muzyka filmowa

[aro 59]

To ja do³¹czam do propozycji Eli

Ludwig van Beethoven Sonata ksiĂŞÂżycowa

z obrazami z tego filmu na dobranoc:

http://www.youtube.com/watch?v=PNRTjXBnmIM&feature=related


MiÂłych snĂłw.

[Aleksias]

Ach, chmury...
http://www.youtube.com/watch?v=VwTnyRHEZSQ

Chmury dzisiaj w galopie
przemierzajÂą niebo
ró¿owe smoki
widmowi rycerze 
konie biaÂłogrzywe
skrzydÂła wielkich ptakĂłw
na moment obleczone w ksztaÂłt
ulotne formy
gubiÂą pierzaste ciaÂła w rozjarzonych smugach
rozpÂływajÂą siĂŞ z wolna
w bladoszare cienie                                                       
znikajÂą
zostawiajÂąc miÂłe zÂłudzenie
Âże jestem czymÂś trwaÂłym...

Do³¹czam produkcjê w³asn¹:) Dobrej nocy:)

[Mozart]

"widmowi rycerze"...

eh, niektĂłrzy sÂą bezhonorowi...

[Aleksias]

O nie - myÂślĂŞ, Âże prawdziwi rycerze sÂą zawsze tam, gdzie trzeba:) Czy to w obronie dam, czy to w sÂłuÂżbie wyÂższym celom:))

[Mozart]

WyÂższe cele... NiektĂłrzy rycerze z prawdziwych stajÂą siĂŞ naprawdĂŞ widmowymi. BolejĂŞ nad tym...

[aro 59]

Ach, chmury...
http://www.youtube.com/watch?v=VwTnyRHEZSQ

Chmury dzisiaj w galopie
przemierzajÂą niebo
ró¿owe smoki
widmowi rycerze 
konie biaÂłogrzywe
skrzydÂła wielkich ptakĂłw
na moment obleczone w ksztaÂłt
ulotne formy
gubiÂą pierzaste ciaÂła w rozjarzonych smugach
rozpÂływajÂą siĂŞ z wolna
w bladoszare cienie                                                       
znikajÂą
zostawiajÂąc miÂłe zÂłudzenie
Âże jestem czymÂś trwaÂłym...

Do³¹czam produkcjê w³asn¹:) Dobrej nocy:)

AleÂż piĂŞkny wiersz o ulotnoÂści.
Jestem jak chmura.
A moÂże przechodzĂŞ
W coÂś trwaÂłego?

[kozioÂł]

NiezÂła ten Asina produkcja, ostatnio pod Jej wpÂływem rĂłwnieÂż zacz¹³em siĂŞ trochĂŞ interesowaĂŚ poezjÂą 
To moÂże coÂś z wÂłasnej twĂłrczoÂści..

"Grom"

Czarny jak noc caÂłun pokryÂł raptem niebo
z oddali wilkĂłw skowyt niesie echo,
Cienie drzew, upiorne, rysujÂą siĂŞ srodze
Âżywej duszy nie widaĂŚ na drodze

Nagle bÂłysk, niebo do bieli rozjaÂśnia
bÂłyskawic grzmot licznych przestworza rozsadza
niczym w bitwach wielkich armat kanonada
Wiatr korony szarpie, wywija listowiem
nieprzerwanie nucÂąc zÂłowrogÂą melodiĂŞ.

Strugami z niebiesi, rĂłwnÂą miarÂą pÂłynÂą
jak Âłez potoki, deszczu hektolitry
Ale i czas, co Âżycia jest panem i Âśmierci
pÂłynie nieprzerwanie, odwiecznym swym rytmem
wyraÂźne znaki dajÂąc, znaki oczywiste..

Z razu niebo znĂłw jaÂśnieĂŚ poczyna, a i wicher cichnie
Âświetlna zaÂś Wyspa, ta kula ognista co po oceanie nieba odwiecznie dryfuje
ZiemiĂŞ po horyzont ogarnia swym ÂświatÂłem,
wysypuj¹c w darze...£uki ró¿nobarwne

I jak Asiu, moÂże byĂŚ coÂś takiego ?? 

