Filmy, ktĂłre warto przeÂżyĂŚ

[Lawendynka]

Tumiwisizmem bartusa jest brak kropek koĂączÂących zdanie.

[Janusz1228]

Tumiwisizmem bartusa jest brak kropek koĂączÂących zdanie.

Ufff... Alez z Ciebie ortograficzna pedantka 

[xbw]

Mam lekkÂą "alergiĂŞ" na styl sms-owy, gdyby na tym forum powszechnie zapanowaÂł, co z pewnoÂściÂą siĂŞ nie stanie, musiaÂłabym siĂŞ stÂąd ewakuowaĂŚ.

[bartus]

Ufff... Alez z Ciebie ortograficzna pedantka 

Dobrze, ze nie pedalka.

[TeresaGrob]

ObejrzaÂłam wczoraj pierwszy odcinek.REWELACJA!!Bardzo polecam.

http://bookznami.pl/?p=1646

[Bodek1]

ByÂłem wczoraj na "Bitwie pod Wiedniem". LiczyÂłem na wielkie sceny batalistyczne z udziaÂłem naszej Husarii...owszem byÂły ale raczej maÂłe, skrĂłcone i mocno krwiste (taka jest chyba teraz moda filmowa ). W filmie przedstawiono ogromny wkÂład w tĂŞ "WiktoriĂŞ" Jana III Sobieskiego wraz z 20tys. husarii (piĂŞknie siĂŞ nasze "chÂłopaki" prezentowali) oraz wÂłoskiego ksiĂŞdza Marko, ktĂłry zorganizowaÂł "ÂŚwiĂŞte przymierze" w efekcie 60 tys. armia rozgromiÂła 300tys. armiĂŞ tureckÂą - naturalnie decydujÂący o losach bitwy byÂł wspaniaÂły i przemyÂślany atak Naszych . WczeÂśniej nic nie wiedziaÂłem o udziale owego ksiĂŞdza, ktĂłry "namĂłwiÂł" tchĂłrzliwego i komicznego cesarza Leopolda Habsburskiego  (Âświetna rola P. Adamczyka) do zorganizowania odsieczy Wiednia i tym samym uratowania caÂłej Europy...ciekawe co na to nasz Forumijny historyk - Konrad . W sumie film jest godny obejrzenia (nawet uwaÂżam, Âże to nasz "Patriotyczny obowiÂązek") i spodobaÂł siĂŞ mojej pani, ktĂłra obawiaÂła siĂŞ, Âże bĂŞdzie to nudnawy film historyczny, a byÂło w nim duÂżo wÂątkĂłw starcia siĂŞ dwĂłch kultur , obrony wiary, piĂŞkne stroje, bogate uzbrojenie, wnĂŞtrza paÂłacowe - naprawdĂŞ polecam...Smutne tylko, Âże na seansie byÂło chyba z 10 osĂłb - moÂże powodem byÂł seans Âśrodowy (tuÂż po meczu Polska-Anglia) - ja korzystam z promocji: 2 bilety w cenie 1 i to, Âże film ma duÂżo krytycznych recenzji . Smutne teÂż, Âże Sobieski nie wykorzystaÂł swojego wspaniaÂłego zwyciĂŞstwa, a byÂło to bodaj ostatnie nasze wielkie zwyciĂŞstwo, potem to juÂż tylko klĂŞski, rozbiory...chyba nie potrafimy uczyĂŚ siĂŞ na b³êdach...Pozdrawiam wszystkich

[kozioÂł]

Bodku jeszcze nie ogl¹da³em filmu, jedynie krótkie urywki (œwietne stroje, ekwipunek -nie tylko tych naszych, na mnie ogromne wra¿enie robi¹ stroje, uzbrojenie, strateg/tactik prowadzenia walki armii otomaùskiej -ju¿ nawet tylko po samych trailerach) Trzeba bêdzie wybraÌ siê na czasie, jak obejrzê ca³oœÌ to wtedy szerzej siê wypowiem...Ogólnie dobra bitwa (szar¿a naszych) na podmêczonego Turka -nieustanne dwumiesiêczne szturmy w czasie oblê¿enia kosztowa³y niema³o si³, to te¿ trzeba wzi¹Ì pod uwagê --->zdobyto wysuniêty baston Ravelin, i 2 bastiony boczne, szykowano sie wiêc do zadania ciosu decyduj¹cego -prze³amania murów i zajêcia miasta, a tu nagle bach..uderzenie w plecy...No i przede wszystkim w³asciwy dobór punktu dowodzenia na górze Kahlenberg (£yba góra) sk¹d Sobieski dowodzi³ "t¹ faz¹" bitwy

