Filmy, ktĂłre warto przeÂżyĂŚ

[aro 59]

Wczoraj o 20:00 na TVN7
oglÂądaÂłem film „Druga szansa”( things we lost in the fire),
bardzo piĂŞkny film o miÂłoÂści.
Zagrany przez bardzo dobrych aktorĂłw
bardzo prawdziwie.

[xbw]

Tak, Aro, bardzo dobry film, mÂądry, wywaÂżony.
A Benicio Del Toro to mĂłj ulubiony aktor.

[aro 59]

Ta opowieœÌ filmowa
pokazuje jak jesteÂśmy od siebie nawzajem zaleÂżni i
jak kochajÂący siĂŞ ludzie w sposĂłb naturalny opiekujÂą siĂŞ sobÂą nawzajem.

[aro 59]

Miasto gniewu (CRASH) 2004 r.

http://youtu.be/durNwe9pL0E

[Lawendynka]

To œwietny film. Jeden z tych, w których historie nieznanych sobie ludzi w niezwyk³y sposób ³¹cz¹ siê, zbiegaj¹ w jednej chwili.

[aro 59]

Film pokazuje prawdĂŞ o ludziach ÂżyjÂących w Âśrodowisku, ktĂłre ma wiele aspektĂłw.
Bohaterowie filmu nie sÂą jednowymiarowi, bo oprĂłcz rozumu rzÂądzÂą nimi emocje,
a wrĂŞcz o czynach w danej chwili decydujÂą tylko emocje.
I tak bĂŞdÂący altruistÂą w jednej scenie w drugiej okazuje siĂŞ przestĂŞpcÂą i na odwrĂłt.

(Robot wyposaÂżony w sztucznÂą inteligencjĂŞ moÂże byĂŚ pod wieloma wzglĂŞdami znacznie sprawniejszy od czÂłowieka.
Ale nigdy nie bĂŞdzie czÂłowiekiem, bo dla czÂłowieczeĂąstwa poza rozumem konieczne sÂą rĂłwnieÂż emocje,
ktĂłre peÂłniÂą niesÂłychanie waÂżnÂą rolĂŞ dla przeÂżycia i adaptacji.)

Film jest koprodukcjÂą niemiecko – amerykaĂąskÂą i
wydaje mi siĂŞ, Âże to wÂłaÂśnie europejskie spojrzenie na sprawy amerykaĂąskie
pomogÂło byĂŚ wartoÂściowym temu filmowi.

[xbw]

Dokument Petera Josepha "Zeitgeist. ÂŚwiat jutra" (Zeitgeist: Moving Forward).

http://youtu.be/4Z9WVZddH9w

http://www.filmweb.pl/film/Zeitgeist.+ÂŚwiat+jutra-2011-608482

[TeresaGrob]

Dziœ na TVP Kultura opowieœÌ o Davidzie Helgott'cie czyli "Blask".

[kati]

MoÂżna powiedzieĂŚ, Âże dziĂŞki temu filmowi zaczĂŞÂła siĂŞ "moda" na III koncert Rachmaninowa...Lub Âładniej mĂłwiÂąc: zostaÂł on "odkryty" dla zwykÂłych zjadaczy chleba i chyba tym samym spopularyzowany.

http://www.youtube.com/watch?v=BXTH0QIC1LE 

DziÂś o 20:20

[Janusz1228]

MiaÂłem domowy dylemat: teatr telewizji na TVP1 (Machulskiego), czy film na TVP Kultura. Moja Pani wybraÂła Teatr, ja w sÂąsiednim pokoju zaliczaÂłem "Blask". Nie wiem, czy moj wybĂłr byÂł najlepszy, jakoÂż film "Blask" spodobaÂł mi siĂŞ Âśrednio. Prawdy o katorÂżniczych godzinach spĂŞdzanych przy instrumencie - prawie nic. Muzyki - bardzo niewiele. Refleksji i prawd o zyciu artysty - trochĂŞ. Filmu chyba nie bĂŞdĂŞ zazarcie polecaÂł tym, ktĂłrzy nie obejrzeli. 

[xbw]

Blask (Shine)

PrzepiĂŞkna, zachwycajÂąca muzyka klasykĂłw przewijajÂąca siĂŞ niemal przez caÂły film, same arcydzieÂła, bez muzyki "dokomponowanej" na potrzeby tego filmu. Z lekkÂą domieszkÂą klasykĂłw muzyki "rozrywkowej", miĂŞdzy innymi mojego ukochanego The Troggs z sympatycznym a nieÂżyjÂącym juÂż Regiem Presleyem.

Jedyny znany mi przypadek, choÌ pewnie jest ich wiêcej, kiedy film poœwiêcony jest jednemu utworowi muzycznemu. Chyba jest to jedyny przypadek osnucia w¹tku filmu wokó³ jednego koncertu fortepianowego.

