O Szopenie Wiersze i poezja.

[Janusz1228]

Zanim zaczniemy zbieraĂŚ szopenowskie perÂły polskiej i obcej literatury - oddajmy gÂłos samemu Fryderykowi.

Co to? PodnieœÌ siê nie mogê?
Pewnom zÂłamaÂł lewÂą nogĂŞ.
Co to? Wszyscy pomieszani,
To kurcz! WoÂła jedna pani.
PrzelĂŞkÂła siĂŞ mama,
ZawoÂłano papĂŞ,
JakaÂś druga dama
WoÂła: na kanapĂŞ!
Wszyscy mnie z ziemi podnoszÂą
I na kanapĂŞ wynoszÂą,
A ktoÂś tam niemiÂłosiernie
Gniecie kolano niezmiennie.
W mazurku ustali
Szkoda, wielka szkoda;
Doktora szukali,
PrzyszedÂł golibroda.

To fragment wiersza napisanego przez Fryderyka w dzieciĂąstwie. Wraz z siostrÂą uÂłoÂżyÂł takÂże  farsowÂą sztukĂŞ ‘OmyÂłka, czyli mniemany filut”, ktĂłrÂą wystawiono w rodzinnym salonie.
WidaĂŚ, ze Fryderyk miaÂł talent do poezji, zmysÂł obserwacji oraz Âświetne poczucie humoru, ZresztÂą, juÂż laurki wrĂŞczane rodzicom przez szescio – czy siedmioletniego chÂłopca zadziwiajÂą swojÂą dojrzaÂłoÂściÂą.

‘Gdy swiat uroczystoœÌ gÂłosi
Twoich, mĂłj papo, wszak i mnie przynosi
RadoœÌ, z powdem uczuciów z³o¿enia
ByÂś ÂżyÂł szczĂŞÂśliwie, nie znaÂł przykrych ciosĂłw,
ByĂŚ zawsze sprzyjaÂł bĂłg pomyÂślnych losĂłw.

[Janusz1228]

Antologia poezji szopenowskiej jest bardzo obfita. I chyba nie ma tu potrzeby prztaczac najbardziej znane wiersze, typu: norwidowski "Fortepian Szopena", bo te otaczajÂą nas zewszÂąd.
Ale z pewnoÂściÂą kazde z nas czasami siĂŞ natknie na jakiÂś klejnocik, humoreskĂŞ, albo cokolwiek, co nie podchodzi pod szeroko spopularyzowanÂą klasykĂŞ gatunku. Ja, na przykÂład ostatnio znalazÂłem takÂą ÂśmiesznÂą (moÂże i trochĂŞ nieprzyzwoitÂą?) pereÂłkĂŞ Kaziemierza Przerwy-Tetmajera pt. "Mazurek Chopina"

Mazurek Chopina

Panieneczka, panieneczka
Czesze zÂłoty wÂłos,
ÂŚpiewa sobie: kogo zechcĂŞ,
PowiodĂŞ za nos!
Mam metodê doskona³¹:
UÂśmiecham siĂŞ na poczÂątku,
Potem buzi dam, a potem
Co ÂŚwitezianka dzieciÂątku.

I tak dalej, i tak dalej...
KtĂłŜ mi oprze siĂŞ?
Wprawdzie – brzydko mnie nazwali,
Lecz, czy tylko mnie?...

[Janusz1228]

CoÂś z Leopolda Staffa, (chyba fraszka?):

Mieszczuch,

Nie lubiĂŞ chÂłopskiej muzyki,
Z jej zawadiackim refrenem.
Rytm jej przeraŜa miĂŞ dziki:
BojĂŞ siĂŞ zostaĂŚ C h o p i n e m.

[aro 59]

Kazimierza Przerwy-Tetmajera "Mazurek Chopina"

jest chyba parafrazÂą smutnego wiersza

"Rybka" Adama Mickiewicza,

z puent¹ nios¹c¹ nadziejê na sprawiedliwoœÌ.

[TeresaGrob]

 Dobry wieczĂłr, monsieur Chopin,
          Jak pan tutaj dostaÂł siĂŞ?
          Ja przelotem z gwiazdki tej.
         ByĂŚ na ziemi to mi lÂżej:
      Stary szpinet, stary dwĂłr,
        ja mam tutaj coÂś w c-dur
        (takÂą drobnostkĂŞ, proszĂŞ pana),
        w starych nutach stary Âśpiew,
        jesieĂą, lecÂą liÂście z drzew.
     Pan odchodzi? Hm. To Âżal,
       Matko Boska, w takÂą dal!
       RĂŞkawiczki. Merci bien.
       Bonsoir, monsieur Chopin.

[ewa578]

Pani Ró¿a gra Szopena.Ach, ty Bo¿e mój!
ZapachniaÂła w krÂąg werbena –wspomnieĂą, wspomnieĂą rĂłj!
ZapÂłacona gry tej cena,cena Âłez i gram.
- Pani Âślicznie gra Szopena.- Ech, tak sobie gram.
Gdzie tam radio i antena – jeszcze nie ma pÂłyt.
Pani Ró¿a gra Szopena –wiĂŞc na palcach, cyt!
Przed oczami peÂłna scena amarantĂłw i salw.
Pani Ró¿a gra Szopena –teraz szpaler z malw.
Jak to dobrze, Frycku, Âże nam wpadÂłeÂś pod ten dach
–co by byÂło bez Szopena,aÂż pomyÂśleĂŚ strach!
Gdy za caÂły by arsenaÂł byÂł Moniuszko StaÂś,
a nie byÂłoby Szopena –to by byÂło zaÂś!
Akademie, zjazdy, plena –co to majÂą przyjœÌ
–jakÂże by to bez Szopena wszystko mogÂło wyjœÌ?
Kiedy waÂżny ruszy denat wÂśrĂłd ÂżaÂłobnych pomp
–przeziĂŞbiony marsz Szopena ryknie chrypÂą trÂąb.
Ale teraz jeszcze gdzie nam do tych gal i fet!
Pani Ró¿a gra Szopena –Âżal, skoĂączy wnet.
Fryderyku, szÂła ci wena –oj, ze Âłzami szÂła!
Pani Ró¿a gra Szopena i te¿ sobie ³ka.