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/91/Festung.png

[kozioÂł]

sorka, ÂŁysa GĂłra..u nas grajÂą chyba do 25/26, wiĂŞc pewnikiem produkcjĂŞ zalicze

[aro 59]

Jutro o 20:00 w TVN7 "BiaÂła Masajka" dramat obyczajowy Niemcy, 2005

[Janusz1228]

ToÂłstoj mĂłgÂłby byĂŚ dumny. ZnĂłw na afiszach kin jego „Anna Karenina” – kolejna ekranizacja ponadczasowego dzieÂła o miÂłoÂści kobiety, ktĂłra wiedziona porywem uczuĂŚ idzie za gÂłosem serca. ÂŁamie zasady epoki, w ktĂłrej ÂżyÂła: odchodzi od wysoko postawionego w ministerialnej hierarchii mĂŞÂża, pozostawia dziecko, przyjació³, a wszystko po to, by znaleŸÌ szczĂŞÂście w ramionach mÂłodego, szarmanckiego hrabiego. SwĂłj dramatyczny wybĂłr przypÂłaca cenÂą najwyÂższÂą…

Z niepokojem szedÂłem na ten film. Za kaÂżdym razem, gdy kolejny twĂłrca kina podejmuje temat wielokrotnie eksponowany przez poprzednikĂłw zastanawiam siĂŞ, co i czy w ogĂłle coÂś nowego moÂże dopowiedzieĂŚ do wyeksploatowanego dzieÂła? I tym razem nie byÂło inaczej. MajÂąc we wspomnieniach genialnÂą kreacjĂŞ Grety Garbo z hollywoodzkiej wersji z 1935 roku, ale i do dzis Âżywo wspominajÂąc Sophie Marceau brylujÂącÂą w przepiĂŞknych wnĂŞtrzach autentycznych paÂłacĂłw Moskwy i Petersburga (utrwalonÂą przez Bernarda Rose w filmie sprzed kilkunastu lat, ktĂłrego znakomitym dopeÂłnieniem byÂła muzyka Rachmaninowa!) – obawiaÂłem siĂŞ, na ile Keira Knightley – tytuÂłowa odtwĂłrczyni – zdobĂŞdzie sympatiĂŞ widzĂłw. I chyba moja obawa byÂła sÂłuszna. Mojej, Keira Knightley, raczej nie zdobyÂła. Jej gra aktorska pozbawiona byÂła choĂŚby krztyny tak bardzo tu wskazanego sentymentalizmu (w pozytywnym znaczeniu) a chwilami nawet i uwodzicielskiego sexapilu. ByĂŚ moÂże to subiektywna sprawa mego gustu, dlatego, caÂłkiem mozliwe, mogĂŞ byĂŚ w takiej ocenie odosobniony. Z usprawiedliwionym i z caÂłkowitym nieobiektywizmem stwierdzam natomiast, ze pomysÂł uplasowania filmu w konwencji quasi-teatralnej (wiĂŞkszoœÌ scen wyprowadzana byÂła ze scenerii desek teatru, by nastĂŞpnie w konwencji surrealistycznej przenosiĂŚ siĂŞ w rzeczywiste pejzaÂże i paÂłacowe salony) byÂł interesujÂącym, reÂżyserskim trickiem na odklasycyzowanie, uatrakcyjnienie dzieÂła. I chyba dla konstrukcji zamysÂłu reÂżysera (ale i widza) byÂło to  i trafne, i ciekawe posuniĂŞcie. Przy okazji nie obeszÂło siĂŞ bez typowej dla dziewiĂŞtnastowiecznej Rosji symboliki: oÂśnieÂżonych aÂż do absurdu wagonĂłw, rĂłwnie zasypanych Âśniegiem sapiÂących parowozĂłw, przepych paÂłacĂłw, mizeria i surowe wnĂŞtrza mieszczaĂąskich izb. I surrealizm zastygajÂących w bezruchu postaci, ktĂłre towarzyszÂąc czoÂłowym bohaterom w kluczowych momentach uwypuklaÂły i podkreÂślaÂły takim irracjonalnym bezruchem  ich centralne znaczenie dla fabuÂły filmu.