Historia wypaczonej, niewÂłaÂściwie pojĂŞtej miÂłoÂści ojcowskiej, przykÂład totalnego zdemolowania psychiki i osobowoÂści syna w imiĂŞ utrzymania status quo rodziny, w imiĂŞ tradycji, w imiĂŞ "bo tak zdecydowaÂł, postanowiÂł ojciec, gÂłowa rodziny, bezwzglĂŞdny tyran i dyktator, zastĂŞpca Pana Boga do spraw ziemskich i rodzinnych".

Ojciec od maleùkoœci wpaja synowi umi³owanie muzyki, zw³aszcza Rachmaninowa, zw³aszcza III koncertu fortepianowego, po czym nie pozwala mu na edukacjê muzyczn¹, rzuca kolejne, coraz grubsze k³ody pod nogi. Da³ mu skrzyd³a, nauczy³ lataÌ, po czym zwi¹za³, uwi¹za³ i zakaza³ wznoszenia ponad poziom podwórka, na odleg³oœÌ postronka. Czy mo¿e byÌ bardziej wymyœlna i okrutna tortura dla m³odego, wra¿liwego, rozbudzonego artystycznie umys³u?

Jednak ch³opak, David, po d³ugich zmaganiach z sob¹ samym postanawia siê zerwaÌ z ojcowskiego uwi¹zania. Despotyczny ojciec wyrzeka siê dziecka, wypisuje z przynale¿noœci do rodziny. M³ody jedzie w œwiat, uczy siê, bierze udzia³ w konkursach fortepianowych. Jest wolny ale wyklêty, nie daje rady nieœÌ tej swojej wolnoœci wbrew woli ojca. Ca³kowicie wycofany l¹duje w psychiatryku, bez zdiagnozowanego konkretnego schorzenia psychicznego. Nawet wtedy ojciec wymownym milczeniem odtr¹ca. ZwierzêcoœÌ cz³owieka rozumnego. Odegnanie od stada. David, bezdomny, samotny, maj¹c gdzieœ tam w odleg³ym tle bardzo kochaj¹c¹ i z¿yt¹ rodzinê, utrzymywan¹ na dystans ojcowskim postanowieniem, spêdza lata ca³e w izolacji od normalnoœci, ¿ycia, muzyki, fortepianu.

Wielki kontrast, Davida spotyka bezinteresowna ¿yczliwoœÌ i pomoc obcych przypadkowych ludzi, od ojca zwierzêcoœÌ, od obcych cz³owieczeùstwo. Dziêki pomocy doros³y ju¿ mê¿czyzna wraca do normalnego ¿ycia, odradza siê jako cz³owiek i muzyk-pianista. Spotyka Gillian, m¹dr¹ otwart¹ kobietê, która odrzuca uporz¹dkowane ¿ycie i wskakuje w nurt ¿ycia u boku Davida.

Oparcie na faktach, œwiadomoœÌ, ¿e historia wydarzy³a siê naprawdê, potêguje wydŸwiêk filmu. Ale takie sytuacje dominacji i zniewolenia w najbli¿szej rodzinie zdarzaj¹ siê i dziœ, na ca³ym œwiecie, podejrzewam, ¿e na niewyobra¿aln¹ skalê.

Przeczyta³am dziœ u Mirona Bia³oszewskiego: "To, co w dzieciùstwie nie zd¹¿y byÌ wytêpione, w doros³oœci buduje charakter". Bardzo ten fragment komponuje siê z "Blaskiem".

Ten film to miĂŞdzy innymi manifest, protest, wezwanie do buntu, do wyzwolenia. Przeciwko rodzicielskiemu zniewoleniu i dyktatowi w imiĂŞ niezrozumiaÂłej dominacji dla dominacji, ale i w ogĂłle przeciwko jakiejkolwiek formie zniewolenia, ktĂłre jest ÂślepÂą uliczkÂą.

David po latach bezmyÂślnego tÂłamszenia go uwalnia siĂŞ stopniowo, kolejne sceny filmu to symboliczne schody, po ktĂłrych siĂŞ wznosi, chodzi nago, biega w deszczu, pÂływa godzinami, w basenie, w oceanie, zalewany wielkimi falami, skacze na trampolinie - piĂŞknie filmowo pokazane wyzwalanie siĂŞ z traumatycznego dzieciĂŞcego uwikÂłania.

DoskonaÂłe aktorstwo wszystkich odtwĂłrcĂłw postaci Davida (Alex Rafalowicz, Noah Taylor, Geoffrey Rush).

Film - pere³ka, kondensacja emocji, wielkie piêkno kontra wielka psychiczna, poniek¹d nieodwracalna krzywda. Film g³êboki, wielowarstwowy, poruszaj¹cy w widzu wra¿liwoœÌ na kilku poziomach, piêkne ujêcia, do wielokrotnego ogl¹dania i prze¿ywania.

[Janusz1228]

Blask (Shine)
...muzyka klasykĂłw przewijajÂąca siĂŞ niemal przez caÂły film...