[anelik]

Kobieta, ktĂłrÂą kochaÂłeÂś, upÂłynĂŞÂła w listy,
spotykasz jÂą wszybie kaÂżdego tramwaju.
Gdy odpoczywasz pod przydroÂżnÂą gwiazdÂą, w ciszy zmĂŞczeni odwagÂą przechodnie
przystajÂą.
Nie Âśpiesz, zostaniesz zagnany w zauÂłek,
nie nad¹¿¹ ju¿ stopom wysadzone mosty.
Daleko oknom doÂśpiewano ÂświatÂło:
to palce wydÂłuÂżone w wiotkÂą melancholiĂŞ
ukÂładajÂą Szopena w akrostych.

[anelik]

CieĂą Chopina

Na wiejskie gaje, na kwietne sady,
na pola hen,
idzie nocami cieĂą blady,
cichy jak sen.
 
SÂłucha, jak szumiÂą nad rzekÂą lasy
owite w mgÂły;
jak brzĂŞczÂą skrzypce, jak huczÂą basy
z odlegÂłej wsi.
 
S³ucha, jak szepc¹ dr¿¹ce osiny,
malwy i bez;
i rozpÂłakanej sÂłucha dziewczyny,
jej skarg, jej Âłez.
 
W wodnych wiklinach, w blasku ksiĂŞÂżyca,
w pó³nocny ch³ód,
rusaÂłka patrzy naĂą bladolica
z przepastnych wĂłd.
 
SÂłucha jĂŞczÂących dzwonĂłw pogrzebnych
i wielkich ÂłkaĂą,
i rozpÂłyniĂŞtych kĂŞdyÂś, podniebnych,
gwiazd b³êdnych drgaù...
 
SÂłucha, jak serca w bĂłlu siĂŞ kruszy
i rwÂą bez siÂł - -
sÂłucha wszystkiego, co jego duszÂą
byÂło, gdy ÂżyÂł...

[kozioÂł]

Chopin byÂł wielkim czÂłowiekiem przecie
drugiego takiego nie bĂŞdzie w Âświecie
W poÂłowie Francuz, w poÂłowie Polak
z polskiej krainy do kraju "ojcĂłw" wyemigrowaÂł
Tam teÂż graÂł cudnie, tam teÂż miÂłowaÂł
tam wielkie dzieÂła teÂż komponowaÂł
DziÂś Jego serce jest tutaj z Nami
Po sobie zaÂś, wiela..Âświatu pozostawiÂł

(moje wÂłasne.. )

[anelik]

Nonsens

Nigdy czarowniejszÂą pieÂśniÂą
Nie kusiÂła Odysa syrena...
Gdyby fioÂłki i konwalie
Zamiast pachn¹Ì graÌ umia³y,
ByÂłaby to muzyka Szopena.

[anelik]

to wszystko trwa jak Chopin

Co bĂŞdzie z ludzkÂą sztukÂą
przy strasznym koĂącu Âświata,
gdy trÂąba groÂźnie zabrzmi
Na przykÂład, co z Chopinem?
gdy ogieĂą – uczeĂą dziki –
popali jemu w nutach
krzyÂżyki i bemole?
Zagwi¿d¿¹ po muzeach
¯ywio³ów grzywy szumne,
upadnie mi z klĂŞcznika
Pan Jezus Frasobliwy.
Lecz myÂśli dzieÂł najprostsze,
zrodzone w mĂŞce ludzkiej
nie zginÂą. W Bogu trwajÂą,
jak ÂświateÂł peÂłne rĂŞce.
To wci¹¿ niewyra¿one,
bez ksztaÂłtu i bez sÂłowa,
gdy pró¿no siê trudzi³a
w poÂżarach bĂłlu gÂłowa.
ChoĂŚ piĂłrem nie zapiszesz,
maszynÂą nie wystukasz –
To wszystko trwa jak Chopin,
ktĂłrego Pan BĂłg sÂłucha.

[Monika_Aleksandra]

anelik- BoÂże! jakie to piĂŞkne 

[anelik]

Taka rozmowa byÂła o Chopinie
(KtĂłry naczelnym u nas jest artystÂą):
- Co do mnie, polski ja w nim zamach ceniĂŞ,
Nie melancholiĂŞ romantyczno-mglistÂą,
I - chociaÂż maÂłe mam wyobraÂżenie
O sztuce - przecieÂż wiem, co jest muzyka,
I moÂże lepiej wiem od grajÂącego:
JeÂśli mi serce bierze i odmyka,
Jak ktoÂś do domu wchodzÂący wÂłasnego...

[Janusz1228]

Aneliku, mianujemy Ciebie naszÂą nadwornÂą poetkÂą. Podczas naszych spĂŞdowisk bĂŞdziesz recytowac nam wszystkie te mÂądre i piĂŞkne i wiersze 

[anelik]

PrzyjmujĂŞ!  Poprowadzimy warsztaty w ramach akcji "Polska czyta..." . A jeÂśli tylko chcecie czytaĂŚ - mogĂŞ dalej zamieszczaĂŚ. ChociaÂż o Chopinie za chwilĂŞ braknie.