Skoro zaÂś mowa o fabule: film, w przeciwieĂąstwie do poprzednikĂłw – miaÂł dwa rĂłwnolegÂłe watki. I jak to u ToÂłstoja – jeden byÂł kontrastem dla drugiego. Ten pierwszy – to oczywiÂście los Anny - Âżony hrabiego Karenina - pod¹¿ajÂącej jak ĂŚma ku pÂłomieniom Âświecy za gÂłosem serca, ten drugi – to wÂątek przyjaciela rodziny, szlachcica odnajdujÂącego sens Âżycia u boku skromnej i mÂądrej kobiety z dala od paÂłacowych przepychĂłw i "wielkiego Âświata".

Czy warto wybraĂŚ siĂŞ na ten film? Warto! To przecieÂż, jakby nie byÂło, wielka klasyka w kolejnej swej filmowej odsÂłonie. Dla tych, ktĂłrzy pamiĂŞtajÂą poprzednie wersje – ciekawe studium do porĂłwnaĂą i odnajdywania nowych treÂści dzieÂła, dla mÂłodego widza (niechybnie stroniÂącego od przepastnych tomĂłw literackiego pierwowzoru) – znakomite zilustrowanie jednej z najpopularniejszych love story w caÂłej literaturze europejskiej, a szczegĂłlnie tej z okresu drugiej poÂłowy XIX wieku.

Summa summarum – film dobry na jesienno-zimowe wieczory. NaprawdĂŞ polecam!

[aro 59]

Filmu jeszcze nie oglÂądaÂłem, ale z Twojego opisu podejrzewam, Âże film jest zrobiony na dzisiejszy sposĂłb.
Wypowiadam siê ogólnie o teraŸniejszej kinematografii. No có¿, czasy, a wraz z nimi style siê zmieniaj¹.
Film jak kaÂżdy film jest nowym zmierzeniem siĂŞ z tematem.
O ponadczasowoÂści dzieÂła ToÂłstoja Âświadczy, Âże i dziÂś jest ekranizowany,
ale wyraÂża siĂŞ ona tylko w podejmowanym temacie i spostrzeÂżeniach,
a nie w sposobie konstruowania zdaĂą, czy technice filmowej (podobno plenery sÂą cyfrowymi).
Z tego powodu teÂż, kaÂżde pokolenie ma swoich ulubionych aktorĂłw.
Pewnie Keira Knightley urodzona w 1985, swoim sposobem grania, jest takim samym idolem dla dzisiejszych nasto i dwudziestolatkĂłw,
tak jak dla mojego taty Elizabeth Taylor, a dla mnie Monica Bellucci i Sophie Marceau,
ale niekoniecznie jej styl aktorski bĂŞdzie zadowalaÂł moje gusta Januszu. 

[Janusz1228]

...No có¿, czasy, a wraz z nimi style siê zmieniaj¹.
Film jak kaÂżdy film jest nowym zmierzeniem siĂŞ z tematem.
O ponadczasowoÂści dzieÂła ToÂłstoja Âświadczy, Âże i dziÂś jest ekranizowany,
ale wyraÂża siĂŞ ona tylko w podejmowanym temacie i spostrzeÂżeniach,
a nie w sposobie konstruowania zdaĂą, czy technice filmowej (podobno plenery sÂą cyfrowymi).
Z tego powodu teÂż, kaÂżde pokolenie ma swoich ulubionych aktorĂłw.
Pewnie Keira Knightley urodzona w 1985, swoim sposobem grania, jest takim samym idolem dla dzisiejszych nasto i dwudziestolatkĂłw...