Niemal przez caÂły film?   Dziwne  ...
Hmm... dosÂłuchaÂłem sie kilku fragmentĂłw III kocertu Rachmaninowa (w sumie: gĂłra 10-15 min) oraz dwukrotnie po 1-2 min. preludium Chopina (28/15 Des-dur). I moÂże jeszcze jakieÂś ze dwa bardzo krĂłtkie bliÂżej niesprecyzowane kawaÂłki klasyki. 
Przypuszczalnie mam oto dowĂłd, ze mĂłj sÂłuch siĂŞ nieÂźle przytĂŞpiÂł i niewiele juÂż co sÂłyszĂŞ. 

ps
jak to dobrze, gdy w sprawach odbioru Sztuki powstaje dwug³os. Postronny s³uchacz (czytelnik) doœwiadcza wówczas lepszego odczucia g³êbi przestrzeni. Rzecz jasna: duchowej.

[xbw]

Polecam ÂścieÂżkĂŞ dÂźwiĂŞkowÂą: http://www.imdb.com/title/tt0117631/soundtrack

Fragmenty kilku utworĂłw nie sÂą zbyt wyeksponowane, fakt, ale nastrĂłj z nich przesiÂąka, film nasiÂąka tymi urywkami.

A najpiĂŞkniejszy muzyczny fragment filmu to "Nulla In Mundo Pax Sincera"

http://youtu.be/KdCAfK_CN8U

Nie polecam "zaliczania" filmĂłw typu "Blask". Albo siĂŞ do nich "przystĂŞpuje", albo lepiej je sobie darowaĂŚ.

[Janusz1228]

"Wielki Gatsby" - Cannes 2013

O legendarnej postaci Wielkiego Gatsbiego - tytuÂłowego bohatera kultowej powieÂści amerykaĂąskiego pisarza  Scotta Fitzgeralda z 1925 roku chyba maÂło kto nie sÂłyszaÂł.

SÂłyszeĂŚ to jedno – a kojarzyĂŚ i przytoczyĂŚ losy bohatera – to caÂłkiem co innego. Zaliczam siĂŞ to tych, ktĂłrym legenda amerykaĂąskiej literatury nie spĂŞdzaÂła snu z powiek przez caÂłe moje czytelnicze Âżycie. KorzystajÂąc jednak z gÂłoÂśno ostatnio obtrÂąbianej (byÂł jednym z faworytĂłw niedawno zakoĂączonego festiwalu w Cannes) najnowszej ekranizacji Gatsbiego udaÂłem siĂŞ do kina – by choĂŚby w sfabularyzowanej namiastce uzupeÂłniĂŚ swoje zalegÂłoÂści.

PoszedÂłem wiec nie na ekranizacjĂŞ, a na film. Film, od razu dodam – zrealizowany z pompÂą, z dbaÂłoÂściÂą o szczegó³y, w technologii 3D, z doskonaÂła obsadÂą (DiCaprio, Carey Mulligan czy Tobey Maguire) ze wspaniaÂłymi efektami zdjĂŞciowymi (najazd kamery z kilometrowej oddali pod sama twarz postaci itp., itd.) a jednoczeÂśnie film bardzo konserwatywny, tradycyjny, co do ÂśrodkĂłw wyrazu, mocno osadzony w realiach i epoce (Nowy York w latach dwudziestych). Dla miÂłoÂśnikĂłw czasĂłw prohibicji i amerykaĂąskiego stylu Âżycia okresu miĂŞdzywojnia – wspaniaÂła duchowa strawa! Dla mnie, prozaicznego zjadacza chleba znad WisÂły – liczyÂło siĂŞ co innego: na ile opowieœÌ amerykaĂąskiego prozaika przedstawiona za pomocÂą kamery i ekranu wniesie we wspó³czesne realia nowe przesÂłania i odÂżywcze zanĂŞty do celuloidowego Âświata, jakÂże juÂż wyeksploatowanego w obszarze, ktĂłremu na imiĂŞ: Love Story.

PoszedÂłem wiĂŞc na film napompowany nadziejami i ¿¹dny nowinek – wyszedÂłem wy¿êty, znudzony i zblazowany. Balonik – pĂŞkÂł! Wielki Gatsby okazaÂł siĂŞ caÂłkiem taki niewielki. Taki zwyczajny, tuzinkowy, bez wyrazu, bez zaskakujÂących zwrotĂłw fabuÂły, bez inteligencji scenarzysty, ktĂłra czasem sprawia, ze dla kilku fajerwerkĂłw warto film przeÂżyĂŚ wiele razy. PiĂŞkne zdjĂŞcia, fajna muzyka (sporo Gershwina, ale przede wszystkim utworki XXI-wiecznych artystĂłw jak Jay-Z czy Lana del Rey) to trochĂŞ za maÂło, jak na wielkie zapowiedzi i rozbudzone oczekiwania.

MĂłwiÂąc krĂłtko: filmu nie polecam. A co do ksi¹¿ki… i tak aktualnie nie dostaniemy  w ksiĂŞgarniach 

[TeresaGrob]

DziĂŞki Januszu, jakos tĂŞ najnowsza ekranizacjĂŞ Gatsby'ego przeoczyÂłam.
A chetnie porĂłwnam jÂą z wielkim hitem sprzed chyba trzydziestu lat tym z Redfordem i MiÂą Farrow.