwo, okrucieĂąstwo, zdrada, nienawiœÌ-miÂłoœÌ, poÂświĂŞcenie, niewinnoœÌ, ufnoœÌ, bezbronnoœÌ.
Wielow¹tkowoœÌ sztuki potrafi zawróciÌ w g³owie, ale re¿yser najwyraŸniej podkreœla problem Beatrix, która staje siê ofiar¹ podwójn¹, wielokrotn¹...

Sztuka na miarĂŞ Szekspira.......

GorÂąco polecam.

[bartus]

Moniko.
Do kiedy graja te sztuke?
Twoja recenzja sprawila, ze chce to zobaczyc.
Czy jest jakas muzyka? (kto napisal)

[Monika_Aleksandra]

Muzyka oczywiÂście- napisaÂł jÂą BolesÂław Rawski.

Sztuka grana jest cyklicznie. Dwa spektakle na miesiÂąc, czasem rzadziej. Problemem jest scenografia, ktĂłra na potrzeby sztuki trzeba zbudowaĂŚ...
W marcu nie bĂŞdzie, ale moÂże w kwietniu..nie ma jeszcze repertuaru.

[xbw]

Moniko, tak piĂŞknie opisaÂłaÂś spektakl, Âże aÂż mam ochotĂŞ zobaczyĂŚ, ale mi teraz do Krakowa nie po drodze. Ale postaram siĂŞ chociaÂż przeczytaĂŚ

ZauwaÂżyÂłam przypadkiem zapowiedzi Jedynki na wiosnĂŞ i ucieszyÂła mnie oferta teatru telewizji, zwÂłaszcza Rosyjskie konfitury Jandy. ZnalazÂłam informacjĂŞ o tych zapowiedziach:


"WiosnÂą najwiĂŞksza scena teatralna w Polsce, czyli Teatr Telewizji, zaprosi na premierowe spektakle w doborowej obsadzie i w reÂżyserii uznanych twĂłrcĂłw. Emisja: od 28 lutego, poniedziaÂłek, godz. 22.10.

Jeszcze w lutym widzowie zobaczÂą „Powidoki” w reÂżyserii Macieja Wojtyszki. To sztuka o skomplikowanych losach pary wybitnych artystĂłw – Rosjanki Katarzyny Kobro i Polaka o niemieckich korzeniach WÂładysÂława StrzemiĂąskiego – ktĂłrzy uciekajÂą z radzieckiej Rosji, by uÂłoÂżyĂŚ sobie wspĂłlne Âżycie w Polsce. Warto zwrĂłciĂŚ uwagĂŞ na znakomite role Niny Czerkies i Mariusza Wojciechowskiego, za ktĂłre artyÂści otrzymali g³ówne nagrody aktorskie Festiwalu Dwa Teatry 2010, a autorzy scenariusza – nagrodĂŞ za najlepszy tekst oryginalny.

W marcu Jedynka zaprasza na „Rosyjskie konfitury” w reÂżyserii Krystyny Jandy, ktĂłra proponuje nam wielkanocne ÂświĂŞta z bohaterami LudmiÂły Ulickiej, popularnej rosyjskiej powieÂściopisarki. W obsadzie spektaklu znakomici aktorzy: Ignacy Gogolewski, Krystyna Janda, Agnieszka Mandat, Cezary KosiĂąski, Agnieszka KrukĂłwna i Sonia Bohosiewicz.

KwietniowÂą premierÂą teatralnÂą bĂŞdzie „Czarnobyl – cztery dni w kwietniu” w reÂżyserii Janusza Dymka. Spektakl Sceny Faktu, w ĂŚwierĂŚ wieku od faktycznych wydarzeĂą w Czarnobylu, przypomina ten moment pokazujÂąc, jak ludzie z rozmaitych Âśrodowisk zachowywali siĂŞ w obliczu katastrofy. W spektaklu zobaczymy wybitnych polskich aktorĂłw: AnnĂŞ Radwan-Gancarczyk i Zbigniewa Zamachowskiego.

W maju TVP1 pokaÂże „Boulevard Voltaire”. Spektakl autorstwa i w reÂżyserii Andrzeja Barta opowiada o polsko-Âżydowskich stosunkach, ukazuje je poprzez losy pary bohaterĂłw-emigrantĂłw, od trzydziestu lat osiadÂłych w ParyÂżu. W rolach g³ównych: Ewa WiÂśniewska i Janusz Gajos.

[kozioÂł]

Tak..Monika piĂŞknie opisaÂła spektakl, ojj obejrzaÂłoby siĂŞ obejrzaÂło - Cracovia jednak daleko, wiĂŞc moÂże rzeczywiÂście warto byÂłoby aby tÂą sztukĂŞ zekranizowano - ale co tam tych parĂŞ kilometrĂłw..chyba trzeba bĂŞdzie w ktĂłryÂś weekend podskoczyĂŚ do tego Jej SÂłowackiego..

Oto ÂświÂątynia bajecznoÂści:
http://www.teatr.bielsko.biala.pl/vt/index_zima.html
http://www.teatr.bielsko.biala.pl/vt/index_lato.html

Fantastyczna wizualizacja Marku..Powiem Ci, Âże miaÂłem okazjĂŞ byĂŚ w tym miejscu kiedyÂś dawno temu - w trakcie przebywania na kolonii w Bielsku-BiaÂłej (2/3 razy) jeszcze w podstawĂłwce  To znaczy nie w samym Âśrodku, lecz tylko przed budynkiem. PiĂŞkne miasto..to juÂż w zasadzie sÂą gĂłry. Przy okazji zaliczyliÂśmy wtedy wyciÂąg krzeseÂłkowy na Czantorii i kolejkĂŞ linowÂą w Szyndzielni..no i oczywiÂście Twoje Wadowice - pamiĂŞtam, Âże chyba na jakimÂś koÂśció³ku wisiaÂł ogromny wizerunek z Papierzem (ale czy to byÂło istotnie tam ??) W kaÂżdym razie pozostaÂły miÂłe wspomnienia..