NiewÂątpliwie, Marku, masz racjĂŞ.
Aby zainteresowaĂŚ bywalcĂłw kin nowÂą ekranizacjÂą kultowego dzieÂła - reÂżyser musi siĂŞgaĂŚ po nowe Âśrodki wyrazu. Inaczej - czemu miaÂłby sÂłuzyĂŚ jego trud? RownieÂż gra aktorska, a w szczegĂłlnoÂści sposĂłb kreowania roli, nie moÂże powielaĂŚ nawet najlepszych wzorcy - a prĂłbowac szukaĂŚ "wÂłasnego". ByĂŚ drugÂą Sophie Marceau albo GretÂą Garbo - po co? Nie lepiej byĂŚ pierwszÂą i oryginalnÂą KeirÂą Knightley? W takim wiec ujeciu najnowsza adaptacja "Anny Kareniny" nad¹¿a za potrzebami wspĂłlczesnego, mÂłodego i pewno nie tylko mÂłodego widza. Bo ptroponuje coÂś nowego? Ale czy to nowe jest lepsze? Czy  warte rewizji wÂłasnych przemysleĂą nt. adaptacji? To juÂż kaÂżdy powinien oceniĂŚ sam.

[aro 59]

ReÂżyser Wright krytykowany jest za to w tym filmie,
 Âże przedkÂłada styl nad treÂściÂą i
dba o olÂśniewajÂący wyglÂąd a nie o ukazywanie skomplikowanych charakterĂłw.

[Lawendynka]

Obawiam siê, ¿e problem formy i treœci dotyczy wiêkszoœci wspó³czesnych filmów... Przerost formy nad treœci¹, niestety.
Jest to poniek¹d wymuszone przez wiekszoœÌ wspó³czesnych odbiorców, którzy patrz¹ g³ównie, jak kto wygl¹da, ale nie bardzo s³uchaj¹ i rozumiej¹, co kto mówi. Szczególnie, gdy rzecz dotyczy uczuÌ i dylematów w podejmowanych ¿yciowych wyborach, przewidywania ich konsekwencji.

[Janusz1228]

I znowu nie pozostaje mi nic innego, a tylko zgodzic siĂŞ z BasiÂą.
Czasy, w ktĂłrych Âżyjemy, jak Âżadne wczeÂśniej preferujÂą epatowanie formÂą, kosztem jakoÂści treÂści. Najlepszym tu przykÂładem sÂą liczne fora, na ktĂłrych jĂŞzyk wypowiedzi w przewaÂżajÂącym stopniu sprowadza sie do buziek i obrazkĂłw, w ktĂłrym nie ma czasu na polemikĂŞ i wymianĂŞ myÂśli, a juÂż szczegĂłlnie myÂśli formuÂłowanych zdaniami podrzĂŞdnie zÂłoÂżonymi. Szybko, krĂłtko, zwiĂŞÂźle - to maksyma wspó³czesnego tuzinkowego internauty  / konsumenta Kultury bynajmniej nie tylko spod duÂżego "K".

Ale... nie winiÂłbym za ten stan nikogo. Takie nasze postepowanie - jakie czasy. Zasypywani zewszÂąd informacjami, reklamami, komunikatami, sugestiami, proÂśbami, wnioskami, perswazjami - uodparniamy sie na ró¿norodnoœÌ otoczenia i jak zwykÂły darwinowski zwierzak, znajdujemy dla siebie niszĂŞ, okopujemy sie by byÂło nam w niej bezpiecznie. I tyle. Nie mamy czasu na analizy, dywagacje na temat tego, co po zewnÂątrznej stronie ogrodka - nadrabiamy ten niedostatek bezkrytycznÂą, szybkÂą i miaÂłkÂą konsumpcjÂą, albo przypadkowymi, naprĂŞdce formuÂłowanymi  osÂądami (decyzjami). JakoœÌ - zastĂŞpuje iloœÌ.

Pocieszamy sie myÂślÂą: iloczyn pozostaje bez zmian...