[Aleksias]

Wow... Konradzie, nie znaÂłam CiĂŞ od tej strony:))) Brawo:)
To jest takie gotyckie trochê, mroczne, bardzo ekspresyjne, trochê na podobieùstwo "Króla Olch" Goethego, którego Pat niedawno cytowa³ (pierwsza czêœÌ), a trochê jak islandzka saga, któr¹ œpiewa skald zgromadzonym w sali uczt wojom Wikingów (czêœÌ druga)
Nie miaÂłam pojĂŞcia, Âże mogĂŞ podziaÂłaĂŚ jako bodziec dla pobudzenia twĂłrczoÂści innych, to duÂży zaszczyt:))

[Aleksias]

AleÂż piĂŞkny wiersz o ulotnoÂści.
Jestem jak chmura.
A moÂże przechodzĂŞ
W coÂś trwaÂłego?

Marku, Tobie zawsze podobajÂą siĂŞ moje wiersze, co bardzo mi pochlebia:)) Mam nadziejĂŞ, Âże to nie tylko przez kurtuazjĂŞ;)

MoÂże... A moÂże juÂż jestem czymÂś trwaÂłym, jednoczeÂśnie bĂŞdÂąc nietrwa³¹ i ulotnÂą   UlotnÂą i zmiennÂą czĂŞÂściÂą CaÂłoÂści, ktĂłra przemienia siĂŞ w nieustajÂącym taĂącu form, ale sama w sobie nie ulega zmianom... Fala jest przecieÂż morzem:) Tylko my tak chcielibyÂśmy zachowaĂŚ na zawsze te ulotne formy, zapominajÂąc, Âże w kosmicznej skali nie sÂą duÂżo trwalsze od ksztaÂłtu chmury, od gwiazdki Âśniegu... Âże jedynÂą sta³¹ rzeczÂą na tym Âświecie jest zmiana i Âże jak chmury niesione wiatrem, jesteÂśmy w drodze.

[ewa578]

PiĂŞkne!

[aro 59]

(...)To moÂże coÂś z wÂłasnej twĂłrczoÂści..

"Grom"

Czarny jak noc caÂłun pokryÂł raptem niebo
z oddali wilkĂłw skowyt niesie echo,
Cienie drzew, upiorne, rysujÂą siĂŞ srodze
Âżywej duszy nie widaĂŚ na drodze

Nagle bÂłysk, niebo do bieli rozjaÂśnia
bÂłyskawic grzmot licznych przestworza rozsadza
niczym w bitwach wielkich armat kanonada
Wiatr korony szarpie, wywija listowiem
nieprzerwanie nucÂąc zÂłowrogÂą melodiĂŞ.

Strugami z niebiesi, rĂłwnÂą miarÂą pÂłynÂą
jak Âłez potoki, deszczu hektolitry
Ale i czas, co Âżycia jest panem i Âśmierci
pÂłynie nieprzerwanie, odwiecznym swym rytmem
wyraÂźne znaki dajÂąc, znaki oczywiste..

Z razu niebo znĂłw jaÂśnieĂŚ poczyna, a i wicher cichnie
Âświetlna zaÂś Wyspa, ta kula ognista co po oceanie nieba odwiecznie dryfuje
ZiemiĂŞ po horyzont ogarnia swym ÂświatÂłem,
wysypuj¹c w darze...£uki ró¿nobarwne

(...)

Konradzie,
moÂżesz pisaĂŚ wiersze.

[aro 59]

Ten wiersz wyglÂąda jakby byÂł czĂŞÂściÂą
jakiegoÂś poematu
a moÂże nawet jego poczÂątku.

[Janusz1228]

KozioÂłku, nie jesteÂś wprawdzie moim najbardziej ulubionym poetÂą, ale wszystko przed TobÂą, aby i ten cel osiagn¹Ì 

[kozioÂł]

 ..DziĂŞki Wam kochani...staraÂłem siĂŞ, chcÂąc Wam jakoÂś zaimponowaĂŚ  Jaki tam poemat Marku..nie rozÂśmieszaj mnie , Januszu daj spokĂłj...to jednak nie dla mnie, wczoraj zmarnowaÂłem na ten wierszyczek dobrych kilka godzin, mĂŞczÂąc sie w pocie czoÂła z doskoku, kombinowaniem nad rymĂłwkami..hehe

[Mozart]

Konradzie, super, masz tÂą wraÂżliwoœÌ. Asia w tej sztuce jest wielka, jedyna - ale czekam teÂż na Twoje kolejne produkcje, literacie.